Þjóðviljinn - 08.05.1958, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 8. mai 1958 — ÞJÓÐVILJINN
(11
DOUGLAS RUTHERFORD:
5. dagur.
gerald gat ekki tekið virkan hátt í kapþakstrinum eft-
ir að h?nn lenti í slysinu, og hann hafði sárbænt West-
inghouse að láta sig hafa eitthvað að gera. Og nú hafði
hann yfirumsjón með tímavörzlunni og innfærslunum.
Sér til aðstoðar hafði hann Susan Llovd og konu verk-
fræðingsins, Fionu Kirhv. Þær voru báðar orðnar
miö°' færar í sinni grein.
Þégar Martin gekk vfir veginn gat hann ekki á sér
setið að líta í áttina til Susan. Hann sá há að hún
var að horfa á hann f betta sinn 1eít. hún ekki undan.
Það var svipur áhyggju og óvissu á andh'tí hennar og
einhver skilaboð til hans. en hann gat ekki lesiö úr
þeim. Hann brosti til hennar og eftir stundarkorn
brosti hún á móti.
Fiona einblíndi á bakið á Riehard, en hann sneri
sér ekki við. Hún vissi að hann var búinn að gleyma
því að hún væri til.
Brautin v?r mjög óiík því sem hún hafði verið
æfineadaganna. Þessi bútnr var nir eins og torg á krýn-
ingarhátíð. Verðirnir voru að reyna að koma óvið-
komandi gestum gegnum hliðin Bifvólakdrkjar voru að
ýta síðustu þílunum gegnum manrtfjÓldann að rásinni.
Ljósmyndarar tóku mvn.dir af öílum sem þeir sáu í
kappakstursbúningi.
Þulurinn í hátalaranum var orðirm skrækróma og
í stað hans kom félagi hans með raddhreim sem stapn-
aði nærri móðursýki. Fnn einu sinni tilkynnti hann
ökumönnum að gefa sig fram við rassinn. Hluti af
mannfjöldanum rak unp fagnaðaróp þegar Torelli sást
rölta yfir brautina. Einhvers staðar úr hópnum fékk
ensk rödd ráðním til að hrópa:
„Jæja. Richard? Ætlarðu að sigra?“
Richard veifaði hendinni glaðlega Ökumennimir
stóðu umhver.fis ræsinn í fáeinar mínútur Martin
hevrði varla' nokkurt orð og skildt heim mun minna.
Svo dveifðist hópurinn. Hver ekill rölti að sínum eigin
bíl.
Það vom átta mínútur eftir.
Niður brautína kom röð af bláklædddum mönnum.
Hver þeirra hélt á hárri stöng með þjóðfána hverra.r
þjóðav sem tók hátt í- keppninnj. Þcgar mannfjöldirin
fagnaði, námu þeir snöggvast staðar framan við
bílaröðina, beygði síðan út af og mynduðu röð með-
fram brautinni.
Allir bíiamir voru nú. komnir á sinn stað, hver heirra.
á sínum ferhymingi sem málaður var. á malbikið með
hvttri málningu. Þeir voru brjátíu og tveir, í átta röð-
um. fjórir í hverri Ökumeunirnir höfðu kepnt um
staðinn meðan á æfingunum stóð. Hm:r hraðskreið-
ustu höfðu tryggt. sór sæti f fremstu röð og heir hæg-
gengustu aftast. f öllum þeirra voru aflvélar, rétt innan
við hámarkið sem Fédération Tnternationale de l’Auto-
mobii° hvfð sett fyrir kappakst-ur. Rtíg T ToreUi hafði
eins Og venjnlega hreppt heiðnrssætið, hægra megin
í frerostu röðinni Við hliðine á honum var Maserati,
Ferrari oy Mercedes R'chard hafði tekið einn góðan
æfingasprett og hrepnt fyrsta sætið i annarri röð.
Tucker Burr var f hriðju rðð og Martin. f fjórðu röð
og hann var ánægður mcð það. H°nn vissi að f fremstu
tveim röðunum yrði ckvi vikíð um hárabreidd þegar
akst.urirm hæfist. Hvcr oi^^c+i öknmaður gerði sitt
ýtractv tu p?í komast ír'"~-'P1é hflnum é undan og
koma í veg fyr’r að næsti bíll á eftir færi framúr.
