Þjóðviljinn - 15.06.1960, Blaðsíða 9

MiðVikudagur 15 júní 1960 — ÞJÓÐVILJINN •— (9;
Rifstjóri:, Frímann Helgason
Berum virðingu fyrir sögu landsins,
Kiljan og landhelginni -en af
knotfspyrnunni erum við ekki hrrfnir
ttinssoB
íþróttasíðunni barst bréf ný- En Adam var ekki lengi Para-
legá frá Ingvari Hállsteinssyni' dís. Við vinnu tognaði ég svo
þar.sem hann segir svolítið frá|illa, að ég gat ekkert æft í
æfingum sínum og þeim góða á- lengri tíma. Nú, úrslit deildar-
rangri sem hann hefur náð í ^ innar voru einmitt á þessura
spjótkasti, og er ekki fráleitt tíma (CCCA Conference), og
að gera ráð ' fyrir ’að’ h’a’nn j för ég svo illa út úr þeirri
verði fyrstur Islend'inga’ til áð keppni, að ég náði ekki 50 m.
rjúfa 70 m. ,,múrinn“ og þáð Ég var svo svekktur yfir því
„Sportmanden“ gerir landsleik-
inn við ísland að umræðuefni
með nokkrum alllöngum grein-
um, sem eru prýddar myndum
úr leiknum.
,,Við berum hina rnestu virð-
ingu fyrir sögu íslands, þrákelkni
íslendinga í landhelgisdeilunni og
fyrir skáldverkum Laxness. En
þegar farið er út í knattspyrnu-
hliðina erum við ekki eins hrifn-
ir; við getum ekki í fljótu bragði
munað eftir jafn lélegu lands-
liði og því, sem lék á Ullevál í
gær, og það er gjörsamlega ó-
skiljanlegt hvernig norska lands-
liðið gat farið að því að tapa
leik fyrir íslandi fyrir aðeins
einu ári síðan“.
Þetta segir einn af íþrótta-
fréttariturum blaðsins um okkar
beztu knattspyrnumenn, svo upp-
örfandi sem það er nú. Síðan
gerir sami höfundur norsku leik
mönnunum nánari skil og gefur
hverjum leikmanni sína ,,pillu“.
í annarri grein er íslenzka
landsliðið tekið fyrir. Fyrst tek-
ur greinarhöfundur fram að í
iiðið hafi vantað bezta mann
íslenzkrar knattspyrnu, Ríkarð
Jónsson, „manninn, sem í mörg
ár hefu.r, byggt upp íslenzka
knattspyrnu auk þess sem hann
hefur verið stærsta stjarna
íandsliðsins“. Höfundur segir lið-
ið hafa farið til Noregs með
iitlar vonir, og tapið verði ekki
mikið áfall heima í Reykjavík og
á Akranesi. höfuðborgum knatt-
spyrnunnar á íslandi, eins og
Helgi Daníelsson, sem lék sinn
16. landsleik í gær. Hann hefur
höfundu.r kemst að orði. „Líti | hina góðu kosti góðs markvarð-
fljótlega. Annars segir hann
m. a. I bréfinu:
1 dag náði ég mínum bezta
að hafa brugðizt strákunum,
(þeir vissu ekki að mjöðmin
væri svona slæm, en ég sagði
árangri í spjótkasti, og kastaði, þjálfaranum hvers kyns væri,
216 fet 11 þumlunga, sem mér en hann sagði að ég yrði að
reiknast að séu um 66,15 m.
Þetta kom mér ekki svo mjög
á óvart, þar sem ég var bú-
inn að henda nokkrum sinn-
um y.fir 62 '— 65 m. á æfing-
um fyrir þremur vikum síðan
Myndin er tekin er Nor'ömenn skora fjórða mark sitt í landsleiknum við ísland. Mark-
■íð var skorað úr vításpyrnu — Helgi kastar sér í öfuga átt.
maður velviljað á liðið svo sem
mögulegt er, eru það fjórir leik-
menn sem fá ágætiseinkunn.
Fyrst og fremst markvörðurinn.
Þetta má ekki koma fyrir
Það hefur oft borið á góma
að dómarar beri ekki fullt
traust til línuvarða þeirra,
sem settir hafa verið á hlið-
arlínurnar þeim til lijálpar.
Dómari, sem dæmdi leik í
yngri flokkunum nú um helg-
ina, brenndi sig þó illilega á
að fara eftir línuverði. Ann-
að félagið var í sókn; gefinn
var holti inn fyrir og einn af
sóknarmönnum liðsins hljóp
uppi boltann og skaut fram
hjá markverði.
En nú er það, að einn af
áhangendum hins liðsins, og
faðir eins leikmannsins, tekur
í taumana, þar sem hann sit-
ur í sínum einkabíl við jaðar
vallarins, og kallar hann ákaft
til drengsins, sem settur hafði
verið í stöðu línuvarðarins að
markskorariitm hafi augljós-
lega verið rangstæður. Og nú
gerist það næst, að ungi mað-
urinn reisir flaggið, og dóm-
arinn dæmir rangstöðu, enda
þótt hann sjálfur hafi álitið
að um löglegt mark hafi verið
að ræða, svo og allir áhorf-
endur að leiknum.
Eftir leikinn er sagt, að
þessi virðulegi borgari á
einkabílnum hafi verið á stjái
uppi á Iþróttavelli og látið
mikið af því að hafa bjargað
félagi sínu frá tapi, með
brögðum.
Svo sem sjá má af þessu,
er það ekki fyllilega nóg, að
dómaramálin séu komin í
nokkuð góða hcfn, við verðum
einnig að hafa hæfa menn í
línuvarðarstörfunum. Það er
ekki inóg að fá dómara. til að
mæta. til leiks, sem síður verð-
ur að velja óharðnaða og á-
hrifagjama unglinga sér til
aðstoðar. Atvik sem þessi eru
sem betur fer mjög sjaldgæf,
og þó koma þau fyrir, því
miður.
