Þjóðviljinn - 28.09.1954, Qupperneq 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 28. september 1954

iuðewHyiNH
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíaiistaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, SigurSur Guðmundsson (áb.)
Fréttastjóri: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson. Guð-
| mundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafsson.
í Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
i Ritstjórn, afgreiðsia, augiýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig
1 19. — Simi 7509 (3 línur).
Áskriftarverð kr. &0 á mánuði i Reykjavík og nágrenni; kr. 17
'. annars staðar á landinu. — Lausasö'.uverð 1 kr. eintakið.
1 Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Ávarp Haralds oq íhalds-
þiónusta hœgri kiákunnar
Hinn nýkjörni formaður Alþýðuflokksins, Haraldur Guð-
mundsson, birti á laugardaginn í leiðaraplássi Alþýðublaðsins
ávarp til flokksmanna.
Víkur Haraldur þar að tveim þingum sem framundan eru.
Alþingi því sem saman kemur 9. okt. n.k. og 24. þingi Al-
þýðusambandsins sem hefjast á síðari hluta nóvember.
Réttilega er á það bent, að á báðum þessum þingum verði
„fjallað um málefni, sem varða líf og starf verkalýðsins, hag
hans og framtíð".
Um Alþýðusambandið segir Haraldur að þar verði utangarðs
,.Þeir sem arðinn hirða af erfiði verkanna" og gefur þar með
í skyn að því sé vel borgið.
En ,,á Alþingi verður baráttan háð við höfuðandstæðinginn,
íhaldið. En ötulustu liðsmenn þess í baráttunni gegn Alþýðu-
flokknum eru kommúnistar“.
Svo mörg eru þau orð og verður ekki sagt að maðkarnir
séu í mysunni hjá flokksformanninum!
Á sama tíma og formaðurinn lætur þetta ávarp frá sér fara
eru liðsmenn hans í kappsfullri vinnu við að reyna að tryggja
umboðsmönnum þeirra „sem arðinn Iiirða af erfiði verkanna“
sem mest ítök á Alþýðusambandsþingi.
Það er rétt, að auðmennirnír hafa ekki enn aðstöðu til að
verða þar í eigin persónu. En hægri klíkan i Alþýðuflokknum,
sem lyft hefur Haraldi til flokksformennsku, er í pólitískum
faðmlögum við arðræningjana og vinnur öfluglega að þvi að
þeir eignist sem flesta umboðsmenn á Alþýðusambandsþingi.
Og samkvæmt kröfu íhaldsins og „þeirra sem liirða arðinn
af erfiði verkanna" eiga svo umboðsmenn þeirra og fylgismenn
hægri klíkunnar í Alþýðuflokknum að annast það verkefni að
halda áfram að lama Alþýðusambandið og eyðileggja það sem
vopn hins vinnandi fólks.
Af þessu hefur verkafólkið þegar fengið bitra og dýrkeypta
reynslu og fer því nærri um áframhaldið ef samsærið gegn
hagsmunum þess heppnast einu sinni enn.
En hann Haraldur ætlar þó að berjast á móti íhaldinu á
Alþingi, þar „verður baráttan háð við höfuðandstæðinginn"
r.ð því er segir í ávarpi formannsins.
En eru líkur til að sú barátta verði alvarleg eða árangurs-
rík með Alþýðusambandið, heildarsamtök alls vinnandi fólks
á fslandi, hlekkjuð í fjötra þeirra „sem arðinn hirða af erfiði
verkanna." og bundin fyrirmælum og geðþótta íhaldsskrifstof-
unnar við Austurvöll?
Sannarlega bendir reynslan til alls annars og það jafnt þótt
„kommúnistarnir", sem Haraldur kallar „ötulustu liðsmenn í-
haldsins í baráttu þess gegn Alþýðuflokknum" (!) og Alþýðu-
flokkurinn hafi staðið þar saman í flestum stórmálum.
Það sem máli skiptir er að sameina alþýðuna, bæði í verka-
lýðshreyfingunni og í átökum stjórnmálabaráttunnar til þess
að þeirra breytinga og þess árangurs sé að vænta sem allir
verkamenn óska eftir. Og fyrsta skrefið í þá átt er að gera
sendimenn atvinnurekendavaldsins áhrifalausa í sjálfri verka-
lýðshreyfingunni.
Þeir sem standa þar í vegi hafa áreiðanlega önnur markmið en
að berjast gegn íhaldinu.
