Þjóðviljinn - 03.04.1955, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 03.04.1955, Blaðsíða 11
Sunnudagur 3. apríl 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (11 Erich Maria REMARQUE: /■-------------------------'> Að elska ... . •«og deyfa t * V__________________________/ 5. dagur falið flöskuna í fjaðradýnunni; þess vegna hafði þjófur- inn ekki fundið hana. Hann hafði líka stungið niður glasi. „Hér kemur hún. Viö verðum að drekka úr henni í pukri, svo að enginn taki eftir því. Annars kærir frú Lieser okkur fyrir aö hlakka yfir óláni þjóðarinnar“. „Það er tilgangslaust að pukrast ef maöur vill kom- ast hjá athygli. Það er ég búin að læra“. Elísabet tók glasið og drakk. „Dásamlegt“, sagði hún. „Einmitt það sem ég þarfnaðist. Nú er eins og viö séum á útiveitinga- húsi. Ertu líka með sígarettur“. t „Ég kom með allar sem við áttum“. „Gott. Þá höfum við allt sem við þurfum". „Ætti ég ekki að ná 1 meira af húsgögnum?" „Þeir hleypa þér ekki inn í húsið lengur. Og við höfum ekkert við þau að gera. Viö gætum ekki einu sinni haft þau meö okkur þangað sem við ætlum aö gista í nótt, hvar sem það þá veröur“. „Annað okkar getur staöið vörð meöan hitt leitar að afdrepi". Elísabet hristi höfuðið og lauk úr glasinu. Um leið hrundi þakið á húsi hennar. Veggirnir virtust riða. Svo hrundi gólfið á efstu hæðinni. íbúarnir niðri á götunni stundu. Neistar flugu út um gluggana. Logar teygðu sig upp gluggatjöld. „Hæðin okkar stendur enn“, sagöi Graber. „Þaö verður ekki lengi“, svaraöi maður fyrir aftan hann. „Því ekki?“ „Því skylduö þið standa betur að vígi en við? Ég hef átt heima uppi í þakhæðinni í tuttugu og þrjú ár, ungi maður. Nú er hún aö brenna. Því skyldi ykkar hæð þá ekki brenna?“ Gráber leit á manninn. Hann var magur og sköllóttur. „Ég hélt að svona lagað væri háð tilviljunum en ekki siðfræði“. „Þaö er háð réttlætinu. Ef þú skilur hvaö það táknar“. „Ekki beinlínis. En þaö er ekki mín sök“, Gráber brosti. „Þú hlýtur að hafa átt erfiða daga ef þú trúir enn á það sjálfur. Á ég aö gefa þér glas af vodka. Það er betra en að hneykslast“. „Nei þakk. Eigðu snapsinn þinn sjálfur! Þér veitir ekki af honum þegar hæöin þín brennur“. Gráber stakk flöskunni niöur aftur. „Viltu veðja um að hún brenni ekki?“ „Hvað þá?“ „Ég spurði hvort þú vildir veðja“. Elísabet hló. Sköllótti maðurinn starði á þau bæði. „Þú vilt veðja. Hvílík ósæmandi léttúð! Og þér, ungfrú, þér hlægið aö honum. Þetta er of langt gengið!“ „Hví skyldi hún ekki hlæja?“ spurði Gmber. „Það er betra að hlæja en gráta. Einkum þegar hvort tveggja er þýöingarlaust". „Þiö ættuð að biðja! “ Veggur hrundi. Hann braut gólfið á hæöinni fyrir ofan íbúð Elísabetar. Frú Lieser fór að kjökra ákaft undir regnhlífinni. Fjölskyldan við eldhúsboröið var að hita gervikaffi á sprittlampa. Konan í rauða flosstólnum breiddi dagblöð yfir arma og bak stólsins til að verja hann fyrir regninu. Barniö í vöggunni fór að gráta. „Og þá er þetta tveggja vikna heimili okkar úr sög- unni“, sagði Gráber. „Réttlæti“, sagði sköllótti maöurinn ánægður. ,,Þú hefðir átt að veðja. Þú heföir unnið“. „Ég er ekki efnishyggjumaöur, piltur minn“. „Hvers vegna varstu þá aö kvarta þegar íbúðin þín brann?“ „Það var heimili mitt. Þú skilur það sjálfsagt ekki“. „Nei, sennilega skil ég þaö ekki. Þýzka ríkið geröi of snemma úr mér ferðalang“. „Þú mátt þakka fyrir það“. Sköllótti maðurinn strauk sér um munninn og ræskti sig. „En hvað sem því líður gæti ég þegið glas af vodka núna“. „Nú stendur það ekki til boða. Þú skalt biðja í staöinn“. Eldtungur teygðu sig út um gluggana á herbergi frú Lieser. „Þar fer skrifboröið“, hvíslaði Elísabet. „Skrif- borð slefberans og allt sem í því er“. Söngfélag verkalýðssamfakanna Framhaid af 6. síðu. sem það hefur flutt hefur hin gamla arfleifð, þjóðlög, þjóð- kvæði og ættjarðarsöngvar, tengst baráttu- og ættjarðar- ljóðum dagsins í dag. Flestir hafa nautn og yndi af söng, þessari alþýðlegustu listgrein allra tíma. En mönn- um