Þjóðviljinn - 03.04.1959, Blaðsíða 11

Þjóðviljinn - 03.04.1959, Blaðsíða 11
Föstudagur 3. apríl 1959 — ÞJÓÐVILJINN — (3SL ( Ernest K- Ganna 87. dagur. urnar voru grófgerðar og grómteknar. „Mér datt í hug að ég þyldi kannski ekki hitann í Galv- eston. Það þýddi ekkert að fara til læknanna. Þeir hirtu bara peningana mín og lögðu mér ótal lífsreglur og gáfu mér pillur sem gögnuðu ekki vitund. Svo fór ég norður á bóginn. Eg vann mig áfram upp í gegnum Memphis og var um tíma hjá Terry Muldoon í St. Louis. Hann var að undirbúa þolflug og vildi fá mig til að fljúga vélinni, sem átti að færa honum eldsneyti. En þegar þeir sem stóðu á bak við hann komust að því hvernig ástatt var um flugleyfið mitt, tóku þeir annan.“ ,,Þú virðist hafa átt í talsverðum erfiðleikum, Johnny.“ „Um tíma átti ég það. En i nœstn vilcu rœttist úr þessu öllu. Mér líður miklu betur núna. . . Það er tvennt sem kemur til greina hjá mér strax eftir áramótin. Eg get annaðhvort flogið með reykauglýsingar fynr þessa bann- setia kóka-kóla náunga eða farið til Canada og flogið þar.“ „Þessar reykauglýsingar gætu verið ágætar.“ Ef Johnny vildi heyra álit hans, skyldi ekki standa á því. Allt í einu kom gamli Gafferty upp í honum. ,,Er ekki neitt sem ég' get gert fyrir þig, Johnny?“ Þáð varð löng þögn. Johnny reis þunglega upp úr stóln- um og gekk að glugganum. Hann stakk höndum í vasana og horfði á vatnsdropana renna niður rúðurnar. Hann sneri baki við Gafferty. Þegar hann tók aftur til máls sneri hann sér ekki við. „Jú, iMike. . . það er það reyndar. Eitt hef ég alltaf kunnað vel við hja þér, — þú hefur kunnað að halda kjafti. Eg þarf á hjálp að halda þangað til ég næ mér aftur á strik. Mig vantar stað til að sofa á í nótt. . . kann- ski nokkrar nætur. Eg veit að þú segir engum það ....“ Gafferty langaði mest til að fara og leggja handlegginn utan um manninn, en hann vissi að það var það versta sem hann gat gert. „Auðvitað. Nóg pláss heima hjá mér. Vertu eins lengi og þú getur. Þú léttir mér einveruna!" „Þakka þér fyrir.“ „Eg vona líka að þú sért ekki búinn að borða? Eg ætl- aði að fara að fara.“ Gafferty vissi að Johnny sagði ósatt, því að hann sneri ekki andlitinu frá glugganum. Hann flýtti sér í frakkann og hattinn og honum tókst að reka gamla Gafferty á flótta með því að spjalla um aðra hluti. „Ertu búinn að frétta að Colin og Lucille Mac Donald eru búin að eignast barn?“ Nú sneri Johnny sér við og brosti. „Jæja? Dreng eða teipu?“ „Ðreng. Það er sagt að hann sé líkur Keith.“ ,,Er það mögulegt! Mér þœtti gaman að sjá hann — ein- hvern tíma.“ Gaffei'ty var í þann veginn að segja Johnny fleiri frétt- ir sem hann hafði grun um að honum þætti gaman að heyra, þegar hann fékk hugmynd. Það var dálítil áhætta, en ef það tækist — hann hafði heyrt þau gera áætlanir og tala við Sydney.... Kannski. Hann gekk aftur að skrif- borðinu og rótaði í efstu skúffunni. Hann fann vasa- bókina sem hann leitaði að, renndi fingrinum niður síð- una og bað símastúlkúna. um númerið sem hann hafði fundið. „Ef þú ert upptekinn, Mike, gæti ég kannski hitt þig —“ Jqhuny var byrjaður að segja eitthvað, en