Þjóðviljinn - 02.10.1959, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 02.10.1959, Blaðsíða 6
6) — ÞJÖÐVXLJINN -r- Föstudagur 2. október 1959 þlÓÐVILJINN ÚtKefandl: Samelnlnearflokkur alþýBu — Sósíallstaflokkurinn. — Rltstlórar: Magnús KJartansson (áb.), Sigurður Guðmundsson. — Fréttaritstjóri: Jón BJarnason. — Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Eysteinn Þorvaldsson, Guðmundur Vlgfússon,, ívar H. Jónsson, Magnús TorfJ Ólafsson, Sigurður V. FriðbJófsson. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ititstjórn, af- greiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. — Sími 17-500 (• línur). — Áskriftarverð kr. 30 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 2. PrentsmltfJa ÞjóðvilJans. —v 'Eiga íslendingar að þakka árás Breta og vörn hernámsliðsins k Iþýðublaðið lýsir því í gær + sem hugsjón og stefnumáli AÍþýðuflokksins, að samstarf ísiendinga með lýðræðisþjóðum heims skuli verða „einkum og sér í Jagi með aðild að Atlanz- hafsbandalaginu“. Það truflar að sjálfsögðu ekki Alþýðuíiokk- inn né skoðun hans á lýðræðis- ríkjum þó innan Atlanzhafs- bandalagsins séu ríki með jafn- sérkennileg „lýðræðisform" og t.d. Portúgal og Tyrkiand. Fas- istískt einræði skal heita elsku- ]e«t lýðræði ef það samrýmist hernaðarhagsmunum Bandaríkj- anna að hafa slík ríki í Atlanz- h'’fsbandalaginu. Þannig er grunn/húruð stefna Alþýðu- flokksins í utanríkismálum og Albvðublaðið gleypir hráar á- róðursformúlur Bandaríkjaauð- v°ldsíns um „kommúnisrpa-lýð- ræði“ sem ailsherjar skiptingu á heiminum. En undir sauðar- fr'u þeirrar formúlu styðja b i-^árisk stjórnarvöld verstu f'’s’stasiiórnir heims, allt í r-'-'ni ivðræðisins og „baráttu v:ð korhmúnismann", áróðurs- s'"'T"rð S“m er álíka gegnsætt í iior.H'j.-bicu útgáfunni og hinni írá Göbbels. ðíu ár eru liðin frá því Al- r-vðiieirikkurinn, Sjálfstæð- 0g Framsóknar- flokku—'nn flekuðu ísland inn í A'l,T'i-7V.qfsbandalagið. Þá v''o+nði ImP’ir ekki að hamrað væ-i p ivðræðishugsjóninni, b"++ Fiarni Benediktsson Fkric'>A'i sama plagg og iitanr'k:'—" fasistastjórn- prinnar nn-''”""isku. Og það var ■foi-.* 0rr endalaust um p-kmm, vernd gegn kommúnismonum, og til þess pö Vpt*p r,„;r.„qr Verndar að- ”-ðu íslendingar, V'.mbnc '~-aií er iýst hafði yf- jr '-bitleysi, að ganga 1 b---i''ð"”,7-ndalag við Bret- ]-„h T'—-’—'kin og fasistarik- ið Fndalaust var það útmólo* A pg [ blöðum, r* f-iendingar ekki í bendalíigið, kæmi E’''"'in r'r< tæki okkur. Enn e- 1 m,'-,-"' v-ft a/i Bjarni Bene- (Mki'V”'> t'":™skaði sig meira pa á uví að haida fram f ð n”'r:n b'/iiræðisþjóð, hvað þ= '-mr Þmirmyndarlýðræðis- þm*ir snm í Atlanzhafsbanda- o-i. *'T>tu nokkru sinni fcrið í árásarstríð! fvað er orðið eftir af rök- semdum hans og annarra á -ó*u”sm'inno að inngöngu í"innds í Atlanzhafsbandalag- ir? Þeú' lu>?u því vísvitandi að þfóðinni að gengi ísland í Atl- anzhafsb°ndalagið yrði hér aidrni her á friðartímum. Tvnimur árum síðar hóuðu þeir Ej arni Benediktsson, Hermann Jónasson og Guðmundur f. Guðmundsson saman þing- mönnum flokka sinna á leyni- fund í Reykjavík og samþykktu þar að rjúfa stjórnarskrá ís- lands og kalla erlendan her inn í landið, lána íslenzkt land und- ir herstöðvar án þess að Al- þingi kæmi saman og fjallaði um málið. Þetta var rökstutt með bandarískri skröksögu, að styrjöld væri í þann veginn að brjótast út. Sjálfir hæddu bandarískir stjórnmálamenn ó- spart trúgirni Bjarna Bene- diktssonar og samsærismanna hans ú fundunum í maí 1951, og sendu til landsins nokkra heldur ókempulega dáta, og mátti íslenzkum verða ljóst að önnur hefðu viðbrögð þeirra orðið eí þeir hefðu í alvöru ætlað að stríð væri að hefjast. Enda var þaö allt annað sem fyrir Bandaríkjamönnum vakti. Þeir vildu fá framgengt kröf- unni um bandaríska herstöð á ísiandi, og það kostaði þá ekki annað en eina litla