Þjóðviljinn - 15.06.1960, Blaðsíða 6

6)
ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 15. júní 1960
Miðvikudagur 15, iúni 1960 — ÞJÓÐVILJINN
(t

xz
þlOÐVILJINN
Útgefandi: Samelnlngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — 7*
RitstJórar: Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Big- 5«
urður Guðmundsson. — Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson, Jón
Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn, JJ
afgrelðsla auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19. - Síml
17-500 (5 línur). - Áskriftarverð kr. 45 á mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
Prentsmiðja ÞJóðviljans.

Ögrað frá íslandi?
'C'regnin um samning Bandaríkjanna og Bret-
4 lands um gagnkvæm not flugvalla og her-
stöðva fyrir sprengjuþotur með kjarnorku-
sprengjur er jafnan verði hafðar til taks, er enn
ein sönnun þess, að aðalríki Atlanzhafsbanda-
lagsins leika sér að eldi kjarnorkustyrjaldar.
Fregnin hefur óhugnanlegan hljóm fyrir íslend-
inga- Svo virðist sem Bandaríkin ætli að afhenda
brezkum sprengjuflugvélum með kjarn-
orkusprengjur afnot af herflugvöllunum
sem Bandaríkin hafa aflað sér utan Ameríku og
hafa hernaðarflugvellir í ýmsum löndum verið
tilgreindir í útvarpsfregnum erlendis frá und-
anfarna daga, þar á meðal á Islandi. Reynist
þetta rétt, gæti Bandaríkjastjórn og Bandaríkja-
her verið að gera hér ráðstöfun, sem reynzt gæti
íslenzku þjóðinni hin örlagaríkasta. Það gæti
virzt ætlun Bandaríkjamanna að afhenda brezka
flugflotanum afnot af Keflavikurflugvelli, og
auglýsa það jafnframt fyrir öllum heimi að héð-
an og hingað fljúgi hernaðarflugvélar með kjarn-
orkusprengjur innanborðs. Það hefur ekki komið
fram hingað til svo kunnugt sé að á Keflavíkur-
flugvelli hefðu aðsetur sprengjuflugvélar með
kjarnorkusprengjur. Sé svo og verði það til-
kynnt, getur það stóraukið hina geigvænlegu
hættu, sem íslenzku þjóðinni stafar af banda-
rísku herstöðvunum ef til stríðs kæmi.

íu:
itti
Kj;

u
as
*;i
232
iUi:
'fin
iir
ta4
ua
¥jað væri eftir öðru um ráðslag bandarísku
hernaðaryfirvaldanna, gegndarlausa frekju
þeirra og yfirgang gagnvart öðrum þjóðum, að
slíkir samningar séu gerðir án vitundar íslenzkra
stjórnarvalda. Þannig hafa bandarísk stjórnar-
völd ekki hikað við að leiða tortímingarhættu
yfir flpgstöðvar í Noregi, Tyrklandi og Pakistan
með notkun þeirra sem bækistöðva njósna- og
ögranaflugs yfir Sovétríkin. Ríkisstjórnir land-
anna mótmæltu þessum aðgerðum Bandaríkja-
manna, er þeim varð ljóst hvað við lá, og full-
yrtu að þær hefðu ekkert um þessar aðgerðir
vitað. Hvað eftir annað hefur forsvarsmönnum
herstöðvanna á Islandi verið bent á, að þannig
framferði- af- hálfu bandarískra stjórnarvalda
gæti stefnt íslenzku þjóðinni í voða. Þeim að-
vörunum hefur jafnan verið svarað með upp-
hrópunum að „kommúnistar“ væru að „hóta
árás Rússa“. Þó munu sárafáir íslendingar svo
skyni skroppnir að vita ekki að herstöðvar eru
skotmörk í stríði, að þeir sem buðu hingað heim
bandarískum herstöðvum 1951 gerðu með því
land sitt að hugsanlegu skotmarki ef til stríðs
kæmi. Og verði það nú auglýst fyrir öllum
heimi að herstöðvar Bandaríkjanna á íslandi séu
notaðar af sprengjuflugvélum með kjarnorku-
sprengjur er ekki ólíklegt að hættan af her-
stöðvunum aukist enn að mun.
irn
m

R
íkisstjórn íslands verður hér að gera hreint
fyrir sinum dyrum. Er hún -samþykk því, ygj;
að íslenzkir flugvellir séu notaðir þannig og a-
auglýstir fyrir öllum heimi? Sé hún það, vorður tCS
2E íslenzka þjóðin að taka til sinna ráða að afstýra
SSÍ
hættunum eins skjótt og verða má, með því að rss
losa sig við slíka ríkisstjórn og smánina og
hættuna af erlendum herstöðvum á íslenzkri 'inf
jörð. — s.
