Þjóðviljinn - 26.05.1956, Blaðsíða 11

14. dagur
óhæf í starfið vegna menntunarleysis eöa vegna barn-
anna eöa af ýmsum öðrum ástæöum. Hún gekk milli
stóru vöruhúsanna og komst í kynni viö hinar sorglegu
raöir þöguls fólks fyrir framan ráöningai>skrifstofurnar
og kapphlaupiö um aö komast inn þegar dyrnar voru
opnáöar klukkan tíu. Á aöeins einum stað var henni leyft
aö útfylla eyðublaöiö. Þaö vsr hiá Corasi Bræörunum,
stóru vöruhúsi niöri í Los Angeles, sem seldi einkum
búsáhöld. Hún komst fyrst inn um dymar þar og settist
í skyndi viö eitt af litlu boröunum sem viðtöl fóru fram
viö. En verzlunarstjórinn, sem allir ávörpuöu sem fm
Boole virti hana ekki viðlits, og hún varö ofsareið yfir
þessu ranglæti. Frú Boole var myndarleg í sjón og virtist
þekkja flesta umsækiendur meö nafni. Mildred var svo
sárgröm yfir því að þeir skyldu vera látnir ganga fyrir, aö
hún þreif allt í einu hanzka sína og bjöst til að riúka á
dyr, án þess aö taJLa viö neinn. En frú Boole lyfti fingri,
brosti og gekk til hennar. „Fariö ekki. Mér þykir leitt
aö láta yöur bíöa, en flestir af þessu fólki eru gamlir
;j vinir og þaö er illa gert aö láta það ekki vita undir eins,
;j svo aö þaö geti leitaö fyrir sér í öörum verzlunum strax.
| Þess vegna tala ég alltaf síöast viö nýja umsækjendur,
íj þegar ég hef meiri tíma.“
jj Mildred settist aftur, dálítiö skömmustuleg yfir óþclin-
\ mæöi sinni. Þegar i'rú Boole kom loks til hennar fór
líún aö tala og í stað þess aö svara spurningum í vamar-
stööu eins og hún var vön annars staöar, varö hún^
dálítiö skrafhreifari. Hún minntist stuttlega á a'ö hjóna-
band sitt heföi fariö út um þúfur, gat þess aö hún væri
þaulvön öllu sem víð kæmi eldhúsum, og sagöist vera
þess fullviss aö á því sviöi gæti hún komið aö gagni
sem sölustjóri, sýnikennari eöa hvort tveggja. Fm Boole
leit rannsakandi á hana um leiö og hún sagði þetta og
spurði hana svo um tilraunir hennar til aö fá vinnu.
Mildred dró ekki fjöður yfir neitt, og þegar frú Boole
haföi hlegiö dátt yfir sögunni um Harry Engel og
akkerin hans, vöknaöi henni næstum um augu, því
að hún þóttist vita aö hún heföi að minnsta kosti
eignazt vinkonu, þótt hún hefði ekki fengiö vinnu. Þá
var þaö sem frú Boole lét hana útfylla eyöublaö. „Þaö
er ekkert laust eins og stendur en ég skal minnast þes.s
sem þér sögöuö um eldhúsin, og ef eitthvað losnar, veit
ég aö minnsta kosti hvar ég get náö í yöur.“
Mildred fór burt svo sæl og ánægð, aö' hún gleymdi
aö veröa fyrir vonbrigðuni, og hún var kcmin háifa leið
niöur ganginn þegar hún áttaöi sig á að þaö var veriö
aö kalla nafn hennar. Frú Boole stóð í dyranum, hélt á
eyö’ubláðinu og gekk síðan í áttina til hennar. Hún tók
um höndina á Mildred, hélt um hana andartak meöan
hún horföi niöur á götuna, mörgum hæöum neðar. Svo
sagði hún: „Frú Pierce, ég þarf að segja yöur dálítið.“
„Já.“
„Þaö er enga vinnu aö fá.“
„Ja, ég vissi aö þaö var erfitt, en — “
„Hlustiö nú á mig. frú Pierce. Ég myndi ekki segia
þetta viö hina umsækjendurna, en þér virðist frábrugðin j
flestum þeim sem hingaö koma. Ég vil ekki að þér farið ‘
heiin 1 þeirri trú aö það sé einhver von. Þaö er engin von.
í þessari verzlun höfum við ráöiö tvær manneskiur síðast I
liöna þrjá -mánuði — aöra í staö manns sem fórst í
bílslysi og hina í stáö konu sem varö aö hætta vinnu
Litli sonur ókkar
Helfi
andaðist í Landsspítalanum 18. þ. m. — Jarðarförin
hefur farið fram.
Guðríður Árnadóttir,
Jóluurn Sigurjónsson,
Hjallayegi 42.
ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 26. maí 1956 — (11
sákir vanheilsu. Viö tölum viö alla sem hingaö koma,
bæði vegna þess áö okkur finnst- þaö viökunnanlegra og
við álítum ekki ráölegt aö loka ráðningarstofunni meö
öllu. Þaö er bara enga atvinnu aö fá, hvorki hér né í
hinum verzlununum. Ég veit vel að ég veld yður von-
brigöum, en ég vil ekki að þér séuð — göbbuð.“
Mildred klappáði henni á handlegginn og hló. „Ham-
ingjan góöa. Ekki er þetta yöur aÓ kenna. Og ég veit alveg
hvaö þér eigiö viö. Þér viljiö ekki aö ég slíti skónum
mínum til eiinskis."
