Þjóðviljinn - 26.09.1959, Blaðsíða 11

-'— Laugardagur 26. september 1959 — ÞJÓÐVILJINN — (íl
VICKI BAVM:
fyrir okkur, hefði hann verjð nærstaddur, hélt hún áfram.
En ég efast um það. Ég hef oft spurt sjálfa mig, hvað hann
hefði getað gert sem ég gerði ekki.
Ég held að ég hafi verið fyrst til að uppgötva, brunann
í næturklúbbnum, þótt mér væri ekki strax ljóst hvað
var að gerast. Cypress Grove var mjög glæsilegur klúbb-
ur, annars hefði ég ekki leyft Marvlynn að syngja þar.
En þér vitið sjálfsagt, að jafnvel allra glæsilegustu næt-
urklúbbar eru ekki annað en eftirlíking þegar gægzt er
bak við tjöldin. Þarna voru kýprustré úr pappa, klædd
spönskum mosa, og það var troðfullt af fólki, því að
Marylynn dró fólk að. Ég sat við litla borðið mitt bak
við eitt kýprustréð þegar Marylynn kom inn og ég sá
strax að eitthvað var öðru vísi en það átti að vera. Ég
hafði sjálf krafizt þess að lítill ljóskastari væri látinn
skína á hár hennar til að undirst''ika hinn sérkennilega
lit þess, sem minnti á nýhöggvinn við Ljóskastarinn var
ekki í gangi og ég hugsaði gröm að rafvirkinn hefði
sjálfsagt fengið sér blund. Marylvnn var í essmu sínu
og velgengni undanfarinna tveggja ára hafði veitt henni
svo mikið öryggi, að hún gat farið með áheyrendur eins
og hún vildi. Þér vitið hvernig rúmlega tvítug stúlka
getur ljómað þegar hún er ástfanginn. Marylynn hafði
aldrei. verið ástfangin, að því er ég bezt vissi. Hún hafði
hrifizt og átt sín ástarævintýri og skemmt ser n.eð karl-
mönnum, en reglulega ástfangin hafði hún aldrei verið.
Hún var ástfangin af áheyrendum sínum, og það fann
fólkið og borgaði fyrir það. Þarna stóð hún núna, ljóm-
apdi1 og fullkomin. Það vantaðj bara ljósið í hár hennar.
Ég leit ósjálfrátt upp í leiðsluna í loftinu og um leið sá
ég fyrstu litlu neistana þjóta yfir í veigalítið skrautið.
Straumrof, hugsaði ég. Ég vildi ekkj gera Marylynn óró-
lega með því að rísa á fætur. Hún horfði alltaf á mig,
þegar hún var að syneia, en ég kallaði á þjón og bað hann
að fara bak' við tjöldjn og segia rafvirkjanum að leiðslan
væri eitthvað í ólagi. Meðan ég sat og beið þess að
kviknaði í ljóskastaranum, sá ég ioga teygja síg út úr
leiðslunni og síðan nokkra í viðbót. Ég held meira að
segja að ég hafi brosað lítið eitt. Þessir litlu h gar voru
svo glettnislegir og kvikir. Þegar dregið er úr lýsingu
meðan eitthvað gerist á sviðinu, er næturklúbbur allt-
af neistandi af sígarettuglóð, logandi eldspýtum og alltaf
eru einhverjir með logandi afmælistertu. Það er líka
mikill reykur þar — ég hafði alltaf verið svo hrifin af
þessari bláu reykjarmóðu sem gerir allt svo óraunveru-
legt. Ég sat enn áhyggjulaus og horfði eins og aul* á
litlu eldstunguna sem fór að teygja sig niður eftir spönsk-
um mosa. Og allt einu, áður en sekúndubrot var liðið,
stóð silkitjaldið í björtu báli. Enn var þetta fallegt —
Eins og skrautlýsing, en svo heyrðist nístandi neiðaróp
frá einu borðinu og þeir sem sátu umhverfis það hurfu
í loga. Kvenmaður í brennandi kjól hljóp yfir gólfið, eins
og hún| væri að reyna að hlaupa burt frá logunum sem
stóðu út úr hárinu á henni, ermunum, kjólnum.
I næstu andrá stóð allt í ljósurn loga. Það heyrðist
hvinur, eins og þegar -gömlum blöðum er fleygt í mið-
stöðvarketil, það marraði og brast í öllu, það var éins
og veggirnir kveinkuðu sér og hræðileg skelfing brauzt
út. Ég veit ekki hvað gerðist. Ég veit bara að ég varð
að komast til Marylynn, en ég var svo lömuð að ég gat
ekki hreyft legg né lið. Ég hafði sjálf barið því inn í
hana að .hún ætti að halda söng sínum áfram, hvað1 sem
fyrir kæmi, og þarna stóð hún nú og söng heimskulega
æðrulaus og róleg. Einstakir hlióðfæraleikarar héldu
áfram að leika, en svo flevgðu þeir líka frá sér hljóð-
færunum, klifruðu yfir stólana og flýðu að útgöngudyr-
unum. Ég hef ekki hugmynd um hvernig ég komst gegn-
um þetta brennandi víti. Ég held ég hafi skriðið undir
borðið, því að ég sá ekert nema fætur sem tróðu á liggj-
andi fólki. Á skýrslunni sem sjúkrahúsið gaf mér síðar
sem minjagrip gat ég lesið um marblettina á mér, sár-
in og meiðslin og hvað eina. En ég fann ekki fyrir neinu
af þeim höggum, sem ég hlýt að hafa fengið á leiðinni
til Marylynn. Ég var næstum komin til hennar þegar ég
sá gegnum reykinn að lo.gandi flyksur af spönskum mosa
duttu niður yfir hana og kveiktu í hárinu á henni. Ég
get ek-ki sagt. að ég hafi samstundis vitað hvað gera
þurfti, en til allrar hamingju tekur éðlishvötin við stjórn-
inni undir slíkum kringumstæðum þegar heilinn svíkur.
