Þjóðviljinn - 07.10.1958, Qupperneq 7

Þjóðviljinn - 07.10.1958, Qupperneq 7
Þriðjudagrur 7, október 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (7 í* að er forsenda hverrar skynsamlegrar stjórn- máiastefnu að viðurkenna stað- reyndir; án þess svifa menn í lausu lofti, lifa í heimi ósk- hyggju og draumóra, og- reka sig að lokum harkalega á veru- leikann, einatt með alvarlegum afleiðingum. Þetta ættu að vera einföld og áuðskilin sannindi, valdi. Þarf ekki að færa rök að því hver ósköp slík stefna getur kallað yfir mannkynið. Hvað sem allri skynsemi líð- ur, er þó hægt að skilja það að hnígandi heimsveldi neiti að viðurkenna staðreyndir nýrra tíma, þegar þær eru ónotalegar og viðkvaemar. En hver fær skilið þá stefnu að smáríki eins f.yrstu Hnurnar í stafrófskveri hvers' stjórnmálamanns — en engu að síður er það fvo, að það er eitt helzta einkenni þeifra tíma, sem við lifum, að hei) ríki og ríkjasamsteypur hamast við að afneita stað- reyndum og haga sér í öllu eins og veröldin sé allt öðru vísi gerð en hún er í raun og veru Það er þannig ein helgasta kennisetning Bandaríkjanna, að stærsta ríki veraldar sé ekki lil og þar sé enga ríkisstjóm að finna; Dulles og félagar hans segjast ekki viðurkenna aðra Kínverja en þá sem hafa hrökklazt úr heimalandi sínu og stunda nú sjórán úti í hafs- auga. Þessi afneitun Banda- ríkjanna á staðreyndum hefur oftar en einu sinni hrundið mannkyninu út að heljarþröm nýrrar styrjaldar, og er mönn- um í fersku minni hvað gerzt hefur síðustu vikurnar. En það eru fleiri staðreyndir sem ekki eru viðurkenndar í hugskoti vestrænna stjórnmála- manna. í dag eru t. d. níu ár liðin síðan nýtt ríki var stofn- að í Evrópu, Þýzka alþýðurík- ir, D.D.R. Á þessum níu árurn hefur efnahagsþróunin í þessu nýja ríki orðið ákaflega ör, þrátt fyrir mjög mikla erfið- ieika, og það er nú fimmta mesta iðnaðarveldi Evrópu, næst á eftir Sovétríkjunum, Stóra Bretlandi, Vesturþýzka- landi og Frakklandi. Þýzka al- þýðuríkið hefur þannig sannað tilveru sína á eftirminnilegasta hátt, það er staðfeynd hvort sern mönnum líkar betur eða ver og hversu mjög sem menn hamast við að gagnrýna þessa staðreynd. Engu að síður er það heilög kennisetning hjá ráðamönnum Vesturveldanna að Þýzka alþýðuríkið sé ekki 'tii og þar sé enga ríkisstjóm áð finna. í staðinn leyfir vest- urþýzka stjórnin sér að halda því fram opinskátt að hún sé hín eina sanna ríkisstjórn Auslurþýzklands (og tekur þá með stóra hluta af PóHándi sem hún viðurkennir ekki held- ur!), sérstök ráðuneyti í Bonn eru látin fjalla um máiefni -Austurþýzkalands, en í þessum máíatilþúnaðj felst það að vestúrþýzk stjórnarvöld telja 'sig hafa heimild til að leggja Austur-Þýzkaland og hluta af Pó'Oandi) undir sig með vopna- vera þess er nátengd afkomu hvers einasta rnanns í landinu. Engu að síður streitast íslehzk ■ stjórnarvöld enn við að neitasE að viðurkenna þessa staðreynd í orði. Það er eitt af krafta- verkum æðri stjórnmála að við skulum geta haft viðskipti, sem nema mörgum hundruðum milljóna króna, við ríki sem ekki er til, að við skulum