Helzt hefði Martin vilisð fara beint upp í hílinn.
Vélvirkjarnir tveir biðu tilbúnir mcð geymínn á. hiólum,
sem beír notuðu til a.ð setia yélino í g°ng. Hópur
ítalskra óg franskra bifvólavirkja st-óðu kringum Baýt-
on;nn og virtú hann. forvitnislcga fyrir ró" Hraði Rioh-
ards IJovds bæ+ði vckið á.huga kanna kstursfróðra
manna. Ökumaðurinn ? næsta bíl kom tu bans og
kvnnfi sig, Þ<»ð vcv Fe.mesi, heirncfræcrur ekill, sem
sat við stýrið í nýjutn tilraunabíl frá ítölsku stnr-
fyrfrtæki. Hann var með bvítan b.iálm, í hvítri skyrtu
og-buynm. með hvít.a hanzka oy í bvítum. hælaháum
leðurskóm.
„Ev læt>a í fvrsta s:nn sérii hú tekur bátt í kapp-
akst.ri á ft.a1íu?“
Hann talaði ágæta ensku Martin undraðist að hann
skyldi vita nokkur deili á óþekktum enskum ökumanni/
,,Já-“
„Þú þarft ekki að hafa neinar áhyggjur. Þarna:
uppi — “ hann bandaði í áttina aö fremstu rööunum
— „svífast þeir einskis. En við tökum tillit til nýs kepp-1
anda, þangaö til hann er búinn aö koma undir sig |
fótunum. Enginn króar þig eða ekur utaní þig, meöan j
þú hleypir hraöskreiöari bílum framúr þér. Gleymdu'
ekki til hvers speglarnir eru.“
„Þaö geri ég ekki,“ sagði Martin. „Eg verö hæst-
ánægöur ef ég endist út aksturinn.“
Farnesi hefði veriö til í lerigra samtal, en Martin
brosti og gekk aftur aö bílrium sínum. Véívirkjarnir
hans þnkuöu burt blaðaljósmvndara sem var aö gægjast
inn í bílinn. Martin setti á sig hjálminn, setti tappana
í evrun og festi hökubandið. Hann setti á sig vind-
hlífarnar og ýtti þeim síðan upp á enniö. Hann setti
unp hanzkana og steig unn í sætiö og kom sér þægi-
lega fvrir. Sætið var smíöaö eftir máli og hann gat
næstum legiö í því. Stóra, verklega stýriö lá vel í hendi.
pedalarnir í hæfilegri fjarlægð. Gívskiptingin lá vel
við vinstri hendinni. Hann athucaöi speglana sit.t
hvoru megin við lága, sporöskjulagaöa vindhlífina, leit
ósiálfrátt á mælaborðiö, þótt hánn vissi aö þar væri
aitt, dautt.- Mælarnir voru emfaldir og skýrir, hitastig
á vatni og olíu, olíuþrýstingur.
Bæöi framhjólin sáust greinilega. Með því aö snúa til
höfðinu gat hann séð hvar þau snertu ve.ginn.
Handan við bílaröðina gat hann séð klukkuna. Fimrn
mínútur voru merktár inn, siöustu fimm mínúturnar.
Staki, stóri vísirinn var bvrjaöur hringferð sína. Þess-
ar síðustu fimm mínútur yrðu lancverjstar.
Bifvélavirkiarnir gnæfðu upp vfir hann, höfuö hans
bar viö mittið á þeim. Hann vissi aö þeir myndu ekki
ávai*pa hann nema hann óskaöi þess. Ljósmyndari
kom á vettvang og tók mynd af Martin þar sem hann
sat í bílnum.
„Hvað- er nafniö?“ sagöi hann viö Mai’tin með blý-
antinn á lofti_
„Templer.“
Ljósmvndárinn glennti upp augun.
„Hvaða nafn?“
Málí ln tiiiii gn r
AlþýðiiWaSsiiis
Framhald af 7. siðu.
eins ekki grein fyrir afleið-
ingunum þegar þeir tóku á-
kvörðun sína og liafa síðaa
ekki haft manndóm í sér til
að hugsa eins og íslendingar.
