Þjóðviljinn - 27.09.1956, Qupperneq 6

Þjóðviljinn - 27.09.1956, Qupperneq 6
8) — ÞJ6ÐVILJINN — Fimmtudagur 27. septemiber 1956 ÞlÓÐVlLllNN Útgefandi: t«-meininaarflokkur alpýOu — Sósialistaflokkurinn Falsákærur íhaldsins j 17'láttskapur og óheilindi hægri manna Alþýðu- 1 flokksins hafa orðið íhaldinu ' tilefni þess að láta blöð sín foera Hermanni Jónassyni for- ' sætisráðherra á brýn að hann hafi farið með fals eitt og vís- vitandi ósannindi þegar hann skýrði þjóðinni frá því í út- varpsræðu sinni um verðfest- ingarlögin að haft hefði verið fullt samráð við stéttarsam- tök verkamanna og bænda um setningu þeirra. Á grund- velli þessara fullyrðinga ræðst svo Morgunblaðið með hinum fárái’egustu ásökunum að forsætisráðherra og krefst þef " að hann segi af sér og foið.i'st afsökunar frammi fyr- ir þjcðinni! Þessi fíflaskapur Morgun- b’aðsins er varla svara- verður, svo fáránlegur sem hann er og án frambærilegs rökstuðnings. Þjóðinni er það vel kunnugt að forsætisráð- herra skýrði satt og rétt frá og að falsákærur Morgun- blaðsins eru reistar á sandi. Verðfestingarlögin voru gef- in út með fullri vitund og vilja þeirra samtaka vinnu- stéttanna sem um þau fjöli- uðu. Morgunblaðið hefur áður fullyrt að gengið hafi verið framhjá bændasamtökunum. Eigi að síður eru það ósann- indi. Það er margsinnis upp- lýst að formaður Stéttarsam- bands bænda var kvaddur til ráða og að hann hafði sam- ráð við forustumenn bænda- samtakanna. Af þeirra hálfu kon engin andstaða fram he’dur fullkomið samþykki við fyrirætlanir ríkisstjórnarinn- ar. \/arðandi afstöðu verkalýðs- samtakanna er rétt að rifia bað enn einu sinni upp, í tilefii af blekkingarskrifum Morgunblaðsins og heiftar- legri árás þess á formann rík- is=tir»marinnar, hvern hlut þau áttu að undirbúningi og út'~‘fu bráðabirgðalaganna. I því sambandi fór rikisstjórn- in f-innig sjálfsagðar og hefð- buYsdnar leiðir. Hún leitaði á- . lits h°ildarsamtaka verkalýðs- stéttarinnar, Alþýðusambands Islands. ■ En það var ekki að- eins miðstjórn þess sem fjall- aði um málið, heldur einnig st.'c' rnir f jórðungssamband- ar "a allra og sameiginlegur st/órnarfundur verkalýðsfé- la: anna í Reykjavík og full- trúar' ðsins þar. Auk þess var urr nfstöðuna til þess haft víðtækt samráð við stjórnir fjölmargra verkalýðsfélaga um allt land. Allir þessir for- ustuaðilar í verkalýðshreyf- ingunni reyndust samþykkir fyrirætiunum ríkisstjómar- inrsar. Var þeim og einnig vel kunnugt að setning lag- anna byggðist beinlínis á því að verkalýðshreyfingin væri 1 þeim fylgjandi, að öðrum I kosti kom útgáfa þeirra ekki J til greina. TJorsætisráðherra sagði því * sannleikann og ekkert nema sannleikann í útvarps- ávarpi sínu til þjóðarinnar. Krafa Morgunblaðsins er því reist á fölskum forsendum, . grundvölluð á uppspuna ein- um, tilbúnum í skrifstofum þessa málgagns milliliða og braskara, sem nú bera sig illa undan því að fá ekki að maka krókinn að eigin vild með hömlulausum verðhækkunum. Þaðan er líka gremjan og heiftin sprottin en ekki af umhyggju fyrir launastéttun- um eða bændum, þótt íhald- sið telji heppilegra að hafa slíka hræsni í frammi á yfir- borðinu. En það er vafalaust til of mikils ætlazt af Morg- unblaðinu að það kunni að skammast sín og biðjast af- sökunar á uppspuna sínum og falsákærum. Það væri þó skársti kosturinn sem blaðið gæti valið eftir að það er sjálft staðið að opinberum ó- sannindum frammi fyrir al- þjóð. En þess er sýnilega ekki að vænta ef dæma má af leiðara þess í gær þar sem hinar tilefnislausu aðdróttan- ir og fullyrðingar eru enn endurteknar. Það er mikill misskilningur ef íhaldið heldur að stað- lausar ákærur þess verði að óhrekjandi staðreyndum með ívitnun í samþykkt hægri manna Alþýðuflokksins og í- haldsins í Sjómannafélagi Reykjavíkur. Öllum