„Þaö er einmitt þaö. Skóslitiö
„En ef völ væri á einhverju —“
„Já, ef eitthvað kæmi á daginn getið þér verið óhrædd.
Mér væri ánægja aö láta yöur vita — meö símskeyti.
Og ef þér gangiö hér framhjá seinna ættuö þér aö líta
inn. Viö gætum boröaö saman hádegisverð.“
„Þaö væri mér mikil ánægja.“
Frú Boole kyssti hana og Mildred fór burt, sárfætt,
svöng og kynlega hamingjusöm. Þegar hún kom heim
var tilkynning fest á dyrnar hennar, þar sem hún var
beöin um aö sækja símskeyti.
„Frú Pierce. Þetta er eins. og í kvikmynd. Þér voruö
komin út úr lvftunni. Ég lét meira áö segja kalla upp
nafn yöar á neöstu hæöinni ef ske kynni aö þér væruð
ekki farin út.“
Þær settust niöur inni í einkaskrifstofu frú Boole.
Frú Bnole sat bakvið' skrifborö sitt, Mildred í stól hjá
því. Frá Boole héh áfram: „Ég horfði á eftir yöur inn
í lvftuna, var aö dást að vaxtarlagi yðar, þegar beiönin
kom frá veitingahúsinu."
„Veitingahúsiö í verzlunimri?“
Fara halloka í Alsír
Framhald aí 5. síðu.
mennirnir vörubíl með Serkjum.
Á veginum var vörubíliinn
stöðvaður af lögreglunni. Skipzt
var á nokkrum orðum — síðan
ók vörubíllinn út úr borginni.
Hvað varð um Alsirmennina ?
Frú Begtrup kjör-
in heiðursfélagi
Sl. laugardagskvöld efni
Dansk-íslenzka félagið í Reykja
vík til samsætis til heiðurs frú
Bodil Begtrup ambassador, sem
nú er á förum héðan. Við þetta
tækifæri var hún kjörin heið-
ursfélagi félagsins, hinn fyrsti
sem kjörinn er. Þá var henni
einnig afhent að gjöf málverk
eftir Svein Þórarinsson. Er það
af fjallinu Eilífi í Mývatnsör-
æfum.
Samsætið var fjölmennt og
margar ræður haldnar.
Já, tesalnum á efstu hæö. Auðvitaö er hann alveg
óháöur verzluninni. Hann er leigöur, en forstjórinn ræður
veniulega fólk af listunum okkar. Þaö er nærtækt og
veni ulega leitum viö vel fyrir okkur og útvegum honum
góöar stúlkur.“
,,Og hvaöa vinna er þetta?“
Hugm- Mildred reikaöi fagnandi frá gjaldkera til
matráöskonu. Frá Boole svaraöi síimstundis: „Þaö er ekki
sérlega merkilegt starf. Ein af frammistöðustúlkunum
r
ln*iinilisþátíiir j
C'* 1 r
aiða hario.
Þœr sem trúa því ekki að hárið sé að síkka þurfa ekki
annað en ííta á myndina. Svona er háriö sítt í .mörgum
nýju hárgreiöslunum. Lausgreidda síða hárið er einkum
haft í hárgreiðslur ungu stúlknanna en þœr sem komnar
eru af barnsaldri greiða háriö í hnúta og alls konar upp-
setningar og þá þarf háriö ekki síður að vera sítt. En
v.ngum stúlkum fer yfirleitt dæmalaust vel að hafa sítt
hár sem vefst eilítið inn a& neðan.
' AUgaveg 30 — Sími XZ209
íjölbreytt *rv» ;«ji
xtelnhringUEr
Wst.wniimt
52 &UKimTimiU6ÖIl
Minningarkortin eru ti) sölu
í skrifstofu Sósialistaflokks-
ins, Tjarnargötu 20; afgreiðslu
Þjóðviljans; Bókabúð Kron:
Bókabúð Máls og menningar,
Skólavörðustíg 21; og i Bóka-
verzlun Þorvaldar Bjarnason-
ar í Hafnarfirði
Ermalaus bólerótrsyja
Bólerójaklcar er nú mjög
vinsælir og sniðið á þeim er
mjög mismunandi. Hér er sýnd
dálítil ermalaus, dökkblá bóleró-
treyja sem notuð er við hvítan
kjól. Svona treyjur geta hulið
j skemmdir við handveginn á
I kjólnum.
Ötsefandt; Samelningarflokkur alþíSu — SísíaHstaflolrkurlnn. — Ritstiórar: Magnús Kjartansson
iub.;, Slarurður Guðmundsson. - Préttarltstjóri: Jón Biarnason. — Blaðamenn: Ásmunriur SlKur*
íónsson. Bjaml Benediktsson. Guðmundur ViEfússon. ívar H. Jónsson. Maenús Torfl Ólafsson. —
„iugiysiireTfcoJ.órt: Jónsteitm Haraldsson. — Rltstjórn, afgreiðsla, aUElýslnear, prcntsmiðja: Skólavörðustig 19. — Stmi 7500 <3
j'njirt. - AskrlftarverO kr, 25 á mánuðl i Reykjavík og násrenrJ: kr. 22 annarsstaðar. — Lausasöluverð kr. 1. - »rentsmlð)»
t>)óðvlUansHí