Þjóðviljinn - 22.10.1960, Blaðsíða 10

2) — ÓSKASTUNDIN
ÓSKASTUNDIN! — (3
virjðingarstöðu hjá ensku
kirkjunni. Kirkuleiðtog-
arnir treystu honum ekki.
Hann var of áræðinn, of
djarfur og : 'óskamm-
feilinn. Þéim fannst
hann í sumum riíum sín-
um hafa gert kirkjuna
hiægilega. Þess vegna var
ckki gott að segja um !
\ipp á hverju hann tæki j
ef hann fengi gott brauð
í Engiandi og kæmist til
áhrifa innan kirkjunnar.
Þess vegna var hann send-
ur til írlands og gerður
dómprófastur við St.
Patricksdómkirk.iuna í
Dyflinni. Þar héldu þeir
að Swift yrði skaðlaus,
svo langt frá Englandi,
því samgöngur voru ekki
góðar í þá daga.
Á írlandi var hann í
14 ár, vonsvikinn, ó-
ánægður. einmana og
heilsulítill. Þótt hann
hirti vel um sókn sina
óg kirkju, þá fann hann
sig ekki í starfinu. Hann
vissi, að honum bar betri
staða. Hann varð beizk-
ari með ári hverju. Hann
áleit að engum manni
væri treystandi, sízt
þeim í æðri stöðum. Ein-
hvern tíma ætlaði hann
að skrifa bók, sem sýndi
fram á hve spilltir og
hlægilegir enskir emb-
ættis- og ráðamenn væru.
Á árunum á írlandi fór
Swift að velta fyrir sér
efni í bók, sem hann
hafði áformað að skrifa
fyrir 'löngu, meðan hann 1
enn vaV í Énglandi ö'g
hafði vón um að koma.st
til vegs og virðingar,
sem honum bar með
réttu.
Hann var í bókmennta-
klúbbi á þeim góðu dög-
um. Reyndar var klúbb-
urinn ekki stór, meðlimir
hans voru aðeins fimm:
Swift sjálfur. Arbuthnot,
læknir drottningarinnar,
Alexander Pope, skáid,
Parnell, nnað káld og
Gay. Þeir komu saman
á hverju laugardags-
kvöldí á heimili Arbuth- •
nots.
Einu sinni datt Pope
nokkuð nýtt í hug.
' ..Hvers': végna“, ; sagði
hann ‘ við hina' fjóra,
,,'skrlfum við ekki bók
allir í félagi, um það
hvað það er hlægilegt,
sem ílestir kalla „lær-
dóm“. Hlægilega ævisögu
til - dæmis um klaufaleg-
an heimskingja, sem ger-
ir allt vitlaust, vegna
þess að hin svokallaða
| menntun hans er vita
gagnslaysn
Klúbbfélögum hans
, fannst þetta ljómandi
i hugmynd.
(Framh. í næsta blaði).
SKRITLA
Biðill: Ég er kominn til
að biðja um hönd dóttur
yðar.
Faðir: Ég samþykki það
aldrei. Annað hvort tek-
ur þú hana alla eða
ekkert.
SNATI
Snati var bæði vitur ogkomst ekki upp á. Pabbi
góður hundur. En sá ( hennar ætlaði að hlaupa
galli var á honum, að, til og hjálpa henni. en
hann klóraði í sófapúð-
ana. Það var margreynt
að venja hann af þessu,
en það tókst ekki.
Frúnni þótti slæmt að
láta skemma púðana
sína — og einn morgun
sagði hún við manninn
sinn: „Ég held að við
verðum að lóga honum
Snata. Hann eyðileggur
alla púða fyrir mér“.
Frúin átti litla stúlku,
sem hafði fengið lömun-
arveiki og átti erfitt með
að ganga. Þennan dag
fór hún með pabba sín-
um niður í bæinn, og
Snati var með henni,
eins og vant var.
Nú kom litla stúlkan
að hárri stétt, sem hún
Snati varð fyrri til. Hann
reis upp við stéttina, svo
að litla stúlkan gat tek-
ið í hálsgjörðina hans og
stutt sig við hann. með-
an hún- var að komast
þarna upp.
