Þjóðviljinn - 28.03.1958, Blaðsíða 7

tt- Föstndagiir, 28. ;marz 195S * I>J0ÐVI1JI1í»N t; (7.

Aumingja íslenzki hundur,
sem áttir að reka úr tuninu
illan, óboðinn gest, —
hvað hefur orðið af þer ?
Ertu hættur að gelta? w
Illa fer þér um flest.
Hættur að gjamma, greyið, —
og hvað er nú þetta?
Flaðrar þú upp um óþokkann,
afmánin þín?
Svei þér! Og svei þér aftur!
Sízt skal þér verða
þægileg þóknun mín.
Þú áttir þó eitt sinn að heita
íslenzkur hundur.
Islenzk er á þér rófan,
íslenzkt þitt gamla trýn.
— Ekki vissi ég annað. —
Og íslenzk var móðir þín.
En hún hefði glefsað, greyið,
ef geltið hefði ekki dugað,
þótt hún væri tík
og hreinlega aldrei
til hundsmennta sett.
Um hitt er ég heldur að efast,
að hún hafi feðrað þig rétt.
Að flaðra upp um fjanda þann
og flangsa dillandi rófunni.
Nei, það hafði hún aldrei um eilífð gert,
það er örugg sannfæring mín.
Því segi ég: Svei þér aftur!
Svei þér og skammastu þín
Jakobína Sigurðardóttir
(Teikniag: ii.agnar Lánasson)
Mið nótt, þreifandi myrkur, segðu að ég vilji' komast inn morslampann upp á brúarþak-
þokusuddi. Þeir lögðu af stað höfhina. ' : ið, lagstur á magann og miðar
niður Elbu um kvöldið og lóna Þetta eru ljósastauramir við á ljósastaurana í landi. og
úti fyrir borgarljósunum, Að- ínnsiglinguna, skipstjóri. Ef aðmírállinn kallar niðri ' á “
mírállinn snýr sér rymjandi verið er að morsa á okkur, þá brúarvængnum:
frá opnum brúarglugganum, eru þeir með að minnsta kosti j>að er mors?
séxpensarinn niðri í augum: fimm þúsiind lampa. er mors skipstjóri Svó
Hvað segja þeir? Má ég sjá. Er ekki mnnið sannarlega er þáð mors. AÍdréí
Strandastöðin segir að þér.sé af þér, karl minn. Farðu upþá sáð annað eins. Þeir eru alveg
engin borg sem heiti Metall, þakið með lainþarin. Ét ég ððir. Þeir halda ábyggilega að
halda að átt sé við Methill. jsegi að það sé mors, þá ér það þetta sé herskip.
Metall, segi ég. Eg ætti að mors. Segðu þeim að ég vilji " i>etta vissi ég. Ef ég segi að
vita það. Eg hef tekið kol komast inn í höfnina. það sé mors, þá er það mors.
: héma áður. Spurðu hvaða fálk- Hann horfir rannsakandi á Hvað segja þeir?
ar þeir séu og segðu að ég vilji gamla, manninn og gamíi mað- jjr að lesa það.
fá lóss til að komast inn í urinn horfir á harin, f aStur fyr-
höfnina. Eg get ekki verið að ir eins og bjarg, en Íirumur í Hann styður hörití undir
lóna héma í svartamyrkri í andliti og storkriaðúr tóbaks- kinn, virðir fýrir sér götuljós-
alla nótt, lögur undir nefriótinní, gððlát- kerin> 0§ h°yrir 6amla manninn
Svo skröltir á bláu kaffi- legur stpangleiki. í augunum, hvisla: Hann hélt Það værii
könnunni og glamrar í mors- sem r ékki verðþr . .misajiálinn: Ijósastaur, Krúsi. Hérna, fáðu
lyklinum. Náðu í fampann,: , .... f. kér í nösina. En hann getup
„ • .' Hann dregur lampann undan morsað ems og fjandmn- sjálf-
Kemur lossmn? bekknum: ur- Það hef ég séð- IIahn vel.
Enginn lóss. Segja að búið Hann þarf mikið rafmagn.
sé að loka hafnarskrifstofunni Það1 varitar klóna. Geturðu Halló! Hvað segja þeir? •
og segja að enginn lóss komi háldið þráðunum I dósinni? Spyrja hvaða skip þetta sé?
fyrr en með birtingu. 'Nei.' Eg verð hér á brúár- Láttu þá hafa það og dragðu
Þögn. Værignúm og fýlgist með þessu. ekki af þér. Láttu þá sjá a»
Aðmírállinn rýnir út um Og aðmírállinn er kominn út við getum líka morsað — á
brúargluggann: á brúarvænginn: við herskip.
