Þjóðviljinn - 23.05.1958, Blaðsíða 11

DOUGLAS RUTHERFORD:
11. dagur
höfðu allir áhuga á stai'fi sínu, en lifðu þó ekki og
hrærðust í vélunum eins og Wilfred.
Jói fór í jakkann sinn og gekk til Wilfreds, dálítið
þverúðarfullur á svip.
„Þarftu nokkuð á strákunum að halda, Kirby? West-
inghouse sagði að þeir mættu eiga frí, í kvöld.“
Wilfred leit á hann og skotraði síðan aug-unmn til
vélvirkjanna eins og honum þætti fráleitt að þeir gætu
skemmt sér annars staðar en á verkstæðinu. Engum
sem sá hann hefði getaö til hugar komið að hann
hefði rétt í þessu verið að hætta við þá hugmvnd að
taka skemmda Daytonbílinn í sundur og endurbyggja
hann fyrir dögun.
„Nei, Jói,“ sagöi hann. „Eg þarf að gei’a dálítið, en
ég kemst af án aöstoöar."
Jói sneri sér viö og kallaði til bifvélavirkjanna.
„Allt í lagi, strákar. Þið jemð lausir og liðugir til
klukkan átta í fyrramálið. En þið skuluð ekki gera
neitt sem ég mundi elcki gera.“
Vélvirkjamir kímdu og fóm leiðar sinnar. Wilfred
gekk yfir að boröi í homi geymslunnar,, þar sem á
var teiknipappír. Þegar hann laut yfir pappírinn, Var
Jói kominn að hliðinni á honum. í Piazza San Michelé
var lítil barstúlka sem hafði ekki látið ólíklega við
Jóa. En mild rödd Wilfreds og dádýrsaugu hans stugg-#’
uðu mýnd hennar burt úr huga hans.
Wiífred gerði enga athugasemd, taldi það aðeins
eðlilegt og sjálfsagt að hann yröi kyrr.
„Þaö er í sambandi við viðloðunina, Jói. Mér datt í
hug — “
Hann byrjáði langar útskýringar á tækniatriðum
í sambandi við benzíngeyma, öxla og annað slíkt.
Sólin gekk til viðar og þaö varð skuggsýnt í bíla-
geymslunni.
Flutningsvagnarnir tveir biðu þama eins og hljóð-
látir og þolinmóðir fílar. Tannlaus, gapandi skibkkur
brennda bílsins minnti helzt á dauöan hálcarl, sein
skolazt upp á ströndina og flugur höðu étið upp.
Wilfred var búinn aö kveikja á sterku penmni yfir
borðinu.
„Richard er á eftir áætlun.“
Þetta vom orðin sem byrjað höföu martrööina sem
þrúgaöi Fionu Kii’by. Þá strax haföi hún búið sig und-
ir áfall sem hún hafði ósjálfrátt hugboð um að hlyti
að koma. Svo haföi röddin í hátalaranum tilkynnt
mannfjöldanum að bíll hefði senzt út af brautinni við
San Pietro. Þá kom kveljandi biöin. Og síðan svarti,
skelfilegi reykjarmökkurinn, Mariin sem kom inn í
grófina, umhugsunin um Richard í brennandi bílnum.
Hún hafði staraö fram fyrir sig meö lokuð augu,
reynt að vera hjá Richard, beðið þess að þessi stund
tæki enda. Hún hafði aöeins óljósa meðvitund um
Það sem var áð gerast í kringum hana. Vyvian hafði
verið röskur. Hann hafði komið og tekiö Vyvian burt
meö sér. Að vissu leyti var það liart, að Susan sem ann-
ai*s hefði verið hægt aö sýna samúð og hluttekningu,
var sljó og tilfinningalaus. En Fiona hafði aftur á
móti frá upphafi gert sér ljóst það sem var að gerast
meö þeiiTi slcerandi þjáningu sem þvl fylgdi. Hún
þráði ákaft að gefa tilfinningum sínum útrás á ein-
hvem hátt, gera eitthvaö líkamlegt til aö slaka á geðs-
hræringu slnni. En þaö mátti hún ekki. Henni fannst
Wilfred horfa á sig rannsakandi, undirfurðulega Meö
vélrænum hreyfingum hélt hún áfram aö fylgjast meö
bílunum sem óku framhjá, skrifa þá á kortið sitt. Það
var eins og hún gæti staðið álengdar og gaemrýnt sína
eigin framkomu, fundið hve heimskulegt það var áö
búast viö og vona aö númer tuttugu og fjögur kæmi
í ljós. Ef guð vildi það, væri þá ekki hægt að þumka
þennan atburð gersamlega út? Var til svo mikils mælzt
— að afmá eitt einasta andartak?