Þeir geta ekki fært nein rök
fyrir máli síuu lengur; en
þiögnin sem Morgunblaðið vel-
ur er mun viturlegri kostur
er málflutningur eins og sá
sem blað utanríkisráðherrans
ástundar og er meira að
segja langt fyrir neðan lægsta
stigið í gáfnaprófum Ólafs
Gunnarssonar.
Alþýðublaðið nefndi endem-
isgrein sína „Andleg vanlíð-
an“. Eflaust er andleg velljý-
an aðalsmerki höfundarins;
hún einkennir oft menn sem
þannig hugsa og tala.
<$>-
1 hinum ýmsu verzlunum er
.hægt að fá alls konar háls-
klúta og trefla úr þiunnum og
glæsilegum efnum.
Unglingsstúlkur hafa miklar
mætur á slíkum klútum, og
geta notað þá á ótrúlega
marga vegu.
1) Klútur vafinn yfir stutt
hár ejns og hálftúrban.
2) Sé hvasst er klútuyinn
þjindinn um höfuðið, hann jpid-
inn, um hálsinn og Jmýttur gð
aftan.
3) Klúturinn vafinn kringum
; „taglið“ til skrauts.
| ,4) Þær sem eru svo heppn-j
ar áð hafa síðar fléttur geta
bundið þær saman með klútn-
um í stóra slaufu.
5) Binda má .klútinn til
skrauts utan um. sumarhattinn.
6) Og svo er hægt að líta
vel út þrátt fyrir kvef, ef
klúturinn er bundinn um háls-
inn á skemmtilegan hátt.
Framhald af 12. síðu.
verið tekið tillit til þessara óska
Norðurlanda og Kanada.
í henni er ekkert minnzt á að
draga eigi úr kjarnorkuvígbún-
aði, ekkert orð er um stöövun
k]arnati!rauna, og reyndar eng-
ar nýjar tillöeur né sáttaboð
sem gætu auðveldað samkomu-
lag milli hinna miklu ríkja-
blakka í heiminum.
Það er að vísu viðurkennt að
fundur æðstu manna geti verið
gagnlegur fyrir lausn deilumála,
hins vegar sé hann ekki eina
leiðin til þess-og .ef til vill ekki
sú bezta. Sovétríkin eru sökuð
um að hafa að undanfömu sett
óaðgengileg skilyrði sem torveldi
a!It samkomulag og aukið á við-
sjár í heiminum með þvi að
hafna tillögu Bandaríkjanna um
eftirlit á norðurheiniskautssvæð-
inu.
Þó að öll tormerki séu' þann-
ig talin á að sættir geti tekizt,
segjast aðildarríki bandalagsins
ekki munu gefast upp við að
finna samkomulagsleiðir. Af-
vopnunarmá'ið er í tilkynping-
unni talið hljóta að verða höfuð-
viðfangsefni stórveldafundar, ef
úr honurn verði. Hins vegar eru
en-:ar nýjar tillögur bomar fram
U> )au-‘.”T- bví, heldur aðeins
vísao ti! fyrri tillagna vestur-
v-ldanna, sem setja það ófrá-
sk lyrði að samið sé
t. d. stöðvun
Aulún. eíua Imgssamvinna —
betri pólitísk tengsl
Að lokum segjast ráðherrarnir
fagna því að pólitísk tengsl milli
aðildarríkjanna hafi batnað að
undanförnu, en hins vegar sé
það ekki nóg — það þurfi einnig
að auka og bæta samvhmu
þeirra í efnahagsmálum.
Fundinum var sem áður segir
slitið þegar komið var undir
kvöld. Þrír ráðherranna voru þá
farnir af fundi, ráðherrar Tyrk-
’ands og V-Þýzkalands vegna op-
inberrar heimsóknar Tyrklands-
forseta til V-Þýzkalands, og
Lange, utanríkisráðherra Noregs,
vegna útfarar Torps, Stórþmgs-
forseta, sem gerð var í Oslð
í gær.
Guðmundur I. Guðmundsson
utanríkisráðherra og Hans G.
Andersen anibassador munu
væntanlegir heim i dag.
V’Ai r 5a sív
ru.^ öll atriði
í c: mi, sérhvc
UIIC vátt ei nz
kja mai ilraun
arri