Þjóðviljinn - 15.01.1960, Blaðsíða 7

Föstudagur 15. janúar 1960 — ÞJÓÐVILJINN — (T
IMoskva mætir nýju ári.
Nú gætu rrisnn spurt:. hvað
um jólin? Gott og vel. Útlend-
ir menn haida sín jól á venju-
legum tíma og á sama hátt
og tíðkast í þeirra þjóðlönd-
* \irn. íslenzkir snæða hangi-
kjöt. aðrir jólagæs. Gjafir eru
þeim gefn.ar, Virkisvetur eða
aðrir fróðlegir hlutir. Svipað
’jólahald er og með mótmæl-
■endum og kaþólskum í baltn-
esku löndunum. Jólahald er
nokkuð með öðru sniði hjá
ihinni rétttrúuðu rússnesku
kirkju. Þessi kirkja er állra
kirkna sérvitrust og því held-
nr hún sig við tímatal, sem er
orðið þrettán. dögum á eftir
tímatali annarra manna svo
og stjörnufræðinni hans guðs.
Þvr hefjast jól rétttrúaðra 6.
janúar. Þess má og geta, að
jólin eru ekki aðalhátíð rúss-
niimiiiiiiiiHmiiiiimEiimmmiiiiiiiu
riesku kitkjunnar, hennar há-
tíð " eru páskarnir. Hún metur
sem sé upprisuna meira en
fæðinguna.
En nýjaárið er aðalhátíð alls
þorra manna hér í landi. Um
miðjan desember eru settar
upp skreytingar í búðarglugg-
um. nýjársösin hefst og helj-
armikil og ágætlega lýst jóia-
tré, -— eða nýárstré — eru
sett hér og þar. Mikið ber á
jólasveinum, ssm hér heita
Frosti afi, en líta annars ná-
kvæmlega eins út og íslenzkir
in og því sjást eiginmenn og
unnustur tvístíga með áhyggju-
svip í skartgripaverzlunum og
pariúmbúðum. Þaðan koma
þeir með kínverska og ind-
verska vasa, nælur og men úr
úralsteinum eða annað þess-
háttar. Unglingar leita að smá-
dóti til gríngjafa. undarlegum
fígúrum úr dýraríkinu eða úr
sögum og leikritum Gogols. En
síðustu daga ársins beinist
fólksstraumurinn aðallega í
matvörubúðir, enda eru þessi
tímamót mikil matarhátíð, eins
og víðast hvar annars staðar.
GAMLÁRS-
KVÖLD
Síðan rennur upp gamlárs-
kvöld. Pabbi hefur keypt greni-
tré og fjölskyldan skreytt það
í sameiningu. Það er kveikt á
„Svona fara námumenn að “ Iírústjoff, sem sjáifnr er gam-
all námumaður, malar niður kalda stríðið. LJr Prövdu 1. jan.
Islcmds
skil. Fer vel á því að gera á:
þennan hátt fræðslu um Fær-:
eyjar nátengda landafræði-:
kennslunni um ísland. :
Unglingar ern öfundsverðir:
að fá í hendur jafnfallegar:
námsbækur og þessar tvær:
vinnubækur í landafræði. En:
ekki ætti kennurum síður að:
vera það ónægjuefni. Ég fæ:
ekki betur séð en með þeim:
sé kennaranum fengið dýr-:
mætt hjálpartæki svo landa-l
íræðikennslan um ísland megi:
verða að yndi og leik. en jafn-i
framt er honum eftir skiliði
nægilegt svigrúm til að gefai
allt það frá sjálfum sér semi
liann er fær um. HöfundurE
þessara hefta hefur um langtE
árabil 1-egt fram mikið og ó-E
eigingjarnt starf við tilraunirE
og framkvæmd á sviði vinnu-E
hókagerða og eru þessar fal-E
legu bækur hans í vetur ár-E
angur af mikilli vinnu og til-E
raunum. Þess er að vænta að=
yfirvöld kennslumála og aðrirE
opinberir aðilar meti það góðaE
starf að vérðleikum og geriE
Jópi kleift að vinna meira áE
þessú sviði. 5
S. G. 5
Haraldí BöSvarssyni hótað
■ Framhald af 1. síðu.
■ fyrir, enda óafsakanleg.
; Nú er til athugunar hvað gera
; skuli, en eitt er víst. að ef sam-
; tök vinnuveitenda eiga að vera
; svo öflug og sterk sem þjóðar-
■ nauðsyn krefst. má Akraness-
; íyrirbærið aldrei endurtaka sig,
i enda yrði þá að beita hinum
; þ.vngstu viðurlögum. Þess skal
; loks getið. að Vinnuveitenda-
; samband Islands náði mun hag-
i stæðari kjörum ó öllum hinum
i söltunarstöðunum en þeim, sem
; Haraldur Böðvarsson skrifaði
[ undir á Akranesi, og má að
■ sjálfsögðu þakka það fullri sam-
• stöðu sildarsaltenda undir for-
■ ystu Vinnuveitendasambands-
■ ins.“
iLærdómsríkt fyrir verkafólk.