" Þess í staö kom staðfesting.
Þetta var allt svo fjarri. Ókunnugir menn urðu aö
koma Richard til hjálpar. Læknar í sjúkrahúsum sem
þau höfðu aldrei heyrt getiö uröu aö vera reiöubúnir til
að bjarga lífi hans. Hver vissi hvort hann hafði verið
fluttur til noröurs, suöui’s, austurs eða vesturs? Nich-
olas hafði leitað upplýsinga hjá keppnisstjóminni. En
það voru hátalamir, hinir ópersónulegu almenningslfá-
- Föstudagur 23. maí 1958 — ÞJÖÐVTLJINN — (IX
talarar sem höföu veitt þeim upplýsihgamar — cg
fimmtíu þúsund manns höföu fengið áö vita þaö um
leiö og hún. Richard var dáinn.
Og svo lagðist myrka sofgarskýiö yfir hana. Hún
reikaöi í myrkrinu, þráði huggandi móðm’barm eins og
lítið barn, fann líkamlegan sársauka samtímis hinum
sálræna; þaö var eins og stálhringur hertist aö höföi
hennar, maginn heiptist saman.
Þetta haföi stöðugt aukizt og eftir keppniha haföi
hún reikað í blindni aftast í grófina í þeim tilgangi
að losa af sér öll bönd og gefa harmi sínum lausan
tauminn. En allt og sumt sem geröist var að tvö
tár runnu úr augum hennar og allt var viö sama.
Röddin sem kallaöi til hennar truflaði haná, en það
var aöeins Martin sem vildi sýna henni góösemi, Hún
sneri sér frá honum og hvarf inn í hópinn. Hvaöa
máli skipti þótt staraö væri á hana? Hún sæi þetta
fólk aldrei framar.
Þegar hún kom til baka eftir tuttugu mínútur, hafði
hún stjórn á sjálfri sér, þótt henni fyndist sem hægt
væri aö lesa úr andliti hennar eins og opinni bók.
Wilfred var horfinn. Enginn vissi hvar hanri var.
Allir voru niöursokknir í eigin áhugamál og hugsanir.
Gavin var einn eftir í Daytongrófinni, að ganga úr
skugga um að ekkert hefði veriö’ skilið eftir.
Gavin hafði veriö vinur Fionu og Wilfreds frá því
áður en liöið var stofnaö. Hann var þess konar vinur
sem var kannski í íbúð þinni þegar þú komst heim
úr feröalagi, að fá sér bað eða steikja sér egg í eld-
húsinu. Og það var eins líklegt að hann væri meö
nýjustu vinlconu sína með sér. Hiö eina sem gat komið
Fionu á óvart var að hinn laglegi Gavin væri með sama
Hjartanlega þakka ég sonum mínum og tengda-
dætrum, barna og barnabarna böímum, ættingjum
og vinum, f jær og nær, sem heiðruðu mig og
glöddu með lieimsóknum, heillaskeytum og gjöfvun á
90 ára afmæli mírcu 14 maí s.l.
Guð launi ýkkur og blessi.
Guðmundur Sigíreðsson
____________________________________________________________»
um umferð í Reykjavík.
Samkvæmt ákvörðun bæjarstjómar Reykjavíkur
hafa bifreiðastöður verið bannaðar á eftirgreind-
um götum:
1. Hallveigarstíg sunnan megin götunnar.
2. Spítalastíg frá Þingholtsstræti að Bergstaða-
stræti beggja vegna götunnar og frá Berg-
staðastræti að Óðinsgötu norðan megin göt-
unnar.
3. Skálholtsstig'ur frá Frikirkjuvegi að Grundar-
stíg beggja vegna götunnar.
