Þjóðviljinn - 10.06.1954, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Fixnmtudagur 10. júní 1954
INNAN
VIÐ
MÚRVEGGINN
EFTIR A. J. CRONIN
21.
þegar út í það er komið, er of seint að snúa við“..
,.Ég sný ekki við“.
„Hvernig hafið þér hugsað yður að byrja?“
„Mér datt í hug, að ef ég vélritaði skýrslu sem þér
undirskrifuðuð þá gæti ég farið með hana til yfirváld-
anna .... “
Swann gat ekki hlegið — en það fóru hæðnisviprur
um fölar varir hans.
„Hvaða yfirvalda? Lögreglunnar? Hún veit allt sem
hún vill vita. Saksóknarans, Sir Matthew Sprotts? Af
persónulegri reynslu af þeim manni, ráðlegg ég yður aö
hafa sem minnst afskipti af honum“. Swann þagnaði
og fékk hóstakviðu. „Nei. Innanríkisráðherrann einn
hefur vald til að taka málið upp að nýju, en með þeim
upplýsingum sem þér hafið er tilgangslaust að snúa
sér til hans. Óráðshjai — mundu þeir segja — óráðshjal
deyjandi, afdankaðs lögreglumanns er hvergi tekiö gilt.
Þeir myndu hlæja að yður“.
„En þér haldið að faðir minn sé saklaus“.
„Ég veit að hann er saklaus“, svaraði Swann stuttur_
1 spuna. „í skýrslu sinni sagði dómarinn að Spurling
morðið væri svívirðilegur, grimmilegur glæpur sem ætti
skilið þyngstu refsingu laganna. Og samt sem áður
náðuðu þeir Mathry. Hvers vegna, ef ég má spyrja?
Vegna þess, að þeir voru ekki vissir um það, þegar öllu
var á botninn hvolft, að maðurinn sem þeir höfðu dæmt
væri sekur, og af hjartagæzku sínrti hengdu þeir hann
ekki, heldur létu hann deyja hægum dauða — í ævi-
löngu fangelsi í Stoneheath“.
Páll sat þögull og þungbúinn meðan sjúklingurinn
kastaði mæðinni.
„Nei“, sagði Swann innan skamms með breyttri
röddu. „Það er aöeins ein leið til þess aö neyða þá til
að taka málið upp að nýju. Þér verðið að finna hinn
raunverulega morðingfa“.
Þetta kom svo óvænt að það fór hrollur um Pál. Fram
að þessu hatði hann aðeins hugsað um sakleysi föður
síns; hugsunin um sjálfan morðingjann hafði varla
hvarflað að honum. Það var eins og nýr, ógnþrunginn
skuggi hefði fallið á veg hans.
„Þessi Rocca“, sagði hann eftir nokkra þögn. „Hvað
um hann?“
Swann hristi höfuðið með fyrirlitningu.
„Hann kom þar hvergi nærri — hann hefði aldrei
haft þrek til þess. Hann hugsaði aðeins um að bjarga
sjálfum sér. Og þá dettur mér eitt í hug,—sjúklingurinn
kipraði varirnar. „Buddan sem fannst hjá líkinu. Þér
trúið því ef til vill ekki, en buddan sú var búin til úr
fínasta leðri í heimi .... sútaðri mannshúð“.
Grafarþögn andartak.
„Þér sjáið því sjálfur“, hélt Swann áfram með beizku
háði í rómnum“, að þér þurfið aðeins að finna mann
sem er hæfilega geðbilaður til að eiga slíkan hlut,
tengja við hann ýmislegt annað sem aldrei kom fram
— og þér hafið fundið morðingjann“. Aftur fóru beizkju-
drættir um munn hans. „Þetta ætti að vera tiltölulega
auðvelt .... eftir fimmtán ár“.
„Hættið", sagði Páll. „í guðs bænum. Ég þarf á
hjálp yðar að halda .... allri hjálp sem þér getið veitt
mér“.
Svipur Swanns breyttist. Hann starði á Pál næstum
örvílnaður á svip.
„Fyrst svo er .... þá þarf ég að segja yöur meii’a um
aöalvitnin tvö — sem þekktu saklausan mann, ekki
hinn seka — Edwards Collins og Lovísu Burt.