Gafferty var farinn að tala í símann. „Lucille? Það er Gafferty." Hann var feginn að hún svaraði; það hefði verið erfiðara að tala við hina. „Heyrðu, ég.... Hvað þá?.... Takk sömuleiðis.... Hvaða hávaði er þetta? Eg heyri varla til þín.... Jæja. En heyrðu mér datt í hug.... Já.... Jó, ég held nú það.... og mætti ég ekki taka mann með mér? Koma strákunum dálítið óvart.... Fínt er.... eftir hálftíma". Gafferty lagði tólið á og fleygði vindlinum í bréfakörf- uhá. Honum datt sem snöggvast í hug að það væri bara skémmtilegt ef það kviknaði í húsinu og það brynni til kaldra kola. Hann var áhyggjulaus, glaður og hamingju- samur. „Komdu þá, Johnny! Við þurfum að flýta okkur. Gæs- in bíður.“ „Gæsin?“ „Já. Víð komum við heima hjá mér, fáum okkur drykk og förum í þægilegri föt. Og svo eigum við ánægjulegt jólakvöld í vændum.“ . ' ■* •£ J 4é > á Litla húsið enauromáoi af nropum, fótasparki á berum gólfunum, glasaglamri og marri í kössum sem brotnir voru upp. Fleski Scqtt var í jólasveinsbúningi og hann sagði hvað eftir annað að það væri aðeins vegna vætunn- ar sem hann hefði ekki komið niður reykháfinn, þótt aug- Ijóst væri að holdafar hans gerði það óhugsandi. Allir voru í miklum önnum. Stubbur hafði tekið með sér nýfellt tré frá Albany og bundið það við Pitcairnvél- ina. Hann hafði villzt í ótal kertum sem ekki vildi loga á og fékk mörg heilræði. Roland hafði keypt nýjan gramrrófón í húsið með nýj- ustu plötunum af „My Blue Ho5'™n" na „Sometimes I’m Happy.“ Hann skipti athygli sio’-'i milli grammófónsins, barsins í eldhúsinu og tilbúnin^q í gt^ris-u púnsi. Hann fékk mörg heilræði frá áfengissm'^Gra Fleska, sem hafði litið inn af áhuga fyrir varningi sínum. Víkurmenn og Hvolsvellingar unnu Selfossi. Frá frétta- ritar.a Þjóðviljans. Miðvikudaginn í síðustu viku var háð hér skákkeppni mjlli Taflfélags jSelfoss nnnárítvegar og taflfélaganna í Vík í Mýrdal og á Ilvolsvelli hiusvegar. Keppnin var háð í félagsheim- ilinu á Gunnarshólma. Tef’t var á 20 borðum. Úrslit urðu þau að Hvols- vellingar og Víkurmenn unnu með IOV2 vinningi en Selfyss- ingar höfðu 9V2. Tad sat við eldavélina í hjólastól sínum. Hann hafði tekið að sér bað hlutverk að hella "a og gerði það með stærðfræðilegri nákvæmni. TT""" góðar á-! bendingar frá öllum hinum, einnig p.,+úJkunni sem hann hafði tekið með sér af skr:r'“ Enginn þeirra hafði svo mikið sem brúnað brauð"""''T á ævinni, en eins og allt annað fólk vissu þau upp á hár urn jóla- leytið hvernig meðhöndla átti gæs. Colin var í sífellu að færa til nýja stólinn í dagstofunni, litla borðið, spegilinn, litla teppið, lampana tvo og litla skrifborðið sem hann hafði keypt siálfur. Lucille eigraði á milli salarins og iólatrésins, gæsarinnar og símans — púnsins — grammófónsins — litla snáðans sem kallaði fullum hálsi á lífsnæringu. Á leiðinni til herbergis Keiths með pelann fór hún fram- hjá nvja speelinum og nam staðar til að virða sjálfa sig fyrir sér. Hárlokkur hékk niður á ennið og hún strauk hann til baka, en það sem vakti athygli hennar var þreytusvipurjnn á andliti hennar. Það var svipur sem hún hafði ekki séð áður — að minnsta kosti ekki á sjálfri sér; en í stað þess að fá áhyggiur af honum, hló hún beint inn í snegilinn og sagði við sjálfa sig að hún gizkaði á að þetta tilheyrði hiónabandinu — og hún var ánægð með bað. Eins og til áréttingar því kom Colin í ljós í speglinum bakvið hana. Hann lagði handleggina um mitti hennar og sneri henni við. „Heyrðu mig, þetta eru fyrstu jólin sem ég hef verið heima síðan við giftum okkur. Þau eru mjög mikilvæg fyrir mig.