4. Bókhlöðustíg beggja. vegna. g’ötunnar.
5. Þingholtsstræti frá Amtmannsstíg að Skálholts-
stig vestan megin götunnar og frá Bókihlöðu-
stig að Spítalastíg austan megin götunnar.
6. Laufásvegi frá Skothúsvegi að (Bókhlöðustfg
vestan megin götunnar.
7. Bergstaðastræti frá Spítalastig að Baldnrsgötu
vestan megin götunnar.
8. Bjargarstíg norðan megin götnnnar.
9. Amtmannsstíg frá Lækjargötu að Skólastræti
norðan megin götunnar.
Þetta tilkynnlst öllum, sem hlut eiga að máH.
Lögreglustiórinn í Reykjavík,
22. maí 1958.
SIGVBJðR SIGVBÐSSON.
Bæjarpósturiim
Framhald af 4. síðu
ekki var við, áð þessar ráða-
gerðir kæmust í framkvæmd.
Sé hér um það að ræða, að
einhver eða eihverjir snjallir
bissnesmemi geri Út bíl eða
bíla með áfengi og hasar-
blöð, til þess að freista vekka-
mannanna við SOgsvirkjuru-
ina. með, einmitt þegar þeir
eru nýbúnir að fá vikulaún
sín greidd, þá er slíkt vita-
skuld verzlunarmáti, sem alls
ekki ætti að viðgangast.
Hljómplötugjöf
frá Minnesota
Stúdentaráð Háskóla íslands
hefur nýlega móttekið hljóm-
plötusafn að gjöf frá stúdentum
við Háskólann í Mjnnesota. I
safni þessu eru 24 hæggengar
pfb'lúr ’auk fjogurra ' stærri
verka. Allt eru þetta öndvegis-
verk eftir frægustu tónskáld í
heimi klassískrar tónlistar. Verk-
in eru öll leikin af Minneapolis
sinfóníuhljómsveitinni undir
stjórn Antal Doratis. Plötur
þessar renna allar til hljóm-
plötusafns skólans.
Gjöf þessi er liður í samskipt-
um sem hófust vorið 1956, er
stúdentaskipti fóru fram milli
Háskóla íslands og' Háskólans
í Minnesota. Hafa stúdentar við
þessa skóla síðan skipzt á bók-
um og ennfremur hafa bréfa-
skipti farið fram milli þeirra.
Ofangreind gjöf er höfðingleg
og ber ótvíræðan vott um þann
Minnesotaháskóla bera til ís-
lands.
(Frétt frá Stúdentaráði)
Skóli Isaks 1
Framhald af 3. síðu.
stjóra og kennurum unnin
störf.
Ingvar'Ingvarsson bar fram
þakkir foreldra og færði skól-
anum gjöf.
Kosnir voru í skólanefnd til
4 ára: Othar EHingsen,
°veinn Trvggvason og Isak
TAnsson. Varamenn þeirra:
’TMjnt, Jónsdóttir, Gunnlaugur
ó p,non forstj. og Sigrún
S'’'’iriónsdóttir.
i-'no-inrotiól'n Reykjavíkur
he"^ kiörið Aðalbörgu Sigurð-
ard 'H,,v og Svein Benedikts-
son í sVó'anefndina. Og er hún
bví Vnnnig skipuð: Sveinn
‘ Benediktsson formaður, Sveinn
Tryggvason ritarl, Aðalbjörg
Sigurðardóttir, Othar Ellingsen
og ísak Jónsson.
Skólinn hætti störfum 17.
maí s.l.
Próf höfðu farið fram -með
venjulegum hætti. Prófverk-
efni voru frá' fræðslumálaskrif-
stofunni og fræðsluskrifstofu
Reykjavíkur. Nokkur brrn
fengu bókaverðlaun fyrir góða
skólasókn, framfarir og hátt-
prýði. Skólinn bauð öllu starfs-
liði sínu, prófdómara og
skólanefndarmönnum til kaffi-
drykkju eftir skólaslit.
Kennarar vilja berja
Framhald af 12. síðu.
Þessi mótmæli samþykktu
kennaramir eftir að dómstóll í
Limmhamm hafði dæmt kenn-
ara einn í 50 króna sekt fyrir
að slá nemanda klnnhest. Einh-
ig var hann að greiða nem-