„Þegar Burt og Collins komu á lögreglustöðina til að
sækja verðlaun sín, var ég á vakt. Eins og ég hef sagt
yður áður bar ég heldur lítið traust til þessa fólks —
Collins var þó tiltölulega meinlaus, veiklyndur en ekkert
illmenni. En þótt Lovísa Burt væri aðeins sautján ára
.... ’fannst mér full ástæða til að gefa henni nánar
gætur. Ég lét þau bíða í hliðarherbergi, og meðan þau

biðu sat ég við skrifborð mitt í næsta herbergi, og
vegna smáútbúnaðar sem viö höfðum komið fyrir þar
inni, heyrði ég allt sem þau sögðu. Ég skrifaði þaö allt
hjá mér. Fyrst í stað sögðu þau fátt. Svo sagði Collins
og virtist hræddur: ,,Fáum við peningana?" „Við fáum
þá áreiðanlega, Ed, hafðu engar áhyggjur“, svaraði
Burt, örugg og styrk. „Ef til vill getum við gert enn
meir“. „Hvað áttu við?“ sagði hann. Hún hló. „Ég er
með dálítið í pokahorninu sem gæti komið þér á óvart'*.
Þetta virtist gera Collins áhyggjufuUan. Hann þagði
drykklanga stund, svo sagði hann eins og páfagaukur
sem endurtekur hið sama í hundraðasta sinn: „Var
það ekki Mathry, Lovísa?“ „Æ, þegiðu“, hvæsti hún.
„Nú er of seint að snúa við. Við komum engu illu til
leiðar. Böndin hefðu borizt að Mathry hvort sem var.
Og þeir hengdu hann þó ekki. Skilurðu það ekki, asn-
inn þinn, að það borgar sig ekki að snúast á móti lög-
reglunni. Og ef til vill högnumst við meira á þessu en
þig hefur dreymt um. Ég hef fundið ýmislegt á mér
undanfarna daga“, liélt hún áfram dreymandi röddu.
„Ég á eftir að lifa eins og hefðarkona, Ed, jafnvel eins
og drottning með þjóna á hverjum fingri, sern þvo upp
og tæma ruslaföturnar. Ef ég fæ aö ráða skal ég svei
mér sýna þeim að ég strýk ekki þvott framar“.
Swann þagnaði til að ná andanum. Hann leit beint
framaní Pál þegar hann tók aftur til máls.
„Fleira sögðu þau ekki. En ég hafði heyrt nóg til aö
staðfesta versta grun minn. Burt hafði sjálf lýst því
sem gerzt hafði. Hún hafði séð morðingjann og lýst
honum. Þegar lýsingin stóð ekki heima við Mathry,
sneri hún við blaðinu. Hún átti von á rannsóknum og
yfirheyrslum á lögreglustöðinni og henni fannst hæg-
ara að standa réttu megin, því að allt benti til þess
að Mathry væri hinn seki. Hún vildi koma sér vel við
yfirvöldin, verða fræg og umtöluö og fá auk þess verð-
laun. Hún hafði síðan áhrif á Collins. Ef til vill hefur
hún í raun og veru getað taliö sjálfri sér trú um að hún
Kennari nokkur var að segj a
börnunum frá þvi þegar Kólum-
bus fann Ameríku. t>að var ýtar-
leg og fróðleg frásögn, og lauk
hann henni með þessum orðum:
Og allt þetta gerðist fyrir meira
en 400 árum.
Einn nemandi, lítill drengur, tók
að stara á kennarann I forundr-
an, og gat svo ekki stil’t sig
lengur og sagði:
Voðalega hafið þér gott minni,
kennari.
Mamma, sagði lit a stú'.kan við
móöur sína eitt kvöld er þær
voru á heimleið. Það var stjörnu-
bjart og stúlkan virti fyrir sér
stjörnurnar af mikilh hrifningu
— mamma, sagði hún: mikið
hiýtur að vera dásamlegt innan
í himnariki þegar það er svona
fal’egt á röngunni.