geta keypt" neyzluvörur, báta og togara hjá þjóð, sem ekki er fyrirfinnanleg. Til þess. að koma slíkum kraftaverkum i ki'ing hafa íslenzk stjórnarvöld orðið að fara hinar hugvits- samlegustu og skoplegustu krókaleiðir; það er ekki samið um viðskipti eftir venjulegum boðleiðum, heldur látið heita svo að vöruskiptafélag nokkurt semji af íslands hálfu; inn- flutningur frá Þýzka alþýðu- ríkinu getur ekki farið um hendur Innflutningsskrifstof- unnar að forminu til o. s. frv. Þegar menn viðurkenna í verki staðreyndir sem þeir afneita í og ísland api eftir ráðamönn- um stórveldanna ofstæki þeirra og ósjálfræði og neiti einnig að viðurkenna staðreyndir? Þó er það svo að íslenzka ríkisstjórn- in segist ekki vita til þess að ríki eins og Kína og Þýzka alþýðuríkið fyrirfinnist á hnett- inum og kveðst ekki hafa hug- mynd um að þar séu til nokkr- ar ríkisstjórnir! Þetta er ein- staklega fáránlegt í dæminu um Þýzka alþýðuríkið, því ís- lendingar hafa sannarlega við- urkennt tilveru þess í verki. Þýzka alþýðuríkið — ríkið sem ekki er til að sögn hér- lendra stjórnarvalda — hefur á undanförnum ái'um orðið eitt bezta og mikilvægasta við- skiptaland fslendinga. Síðan viðskiptin hófust hefur inn- flutningur okkar frá hinu ó- fyrirfinnanlega riki aukizt seni hér segir: 1953 14,9 millj.kr. 1954 22,0 millj. kr. 1955 ........ 26,3 millj. ki'. 1956 ....... 39,7 millj. kr. 1957 61,4 millj. kr. Og í ár er innflutningurinn áætlaður 70—80 millj. króna, þannig að á þessu tímabili verður upphæðin á þriðja hundrað milljóna. Útflutningur okkar hefur verið hliðstæður frá ári til árs, því að öll við- skiptin eru á vöruskiptagrund- velli. Við seljum til Þýzka al- þýðuríkisins 7—8000 tonn af frosnum fiskflökum á ári; í ár höfum við selt þangað 55.000 tunnur af saltsild og einnig nokkurt magn af frosinni síld. Markaður fyrir afurðir okkar er svo mikill að við höfum engan veginn átt til nægilegt magn til þess að fullnægja óskum Austurþjóðverja. Fram- boð þeirra af góðum vörum og hentugum fyrir ókkur hefur einnig farið vaxandi ár frá ári, og hefur áhugi íslenzkra kaup- sýslumanna birzt í því, að mörg hundruð heildsala og kaupmanna hafa heimsótt vöru- sýningarnar í Leipzig á hverju ári. Þýzka alþýðuríkið hefur einnig tekið að sér að sjá um mikilvæga aukningu á fiski- skipastóli okkar, þar er verið að smíða báta og togara sem munu efla atvinnulíf okkar til muna. Þýzka alþýðuríkið er þaunig mjög mikilvæg staðreynd í efnahagslífi íslendinga, og til- Slyng-lr rökfræðingar gætu eflaust sannað, að þessir tog- arar, sem verið er að smíða í Volkswerft Stralsund og seim bætast við íslenzka fistóskipaflotann, séu í raun- inai alls ekki til. Tilvera ríkis-. ins, sem smíðar þá, er sem sé alls eííki viðurkennd af ís- lenzkum stjórnarvöldum. þjóðverja næsta lítinn þunga, því viðskipti okkar víð það ríki eru rniklu óhagkvæmari en viíðsk'ípli ok'kar við þýzka al- þýðúríkið. Vesturþjóðverjar kaup.a svo til eingöngu af okk- ur þær ufflutningsáfúrðir sem dýrmætastar eru og mest eftir- spurn er eftir um allan heim, og halli okkar á viðskiptum