lygasögu, allur þorri íslenzkra þing- manna vissi ekki betur en þeir væru að bjarga lýðræðinu í heiminum. £ tta ár eru frá því hernámið ■+*p hófst, tíu frá inngöngunni í Atlanzhafsbandalagið. En nú, einmitt árið 1959, er það furðu- leg köikun af stjórnmálaflokki á íslandi að ætla að koma fram með cem stefnuskrá og trúar- atriði að íslendingar eigi að setja traust sitt á Atlanzhafs- bandalagið. Saga þessa áratugs hefur ekki farið sporiaust fram hjá íslendingum. Saga Atlanz- hafsbandalagsins hefur verið samfelld harmsaga og glæpa- saga svívirðilegra hernaðar- árása aðalríkja bandalagsins gegn minnimáttar þjóðum, saga um kúgunarstyrjaldir eins og t.d. Alsírstríðið eða stríð Breta gegn frelsishreyfingunum í Afríku og Asíu, háð með vit- firringslegri grimmd. Það er sýnikennsla þeirra Atlanzhafs- bandalagsríkja í vestrænu lýð- ræði, vestrænni virðingu fyrir mannhelgi og manngöfgi. Og síðast en ekki sízt: Voldugasta ríki Atlanzhafsbandalagsins í Evrópu hefur haldið uppi sýni- kennslu í vestrænum lýðræðis- dyggðum hér við land í rúmt ár, og sú sýnikennsla í íslenzkri landhelgi hefur kennt Islend- ingum meira um eðli Atianz- hafsbandalagsins og verndar- mátt og vilja bandaríska hers- ins á íslandi en flest annað. Þegar Alþýðuflokkurinn lýsir nú yfir trausti á Atlanzhafs- bandalagið, eru þeir að þakka Bretum fyrir árásirnar á ís- lenzka landhelgi, þá eru þeir að dást að vörn Bandaríkjanna gegn þeirri hatrömu árás sem íslendingar hafa orðið fyrir. Friösamleff sambúð þjóða Or grein Krúst}offs i bandariska tíma- ritinu „FOREIGN AFFAIRS" Áður en Krústjoff for- sætisráðherra Sovétríkj- anna fór til Bandaríkjanna birti hann grein í banda- ríska tímaritinu „Foreign Affairs“. Nefndist greinin. Friðsamleg sambúð þjóða og var skrifuð að beiðni tímaritsins. Grein þessi hef- ur vakið mikla athygli; hún er miklu lengri en svo að hún verði birt í heild hér í blaðinu, en hér fer á eftir kafli þar sem Krú- stjoff ræðir þær röksemd- ir, sem stundum heyrast, að fullyrðingar ráðamanna Sovétríkjanna um sigur sósíalismans mn heim all- an sýni árásarfyrirætlanir þeirra: □ „1 ræðu sinni í útvarp og sjónvarp Ráðstjórnarríkjanna í ágústmánuði 1959 lét Nixon varaforseti Banidaríkjanna í og sambúð ríkja. Oftast mun tilgangur þessara manna vera sá að varpa grunsemdum á kommúnista Ráðstjórnarríkj- anna og koma inn hjá mönn- um þeirri skoðun, að kommún- istar séu formælendur hern- aðarárása. Þetta er þó mjög óviturleg aðferð. Kommúnistaflokkur Ráð- stjórnarríkjanna lýsti yfir því á fyllilega ótvíræðan hátt á 20. þingi sínu, að engin hæfa væri í þeirri ásökun, að Ráð- stjórnarríkin hefðu í hyggju að kollvarpa auðvaldsskipu- laginu í þeim löndum, þar sem það á sér stað, með því að gera byltinguna að „útflutn- ingsvöru“. Ég kemst ekki hjá því að minna hér á það, sem ég sagði á þessu 20. flokks- þingi, en það var á þessa leið: „Ekki þarf að taka það fram að vér kommúnistar erum engir formælendur auðvalds- skipulagsins. En það táknar Einn viðkomustaður Krústjoffs á ferðinni um Bandaríkin var spjaldskrárvélaverksmiðja IBM í San José nærri Sam Francisco. Þar borðaði sovézki forsætisráðherrann morgnnverð ásamt verkamönnunum í matsal þeirra. Hann sést hér gan.ga til borðs ineð inatarbakka sinn við hlið verksmiðjustjórans. ljósi efasemdir, að því er varð- ar hugmyndir um friðsamlega keppni hagkerfanna. Hann þóttist sjá mótsögn í fullyrð- ingum ráðstjórnarþjóðanna um fúsleika sinn til að hafa frið- samlega sambúð við auðvalds- ríkin og kjörorðum þeim um aukin vinnuafköst til þess að tryggja sem skjótasta fram- kvæmd kommúnismans, er sjá má auglýst hvarvetna í verk- smiðjum vorum. Vér höfum áður heyrt full- trúa frá borgaralegum ríkjum halda fram svipuðum rök- semdum. Þeir segja sem svo: Leiðtoga Ráðstjórnarríkj- anna segjast vilja friðsamlega sambúð. En jafnframt segjast þeir