Hversvegna sagðirðu foreldrunr
þínum að þú hefðir gifzt mér
vegna þess að ég vaeri góð í
matreiðslu? Eg kann ekkert til
slíks:
Eg varð að bera eitthvað fyrir
mig.
Pabbi, hvers vegna eru þessi
vitamin öll sett í lýsi og fisk,
en ekki í súkku’aði og kandís?
1 siðustu viku rak konan mín
tréf ís upp í augað á sér, og það
kostaði mig 300 krónur.
En hvað er það — í síðustu viku
rak konan mín augun i peis, og
það kostaði mig 3000 krónur.
FerSaapófek ! langferÓina
Nú eru sumarleyfin í þann
veginn að hefjast, og þeir
sem eru svo vel stæðir að
geta farið í langferð fara að
Kápusniðin eru mjög fjöl-
breytt í ár, en sígild, víði
frakkinn stendur af sér alla
tízkuduttlunga, og verðoir sjálf-
sagt lífseigari en nýtízku káp-
urnar, þótt þær veki ekki mikla
hrifningu í bili. Kápan á mynd-
inni er e'nmitt ein af þeim sem
alltaf er í tízku. Hún er ljós-
drápp að lit með brúnu flaueli
á kraganum og úr léttu, þunnu
ullarefni. Hún er tilvalin til
að nota yfir dragt meðan ekki
er nógu hlýtt til að vera í
einni saman dragt.
brjóta heilann um hvað þeir
eiga að hafa með sér Ef ferca-
lagið er langt og erfitt er
rétt að hafa meðferðis „ferða-
apótek'* og í dönsku blaði rák-
umst við á leiðbeiningar um
val á lyfjum í það:
Joð, bómull, gasbindi, heft>
plástur, Cascalíntöflur, Album-
intanaltöflur, Codyl-, magnvf-
eða asperíntöflur, pencillintöfl-
ur, læknaskæri, hitamæli.
Joðið, bómullina, heftiplást
urinn og skærin þarf maður
að nota til að gera að skein-
um og skrámum, sem maður
fær jafnt heima sem heiman.
Cascalín er hægðameial og auð-
vitað er ,um fleirí slík lyf að
ræða. Vellíðan í alla staði er
skilyrði þess að hægt sé að
njóta ferðalagsins, og margir
eiga vanda til að fá melting-
artruflanir þegar þeir fara í
ferðalög og það er því ekki út í
bláinn að taka svona töflur
með. Albumintanal er stemm-
andi og er því ætlað til varnar
niðurgangi.
Codyl, magnyl og asperín eru
höfuðverkjatöflur eins og kunn-
ugt er. Codyl fæst eftir lyf-
■ seðli, hinar töflumar án lyf-
seíils. Penicillintöflunar eru
i reyndar eitt þeirra lyfja sem
j fólk ætti ekki að nota nema að
i læknisráði. Á hinn bóginn er
j hægt að lækna byrjandi háls-
j bólgu með þeim, og ef maðurj
j talar við lækni sinn um inn-(
] tökuna áður en farið er, getur
það komið sér vel að hafaj
nokkrar penicillintöflur með íi
ferðinni.
McCall
9693
Nú fer að verða gaman að
klæða smátelpurnar í kápu,
þegar þær fara út að ganga á
sunnudögum í góða veðrinu. Á
myndinni er snotur telpukápa,
aðskorin en með fallegri vídd
í pilsinu og bakið er í mörgum
stvkkjum. Hún er hneppt nið-
ur í mitti með fjórum hnöppum
en óþarf' er að hneppa efsta
hnappnum. Telpan á myndinni
er með skemmtilegan tauhatt
úr sama efni og kápan.
?
Uppeldisfræðingar hafa kom-
izt að þeirri niðurstöðu að 10-
18% af tali ungbarna séu
spurningar og 3ja ára barn
spyrji að jafnaði 31 spurning-
a.r á klukkustund og 4ra ára
barn 33.
En aðeins hluti af spurning-
unum er borinn fram af fróð-
leiksfýsn.
Flestar eru þær bornar
fram af þeirri e'nföldu ástæðu,
að bamið hefur uppgötvað hia
merkilegu áhrif þeirra:'að for-
eldrarnir svara yfirleitt og
þannig er hægt að komgst í