—bip—
ar. Fijót viðbrögð, góð grip og
örugg úthlaup.
Næstur kemur Þórólfur Beck,
sem hefur orð fyrir að hafa
góðan skilning á knattspyrnu og
ngæta staðsetningarhæfileika.
Knattmeðferð hans er einnig í
lagi, en skalltæknin lök.'“
Vinstri arm sóknarinnar segir
höíundur lélegan og hafi fyrir-
liðinn Sveinn Teitsson ekki lagt
bolta út til vinstri, heldur reynt
að gefa krosssendingar til hægri;
tilraunir sem hafi verið vel
meintar. en framkvæmdar af
allt of lítilli nákvæmni. Garðar
og Árni eru sagðir hafa ráðið lit-
ið við sína mótspilara, Dybwad
og Borgen. Um Rúnar Guð-
mundsson er sagt að hann virðist
ekki hafa leikreynslu sem mið-
vörður, en hans sterkasta hlið
séu ,,einvígin“, þar sem hann
notar sína löngu fætur til að
krækja knettinum burt frá mót-
herjanum, sem er að fara að
skjóta.
Þetta eru sem sagt nokkrar
glefsur iauslega þýddar úr hinu
jjekkta íjmóttablaði frænda vorra
Norðmanna eftir sigur þeirra á
dögunum, og mundi sumum
þykja brydda á helzt til mikl-
um digurbarkahætti í þeim skrif-
um.
henda. Engin miskunn.), að
ég var að hugsa um að hætta
„þessu helvítis sprelli“, eins
og ég komst að orði við þjálf-
ara minn. En hann var á ann-
arri skoðun.
„Ingo, þú hvílir þig á spjót-
kastinu í tvær vikur, en æfir
lyftingar í staðinn," sagði hanu,
og ég fór að ráðum hans, em
þó með fremur litlum áhuca.
framan af. Hann þrælaði mér
svo út, að maður varð þv’í feg i-
astur að skríða í bólið en eft-
ir 10 daga fann ég strax mik-
inn mun, og óx áhuginn. Wa't,
bjálfarinn, taldi í mig kjark-
inn, sagði mér að „hugsa
stórt“, eins og þeir orða þnð
hér, og ekki bera neina „virð-
ingu“ fyrir veglengdum, og'
honum varð stundum að orðí,
að 220 fet (67,10) væri and-
skotann ekkert.
Nú í dag var svo keppui
hér, og sigraði ég í spjótirm
og náði eins og fyrr segir
66,15 m., sem lofar góðu, en
hvort ég get haldið áfram æ1'-
ingum í sumar, er komið undir
því hvað ég fæ að gera, og
hvar. Fremur er erfitt að fá
vinnu í þessari borg, en mig
langar til að vera hér, svo
maður geti æft fyrir lands-
keppnina við Kanadamenn,
þ.e.a.S'. ef garparnir heima
henda ekki lengra, sem ég tel
ekki ólíklegt (Valbj., Gylfi..
Stjáni Stefánss..). Ingvar.
ísfirðingar sýndu mikla yfir-
burði og sigruðu Víking 5:0
Á föstudaginn léku ísfirðingar glæsilegt skot frá vítateig. J'
og Víkingar annan leik II. deild-
ar keppninnar á Melavellinum
hér í Reykjavík. Leiknum lykt-
aði með réttmætum sigri ísa-
íjarðar 5:0.
ísfirðingar skoruðu
og skoruðu
Miðherji Ísíirðinganna, Jóhann
Símonarson, skoraði fyrsta mark-
ið er tíu mínútur voru af leik.
Markið var skorað eftir gróf mis-
tök í vörn Vikings. ísfirðingarnir
voru oft nærri því að skora eft-
ir rnarkið. sem og reyndar fyrir
það, en það tókst þó ekki fyrr en
á 32. mín. að Jón Ól. Jónsson
skoraði laglega með skalla yf-
ir markvörðinn, sem hljóp út á
móti. Ekki leið á löngu áður en
Vestanmenn sækja aftur ákaft að
marki Víkinganna og á 36. m:n.
skorar Kristján Jónsson hægri
útherji með skalla. Á 40. minútu
liggur knötturinn enn í Vikings-
netinu, nú eítir skot frá Jóni Ól.
skoraði þannig 3 rnörk í leiknum..
eða það sem enskir mundu ka ' .
„Hat Trick“.
Lið ísfirðinganna býr yfir
hraða og úthaldi
Það sem ísfirðinga.rnir flestir-
hafa er hraði, úthald og hark i;
mikilvægir þættir í einu knatt-
spyrnuliði, en þó ekki nema brot
af því sem gott lið þarf að hata.
leikni og „taktik“ eru stærstu at—
riðin.
Beztu menn ísfirðinganna i
leiknum voru þeir Jón Ólafur og
Albert Karl Sanders, Björn-
Helgason var óvenju daufur, c:>-
þó mjög drjúgur og' vinnur vei.
Víkingsliðinu fer hrakandi:
Það er einkennilegt, en sta
reynd samt, að Víkingsliðinu f.v
hrakandi með hverjum leik, seirt
liðið leikur. Leikur liðsins ; ð-
þessu sinni var t.d. fyrir neðan
allar hellur. Markvörðurinn st(' ð
sig þó allvel, en gerði sig sekt.n
Jónssyni. Siðasta markið var! um allmörg glappaskot viðvan-
skorað sömuleiðis af Jóni, mjög I ingsins. — bip —