Þjóðviljinn - 17.02.1957, Síða 6

6) — ÞJÓÐVILJIXX — Sunnudagur 17. febrúar 1957
EHOÐVIUINN
Útgefandi:
Sameininga^nickvr alþýOu — SósialistafloTckurinn
Svört samfylking gegn sam-
starfi uin ríkisstjórn
¥>að er reginmisskilningur, ef
■*■ sú klíka ábyrgðarlausra
Efiekúlanta, sem nú stjórnar
Kiameiginlegri herferð hægri
ferata og íhaldsins í verklýðs-
íamtökunum, heldur aó tak-
ast megi að fela tilgang
Jseirrar samvinnu.
fThlgangur þeirrar samvinnu
er opinbert mál. Hann er
eá að sundra því samstarfi
vinstri aflanna í ríkisstjórn
á Alþingi, sem hefur
ffryggt alþýðusamtökuuum
verulega íhlutun uin aðgerðir
lúkisialdsins á Islandi. Mátt-
tiaus heift manna eins og Áka
iJakobssonar, Þorsteins Pét-
■*rssonar, Stefáns Péturssonar,
Jóns Sigurðssonar og annarra
klíkubræðra, gegn sósíalistum
og ríkisstjómarsamstarfinu
íknýr þá til samstarfs við í-
foaldið, og með gegndarlausri
frekju gegn heiðarlegum Al-
tþýðuflokksmönnum tekst þeim
s.ð reka forystu Alþýðuflokks-
ins út í hina smánarlegu sam-
vinnu við íhaldið. Þessir
aienn eru flestir aðskotadýr í
Aiþýðuflokknum, flokkaflæk-
ingar sem fyrr eða síðar
dæma sig úr leik í hvaða
flokki sem þeir leita hælis.
Það eru þeir, sem nú telja það
hlutverk sitt að sundra röð-
írm alþýðusamtakanna, telja
bað verkefni sitt að draga
5okur frá hurðum og hleypa
inn í stjórnir verkalýðsfélag-
s nna útsendurum frá íhaldinu.
If þvi er dýrkeypt reynsla
Jivernig fer ef íhaldið nær
tökum á verkalýðsfélögum.
Samfylking nazistans Birgis
Kjarans og sérhyggjumann-
anna Áka Jakobssonar og
Jóns Sigurðssonar um sam-
eiginlega „baráttu“ til valda
í verkalýðsfélögum er ekki
fyrsta tilraunin sem þessir
flokkar hafa gert. Er furðu
sjaldan minnst á það fordæmi
þegar Alþýðuflokkurinn og
Sjálfstæðisflokkurinn tóku
sameiginlega völd í Verka-
mannafélaginu Dagsbrún.
snemma á stríðsárunum.
Mætti þó ætla að núverandi
samherjar,íhald og hægri krat-
ar, væru ekki feimnir að lýsa
fyrir alþýðufólki í Reykjavík
þeirri reynslu sem varð af
samstjórninni á stærsta verka-
lýðsfélagi landsins.
¥^eim er að vísu vorkunn þó
þeir þegi um þá reynslu.
En þannig mun víðar fara, og
reykvískir alþýðumenn munu
ekki reynast ginkeyptir að af-
henda hinni svörtu samfylk-
ingu íhalds og ábyrgða-lausra
hægrikrata stjórnarvöld í
verkalýðsfélögum. Tilgangur-
inn er augljós. Að sundra
vinstra samstarfi um rikis-
stjórn, að afhenda íhalds-
burgeisum lyklavöld alþýðu-
samtakanna. Sá ljóti leikur
mun ðkki takast og má ekki
takast.
Allt er þá þrennt er
íhaldsblaðinu Vísi leiðist ekki
•* að gera sig að fífli dag
eftir dag í hverju málinu á
fætur öðru. Fyrir nokkrum
dögum fór hann með fleipur
og vísvitandi ósannindi um
verðhækkanir á sykri. —
Kenndi hann efnahagsmálaað-
gerðum ríkisstjórnarinnar um
verðhækkanir, sem orðið liafa
1 á bili á sykri á heimsmarkaðn-
! riun, en vissi þó vel, að á syk-
^ 'dr og aðrar brýnustu neyzlu-
vörur almennings, hafa engar
aýjar álögur bætzt vegna að-
gerða rikisstjórnarinnar.
I \Fa
það hjá Vísi, þegar hann
léðst með skætingi og hróp-
; yrðum á ráðstéfnu þá, sem
sjávarútvegsmálaráðherra kall
aði saman til að ræða um
laæstu aðgerðir í landhelgis-
análunum. — Það á að ganga
‘iandráðum næst, að ráðgast
við fulltrúa þeirra landshluta,
eem mestra hagsmuna hafa
að gæta í sambandi við i’ýmk-
'<m landhelginnar. Samiáð við
fólkið má ekki hafa! Það er
'• eins og eitur í beinum íhalds-
í áns. Þessi ráðstefna skartar
! i. forsíðu Vísis með risaletri
( sem „Blekldngarráðstefna
■ um landhelgina4*. í þessu
birtist á eftirminnilegan hátt
afstaða íhaldsins til landhelg-
ismálsins, og mun lengi verða
í minnum haft. Aumingja Vís-
ir, að hafa ekki vit á að þegja.
l^riðja málið á seinustu þrem-
* ur dögum, sem Vísir not-
ar til að auglýsa flónsku sína
með, er launajafnréttismál
kvenna. Hér er um að ræða
þingsályktun, sem rikisstjórn-
in flytur til fullgildingar al-
þjóðasamþykkt um sömu laun
kvenna og karla fyrir jafn
verðmæt störf.