“ „Og mig líka.“ „Dokaðu þá við öðru hverju og líttu á mig, annars gef ég einhverri annarri blómarós gjöfina þína.“ „Gjöf? Colin, ég var búin að segja að þú mættir það ekki. Hvað er bað?“ Hann tók fram lítinn pakka sem hann hafði haldið fyrir aftan bak og hélt á pelanum meðan hún tók utan af honum. „Ef bú hefur farið að eyða peningum í mig eftir öll þessi útgiöld okkar... en samt finnst mér yndislegt að opna pakka.. “ Þýzkur guðfzæSikennari á vegum Fxjálsrai menn- infiar Hingað er kominn á vegum „Frjálsrar menningar" dr. H. Köhler, íyrrverandi prófessor í guðfræði í Leipzig. Hann fór til Vestúr-Þýzkalands árið 1951 og hefur síðan starfað í Vest- ur-Berlín. Hér á hann að flytja fyrir- lestur i kvöld, föstudag, 5 fyrstu kennslustofu hóskólans og neínist erindi þetta: Berlín- arvandamálið og örlög Austuiv Þjóðverja. Auk þýzkarans eiga að tala þar þeir Jón Auðuns dómprófastur oa Kristián Al- bertsson. Hafnfirðmgar miiio H Selfossi. Frá frétta- ritara Þjóðviljans. Hinni árlegu briddskeppiði milli Hafnfirðinga og Self.ysingf? er nýlokið. Keppnin fór fram í Hafnar- firði og urðu úrslit þau að Hafiv- firðingar unnu á 3 borðum ea Selfyssingar á 2. I þróttir Framhaid af 9. síðu. IS:KFR 49:43. ÍS náði strax forystunni en þó ekki ne’num yfirburðuni. — Bæði liðin léku mjög stífa vörn og' var því fremur lítið skorað Ííalskt vor Sórkennileg ítölsk vorsam- stæða úr stórköflóttu efni. Háa beltið sem einkennlr svo mjög vor og sumartízkuna er hér hneppt saman með einum stór- um lniappi. Ermarnar á jakk- anum eru mjög stuttar og víðar og með stóru uppbroti. Kúiupcnna-blek í lötin Það er býsna erfitt að ná kúlupennable'ki úr fötum. Helzt er að nota tetraklórkolefni eða benzín og til þess að koma í veg fyrir að liturinn fari niður ’í efnio, þegar bletturinn leysist I upp, verður að væta bút af þerripappír í völcvanum og þrýsta pappímum þétt að blett- inum. Þannig er haldið áfram þar til enginn litur kemur. Mnnið líka að flytja undirlag- ið til í hvert dkipti sem blek- ið litar það. Ef bletturinn er mjög erfiðnr verður stundum að lokum að núa hann með Idút. framanaf meðan menn voru ó- þre.yttir. Ól. Thorlacius og Guð- mundur Árnason skoruðu mikið af löngu færi og tókst að jafna rétt fyrr hálfléik (19:19). En .stúdentar náðii aftur að leiða og revndust mjög jafngóðir og samstilltir. Þórir Arinbjamar- son lék á miðjunni og skoraði 14 strg. ÍS sigraði 49:43, STAÐAN í MFL. ÍR 2 2 0 0 86:75 4 ÍS 0 1 1 0 101:95 3 ÍKF 2 0 1 0 85:94 1 KFR 2 0 0 2 85:93 0 LÖGFRÆÐI- STÖRF endurskoðun og fasteignasala Rasjnar Ölafsson hæstaréttarlögmaður og löggiltur endurskoðandi. Sími 2-22-93.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.