við Vesturþýzkaland nemur ár- lega tugum milljóna króna Við kæmumst ekki í neina örðug- leika þótt Vesturþjóðverjar reyndu að beita okkur refsiað- gerðum; þau viðskipti sem þar éru fáanleg bjóðast okkur jafn- góð og betri í öðrum löndum. Sé það stefna vesturþýzkra stjómarvalda að reyna að neyða okkur til að ve’ja á milli þesara tveggja þýzku ríkja, skera hinar skýru staðreyndir efnahagslífs og hagsmuna úr á sviþstundu. Hins vegar neita íslendingar að trúa því og við- urkenna það að vesturþýzk sem gera það sjálfsagt að Is- lendingar láti af þsirri flónsku að neita að viðurkenna Þýzka a’þýðuríkið. Við heyjum nú baráttu sem ráða mun úrslitum um örlög okkar. I þessari bar- áttu hefur s’íórn Þýzka alþýðu- • ríkisins vejtt okkur hinn mik- ilsverðasta stuoning með því eð láta í té formlega viður- kenningu á fiskveiðimörkum okkar, Stjórn Vesturþýzkalands hefur hins vegar mótmælt að- gerðum okkár harkalega, neitað að framlengja viðskiptasamn- ing við okkur, og þar í landi eru uppi háværar raddir um það að einnig Vesiurþjóðverjar cigi að send.a herskip gegn okk- ur (það væri hægtað manna þau íólki sem fékk reynslu af því að ráðast á vopnlausa ís- lendinga á styrjaldarárunum). Þetta eru staðreyndir sem okk- ur Islendingum ber einnig að viðurkenna í verki. Hvað ér sjálfsagðara en að við viður- orði, verður framkoma þeirra næsta hjákátleg. Fyrirsvarsmenn þeirrar stefnu, að neita að viðurkenna tilveru Þýzka alþýðuríkisins, bera því einkum við, að vestur- þýzk stjórnárvöld muni neita að viðurkenna tilveru okkar, ef við breytum um stefnu; þau muni slíta við okkur stjórn- málasambandi og viðskiptum. Við íslendingar viljum hafa góð samskipti við Vesturþýzka- land eins og önnur ríki (þótt við höfum af sárri reynslu ríka ástæðu til að tortryggja þá menn sem þar fara nú með völd). En vesturþýzka stjórnin hefur ekki nokkra heimild til' þess að segja okkur fyrir verk- urn; hótanir hennar eru móðg- un sem ekkert fullvalda ríki á að þola, þaðanafsíður að hlýða. Auk þess hafa hótanir Vestur- stjórnarvöld reyni að hafa á- kennum þau ríki, sem sjálf við- hrif á óhjákvæmilegar íslenzk- ar stjórnaraðgerðir með hótun- um. En það eru ekki aðeins hinar skýru staðreyndir viðskiptanna urkenna rétt okkar og lífshags- muni? Hvað er fráleitara en að við látum þau ríki, sem okkur eru fjandsamlegust, skipa okk- ur fyrir verkum? Dýí' mwndi Kiljan allur! 13 bóka hans íóru á 4300 kr. á bókaupp- boði Sigurðar Benediktssonar á íöstudaginn Á föstudaginn klukkan 5 e.h. hélt Siguröur Benedikts- son fyrsta bókauppboð sitt á þessu hausti. Margt góöra bóka var á boöstólum, en þær fóru margar á lægra verði en oft áöur, utan Kiljansbækur. Af bókum Kiljans vom þarna 13 í boði, flest mjög góð eintök og allt frumútgáfur. Hæst fór Alþýðubókin á kr. 900, Kvæða- kverið á 690, Vefarími mikli á 500, Barn náttúrunnar og Fóta- tak manna á 400 hvor bók. Hálfir skósólar Þorbergs fóm á 550 krónur en Hvítir hrafnar aðeins á 90. Rauði loginn hans Steins Steinars ásámt Ljóðum Framhald á 9. siðu.

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.