er nú ljóst hvernig sá liðsauki í- haldsins er til orðinn. For- maður Sjómannafélagsins var hafður með í ráðum og stjórnarmeðlimir þess sam- þykktu ráðstafanir ríkis- stjórnarinnar á fundi stjórna verkalýðsfélaganna. Það stóð ekki á þeirra samþykki, síður en svo. En það sem seinna gerðist var einfaldlega það, að þessir sömu menn læddust niður í Holstein og sömdu þar við stjórnarandstöðuna, flokk atvinnurekendanna og milli- liðanna um sameiginlegt her- hlaup að Alþýðusambandinu og rikisstjórninni. Gjaldið sem þeir urðu að greiða fyrir samvinnuna við íhaldið var að hlaupa frá sínum fyrri yfir- lýsingum og skipa sér í flokk með starfsmönnum heildsalanna sem áður höfðu kvartað fyrir hönd húsbænda sinna. Þannig eru þær vítur til orðnar sem íhaldið er nú hróðugast af og hefur að uppistöðu í áróðri sínum og árásum á ríkisstjórnina. Verður varla gert upp í milli þess hvorir eru aumkunarverð ari, hægri menn Alþýðuflokk- ins sem nú hafa opinberað þjónustulipurð sína við í- haldið með því að hlaupa frá fyrri yfirlýsingurn eða í haldið sjálft sem hefur ekki á traustari grundvelli að byggja í áróðri sínum og mál- flutningi en þannig fengnum framburði hægri krata. Kiötútflutnmgurinn Á aðalfundi Stéttarsam- bands bænda sem nýlega var haldinn mun Sverrir Gíslason formaður sambandsins hafa skýrt frá því, að á þessu ári hefðu verið flutt út 1364 tonn af dilkakjöti, aðallega til Bretlands, og að söluverð þessa kjöts hafi numið kr. kr. 7.55 á kíló fob. Hér mun nær eingöngu hafa verið um dilkalæri og dilkahryggi að ræða, en fyrir þá greiðir islenzkur kaupandi 27.75 kr. Það ligur í augum uppi að slík öfugþróun á verðlagi er jafn ómöguleg sem óþolandi, að íslenzkur kaupandi verður ekki aðeins að greiða 3 sinn- um meira en sá brezki, heldur verður hann líka að standa undir verðuppbótum til kjöt- framleiðenda svo þeir fái sama verð íyrir útflutt kjöt og það sem selt er á innlend- um markaði. Það hlýtur að vera verk- efni Stéttarsambands bænda og því viðráðanlegt, að finna leiðir fyrir bændastéttina til að framleiða kindakjöt á seljanlegu verði og þó svo, að kjötframleiðsla sé arðvænleg. Það liggur ljóst fyrir öllum að það er ekkert vit í því að livetja alla bændur til að auka sauðfjárrækt, við hvaða skilyrði sem fyrir hendi eru, hvort sem þau eru hagstæð eða óhagstæð til slíkrar fram- leiðslu, -— og svo bara heimta verðbætur fyrir því sem á vantar. Nei, bændastéttin er það vel vitiborin og það er það vel að henni búið af hendi hins opinbera, t. d. með ráðu- nautum og tilraunabúum, að hún hlýtur að geta leyst þann vanda, að gera sauðfjárrækt- un. er hún stundar við hag- stæð skilyrði, að arðvænlegri atvinnugrein. Einnig ber að reyna, að stilla svo til, að útflutningur á kjöti sé ábatasöm við- skipti. Og aldrei verri en það, að þau svari framleiðslu- kostnaði, allt annað er fjar- stæða og stefnir aðeins til þjóðfélagslegra vandræða. En að flytja út dilkalæri og dilkahryggi fyrir kr. 7.55 pr. kíló fob, á sama tíma og íslenzkir kaupendur verða að greiða 27.75 kr. fyrir kílóið, er hreinasta fásinna, og er engu líkara en að sölumenn hafi ekki haft hugmynd um hvað þeir í raun og veru voru að selja, því það er naumast hægt að kalla þetta sölu. Það er mjög sennilegt að ekki sé heppilegt að selja dilkaskrokkana í heilu lagi, ef reyna á að fá sem bezt verð og sem mest sölumagn. Við sem höfum handleikið þetta kjöt um áratugi, höfum áþreifanlega orðið varir þeirra stórfelldu breytinga sem átt hafa sér stað á allri sölu dilkakjöts hérlendis. Fyrir tveimur áratugum var hægt að selja svo að segj a allan dilkskrokkinn upp, úrgangslaust. En á þessu hefur orðið mikil breyting, svo að í dag er svo komið að ca. einn þriðji partur og þaðan af meira fer í vinnslu. Á stríðs- árunum þótti það alleinkenni- leg sjón að sjá til