berjast fyrir kommúnism- anum og lýsa meira að segja yfir þeirri trú sinni, að kommúnisminn muni verða ofan á í öllum löndum heims. Hvernig getur orðið um frið- samlega sambúð að ræða, ef Ráðstjórnarríkin halda uppi baráttu fyrir kommúnisma? Þeir, sem þannig mæla, blanda málum, viljandi eða óviljandi, með því að rugla saman hugmyndabaráttunni ekki, að vér höfum hlutazt til um innanlandsmálefni þeirra landa, þar sem auðvaldsskipu- lag er ennþá ríkjandi, eða höf- ur í hyggju að gera það. Romain Rolland hafði fylli- lega rétt fyrir sér, er hann sagði, að ekki væri hægt „að flytja frelsið inn í trússavagni eins og Búrbóna-kóng“. Það er furðuleg fjarstæða að ímynda sér, að bylting verði gerð eftir pöntun. Það er sannfæring kommún- ista, að kommúnisminn muni að lokum sigra um allan heim, eins og hann hefur þegar sigr- að í voru landi, Kína og mörg- um öðrum ríkjum. Margir les- endur blaðsins „Foreign Af- fairs“ eru sjálfsagt á annarri skoðun. Ef til vill ímynida þeir sér, að auðvaldið muni hrósa sigri, um það er lýkur. Þeir hafa fullan rétt til að hugsa þannig. Við getum verið ólíkr- ar skoðunar um þetta og deilt um það. Aðalatriðið er, að menn láti sitja við hugmynda- baráttuna, en griipi ekki til vopna til þess að sanna mál sitt. Þess ber að minnast, að slík sem hernaðartæknin er nú á dögum, getur enginn staður jarðarinnar talizt óhultur. Færi svo, að heimsstyrjöld skylli á, gæti ekkert iand átt það víst að komaet hjá ger- eyðingu. Það er sannfæring vor, að það skipulagið muni að lokum hrósa sigri á þessum hnetti,. sem tryggir þjóðunum fyllrf skilyrði til efnalegrar oga'nd- legrar farsældar. Sósíalisminn. veitir einmitt áður óþekkt. skilyrði þiess, að óþrjótandf sköpunargleði fjöldans fáf notið sín, skilyrði sannrar grósku vfeinda og menningar,. svo að rætast megi draumur mannkynsins um farsælt líf án fátæktár og^atvinnuIeysis,. þar sem æskunjú er tryggð; hamingja en ellinni áhyggju- leysi, þar sem mönnum veit- ast tækifæri til að framkvæma. sínar idjörfustu og mikilfeng- legustu hugmyndir og réttur til raunverulega frjálsrar sköpunar í alþjóðarþágu. En þegar vér höldum því fram, að hið sósíalíska hag- kerfi, muni vinna képpnina við hagkerfi auðvaldsins, þá er auðvitað alls ekki þar með sagt, að vér ætlum að fara að hlutast til um innanríkis- mál auðvaldslandanna. Sannfæring vor um fram- tíðarsigur kommúnismans' er af allt öðrum rótum runnin. Hún styðst við þekkingu' á lögmálum þeim, er ráða þró- un þjóðfélagsins. Alveg eins og auðvaldsskipulagið tók við af lénsskipulaginu, af því að það var þá framsæknara sam- félagsskipulag, þannig hlýtur auðvaldsskipulagið óhjá- kvæmiiega að víkja fýrir kommúnismanum, sem er bæði framsæknara og réttlátara þjóðfélagsskipulag. Vér erum. þiesS fullvissir, að sósíalisminn. muni sigra, af því að hann er samkvæmari framþróun þjóð- félagsins en auðvaldsskipulag- ið. Ráðstjórnarskipulagið er ekki nema rúmlega fjörutíu ára, og á þessu tímabili hef- ur það orðið að heyja tvær verstu styrjaldir, sem sögur fara af, og hrinda árásum ó- vina, sem hugðust ganga af því dauðu. Auðvaldsskipulag hefur verið ríkjandi í Banlda- ríkjunum í meira en hálfa aðra öld, og þróun hefur orð- ið þar með þeim hætti, að ó- vinaher hefur aldrei genglð þar á land. lEigi að síður hefur hlut- fallslegur þróunarhraði þess- ara tveggja landa verið slíkur, að Ráðstjórnarríkin, 42 ára, eru orðin þess umkomin að skora á þetta rúmlega 150 ára gamla auðvaldsríki til samkeppni á vettvangi efna- hagsmála, en framsýnustu leiðtogar Bandaríkjanna við- urkenna, að Ráðstjórnarríkin dragi óðum á Bandaríkin og muni fara fram úr þeim, áð- ur en lýkur. Hver sá, sem at- hugar gang þessarar sam- keppni, getur dæmt um það af eigin sjón, hvort skipulag- ið mun taka hinu fram. Og Framhaid á 11. síðu.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.