=*»
ALÞÝDUBLABIfl

■ »—«|1 MKa.'.lT
Alþýðublaðið hefur um skeið
stundað íremur sérkennilega
iðju. Hún er í því innifalin að
slá upp stórlygafréttum með
sem skemmstu millibili. Þess
á milli prýða smálygar og ann-
að álíka kjarnaefni dálka þess.
Dagleg stórframleiðsla þessarar
tegundar krefst hugkvæmni og
greindar og getu, sem blaðið
ræður ekki yfir Dollarar skapa
aðeins takmörkuð afköst, þótt
fram séu lagðir og andinn jafn-
an reiðubúinn, þeirra sem
njóta.
Fyrir fáum dögum birti blað-
ið stórfrétt um að Lúðvík Jó-
sepsson hefði reynt að spilla
lífshagsmunamáli íslendinga á
sjóréttarráðstefnunni í Genf,
misst þar alla stjó.rn á sér, er
málstað ísleridinga virtist borg-
ið og hótað að láta Rússa hefna.
En hér urðu ritstjórar Al-
þýðublaðsins ofurlítið óheppn-
ir. Vitni voru viðstödd þar
sem tíðindi þessi áttu að hafa
gerzt. Gamalreyndur íslenzkur
stjórnmálamaður, lýsti yfir því,
að þessi „frétt“ Alþýðublaðsins
væri furðulegasta lygasaga sem
hann hefði séð á prenti og væri
hann þó ýmsu vanur.
Sami stjórnmálaforingi hefur
síðan getið þess í blaði sínu,
að formaður bandarísku sendi-
nefndarinnar haíi hamazt móti
tillögu íslands. Jafnvei Morgun-
blaðinu blöskraði einu sinni (í
fyrra) svo framkoma Banda-
ríkjanna, að að það lýsti henni
við rándýrsbit í bak íslendinga.
Aftur á móti hefur Aiþýðu-
biaðinu ekki hrotið ámælisorð
gegn þeim, sem reynzt hafa Is-
lendingum hraklegast. Alþýðu-
blaðið þarf með einhverjurn
hætti að vinna fyrir líftóru
sinni. Nú eru ekki lengur sjóðir
barna né annað fé samborgar-
anna að grípa til, en ef „dollar-
inn á að standa“ þarf eitthvað
fyrir honum að vinna. Það
þarf ekki endilega að vera heið-
arleg vinna. Það má ekki vera
ærlegt starf. En sé það satt.
sem altalað er og raunar opin-
bert J.eyndarmál, að eitt stjórn-
arblaðjð eigi nú lif sitt undir
framlögum þeirra erlendu að-
ila, er íslendingum hafa sýnt
slóttugastan og brálátastan
fjandskap í mesta lífshags-
munamáli þjóðarinnar, þá fer
framkoma Alþýðublaðsins að
verða skiijanleg.ri — og' þarf
þó algerlega einstæða mann-
gerð til slíkrar þjónustu við
hættulegustu óvini sjálfstæðis
hennar.
