Þjóðviljinn - 07.03.1961, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 07.03.1961, Blaðsíða 4
MraUIV”<2te<t •— mt ísam ? •jfíSJc£>;/tóh« mVSS SSiKSfc! 3 -::: vi i '3 •.«1iMKatMnsifttar«•»s»w: íö^ «*, '4) — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 7. marz 1961 Lœtur íslenzka þjóðin níðast á sér? .iÖlaf^ ThGpá he£ur senni- legá 'i ^égáti jatað eftirfar- andi: „lfig liefi ekkert uniboð frá tieinum í þessu þjóðfélagi til J>ess að afsala Islandi 12 mílna fiskveiðilandhelgi“. Sá maður, sem er sér þess meðvitandi, að hann: hefur enga heimild til að afsala ís- landi mikilsverðum réttindum, en gerir það þó! hann er að svíkjast að þjóðinni. Hann er að fótum troða lýðréttindi hénnar. Hann er að veita af fólkinu, sem land;ð byggir. dýrmætustu eign þess og í {þessu tilfelli færa hara þeim aðjla, sem sýnt hefur Islend- mgum ofbeldi, og ránskap. Heynzt þjófur, hver sem stol- ið á fiskimiðum lands- manna, og hefur eklci svo fá manoslíf þeirra á samvizkunni frá fyrri tímum. Hann er að nota það umboð og vald, sem þjóðin gaf honum færi á að •komast yfir, í þv’í skyr.i að stjórna málefnum henrr’r af ■viti og manndór’i, hann er að nota það vald t;I rbætanlfcgs tjóns og. niðurlæg'ngrr Að d.ómi Bjarna Bén. og Gunnars’' Thc-roddsen heyra nú innárcíkismál Isieadinga. undir alþjóðadcmstól. Svo er undirlægjuhátturinn tak- markalaus að landhelgi ís- lands skal látin af hendi þegar Bretinn kallar eftir henni, endaþótt hinn sami Bjarni hafi margfullyrt, að v'ð ættum til hennar skýlaus- an rétt, og hefðum þegar sigr- að. Og landgrunnið, sem Gunnar Thoroddsen fullyrti að Islendingcr ,ættu og þingið hafði fest í lögum 1948 segir hann nú, að til þurfi samþykki Breta eða meðhöndlan erlends dómstóls. . En eigi það að teljast rétt, sem þeir segja nú, þá hafa þeir logið fyrir kosningar. Hugsum okkur að við vær- um horfin aftur til ársins 1908 að loknum kosningum „uppkastið sæla", þær sem um- gat verið að ræða imlimun Islands í Daraveldi að margra ájiti. Tuttugu og fjórir and- stæðingar uppkastsins komu inn á þing úr þeim kosning- um. Þeir hefðu vel getað sagt eins .og Ólafur Thors: Við hofum ekki umboð frá neinum í þessu þjóðfélagi til að afsala réttindum Islands í hendúr erlendri þjóð. Þeir voru kosnir til þess beinlínis af 'ísl. kjcserdum að berjast á móti réttindaafsali alveg eíns Ól. Thors og stjórnarlið- ið allt var til þess kosið í síðustu , Alþingiskosningum. • " En hugsum okkur, að eftir að 2T( ándstæðingar uppkasts- ins '1908 voru komnir inn á þing, hefðu þeir allir snúið v'.ð .bláðinu, svikið heit sín og loforð við kjósendur, um- bjöéndur sína, og látið dönsku stjórniná-beyg.ja sig, lagt fram þingsályktunartillögu, þar sem ráðherra hefði verið heimilað að fallast á innlimun- arákvæði í frumvarpinu og þeir svo búizt t:l að sam- þykkja það. Hvað hefði þjóð- in sagt þá um þvílíkan 'verkn- að? Vitr.nlega kemur mér ekki til hugar að væna hina 24' samherja Skúla Thorodd- sens — einn né neinn — um að slíkt og þvOíkt hafi að nokkrum