Þetta er nú öllum heiðarlegum alþýðumönnum að verða ljóst.
Þess vegna er nú verkalýðurinn að sameinast, þrátt fyrir and-
•-töðu luegri broddanna, sem nú hafa hrifsað til sín völdin í Al-
þýðuflokknum.
Það er ekki hægt til lengdar að vera bæði með og móti ihald-
inu. Fólkið sér á endanum í gegnum blekkingahjúpinn og yfir-
gefur þá foringja sem berir gerast að ósannindum og blekking-
um. /
Slíkt verður hlutskipti Haralds Guðmundssonar, Stefáns
Jóhanns og Guðm. í., þrenningarinnar sem íhaldið fagnar nú
Gð stjórnvöl Alþýðuflokksins.
FRÁ SAMKOMU KÍNVERSK-ÍSLENZKA MENNINGARFÉLAGSINS í TJARNARBÍÓ
Stórfelldar framkvæmdir hafnar á öll-
um sviðum atvimmvega og niemimgar
Kínversk-íslenzka menningarfélagið (KÍM) minntist
íimm ára afmælis AlþýðulýÖveldisins Kína meö fjöl-
sóttri samkomu í Tjarnarbíó á sunnudaginn.
Formaður félagsins Jakob Benediktsson magister flutti
ávarpsorð og setti samkomuna. Ingi R. Helgason flutti
skemmtilegt og fróölegt erindi um för þriggja ungra ís-
lendinga til Kina s.l. sumar, og loks var sýnd áhrifa-
mikil kínversk kvikmynd. „Hvaj-fljótiö veröur að beizla".
Fánar íslands og Kína prýddu sviöiö og ræöustól og
fór samkoman öll vel fram. Er þetta í fyrsta sinni sem
afmælis kínverska alþýðulyðveldisins er minnzt opinber-
lega hér á landi.
Hér fara á eítir ávarpsorð
formanns Kínversk-íslenzka
menningarfélagsins Jakobs
Benediktssonar:
Góðir félagsmenn og gestir.
Fyrir hönd Kínversk-islenzka
menningarfélagsins vil ég mega
bjóða ykkur öll velkomin til
þessarar samkomu.
Félag okkar hefur ekki vilj-
að með öllu láta hjá líða að
minnast þess að i þessari viku,
eða 1. okt., eru fimm ár liðin
siðan kínverska alþýðulýðveld-
ið var formlega sett á stofn.
Þessi fimm ár hafa verið ár
mikilla erfiðleika, en engu síð-
ur ár mikilla sigra, mikils
grundvallarstarfs á öllum svið-
um þjóðfélagsins kínverska.
Ilin nýja stjórn tók við landi
og þjóð sem enn bjó að veru-
legu leyti við fullkomið mið-
aldaskipulag, var trö'uriðin af
innlendum og erlendum kúgur-
um og fiakandi í sárum eftir
meira en tveggja áratuga styrj-
aldir við innlenda ofbeidis-
menn og erlenda. En sú var
gæfa kínverskrar alþýðu í öll-
um þessum þrengingum að hún
hafði eignazt harðsnúið for-
ustulið, kínverska kommún-
istaflokkinn, sem tókst að lok-
um að sameina þjóðina gegn
óvinum hennar, jafnt erlendum
sem innlendum, og undir for-
ustu hans vannst fullur sigur
að lokum.
Þetta sama forustulið hefur
nú í fimm ár beitt sér fyrir
því að skipuleggja þetta mann-
flesta iýðveldi veraldar, og nú
er svo komið að fyrir fáum
dögum var gengið frá stjórn-
arskrá kínverska alþýðulýðveld-
isins á þjóðkjörnu þingi, hinu
fyrsta í sögu Kínaveldis sem
kosið hefur verið af fulltrúum
allrar þjóðarinnar.