Halló. Farðu með morslamp- Háíló. Hver er að sriiglast
ann uppá brúarþakið og svar- þarna i myrkinu. Halló. Hver Hann uppi á þakinú miðar
aðu. Þeir eru að morsa & okk- er þár? a Ijósastaurinn við inrisigling-
ur með Ijósamorsi. Ég, Skipstjóri. una og hleypir af eldhratt:
Ha? Ljosamors? Hver er ég? a-b-c-d-e-f. . ., það er eins og
: Eg skipstjóri — Krúsi. hvítglóandi sverð slöngvist
Hann flýtir sér fram í brúna, Lrtu fuiiur? gegnum myrkrið, taumlaus
rýnir gegnum suddann og sér ' _ flaumur af löngum lýsandi
nokkur þúsund blikandi götu- Já — nei, skipstjóri góður. sverðum og fjörlegt klikk-
ljós í landi, nokkur mjög skær, Var það, getur iriaður sagt. klakk í morsgikknum
Ijósmagnið breytilegt í Sudd- Þú ert það enn. Komdu sérðu glampana Krúsi. Hanri
anum. hérna Upp Og haltu. Hariri ætl- getur morsað eins og fjandirin -
Þeir eru að morsa. Farðu ar að morsa fyrir okkur. sjálfur. Fáðu þér í hina nös-
uppá þakið með lampann og Og svó er hann kominn með ina_
f
Martröð — Flatrímuð kvæði — Hvað merkir orð-
ið „garði”? — Orð, sem eru að hverfa úr málinu.
'A þriðjudaginn var ég að liarðsnúið draugalið,
spjalla um drauga, svipi og en æpandi drýsildjöflar
drauma, og nú ætla ég að dansa rúmstokkirtn við.
íáta' flakka hér gamalt kvæði Og grimmleitar galdrakindur
tm erfíða drauma. Kvæðið á, göndum þenja sig.
Iheitir, að mig minnir Martröð, Bjargvættir bregðast allar
en sennilega hefur sú martröð — Bráðum er úti um mig.
þó ekld átt sér stað á helgu
fjalli um Jónsmessuleytið. Eigi má feigum forða.
„lEStthvað er óhreint á sveimi, Og forlaganomin grá
ekki er von mér sé rótt. rístir á gnmlinn rúnir,
Fárlpgar sýnir og svipir og rammur er galdur sá“.
(Sækja að mér í nótt.
I Hún frænka mín litla var að
lestrarbókinni sinni, og þar
komu þessar liendingar fyrir
m.a.:
„ . . . ef þú sæla sönginn þinn
syngur fast við garðann
minn“.
Og telpan, sem hefur aldrei
verið í sveit, strandaði á orð-
inu „garðann"; hún hafði
ekki hugmynd um hvað það
þýddi, sem ekki var von. Við
reyndum að útskýra þetta fyr-
ir henni, og vafaíaust hefur
kennarinn útskýrt orðið ræki-
léga fyrir börnunum i skól-
anum. En mér er spum:
Gleyma krakkarnir ekki slík-
um útskýringum fí.jótt,, þeg-
ar um er að ræða orð, sem
þau nota ekki sjálf í daglegu
tali og heyra aldrei notuð
heima hjá sér? Það er ekki
von,- að kaupstaðarbam, sem
daglangt í sveit í einu, skilji
orð eins og garði, eða kann-
ist við orðatiltækið „að gefa
á garðann“, og þót.t, þetta sé
útlistað fyrir þpim, þá held
ég að það festist. þeim ekki
verulega 1 minni, af þvi að
þetta snertir þau svo lítið og
er svo fjariægt þeim. En
svoria er þetta með fjölda
orða, sem hvert bam kunni
skil á heima í sveitinni í mínu
ungdæmi, nú skilja. bömin
ekki þessi orð. enda ern mörg
þeirra að bverfa úr notkun,
vegna þess að störfin, sem
þau vom tengd tiðkast ekki
iengtir. Þannig ér talsvert af
orðnm, einkum orðum sem
tengd vora ýmsum störfum
eða verkfæmm í i svéitinni i áð-
ur fvrr, að livétfa-- úr málinu
og verða bráðum ekki til
nema í bðkum einstöku rit-
Glottir í hverju horni lesa undir morgundaginn í aldrei hefur verið meira en höfunda og orðabókum.
Halló! Hvað segja þeir?
Sama, skipstjóri. Þetta er
vaktmaður á hafnarskrifstof-
unni. Hann segir: Enginn lóss
fyrr en í fyrramálið. — Ég
mötmæli, er það ekki?
Hvað ætli að þýðir áð mót-
mæla. Við lónum héma í ró-
legheitum þangað til birtir.
Komdu niður.
Hann uppi á þakinu véltir
sér á bakið, það er rofáð til
og hátt á himni blikar skær
og fögur stjama. Hún er á-
byggilega að morsa. Hann
hleypir af á stjörnuna. gáska-
fuilur, hvítglóandi sverðahríð
upp í nóttina: Aðmíráliinn bið-
ur að heilsa, unz slokknar á
lampanum, og hann heyrir í
gamla manninum niðri í
brúnni: Það stendur svo sem
ekki uppá flaggskipið gamla
að ljósmorsa, KrAsi. Héjna.
Troddu í nefið á þér. Þeir hafa
náttúrlega haldið að þetta væri
herskip.