Þjóðviljinn - 12.03.1957, Blaðsíða 11

Þriðjudágúr 12. marz 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
iTRSRHEITNA
LANDIÐ
Jón Vídalín
Teikning er til af Finni biskupi
j fimmtugúm og telur prófessor
Framhald af 12. síðu |Jón að hún gefi rétta mynd afj
sonar og Guðríðar Gísladóttur holdafari hans og útliti, en séi
konu hans. j þó röng í sumum atriðum.
Mikil líkvaxmyndun hafði j
átt sér stað í kistu Finns og Hannes biskup Finnssoh.
tunglsljósinu, tók
hún. „Mig langar
„Þaö' heyrist ekki
29. dagur
kæi’ði sig ekki um aö-vera með' á myndunum.
Þa'ö sem eftir var dagsins voru Stan og Spencer önn-
um kafnir viö að' tala viö fréttamennina. Þeir óku
þeim til svæðisins þar sem stóra kalksteinsmyndunin
náöi upp á yfirboröiö og í kirkjugaröinn, þar sem gas-
ið steig upp. Það varð úr aö blaöamennirnir ákváð'u aö
gista í búöunum og taka myndir daginn eftir viö dags-
birtu. Þaö var farið áð kvölda. Þeir buðust til að aka
Mollie heim til Laragh.
„Eg skal sjá um það',“ sagð'i Stan. „En fyrst þurfum
viö aö fá eitthvaö að boröa. Þú boröar meö okkur,
Mollie?“ spuröi hann og brosti. „Þaö er núggaís þessa
viku.“
„Já, þakka þér fyrir,“ sag'öi hún. Hún var eimnitt
aö vona að Stanton æki henni heim, því aö umhugsun-
in um bréf dómarans lá þungt á henni. Hún gat ekki
hugsað um annaö en þetta bréf meðan hún boröaöi
saxbauta með hveitibollum, ásamt ferskjupæ og ís. Hún
drakk kaffið viöutan. Einhvern vegin yrði hún a'ð koma
honum í skilning um að þeir á Laragh kynnu aö meta
Bandaríkjamennina, þrátt fyrir bréf dómarans.
Hún sat þögul og hugsandi meöan hann ók henni
heim í jeppanum. Hún vissi ekki hvernig hún átti aö
koma oröum að því sem lá henni á hjarta. Auk þess
var jeppinn gamall og skrölti ákaflega. Aftur í var
skófla og keðjubútur og glamraöi í öllu saman meðan
rykið þyrlaðist kringum hana. Þaö var ekki hægt a'ö
tala saman.
Þegar þau óku yfir síöustu hæðina og sáu móta fyrir
hvítu þakinu á rúningaskúrnum 1
hún rögg á sig.
„Stan, stanzaöu andartak,“ sagði
til aö segja dálítiö við þig.“
Hann liemlaöi og stööva'ði vélina.
mannsins mál í þessum jeppa,“ sagöi hann.
„Nei, ég var búinn a'ö taka eftir því,“ sagöi hún. „Stan,
mig langar áð' tala um dómarann viö þig. Þú mátt ekki
halda a'ö hann sé eins og halda mætti eftir bréfinu.“
Hann brosti. „Vertu ekki aö hugsa um þetta,“ sagöi
hann. „Hann hefur ekki gert okkur neitt illt.“
„Eg átti ekki viö það,“ sagöi hún. „Þú mátt ekki
halda aö hann vilji vinna ykkur mein. En þú veizt
kannski aö hann er frá Englandi. Hann er voöalega
enskur þótt hann hafi veriö hérna svona lengi. i landi
eins og Englandi er hver einasti kirkjugaröur sjálfsagt
fullur af líkum og vígöur og hvaö eina. Hann heldur
sjálfsagt a'ð þið séuð að bora eftir olíu á milli legstein-
anna.“
„Hefur hann ekki séö kirkjugarðinn?“
„ÞaÖ held ég ekki. Hann getur ekki setiö hest og fer
mjög sjaldan aö heiman. Eg hugsa aö hann hafi aldrei
komiö þanga'ö."
Hann leit á hana. „Má ég spyrja þig um eitt?“
„Já.“
„Er hann meö lausa skrúfu?“
Hún hristi höfuöiö. „Hann er mjög vel gefinn. Og
hann er afburöa kennari. Allir sem hafa lært hjá hon-
um hafa fengið mikinn áhuga á aö læra meira. Okkur
þótti gaman að lesa lexíur. Viö vorum duglegri en hinir
nemendurnir þegar við komum í skólann í Perth. ÞaÖ
var vegna þess hvaö hann gerði okkur áhugasöm." Hún
þagnaði andartak. „Hann veröur dálíti'ö ringlaður ö'ðru
hvérju, en það er bara romminu að kenna.“
Hann hló. „Ef ég drykki svo mikið' romm, þá gengi ég
um blekfullur allan tímann.“
Hún leit undrandi á hann .„Hann drekkur ekki sér-
lega mikiö. Pabbi drekkur áreiðanlega helmingi meira.“
„Já, þaö er einmitt þaö sem ég get ekki skiliö,“ sagði
hann. „Ef menn drykkju svona mikiö heima., þá væru
þeir nánast aumingjar. En þetta er glæsilegt bú. Allir
seg'ja aö Laragh sé rekiö meö sóma. Eg sé þa'ö sjálfur,
þótt ég hafi ekkert vit á kindum. En ég skii; þa'ö ekki
samt.“
Hún mundi eftír whisky-áuglýsingunum í amerísku
tímaritunum sem hann haföi lánáð hénni. „Bandáríkja-
menn eru nú ekki allir bindindismenn,“ sag'ði hún.