■ Þesssr árásir á Harald Böðv-
■ arsson notar ,.Vinnuveitandinn“
ijafnfracnt til þess að eggja alla
■ atvinnurekendur lögeggjan að
■sýna nú engan bilbug. Blaðið
: segir:
■ „Búast má við því að til
■ ótaku kunni að koma áður en
■ langt um líður og jafnvel til
■ vinnustöðvana. Allir atvinnu-
■ rekandur hljóta að vera sam-
■ mála um, að eins og málum
■ horfir sé útilokað, að atvinnu-
■ reksturinn þoli hærra kaup-
■ gjald en nú er, og raunar
ekki það kaupgjald sem greitt
er ... 1 þeim ótökum, sem
nú kunna að vera framundan
í kaup og kjaramálum, er ein
höfuðnauðsyn, sem VINNU-
VEITANDINN vill sérstak-
lega undirstrika, en það er að
allir vinnuveitendur í land-
inu, bæöi félagsmenn Vinnu-
veitendasambandsins og' aðr-
ir, standi saman sem órofa
heild og ræði ekki né semji
um kaup- og kjaramál við
verkalýðsfélögin, nema í sam-
ráði við Vinnuveitendasam-
band íslands.“
Þessi eggjunarorð atvinnurek-
enda eru mjög athyglisverð.
einnig fyrir verkalýðssamtökin
og hvern einasta verkamanna í
landiqu. Þau brýna fyrir mönn-
um þá staðreynd að aldrei liefur
verið mikilvægara en nú að
einnig allt verkafólk standi sam-
an sem einn maður og láti at-
vinnurekendum hvergi takast að
smjúga inn í fylkingar sínar og
lama þær innanfrá. Á þessa
samstöðu reynir þeg'ar í þessum
mánuði í stjórnarkosningum inn-
an verkalýðsfélaganria, því þar
munu atvinnurekendur senda
fram agenta sína af meira kappi
en nokkru sinni fyrr. Þær kosn-
ingar eru því mikilvaégur þáttur
í kjarabaráttunni og munu hafa
rik áhrif á það hver kjör bíða
nú íslenzks verkafólks.
Þannig óskar danski ‘teiknarinn Bidstrup lesendum Literatúrn-
, aja Gaséta árs og friðar.
því nokkuð snemma, börnurn
til dundurs. þeim eru fengnar
gjafir og þeir sem lausir eru
við matargerð, leika sér við
þau. Það er reynt að koma
krökkunum sem fyrst í bólið,
en það getur vissulega gengið
erfiðlega. Milli tíu og ellefu
er matseld að mestu lokið.
Menn sitja við kalti borð á ný-
ársnótt; éta salöt, reykta síld,
hakkaða lifur, sneydda pylsu,
fyllta tómata, sardínur. Þessu
er skolað niður með margvís-
legu víni. Oftast er nokkuð
margt fólk saman komið til
borðs. — 10—15 manns, venju-
lega gamlir kunningjar og vin-
ir. Klukkan tólf gkála allir í
kampavíni og gera sig hátíð-
lega í huganum eftir föngum.
Síðan getur gleðskapurinn
haldið áfram við mat og drukk
og dans. en te. konfekt og á-
vexti, þegar líða tekur á nót(-
ina. Sumir minnast gamalla
leikja og hjátrúar, t.d. láta
drjúpa af vaxkerti í skál með
vatni og spá síðan í þær und-
arlegu fígúrur, sem á vatnsj-
borðinu myndast og er þetta
ágæt æfing' fyrir hugm.vndaj-
flugið. Ekki hef ég séð spil-
að á spil á nýársnótt, enda erii
Rússar málgefnir menn,: n.ióta
sín vel í fjölmenni og þurf^
því ekki á spilum að halda ti|
að halda spennunni i sam-
kvæminu. Hinsvegar er dansi
að, eins og áður er um getj
ið, allir mögulegir dansar,
þjóðdansar líka. Og um sext
leytið kveðja gestir. því þá
hefja strætisvagnar sitt hring^
■ j
jólasveinar, eða þá Sankti Klá-
usar og annað gæðafólk, enda
hafá þeir alíir sama hlutverki
að ge.gna: að gleðja börnin.
Þessa desemberdaga er mest
um að vera í Détskí mír. gríð-
arlegri barnaverzlun í miðbæn-
um. Þaðan bera foreldrar og
stóru frændurnir kynleg plast-
kvikindi handa þeim yngstu,
einnig dúkkur eins ' og þann
vinsæla, langnefjaða ævintýra-
strák Búratíno, eða mekkanó
og smásjár handa þeim eldri.
Þegar ég kom í Détskí mír nú
á dögunum skálmaði þar um
jólasveinn með staf i hendi,
mælti hann í ljóðum og bar
lof á gull hússins.
En fleira skal kæta en börn-
Nýársdansleikur
í Georgssalnum.
Kreml.
\