Næsta stórfrétt þessa blaðs
var að rússneskt. skip -r sem
MAT SÍNUM
81

n
1
þó liktist ekki neinu skipi —
stundaði njósnir hér við land,
sérdeilis i nánd við njósnastöðv-
,ar Kanains hjá Aðalvík og á
Snæfellsnesi. Hér fór ekki bet-
ur fyrir blaðinu en hið fyrra
sinnið. Landhelgisgæzlan virð-
ist hafa gert bað m.a. af hrekk
að bjóða fréttasmið Alþýðu-
blaðsins í eftirlitsferð með
„Rán“ umhverfis landið, svo
sjón ýrði sögu ríkari. Vesling-
urinn glæptist á tilboðinu, en
kom aldrei auga á rússneska
skrímslið. Síðan hefur blaðið
látið sér nægja hinar daglegu
smálygar, sem dollaramönnum
þykja fremur fánýtar og svara
tæpast kostnaði
En iðjan heldur áfram. Blað-
inu og húsbændum þess tókst
fyrir síðustu kosningar að ljúga
sér út fylgi. Af því sýpur nú
alþýða íslands seyði um þessar
mundir.
Hvað hefði hið blekkta fólk,
sem kaus stjórnarliðið, sagt, ef
til þess hefði komið nokkrir
einstaklingar og ginnt út úr
því t.d. 15—20 þúsund krónur
með fölskum loforðum um stór-
bætta aðstöðu í lífsbaráttunni,
sem framundan væri? Segjum,
að þessir delar hefðu nefnt sig
Gvend og Gylfa t.d. og hefðu
sagt sem svo: Lánið okkur nú
eins og 15 þúsund, hvert ykkar.
Með peningum ykkar getum við
alveg spornað við því, að dýr-
tíðin vaxi. Og við getum meir.
Með þessu fé ykkar og trausti
getum við líka séð um að opin-
berar álögur á ykkur aukist
ekki. Þessu tvennu lofum við
upp á æru og samvizku. Segj-
um að þið, kjósendur góðir,
hefðuð gert þetta, en þegar
þið voruð búnir að afhenda
þeim félögum aui-ana ykkar,
sviku þeir allt. í stað þess að
stöðva dýrtíðina, uku þeir hana
um alian helming og lögðu sam-
tímis á ykkur margfalt þyngri
skatta en áður. Til þess notuðu
þeir bætta afstöðu sína, léttu
sköttum á sjálfum sér, en
skertu lífskjör ykkar. Sviku á
ykkur öll loforð og heit, en
héldu peningum ykkar til eigin
nota. (.
Já, hvað munduð þið hafa
tekið til bragðs?
Þið munduð hafa reynt að
leita rétta.r ykkar og talið að
slíkir ættu helzt heima á viss-
um stað við Skólavörðustíginn
í Reykjavík,
Færið þið svo þetta dæmi
yfir á pólitíska sviðið. Hverju
var ykkur loíað fyrir síðustu
kosningar? Alþýðuflokkurinn
lofaði fyrst og frémst: Stöðv-
un verðbólgunnar án þess að
skattar og opinber gjöld skyldu
hækka.
Frá þessum loforðum geta
kratabroddarnir aldrei logið
sig. Þau eru stimplúð á þá.
óafmáanleg.
En hvað lánuðuð þið? Þið
lánuðuð það nærþví eina. sem
þið áttuð: atkvæði ykkar. Með
þeim lofuðuð beir að efla hag-
sæld ykkar. Þei.r fengu atkvæði
ykkar, lífskjör ykkar og traust.
Og efndirnar? Hvað gerðu
þeir með þau?
Eins og kosningaloforðin
þeirra eru óhrekjanleg, eins eru
svik þei.rra opinberuð og sönn-
uð. Fenguð þið stöðvaða verð-
bólgu án hækkunar skatta? Þið
fenguð óðaverðbóigu svo hald-
ið sé eina nýyrðinu, sem höí-
uðsmiður hagfræðiútreiktiing-
anna flaggaði með, þegar hann
var að reyna að hræða þjóð-
ina í fang loforðasvikaranna,
og sem efalítið á eftir að lifa
lengi í málinu sem dæmi um
hræsni, svik og fáránlegar og
fjarstæðar ,,viðreisnar“-áætlan-
ir götóttrar fræðimennsku.
Og hvernig fór með skattana,
álögurnar. sem Alþýðuílokks-
broddarnir loíuðu að halda
niðri?
Efndu þeir ekki loforðin?