Pabbi hennar dáðist
mikið að þessu.
„Þú ættir að sjá til
okkar, pabbi, þegar við
förum upp og ofan stig-
ann. Við eru búin að
finna upp svo gott ráð.
Snati biður við hverja
tröppu, meðan ég styð
mig við hann, og þá
gengur mér svo vel“.
Snati heldur enn áfram
að klóra í púðana.
S. A.
Lína langsokkur
í brúðusam-
keppnina
Ingrún Ingóifsdóttir,
Köldukinn 28. Haínar-
firði, seódi okkur mjög
skemmtilega brúðu í sam-
keppnina. Það er Lína
langsokkur. Ingrún
gleymdi að geta þess í
bréfinu hvað hún er göm-
ul, en okkur langar til
að vita það. Eftir skrift-
inni að dæma er hún 9
ára. Skrifaðu okkur, Ing-
rún, og segðu hvað þú
ert gömul og hvernig §tóð
á því að þér datt í hug
að búa til Línu lang-
sokk.
(í Heimskringlu er sagt frá því, að Fjöln-
ir konungur í Svíþjóð heimsótti Fróða
Danakonung og dó eins og segir í kvæðinp).
GUÐAVEIGAR
Fróði var frægur kóngur.
Fjölnir sótli hann heim.
Þá var nú vegleg veizla.
í viku rann ekki af þeint.
Frægur er mjiiður Fróða
og ferlegt hans drykkjarker.
Fjölnir steyptist i stampinn,
þann stóra, og drekkti sér.
ODDNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR.
HEILABROT
Það var gerð skurð-
aðgerð á augum konu
nokkurrar, sem var fædd
blind. Aðgerðin tókst
mjög vel. Þegar umbúð-
irnar voru teknar írá
1 augunum hélt læknirinn
rauðu spjáldi fyrir fram-
an konuna og spurði
hana hvernig það væri
litt. Konan svaraði strax:
..Það er rautt“. Sagan
getur ekki verið sönn.
hvers vegna?
Svar í hæsta blaðii

BÍLL OG HEYVAGN
Kópavogsbúar hafa löngum verið duglegir að skrifa
okkur. Þessa mynd sendi 8 ára drengur i Kópa-
vogi. Hann héitir Kjartan Baldursson og á heima á
HHðarvegi 15.
Frúin:
ingurinn
iæknir“.
SKRITLA
,Mér þykir reikn-
nokkuð hár,
Læknirinn: „Já, en ég
er búinn að vera ellefu
sinnum hjá drengnum,
frú mín“.
Frúin: „Já, en góði
læknir, þér verðið nú að
muna það, að drengur-
inn veitti yður drjúga
atvinnu með því að setja
mislinga í alla hina
krakkana í skó)anum“.
10) — ÞJÖÐVILJINN — Laugardagur 22. október 1960
ÁBURÐASALAN
Framhald af 4. síðu
miklar, kostnaðarsamra fram
kvæmdir, bæði stórar vöru-
skemmur og bætta aðstöðu
við uppskipun. Allt má þetta
gera, ef nægt fé er fyrir
hendi, en kostnaðurinn verð-
ur varla tekinn annarsstaðar
en smám saman í hækkuðu
áburðarverði. Auk þess fylgir
sá böggull þessum ráðagerð-
um, að talin er nokkur
sprengihætta af KJARNA
(Ammonium Nitrate 33%%)
og varla hyggilegt að reisa
dýrar byggingar í næsta ná-
grenni til geymslu á miklu
verðmæti um lengri tíma.
í athugasemdum við frum-
varpið er upplýst, að kostn-
aður við rekstur Áburðarsöl-
unnar árið 1959, hafi verið
kr. 674.441,91. Og ennfremur
er sagt, að með breytingunni
„yrði unnt að minnka veru-
lega milliliðakostnað við
áburðarver zlunina."
Við þetta er að athuga, að
rek-sturskostnaðurinn 1959,
var kr. 409.116,14, en ekki
eins og greinir í aths. Mis-
munurinn er vextir og banka-
kostnaður um 260 þús., auk
smá upphæðar í fyrningu
áhalela. Fjarri öllum raun-
veruleika er að hugsa sér, að
hægt sé að losna við banka-
kostnað, þótt breytt sé um
rekstur áburðarverzlunar-
innar.