Ég tók undir mig eins konar flugstökk — ég mundi allt
í einu eftir tækninni, frá því strákarnir nágrannans
leyfðu mér að taka þátt í fótbolta í staðinn fyrir strák
sem var með mislinga — ég fann að handleggir mínir
þrifu um hnén á Marylynn og fleygðu henni niður á gólf-
ið. Ég kastaði minkapelsinum mínum yfir hana — við
vorum komnar á minkapelsstigið þá — Og ég kæfði
logana sem farnir voru að éta sig mn í hörund hennar.
Reykurinn huldi skiltin yfir hliðardyrum og skelfingin
rak allt fólkið í sömu átt, að stiganum sem lá að sveiflu-
hurðunum. Þar var það sem flestir fórust. Ég vissi það
eitt að við urðum að berjast áfram mó1i straumnum.
Marylynn veinaði af kvölum. Pappatré skammt frá okk-
ur blossaði; upp og nú sá ég hvernig eldurinn hafði far-
ið með veslings andlitið á henni. Hár hennar, augnhár
og brúnir voru á bak og burt og öðrum meain, var and-
litið ekkert annað en brunasár og blöðrur. ,.Ég er blind“
heyrði ég hana kveina. „Guð minn góður, Pokey, hjálp-
aðu mér, ég sé ekki neitt, ég er blind, hjálpaðu mér,
hjálpaðu mér“. Hún reyndi að draga mig að hinum hræði-
lega stiga, þar sem líkin voru þegar farin að hrannast
upp, og ég varð að stritast á móti af öllu afli.iii að fá
hana í hina áttina, „y.er.tu ekki hrædd. ygr,tu ekki lirædd,
Mary, ég skal koma þér héðan út“, hrópaði ég i eyrað á
henni. Loks hlýtur hún að hafa skiiið mig, því hún hiætti
að berjast um og hélt í hönd mér eins og hlýðið barn.
Ég fann að hún treysti mér og fyrir bragðið varð ég
skynsamari.
Verðgrundvöllur
Framhald af 1. síðu.
grundvehi samkomulags verð-
lagsnefndaiinnar og með þeirn
reikningsaðferðum varðandi
breytinga milli ára á gjalda og
um að nota, væri grundvellinun
ekki sagt upp.
í ár var grundvellinum löglega
sagt upp af hálfu fulltrúa fram-
leiðenda með bréfi dags. 21.
febr. 1959. Haustið 1959 var því
enginn grundvöllur, né sam-
komulag um reikningsaðferðit
fyrir hendi.
Hinsvegai lagði Hagstofa Is-
lands fram, með öðrum upplýs-
ingum, ems og venja er til, út-
reikning á því hvemig verðlags-
grundvöllurinn myndi hafa orð-
ið
ef uppsögn hefði ekki átt sér
stað
og ef útreikningsreglur ákveðn-
ar haushð 1957 væru nú (þ. o.
haustið 1959) í gildi.
Frá upphafi var fulltrúum
neytenda ljóst, að svo miklar
breyting-rr höfðu átt sér stað,
síðan g-undvöllurinn var síðast
endursk' ðaður haustið 1957, að
hjnn uppsagði grppdvöllur var
;.álgerlega. , úreltur, ogy í tillögu
framieiðeuaa urn verðlagsgrur.d-
völl var þetta s’ónarmið einnig
að nokkru viðurkennt".
HEIMILISÞATTUk
Wm

Láflans og kvenlsgur
f þróHir
Framhald af 9. síðu.
dagana 6. og 7. nóv. n.k.
Tillögur og mál, sem sambands-
aðilar ætla að leggja fyrir þing-
ið, þurfa að berast stjórn FRÍ,
Pósthólf 1099 fyrir 1 nóvembcT
n.k. Fundarstaður verður nán3J?
auglýstur síðar.
Skólaföt
Jakkaföt
Stakir jakkar
Burur
Poysur
í miklu úrvali.
NONNI,
Vesturgötu 12
Simi 1-35-70
Kjóllinn á myndinni er óneit-hann er. En það þarf unga
anlega snotur og kvenlegur.konu til að bera kjól með þessu
ekki eízt fyrir það hve látlaus sniði.
Trúlofunarhríngir, Stein-
nnngir, Hálsmen, 14 og lt
kt íull
liggiu Jeáðia