Þeir notuðu lán ykkar, al-
þýðufólk, til þess að marg-
falda þá — á nær hverri. ein-
ustu lífsnauðsyn ykkar.: Þeir
sviku af ykkur allt, sem náð
varð, samningsrétt ykkar um
kaup og kjör, í einu orði: gerð-
:
. .
ust málaliðsmenn hjá þeim, sem
alltaf hafa leitazt yið að halda
alþýðunni niðri í fátækt og
höíðu að sinu kosningakjörorði:
„Leiðin til bættra lifskjara er
að kjósa SjálfstæðisfIokkinn“.
Ekkert af þessu verður dulið.
Reynslan hefur sárinað. að nú-
verandi stjórnarílokkar settu
fram loforð, sem þeir ætluðu
að svíkja — og sviku.
Er það furða þótt Alþýðu-
blaðið þuríi að framleiða lyga-
bombur annan hvern dag?
Þetta er hin vestræna sið-
væðing'. Sliku getur dollarinn
til leiðar komið, þegar hæfileg
manntegund ræðst til málans
og þjónustunnar — og flokks-
forustan er reiðubúin.
Finnst þeim ekki Gylfa og
Gvendi og' Emil Alþýðublaðið
vera dásamlegt blað? Eru ekki
reiðararnir og áhöfnin ánægð
og' sannfærð um, að undir slíku
merki muni þeir sigur vinna?
Og þið alþýðufólk, sem veitt-
uð þessu liði brautargengi, er
ekki ánægjulegt, að þeir skuli
enn kenna sig við vkkur, blaðið
sitt Við ykkur, pólitíkina við
ykkur. Einungis eitt nefna þeir
ekki, liklega af lítiJlæti, það
er hver heldur útgáfu blaðsins
uppi. Gamall alþýðuílokksmað-
ur var að því spurður á dögun-
um. Svar hans var þetta: „Ætli
það sé ekki .ré'tt að spyrja þá,
sem Morgunblaðið sagði —
liklega í ógáti >— að hefðu bitið
íslenzku þjóðina í bakið á ör-
Iagastund.“
r.
Margt getur skemmtilegt skeð
— i skógi —svo maður tali nú
ekki um hitabeltisfrumskógi,
þar sepa hættan levnist í hverju
spori og kemur hárinu til að
rísa á mönnum og dýrum. í
leikriti Axels Ivers — Tveir
í skógi — skeður margt
skemmtilegt —. Þetta er létt
gamanleikrit, sem fjallar um
tvo menn sem snúa baki við
siðmenningu og kvenfólki —
beinlínis rífa sig burtu írá
þessum sterku öflum, lei.ta hæl-
is í írumskóginum og kjósa
frekar að búa þar við sífellda
lífshættu,? en að eiga fyrmefnd
öfl yíir höfði sér. Þessir tveir
menn heita: Zibumm, miðaldra
maður og Tom, ungur maður.
Þeir hafa svo veraldarvanan
náunga, Tiger Bullv, til að
flytja sér vistir inn i frumskóg-
inn.
Þeir Zibumm og Tom una
sínum hag allvel og eru sam-
hentir í át'ormi sínu, þar til ó-
væntur atburður breytir lifn-
aðarháttum þeirra skyndilega,
sennilega kemur . annað hvort
fyrrnefndra afla fram á sjón-
arsviðið eða jafnvel bæði, hver
veit? Ekki sá ,sem þetta skrif-
ar, því þegar hann skrapp nið-
ur í Iðnó síðastliðinn laugar-
dag, á æfingu hjá leikllokki
Þorsteins Ö. Stephensen til að
forvitnast nánar um málið.
vildu leikendur ekki segja hon-
um hver hinn óvænti atburður
væri — „hann á að koma fólki
á óvart“ — sagði Þorsteinn.
Þeir Zibumm og Tom eru
leiknir af Þorsteini og Helga
Skúlasyni, en Helgi er leik-
stjóri. Tiger Bully, hinn skeggj-
aða ævintýramann og ofur-
huga, leikur Knútur Magnús-
son, en Knútur hefur samið
lögin við söngvana í leiknum.
Helga Bachmann er fjórði
leikandinn í leikritinu — Það
skyldi þó aldrei — ha? Þor-
steinn þýddi leikinn svo leik-
endurnir virðast vera tengdir
leiknum útávið sem innávið.