Reksturskostnaðurinn, sem
er rúm 0,5% af vörusölu, er
laun og vinna við afgreiðslu
ábúrðarins (259 þús.), rit-
föng, frímerki, sími (28V2
þús,), auglýsingar (4% þús.),
lífeyrissjóðsgjald og slysa-
tryggingagjald (14% þús.),
húsaleiga, hiti, ljós (56 þús.),
útsvar (21% þús.) og ýmis-
legt (25 þús.).
Ef til vill gætu glöggir
menn og hagsýnir einhvers-
staðar sparað meira, en það
er þó mesti misskilningur, ef
menn halda að það kosti ekk-
ert, að kaupa erlendis og
dreifa um allt land, og hafa
opnar afgreiðslur bæði í
Reykjavík og Þorlákshöfn,
samtals 23-24 þús. smálestum
af áburði. En það var áburð-
arinnflutningurinn árið 1959.
Það gildir einu, hvort sem
ríkisstofnun, -Aburðarverk-
smiðjan eða aðrir inna þetta
starf af hendi, þá hlýtur það
alltaf að vera mikið verk og
kosta verulegar upphæðir.
Þeir sem halda öðru fram,
eru að blekkja sjálfa sig og
aðra.
Auk innflutnings á erlend-
um áburði hefir Áburðarsalan
annazt sölu á framleiðslu ^
Ábúrðarverksmiðjunnar fram
til ársloka 1959. Hefir sam-
vinna um þá framkvæmd ver-
ið árekstralaus. Að sjálfsögðu
hefir Áburðarsalan annazt
alla innheimtu og tek’zt að
greiða alla reikninga Áburð-
arvérksmiðjunnar án affalla
eða verulegs dráttar. Athuga-
semdir frumvarpsins láta j
liggja að því, að hér hafi ;
ástæðulaust starf ver:ð innt j
af hendi, en þeir sem kunn- .
ugir eru vita, að hér verður |
þó að halda vöku sinni; Árið .
1959 tók Áburðarsalan 0,3%
i ómakslaun hjá Áburðarverk-
smiðjunni, fyrir alla sína
vinnu.
Heildsöluálagning Áburðar-
sölunnar s.I. ár var l%-2%%
af þrífosfati og kalí, en held-
ur meiri af öðrum teg., eink-
um köfnunarefnlsáburði.
Áburðarsala ríkisins hefir
starfað í full 30 ár og annazt
með hverju nýju ári aukinn
innflutning og vörusölu, án
þess að verða fyrir óhöppum
eða að bíða tjón á viðskipt-
unum.Hún hefir reynt að inna
þessa þjónustu af hendi á
hinn ódýrasta hátt og þann-
ig að fyrirtækið nyti trausts
viðskiptavina sinna, erlendra
og innlendra, en þó einkum
bændanna. - Lítið fjármagn
hefir safnazt, en þó á stofn-
unin nú 'nokkurn reksturs-
eða varasjóð, sem léttir undir
fæti við áframhaldandi rekst-
ur. En þyki löggjafaþinginu
nú ráðlegt, að hætta þessari
30 ára starfsemi og eyða
reksturssjóðum, mun hvort-
tveggja reynast létt verk.
Bjiirn Guðmundsson
íþróttir
framhald af 9. síðu.
þar kom þó að stríðsmyrkrið
rofaði heldur til,. og þegar loks
komst á ró voru 6 dauðir
Jærðir þáðan burtu. 12 voru
illa særðir^ nokkur hundruð
voru minna særðir, en þó flutt-
ir á sjúkrahús. Um 150 manns
voru handteknir, og sóttir til
saka.
Gúmmístimplar
Prentun
STIMPLAGERÐIN
Hverfisgötu 50 — S;ími 10615 — Rej’kjavík
(Gengið inn frá Vatnsstíg)
Okkur vantar handseljara
nu

Uftr.
c'.fn
Prentsmiðja Þjóðviljans hí.