¥/isir segir: „Samþ.vkkt þessi
* hefur áður verið til með-
ferðar á Alþingi ...“ Hvenær
var það nú Vísir sæll? Auð-
vitað veit ritstjóri Vísis vel,
að þetta er þvættingur einber.
Tillaga til fullgildingar á sam-
þykkt Alþjóðavinnumálastofn-
unarinnar liggur nú í fyrsta^.
sinni fyrir Alþingi og hefur
aldrei verðið borin þar fram
áður.
■fTísir er þannig staðinn að ó-
* sannindum dVn sykurverð-
ið, staðinn að því að óvirða
fulltrúa sjómanna og vitgerð-
armanna í landhelgismálinu
og ennfremur ber að ósann-
Gaman og alvara - -/k-
BIDSTBUP teibnaði,
Opið bréf til
Eins og kunnugt er hafa
þeir, sem í strjálbýli búa, orð-
ið að tengja heimili sín vega-
kérfi landsins með svonefnd-
um afleggjurum eða einka-
vegum af aðalveginum. Hafa
margir lagt mikið erfiði og
kostnað I þetta, enda eru þess-
ir heimakstursvegir eitt af
brýnustu nauðsynjum heimil-
anna, eins og samgöngum er
nú háttað. Að vetrinum veitir
náttúran þessum heimilum oft
þungar búsifjar með fanna-
lögum, og verða hlutaðeigend-
ur, þegar svo ber undir, að
leggja á sig að halda vegum
þéssiim opnum af brýnni þörf.
Eg hef ávalt haldið, og ekki
heyrt annars getið, en að
menn væru í fullum rétti með
þessa heimilisvegi, og öðrum
væri óheimilt að loka þeim
með hverskonar hindrunum.
Tilefni þess að ég sný máli
mínu til yðar, herra vega-
málastjóri, er að ég hef oft
orðið þess var, að sumir
starfsmenn vegagerðarinnar,
sem sendir eru út til að ryðja
snjó af aðalvegum, virðast
næsta lítið tillit taka til
indum um, að alþjóðasam-
þykktin um sömu laun kvenna
og karla hafi áður verið til
fullgildingar á Alþingi. —
Allt er þá þrénnt er, og kynni
nú hinum hyggnari og gætnari
íhaldsmönnum að finnast, sem
flónska Vísis væri búin að
verða þeim nóg til skammar.
vegamálastjóra
sumra þessara afleggjara.
Þeim er fyrirvaralaust lokað,
oft með háum illa gerðum
snjóhryggjum. Þetta kemur
sér oft illa fyrir viðkomandi
heimili, sem nauðsynlega
þurfa að fá ökutæki heim, t.
d. með eldsneyti, í sjúkdóms-
tilfellum 0. fl. Tilfinnanlegast
er þetta þar sem svo stendur
á, að konan er langdvölum
ein heima með börn á unga
aldri eða þá gamalmenni ein,
sem enga orku hafa til þess
að ryðja hindruninni úr vegi.
Eg er einn þeirra mörgu, sem
bý við afleggjara, sem tvö
heimili standa að. Eigi alls
fyrir löngu varð ég, til þess
að fá olíu að heimili mínu,
að moka olíubílnum leið gegn-
um snjóruðning, sem snjó-
rj’ðjur vegagerðarinnar höfðu
lokað afleggjaranum með.
Um sama leyti daginn eftir
höfðu þessi tæki aftur lokað
honum með mun meiri ruðn-
ingi. Þann 2. febrúar síðastl.
er starfsmenn vegagerðarinn-
ar vom að bæta um hreins-
un á aðalveginum, gekk ég
til eins þeirra og bað hann
að ýta skarð í ruðninginn,
svo komist yrði inn á afleggj-
arann. Tók hann máli mínu
vel og kurteislega og lofaði
að gera það áður en hann
yfirgæfi þann kafla vegarins,
er þarna var verið að vinna
á, en efndir urðu engar.
Enginn má taka orð mín
svo, að ég ætlist til að unnt
sé að taka mikið tillit til þess-
ara einkavega, þegar verið er
að greiða úr umferðaröng-
þveiti og brjóta bifreiðiun leið
í ófæru veðri, sem starfsmenn
vegagerðarinnar sýna að jafn-
aði mikinn dugnað í. En það
mun vera venja að senda út
á vegina, þegar um hægist og
veður batnar, til að bæta um
hreinsun þeirra, víkka traðim-
ar, lækka hryggina o. s. frv.
Mætti þá segja að tímabært
væri að taka skarð í ruðning-
inn fyrir þessum vegálmum,
enda oft tiltölulega lítið fyrir
því að hafa og tekur að jafn-
aði örfáar mínútur í hverju
tilfelli með stórvirkum tækj-
um.
En til þess að fyrirbyggja
misskilning og fólk viti hið
rétta í þessum efnum, lang-
ar mig til að biðja yður að
upplýsa eftirfarandi atriði:
1. Hafa starfsmenn vega-
verðarinnar, er annast
snjóhreinsun af vegum
engin fyrirmæli um,
hvernig þeim beri að
haga sér gagnvart um-
ræddum vegamálum?
2. Hverjum ber að nema
burt umrædda hindrun,
eftir tæki vegagerðar-
innar, og kosta það, svo
unt verði að koma öku-
tæki út á afleggjara fyr-
ir viðkomandi heimili?
3. Verði tjón eða slys af
völdum snjóruðnings, er
tæki vegagerðarinnar
hafa lokað afleggjara
•með, hver er þá bóta-
skyldur?
Framhald á 10. síðu.