Nú spyrjum við nokkurra
spurninga um leikinn og sýn-
ingar á honum: Þorsteinn verð-
ur fyrir svörum.
— Við ráðgerum að sýna um
allt land — fara yfirreið um
bæði biskupsdæmin. Fyrst um
Austur-, Vestur- og Norður-
land, það tekur 4^-5 vikur, en
Tveir
en vonandi ekki það síðasta,
skýtur Helgi inn í.
Hvað viltu segja um leikrit-
ið, Þorsteinn?
>— Þetta er . léttur-. og mjög
skemmtilegur gámarileikur, sem
býður upp á mikinn hita i til-
finningalífi, í hita frumskógar-
ins.
Við spyrjum leikstjórann.
Helga Skúlason, um áformið —-
hann svarar:
— Ferðaskrifstoíurnar kepp-
ast um að bjóða fólki upp á
sumarauka suður í löndum,
en ekki geta allir veitt sér slíkt
— við komum með sumarauk-
ann til íólksins úti um allt
land. — Auðvitað eru fíllinn og
og önnur villidýr skilin eftir
heima, nema ef vera skyldi
hann Tiger Bully.
Hér er smásýnishorn úr leik*
ritinu: 'ÚS
Zibunnn:
Þá gekk hún upp að mér. o@:
sagði: — Elsku Zibumm minú
— hún lagði áherzlu á ,,elsku‘‘
og handlegginn um hálsinn’
á mér — elsku Zibumm minn,
þér eruð mikið barn! Og áðun
en ég vissi af fann ég kpssi
hennar brenna á vörum mér.j
Tom:
Og þú?
Zibuinm;
Já, ég . . . Þegar ég opnaðí
augun aftur, var hún horfinl
út um dyrnar.
sunnanlands munum við ekki
sýna fyrr en í haust. Við ger-
um ráð fyrir að sýna hvert
kvöld.
— Svo þetta verður erfið yf-
irreið?
—Það má búast við því, við
erum bjartsýn og vonumst eft-
ir góðri aðsókn.
— Er þetta ekki í fyrsta sinn
sem þú ferð með leikflokk út
á land?
— Jú, svarar Þorsteinn, —
—Hvaða hlutverki gegnir
kvenmaðurinn í leiknum?
spyrjum víð af forvitni.
— Ja, það er eiginlega
leyndarmál — þetta eilífa
leýndarmál — rúsínan —
humm —
Tom:
Auðvitað, eftir kossinn hefutt
henni ekki veitt af að fá frískt}
loft. 5— Og síðan ertu sem sé
farinn að raka þig.
— Allt ber að varast, nema
orð og gerðir — segir Þorsteinn
í gamni. Við hlæjum öll — Það
er létt yfir þessum fámenna
leikflokki og vonandi á brúnin
eítir að lyftast á áhorfendum
við að horfa á þetta gaman-
sama leikrit, „þrátt fyrir þessa
siðustu og verstu tíma“.
Zibumm:
Þér veitti nú ekki af þvf
heldur, að vera svolítið mann-
eskjulegri í útliti; jafnvel gór-
illuapi myndi verða hræddun
við þig.
Óskum við loks leikflokki
Þ. Ö. S. góðrar ferðar með
frumskóginn út á land, ekki
veitir af að „klæða landið".
— R. —
Helga, Helgi, Þorsteinn og Knútur í frumskóinum. — (Ragnar Lár teiknaði)

Þess vegna göngum við
Hinn 18. júlí 1918 náðist hinn
langþráði sigur, er ísland end-
urheimti sjálfstæði sitt er þjóð-
in hafði verið svipt í 656 ár.
Danmörk viðurkenndi ísland
sem fullvalda ríki og tilkynnti
■ jafnframt,
„að ísland lýsi yfir ævar-
andi hlutleysi sínu og að það
t hafi engan gunnfána“.