Bretans, hvemig hann handlék íslenzkt dilkakjöt. Þeir skáru af lær- in og hryggvöðvana losuðu þeir úr skrokknum, allt fram að nýra, en hentu svo afgang- inum eða ca. helmingi skrokksins. Eftir því sem mér er bezt kunnugt um, þá er Bretum mjög ósýnt um að kunna að hagnýta sér feitt dilkakjöt. En það er fyrst og fremst fitan og fituvaxið kjöt sem úr gengur bæði hjá Bretum og hér hjá okkur. Það er sýnilega þetta sem veldur því að Bretar vilja gefa svo lítið fyrir dilka- skrokkana, þar sem mikill hluti þyngdarinnar fer til ó- nýtis. Svo er það annað sem trú- lega hefur stórspillt fyrir dilkakjötssölunni, í heilum skrokkum, og það er sóða- legt ásigkomulag allt of mik- ils hluta af útflutnings- merktu kjöti sem kemur í kjötverzlanimar. Þegar skrokkurinn hefur verið klofinn í söginni, kemur í ljós meira eða minna af lambaspörðum, dreifðum oft um allan skrokkinn, að mað- ur nefni ekki fleira. Slíka meðferð á kjöti hef ég aldrei augum litið erlend- is, ekki í eitt skipti. Það em ekki mikil líkindi til að kjöt- sali eða hótel,, sem lendir á slíkum skrokkum í eitt skipti, hafi mikla löngun til að halda viðskiptunum áfram. Það eru hinsvegar mikil lík- indi til að selja mætti vax- andi magn af flokkuðu dilka- kjöti, læri, hryggi, súpukjöt og frikassé o. fl. í hæfilegri þar til gerðri pökkun, valið og niðursagað. Það er löngu orðið tímabært að athuga slíka sölu. Þá mætti selja reykt dilkalæri, það er stað- reynd, að útlendingar sem hingað kohia, og bragða hangikjöt, finnst það gott. En til þess að hægt væri að gera reykt læri að útflutn- ingsvöru, þætti mér líklegt að breyta þyrfti reykingunni lítið eitt, og útlitið á því þarf að vera gott. Þá ætti líka að vera markaður fyrir vel gerð- ar rúllupylsur, tæknin er orð- in það góð, að mögulegt ætti að vera fyrir hagkvæmum af- greiðsluháttum á þeim. Þó ber ávallt að varast að senda hvað sem er, og hvernig sem það er. Nú finnst víst mörgum vandinn fára að vaxa, ef við eigum að fara að sitja uppi með hundruð tonna af dilka- kjötsúrgangi. En ef við eigum nokkra möguleika á að auka dilkakjötsframleiðsluna frá því sem er, þá verðum við í allra fyrsta lagi að koma kindakjötsframleiðslunni á eins hagkvæman grundvöll og frekast er unnt og nútíma- tækni frekast leyfir, ög ætti Stéttarsambandi bænda; að vera það kleift. Þá er að útvega beztu fá- anlega markaði og tilreiða kjötið eftir beztu sölumögu- leikum og kröfum kaupenda. Einnig þarf kjötsölusamn- ingur að vera um garð geng- inn áður en slátrun hefst. Það er mjög þýðingarmikið atriði, að hægt sé að afgreiða útflutningskjötið fljótt eftir slátrun. Það hefur ekki aðeins fjárhagslega þýðingu heldur og líka mikla söluþýðingu. Því að því fyrr sem kjötið kemst til neýtenda, því ljúf- fengara en það. Hinn fíni gróðurilmúr ísl. fjallajurta, sem eru aðalkostir kjötsins, hann dvínar með hverjum mánuði sem líður, þótt kjötið sé að öðru leyti óskemmt og nokkurt geymsluþol eftir. Islenzkt dilkakjöt er ekki sambærilegt við argentínskt og ástralskt dilkakjöt. Það er miklu betra, og á það ber að leggja áherzlu. 1364 tonn var útflutningur- inn síðastliðið ár, en það mætti með góðu móti auka vinnslukjötsnotkunina um þetta magn árlega ef rétt er með. farið. Það er öllum ljóst, að aðalkjötframleiðsla okkar er einmitt kindakjöt, og þess vegna hlýtur það að vera að- alviðfangsefni okkar í kjöt- iðnaðinum. Það er því ekki aðeins æskilegt heldur líka nauðsynlegt að nota það meira og á fjölbreyttari hátt í kjötiðnaðinum og mundi sú aukna notkun auka gæði framleiðslunnar. LangaveK 36 — Síml 82209 Fjölbreytt órval *f ctelnhrlngnm. — Póstsendnm. Vinnuskúr til sölu, ódýrt. i : : Upplysingar í síma 81654. : HERBERGI til leigu á Miklubraut 16. .0 ÞG! ." Upplýsingar eftir kl. 6.

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.