er ekki sama hvað þeir syngja eða hlusta á sungið. Innihald laga og Ijóða verður að snerta menn, lyfta hugan- um, auðga tilfinningalífið. Þarna álít ég að sé að finna skýringuna á vinsældum Söng- félags verkaiýðssamtakanna. Söngur þess hefur verið þrung- inn lífi og anda, sem er í sam- ræmi við eðiilegustu lífsviðhorf hvers heilbrigðs og óspillts al- þýðumanns. Hann gleður, hvet- ur ög göfgar. Það er nú sýnt, eftir fimm ára starfsemi þessa kórs, að stofnun hans var mjög mikil- eimilisþáttur PEYSUHUGLEIÐINGAR Peysur eru sígildar flíkur, sem alltaf eru jafnvihsælar, hvað sem líður hliðarhoppum tízkunnar. Og þótt þær hafi tekið miklum breytingum und- anfarin ár, þá eru þær breyt- ingar hægfara og beinast allar að því að gera þessar ágætu flíkur enn nytsamlegri, hent- ugri og fjölbreytilegri. Peysa og pils er nokkurs konar ein- kennisbúningur vinnandi kvenna og skólastúlkna. Á stóru mynd- hér að ofan er algengasta sniðið á hversdags- og vinnu- peysum. Bolur og ermar út í eitt, ermarnar rétt fram fyrir olnboga, líning í hálsinn og stroff í mittið. Einnig jerseypeysur með þessu sniði mjög algengar og vinsælar. Hinar tvær peysurnar eru kuldapeysur eða sportpeysur. löngu stroffi framan á erm- unum. Sennilega væri hún þó hentugri ef hún væri örlitlu siðari, en þá mætti ekki auka ær eru báðar tilvaldar skíða- eysur. Alhvíta peysan er úr íjög grófu golgarni, við og imgóð, há í hálsinn og eins mikið út ofanvið stroffið. Hin peysan er með mynstur- i bekk neðan við hálslíninguna j og efst á ermu«um. Bekkurinn j er mjög einfaldur og auðprjón- aður, tvær mjög dökkar rendur umhverfis breiðari, ljósari rönd, aðskildar með rönd úr aðallitn- um. Sameiginlegt flestum gróf- j um sportpeysum nú orðið er að i þær eru háar í hálsinn, vel víð- i ar og axlasaumurinn er mjög neðarlega, oft 5-10 cm neðan við brúnina á öxlinni. Það er yfirleitt vandalítið að prjóna þær sjálfur, aðalatriðið er að þær séu nógu víðar. Og eigi að þær mikið er að sjálf- sögðu heppilegra að velja ekki í þær mjög ljósa liti, því að. fæstar peysur fríkka við of þvotta. vægt spor í menningarbaráttu verkalýðshreyfingarinnar og má vera að sá atburður verði síðar talinn hafa markað tímá- mót. Á þessum fimm árum hefur verið unnið merkilegt brautryðjendastarf, fengizt hef- ur reynsla, sem læra má af og byggja á áframhaldandi starf. Hin skipulögðu samtök, verka- lýðsfélögin og Alþýðusamband- ið, þurfa nú að taka þessi mál fastari tökum. Þau þurfa ,að veita þessum brautryðjendum allan stuðning og bæta aðstöðu þeirra. Þau þurfa að koma upp söngflokkum á vegum verka- lýðshreyfingarinnar á þeim stöðum þar sem þess er nokk- ur kostur, greiða fyrir efnileg- um mönnum til tónlistarnáms, sem geri þeim fært að taka að sér stjórn kóra og hljómsveita á hinum ýmsu stöðum þar sem skortur er á stjórnendum o. s. frv. í þessu sambandi ber einnig að minnast á Lúðrasveit verka- lýðsins, sem stofnuð var fyrir .tveim - árum og þegar hefur ■unnið mikið og gott starf þrátt fyrir erfið skilyrði. Þá starf- semi þarf einnig að efla og styðja. Einnig þarf að vinda bráðan bug að þvi að koma upp hlið- stæðum hópum til iðkunar leik- listar, en á því sviði er nú mik- il gróska í íslenzku þjóðlifi. Slíkir leikhópar á vegum verklýðshreyfingarinnar myndu skapa nýja túlkunarmöguleika fyrir hin mörgu róttæku skáld okkar. Halda mætti áfram að telja verkefnin á sviði menningar- baráttu verkalýðsins, en ég læt þó staðar numið. En þetta eru verkefni, sem verkalýðshreyf- ingin fær með engu móti skot- ið sér undan ef hún ó að vera hlutverki sínu vaxin. Söngfélag verkalýðssamtak- anna vísar veginn og starf þess á að verða upphaf að öflugu og auðugu menningarlífi * á veg- um verkalýðsfélaganna. Á. A. Allt fyrir kjötverzlanir. Siici S03EQ ■ Þórtm H. Teitsson • Crtttojétr 3 LIGGUR LEIÐIN FIokkMFliaii 1. ársfjórðungur féll í gjald- daga 1. janúar. Greiðið flokks- gjöld ykkar skilvíslega í skrif- stofu flokksins.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.