Þessi dýri arfur var nútima
kynslóð fslands fenginn í hend-
ur. Þetta var heimssögulegur
atburður, sem vakti íögnuð
friðelskandi manna víða um
lönd. Hinn 1. desember 1918
var ríkisfáni íslands, hinn
ævarandi hlutleysisfáni, í fyrsta
sinn dieginn að hún á Stjórnar-
ráðsbyggingunni. Á næstu ára-
tugum var hlutleysisyfirlýsing-
unni á lofti haldið innanlands
og utan sem göfugu tákni. Hug-
takið var sett inn í kennsliR
bækur, böniin voru frá ómálgá
aldri minnt á þennan dýr.a arf.
— þetta hugtak prýddi þúsund
ræður. p
, í upphafi styrjaldar sagði
ríkisstjórn íslands við Breta:
• tsland vill hvorki né get-
ur tekið þátt í hernaðarleg-
um; aðger.ðum éða gert
bandalag við nokkurn hern-
aðaraðila“. Og þegar Bretar
brutu hlutleysið 10 maí 1940,
mótmælti ríkisstjórnin og
sagði, að „hlutleysi íslands
væri freklega brotið og sjálf-
stæðið skert“. Þetta skal
undirstrika: þegar hlutleys-
ið er brotið er sjálfstæðið
skcrt.
Síðán hefur: ísland verið inn-
limáð i’ nérnáðarkeríi, hlut-
leysi þess vanvirt og landsrétt-
indi seld i hendur herveldi.
Jafnframt hefur verið blásið að
glóðum hatursj
En þess ber að minnast, að
í samningum islenzkra
stjórnarvalda um afsölu
laodsréttinda í he.idur hern-
aðaraðila hefur enginn staf-
krókur stoð í lögum. Allir
samningar þessu lútandi eru
ofbeldi og með öllu ógildir.
Hinn fyrsti samningur við
Bandarikin um hersetuna
var samþykktur af umboðs-
lausum þingmönnum, þ.e.a.s.
kjörtímabil þingmanna var
útrunnið, en þeir samþykktu
sjálfir umboð sín og frestuðu
kosningum. Það voru því
ekki löglegir þingmenn, sem
samþykktu fyrsta hernáms-
samninginn.
Þannig var þjóðin blekkt og
svikin 1946, 1949 og 1951. Allt
atferli hernámsmanna er svik
og blekkingar við þjóðina. Þessu
mótmælum við með Keflavíkur-
göngunni og undirstrikum kröf-
una um endurheimt hlutleysis
þjóðarinnar.
Gunnar M. Magnúss.
Á undanförnum misserum
hefur verið að þróast með
þjóðinni bitur andúð á útlend-
um herstöðvum og erlendu her-
liði á íslandi. Sú þróun hefur
ekki farið hátt; en nokkrir ung-
ir menn hafa numið þetta
hljóða kall ú.r djúpi þjóðarsál-
arinnar — og bundizt heitum
að svara því í verki. Þessvegna
göngum við.
Keflavíkurgangan hefur fjnrst
og siðast táknlega þýðingu; hún
skal vera upphaf nýrrar sókn-
ar í frelsismálum fslendinga.
Við höfum verið hernumin og
hersetin þjóð í tvo á.ratugi; en
nú finnum við æ íleiri undir
niðri, að hlutskipti okkar er í
senn ósæmilegt og lííshættu-
legt. Morgunblaðshöllin mikla
við Aðalstræti er höfuðvígi her-
námssteínunnar á íslandi. 1
litlu timburhúsi að baki henni
er nú ungt fólk að undirbúa
Keflavíkurgönguna, fyrstu lot-
una í nýrri sókn fyrir endur-
reistu sjálfstæði og óskertum
heiðri fslendinga. Þessi aðstaða
er táknræn um þá baráttu sem
bíður: hún verður örðug, og'
hún verður ekki leidd til lykta
í einni svipan. En einn dag
mun steinbáknið sjálft standa
í skugganum af eldmóði og hug-
sjón þessa unga fólks — og ís-
land horfir þá enn við heiðum
degi. Keflavíkurgangan er
ferðalag í áttina þangað, sem
sóminn ríkir og frelsið býr. Hún
er áheit á okkur sjálf, og hún
geíur fyrirheit um framtíðina.
Bjarni Bencdiktsson.
o
^jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiifmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiitiiiiifiiitiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniuiiHiiiiiiiHiiiiiiiji