Þjóðviljinn - 26.03.1958, Blaðsíða 10

10) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 26. marz 1958
-J:
Vegna ritdóms
Framhald af 6. síðu
heima í ritdómum. Þetta lilýt- að verða á eftir honum. Fyrsti
ur Einar Bragi að vita, og Norðurlandabúinn í keppninni
f þróttir
Framhald af 9. síðu
menn urðu að láta sér lynda
þar sem mér er fullkunnugt
um, að hann er drengskap-
armaður, þá hlýtur maður að
álykta að síðasti ritdómur
hans sé slys, en það er leitt
að það skyldi henda Birtings-
mann. Virðist hann og all-
margir ungir ritdómarar hér
á landi geta lært sitt af
hverju af hinum nýja ritdóm-
ara Morgunblaðsins, en mað-
ur sá hefur m.a. fjallað um
tvær síðustu ljóðabækur Ein-
ars Braga. Gerði hann j:að
með velvild og sanngirni og
komust engin annarleg sjón-
armið þar að.
Jóhannes Heigi
Stutt athugasemd
frá Einari Braga
Ritdómurinn sem Jóhannes
Helgi gerir að umtalsefni
held ég að fari nokkuð nærri
sanni, og það er einnig álit
flestra dómbærra manna sem
ég hef hitt að máli og bókina
hafa lesið. Dómurinn byggðist
á forsendum, sem sóttar voru
í verkið sjálft, og öðru ekki.
Það er sú eina friðhelgi sem
hpfundar eiga kröfu á, því
varla ætlast J. H. til að öll
gagnrýni á mannanna verk-
um skuli niður lögð í nafni
„friðhelgi" höfundanna. Þess
ari krofu fullnægir Jóhannes
Helgi aftur á móti ákaflega
illa, því grein hans er mest-
anpart marklausar getsakir
sem ritdómurinn gaf ekkert
tilefni til. Vegna þess að Jó-
hannes Helgi bendir á Sig. A.
Magnússon sem sérstaka fyr-
irmynd, vil ég minna á að
„fyrirmyndin" vílaði ekki fyr-
ír sér að fella mjög harða
bóma um verk Gunnars Dal
óg Þorsteins Valdimarssonar
á bókmenntakynningu í há-
é'kólanum fyrir skömmu. Mér
ög mörgum fleirum fannst
þetta óviðeigandi vegna þess
að hér var sem sagt um kynn-
ingu á verkum að ræða. Engi
að síður viðurkenni ég fús
Jega að ég „respektera" han:
sem ritdómara fyrir að segj;
yfirleitt meiningu sína oj
styðja hana rökum sem sót
eru í verkin sjálf. En ég þyk
ist ekki þurfa að taka han
mér til fyrirmyndar í þ\
efni, af því að það hef é
ævinlega leitazt við að ger
einnig í þetta sinn. Hit
er svo annað mál, að oft m
. satt kyrrt Íiggja. E.B.
var Jan Thorsteinsen í 6. sæti.
Úrslit urðu:
Karl. Schranz, Austurríki 134.2
M. Leitner, Austurríki 134.4
L. Leitner, V.-Þýzkalandi 137.7
B. Obennúller V.-Þýzkal. 138.2
Roland Blasi, Sviss 144.7
SKODA
varahiutir nýkoranir
í SK9DA model
1947—'52
Fjaðrir, framan
Fjaðrir, aftan
Luktir, allskonar
Luktahringir
Startarar
Dynamóar
Kerti
IJpphalarar
Framstuðarar
Sólliþfar
Skodamerki
„Figurur" á liood
Stýringar á hurðir
Head-pakkningar
Háspennukefli
Straumlokur
og margt fleira.
SKODA verkstæðið,
við Kringlumýrarveg.
Sími 32881.
SKQDA
varahlutir nýkomnir
í SKODA 1200
og 1201
Head-pakkningar
Luktarhringir, ytri og
innri
Luktir
Luktargler
Kerti
Rúðuvírar
Olíufylterar
Stuðarabeygjur, framan
Stuðarahorn
Spindilboltar
Stýrisendar
Blikkarar
Ljósaskiptarar
„Bendix“ í startara
Hjólpumpur
Höfuðpumpur
Platínur
Kveik juhamrar -
Kveikjulok
Bremsuljósarofar
Demparar, aftan
Spyrnur
og margt, margt fleira.
SKODA verkstæðið,
við Kringlumýrarveg.
Sími 32881.
Árangur stöðvunarstefnunnar
Framhald af 7. síðu
og afborganir, geta mikið
hjálpað. Þó má fjárfesting
aldrei di-aga of mikla vinnu
frá framleiðslunni sjálfri.
Þetta verður öll þjóðin að
skilja. Það þýðir ekkert, og
væri líka gjörsamlega rangt, að
dr.aga fjöður yfir það, að ef
við aukum fjárfestinguna jafnt
og þétt án þess að jafnframt
skapist auknar þjóðartekjur til
að skapa henni grundvöll, þá
verkar slíkt verðbólgumynd-
andi og vinnur á móti þeirri
stöðvunarstefnu, sem að því
miðar að hindra hækkandi
framleiðslukostnað. Þess vegna
þarf að greina skýrt á milli.
þessara atriða í umræðum um
þessi mál. Það hefur ekki ver-
ið gert í umræddum skrifum
Tímans og útkoman verður
blekkjandi.
ÚtbreiSiS
Þ]ó8viliann
Líka má setja þetta dæmi
upp á annan hátt. Setjum svo
að innflutningur hátollavar-
anna hefði ekki verið lækkað-
ur á s. 1. ári, heldur hefði fjár-
festingunni verið haldið I
skefjum, sem þessum 70 millj.
nam í gjaldeyri, þá hefði rík-
issjóður verið með yfir 100
millj. kr. meiri tekjur, og
miklu minni vandi við að glíma
í sambandi við afkomu hans.
Hefði það vinnuafl, sem við
það sparaðist verið notað til
að stöðva vinnu útlendinga
hér, og spara tugmilljóna gjald-
eyrisgreiðslur til þeirra, þá
Kaupfélagsstjórastarfii
við kaupfélag Vestmannaeyja, Vestmannaeyjum, er laust til um-
sóknar. Umsóknir ásamt meðmælum og upplýsingum um fyrri sfcörf
séndist fyrir 20. apríl n.k. til formanns félagsins, Steingríms Benediktssonar,
Vestmannaeyjum éða til Kristleifs Jónssonar, Sambandi ísl. samvinnufélaga sem gefa
allar nánari upplýsingar.
Sijórn Kaupfélags Vestmannaeyja
stúlka
óskast til afgreiðslu í matvörubúð strax.
Upplýsingar í skrifstofu
Þórður beið eftir tækifæri og stökk siðan um borð.
Eftir klukkutíma erfiði, var búið að koma iínu á
milli Pacific og Atlantic. Stormurinn æddi um og
það hrikti í hverri fjöl í skonnortur.ni, en hinar öfl-
ugu vélar í Pacific voru nú komnar til sögunnar og
skonnortan sigldi nú á dýpri og hættuminni sjó.
Þórður andvarpaði af feiginleik, þegar þeir voru
komnir úr mestu 'hættunni, Ennþá áttu þeir eftir
hið erfiða verk að koma skonnortunni til faafnar.
hefði það ennþá bætt ástand-
ið til muna.
Vel má vera, að ekki sé það
vinsælt, að segja svona blátt
áfram, að of mikil fjárfesting
og framkvæmdir séu að valda
okkur lítt. leysanlegum erfið-
leikum, en verður þó að gerast
ef sú staðréynd er fyrir hendi.
Og sú staðreynd er fyrir hendi,
að þegar við erum svo óhepp-
in að framleiðslutekjurnar
minnka, vegna aflabrests, þá
er engin leið að gera það
tvennt í einu, að lialda uppi
sömu neyzlu og lífskjörum,
eða jafnvel bæta það og auka,
og jafnvel leggja stórum meira
fé í fjárfestingarfrainkvæindir,
af árlegum gjaldeyristekjuiu
þjóðarinnar.
XI
Það er þess vegna mikil fjar-
stæða, að það sé sjálf stöðv-
unarstefnan, sem miðar að
stöðvun framleiðslukostnaðar,
sem sé að valda framleiðsl-
u'nni erfiðleikum. Það eru hin-
ar miklu kröfur um fjárfest-
ingu, sem reynt hefur verið að
mæta eftir ýtrustu möguleik-
um.
Hins vegar er enginn sem
gert hefur uppbótakerfið sjálft
að neinu trúaratriði, eins og
orð eru látin liggja að í ýms-
um umræðum um þessi mál.
Uppbótakerfið hefur sína galla.
En þeir sem hafa mest gert
af því að lasta það, hafa enn-
þá ekki bent á neina leið aðra,
sem ekki færi allt í sama horf-
ið aftur. Þeir tala aðeins, með
almennum orðum, um að koma
f ramleiðslunni á heilbrigðan
grundvöll. En nánari tiliögur
útfærðar og skýrðar hafa ekki
komið fram enn, a. m. k. ekki
opinberlega.
Til dæmis einhverjar tillög-
ur, er gætu haidið framleiðslu-
kostnaðinum í skefjurn eftir
afnám uppbótakerfisins. Hins
vegar er engin ástæða til þess
að loka augum fyrir göllum
sem því fýlgja. En erfiðleikar,
sem stafa af sivaxandi fram-
lögum ríkisins sjálfs til alls
konar hluta, margra nauðsyn-
legra, annax-ra miður nauðsjm-
legra, eru óviðkomandi upp-
bótarkerfinu sem sliku, þvi
hlutverk þess er annað.
Og þegar Tíminn talar um
það í öðru orðinu, að við verð-
um að feta leiðina til baka í
áföngum, þjá verður þó að gera
sér ljóst, að fyrst verður að
stanza.
Sá sem er að klífa hátt fjall,
getur ekki haldið niður hlið-
ina aftur, jafnframt því sem
hann heldur áfram að klíf-a
upp.
Og það er ekki nóg að stanza
á einu sviði, ef því örar er
haldið áfram á öðrurn sviðum.
Einkum verður að taka tillit
til þess þegar sveiflur verða í
framleiðslutekjunum niður á
við. Og engum hefur enn kom-
ið til hugar að neita því, að
tekjuminnkun þjóðarinnar s.l.
ár vegna aflabrestsins hafi ver-
ið óviðráðanleg. Framhjá slík-
um staðreyndum ér ekki hægt
að ganga. Það mun þjóðin öll
skilja, ef málið er rætt hrein-
skilnislega frá grunni.'
Ásniundur Siguróssoiu