„Bandaríkin eru stórt landsagöi hann. „Eg er úr
litlum bæ í vesturhlutánum.. Þaff drekkur nagstum eng-
bendir það til þess að hann Fyrirlestri síiium lauk Jón
hafi verið mjög feitur, er hann prófessor Steffensen með því að
andaðist 85 ára að aldri árið iýga athugunum sínuin á gröf
1789, sennilega úr hægfara Hannesar biskups Finnssonar,
lungnabólgu. Finnur biskup sem lézt árið 1796, 57 ára að
hefur verið með hæstu mönn- aidri, og hvernig þær kæmu
um sinnar tíðar, áætlar Jón heim við mynd Sæmundar-Hólm
prófessor mestu hæð hans 175 af biskupinum og lýsingu Stein-
sm. Hann hefur verið mikill að
vallarsýn, en þó hvorki vöðva-
mikill né kraftalega vaxinn.
ÚtbreiSí S
Þioövilfann
gríms Jónssonar biskups á hon-
um. Áætluð mesta hæð Hannes-
ar bislcups hefur veríð 169 sin
eða í góðu meðallagi almenn-
ings á hans dögum. Hann hef-
ur verið grannvaxinn, frekar
herðamjór, fótnettur, með hlut
fallslega stutta framhandleggi,
en ekki svipað jafn stuttur til
hnésins og faðir han.s.
Japanir vilja
Framhald af 5. síðu.
Macmillan forsætisráðheixa
hafnaði uppástungu Warbey.
Kvað hann enga ástæðu til að
hætta vetnissprengingum með-
an ekki væri sannað að svo
inikið magn af strontium-90
hafi íosnáð úr læðingi að
hættulegt sé heilsu manna.
Sovétstjórnin hefur lýst yfir,
að hún sé reiðubúin að gera
samning við hin kjarnorku-
veldin, Bandaríkin og Bretlanö,
um að stöðva tilraunir með
kjarnorkuvopn. Meðan Eden
var forsætisráðherra í Bret-
landi tók brezka stjórnin þeirri
tillögu ekki ólíklega. Banda-
ríkjastjórn hefur hinsvegar
þvertekið fyrir að hætta kjarn-
orkusprengingum
skyni.
tilrauna-
: $»i in I! I s þ á t1 m r

Sósíalistar
Reykjavík
vinsamlega koniið í slirif-
stofu Sósíalistafélagsins 8
Tjarnargötu 20 og greiðið
félagsgjöld ykkar.
SKÖKISTA
hentuíít húsffaffn
Áður hafa birzt hér myndir af grindum undir
skó fjölskyldunnar svo að auðvelt sé að hafa á
þeim reglu. Hér er ný hugmynd úr blaðinu
Everywomen: skókista sem staðið getur í stof-
unni eða svefnherberginu og nota má sem sæti
um leið.
I fjölskyldunni þarf þá að vera einhver hand-
aginn meðlimur, en ef svo er ættu meðfylgjandi
i m.vndir að vera til nokkurrar hjálpar.
Smíða þarf kistuna úr allsterkum við og láta
sér ekki nægja að skrúfa eða negla kassann og
fæturna, heldur líma einnig saman öll sam-
skeyti. Lokið er auðvitað fest með sterkum hjör-
um og gjarðir eru festar úr hiiðuiium í lokið, svo
i ið það kastist ekki 'aftur yfir sig þegar Idstan er
opin. Og fyrst gjarðir eru keyptar hvort sem er,
er rétt að kaupa eina í viðbót. til að festa i lolcið
undir inniskóna. I stað gjarða má nota sterk
kantabönd.
Þegar búið er að koma kistunni saman á að
liressa upp'.'á útlit hennar. Ofáná lokið má leggja
bút af’ freyðigúmi undir skemmtilega lit1 á-
klæði. Að innan má mála kistuna hvíta, að utan
má klæða hana með áklæði, líma á hana vegg-
fóður, eða mála hana, allt eftir þörfum.
Úls«f*.íirH: S«iuelalue*raokJtur alþíöu — SóílallstafioftKurtim. - KltatlOrar: Maiínúí Kiíirtanssoí.
fMi.). SlíurSur GuðmunUsson.Fréttaritstlðri: Jón Biarnason. — .BlaSamenn: Ásmundur Ötenr-
iónsson. GuBmundur VlgfússOn, ívar H. Jónsson, Magnús Torfl Ólafston, Btgurién Jóhannsson. -
AusItstnEaflttórt: ChiSgelr Magmlason. — 'Ritstiórn, afgrolSflla, auglýfllngan. prentsmiSia: Skðlavðrffuatlg 18. - Sími 7500 (S
Unur! - - áskrifiarvartS kr. S5 & méu. IReykiaviK og n&grennl; lcr. 22 annarsst. - Lausasöluv. kr. 1.50. - Prentsm. Wóðvtljana.
lUaDVHHNM