En það er ekki aðeins á sviði
stjórnmála innanlands að fót-
unr hefur verið komið undir hið
nýja' ríki, Stórfelldar fram-
kvæmdir á öllum sviðum at-
vinnuvega og menningarmála
eru þegar hafnar, og þær eiga
eftir að gjörbreyta öllum at-
vinnuháttum Kínaveldis, hefja
það frá frumstæðu miðalda-
þjóðfélagi, þar sem meginþorri
alþýðu varð að strita fyrir sult-
arbrauði sínu berum höndum,
upp í röð iðnvæddra þjóða, þar
sem vélar létta mönnum strit-
ið og skapa skilyrði mannsæm-
andi lífs. Þessi breyting gerist
auðvitað ekki í einu vetfangi,
en fái kínverska þjóðin að lifa
í friði og einbeita kröftum sín-
um að þessum verkefnum, er
ekki nokkur vafi á að hún
muni ná settu marki. Þau stór-
virki eru þegar unnin, þrátt
fyrir ótrúlega erfiðleika, að þau
eru örugg fyrirheit um enn
stórkostlegri afrek þegar fram
líða stundir.
Út á við heíur sama sagan
gerzt, Smátt og smátt hefur hið
ung'a lýðveldi unnið sér meiri
og meiri virðingu annarra
þjóða; fleiri og fleiri stjórn-
málamenn veraldar gera sér
Fimm ára afmælis
Alþýðnlýðveidisins
Kína minnzt opin-
beriega í íyrsfa sinni
hér á iandi.
ljóst að jrarna austur frá er
risið upp voidugt ríki sem
hlýtur að hafa úrslitaáhrif á
g'ang fjölmargra alþjóðamála.
Þess er skemmst að minnast
hver varð hlutur Kínverja á
ráðstef'nunni í Genéve í sum-
ar, og enginn þarf að efa að sú
ráðstefna var aðeins upphafið
á þátttöku þeirra í heimspóli-
tíkinni, og' mun fleira á eftir
fara.
Ríkisstjórn okkar Islendinga
hefur ekki enn dregið eðlilegar
ályktanir af þessari þróun með
því að viðurkenna kínverska
aiþýðulýðveldið. Er það því
undarlegra sem flestöll Ev-
rópuríki hafa gert það fyrir
löngu, m. a. öll frændríki okk-
ar á Norðurlöndum. Á nýaf-
stöðnum fundi utanríkisráð-
herra Norðurlanda samþykkti
islenzka rikisstjórnin ályktun
þess efnis að æskilegt væri að
alþýðulýðveldið skipaði þann
sess sem því ber á þingi Sam-
einuðu bjóðanna. En rökrétt af-
leiðing slíkrar samþykktar er
vitanlega sú ein að ísl. ríkis-
stjórnin veiti kínverska al-
þýðulýðveldinu fulla viður-
kenningu, og það hið fyrsta.
En nú bregður svo kynlega við
að fulltrúar Islands á þingi
Sameinuðu þjóðanna skerast
úr leik þegar atkvæði eru
greidd um að ræða upptöku
alþýðulýðveldisins. Er því helzt
að sjá að hin hægri hönd ísl.
ríkisstjórnarinnar viti ekki
hva'ð sú vinstri hefst að.
Kínverska alþýðulýðveldinu
stendur það vitanlega á litlu
hvort íslendingar viðurkenna
það eða ekki. En okkur íslend-
ingum stendur það vissulega
ekka á litlu hvort forráðamenn
okkar eru svo raunsæir að þeir
skipi sér í fylkingu með þeim
sem blása að kolum úlfúðar
þjóða á milli og vaxandi stríðs-
hættu, eða með hinum sem
vinna að friði og samlyndi í
heiminum. Það er ekki væn-
legt til friðsamlegrar lausnar
deilumála að neita að viður-
kenna staðreyndir. Og það er
staðreynd að kínverska alþýðu-
lýðveldið er búið að vera til í
fimm ár og hefur orðið öflugra
og öruggara inn á við sem út
á við með hverjum degi öll
þessi fimm ór. Og bví fyrr sem
stjórnmálamenn annarra landa
gera sér þessa staðreynd Ijósa,
því meiri líkur eru til að skyn-
samleg lausn deilumála finnist
og friður megi haldast í ver-
öldinni.
Framhald af 12. síðu.
hólmi á sl. sumri, tækifærið til
að kynna sér allt fyrirkomulag
i sambandi við samningu og
framkvæmd verðskrár í mál-
araiðninni. Áttu fulltniarnir
ekki aðeins fundi með forystu-
mönnum málarameistara í Sví-
þjóð, heidur fóru þeir einnig-til
Danmerkur og Noregs sömu er-
inda, en í öllum þessum' lönd-
um hefur verið unnið nær ein-
göngu eftir verðskrá um ára-
tuga skeið.
Mælingafulltrúi málara verð-
ur Ólafur Pálsson.
Jakob Benediktsson