fíökrað. Síður en svo. Þetta dæmi e*r einungis sett upp sem hliðstæða við ,þá atburði, sem Islerdingar eru nú að „upþlifa" og þola af stjórn og þingliði hennar. Ólafur Thors og allir ráðherr- ar í stjórn hans voru kosnir í síðustu kosningum vegna þess fyrst og fremst, að þeir lofuðu, hétu og sóru við æru sina, embætti sín og allt ann- að, sem helzt yrði tekið trú- anlegt, að aldrei skyldu þeir hvika frá 12 m’ílna landhelgi sem lágmarki né frá yfirráða- rétti íslendinga á landgrunni. Upp á þessi heit og lof- orð voru þeir kosnir. Til þeirr- ar baráttu fengu þeir umboð þjóðárinnar. Fyrir þessi Iof- orð eru þeir þingmenn fólks- ins. Bregðist þeir þessum stefnuyfirlýsingum, sem fleyttu þeim inn í þingið, eru þeír ekki lengur fulltrúar kjósendanna •— að s’ðfeiði- legu og lýðræðislegu mati: Vitanlega er tilgangslaust að spyrja þessa menn um rök fyrir skoðanaskiptum sín- um. Þeir standa jafn ráðvillt- ir og Ingólfur á Hellu, þegar hann á aö svara, hví íslend- ingar þurfi að kaupa réttinr.i til Selvogsbanka. Fyrst nú er sjálfsagt að semja við Breta um afsal laga loforð sjálfra ykkar og óskir okkar 'og kröfúr ög heiður og velferð Islands um ófyrir- sjáanlega framtíð, þá eruð þið ekki þingmenn okkar lengur. I augum hvers sæmilega heiðarlegs manns á Islandi yrðuð þið aðeins gerviþing- menn þann tíma, sem eftir er af kjörtímabili ykkar, skuggar af mönnum. Hugsið ykkur að hérumbil almenna þjóðaratkyæða- greiðslu Fáist það ekki fram, á ís- lenzk tunga naumast til nokk- urt orð vfir þvilika fram- kimiu. E.f t;l vill v.erið þið.. þing- menn ríkisstjórnarinnar, bún- ir að drekka bikar smánar- innar í botn þegar þessar línur koma ykkur fyrir augu. Bretinn rekur á eftir. Vafa- laust gerið þið opnun land- helginnar svolítið hátíðlega. Það munar ekki mikið. um eina smáveizlu 4-. þágú Bret- ***** . ' Mm .; Ólafur Tliors og Harold Macniillan, ganga frá Keílavíkurflugvelli til flugvélar brezka for- sætisráðherrans að löknuin viðræðum þeirra í liaust. Þar voru lögð drög að svikasamn- ingnum sem nú er orðinji opinber. s og réttar — eins og stjórn;n vill, hví voru þau sann’ndi þeim ekki augljós fyrir kosn- ingar? Hvi eru þeir ekki sam- kvæmir sjálfum sér. Því segja þeir nú, með fram- komu sinni: Það, sem við sögðum fyrir kosn’ngar var markleysa, þvættingur, lýgi. Það, sem við segjum nú er það eina rétta, Við lugum fyrir kosningar. Við segjum satt eftir kosningar. En kjósendur landsins svara þessu þannig: Við kusum ykkur til að framfylgja heit- um ykkar, stefnuyfirlýsingum ykkar. Meðan þið rekið tví- mælalausar skyldur ykkar við umbjóðerdur ykkar eruð þið okkar þingmenn. En ætlið þið að sv’ikja gefin heit, svíkja -:í allra alþingismanna 1908 hefðu svikið umbjóðendur sína og samþykkt uppkast;ð, sem þeim var falið að fella. Þá hefðu þeir framið hlið- stæðan verknað við þann sem stjórnin ætlar þinginu nú að fremja. Hugsið ykkur hver hefðu orðið þeirra eftir- mæli. Þau eftirmæli bíða ykk- ar þ'ngmenn, ef þið nú bregð- izt skyldunni við Island, skyldunni við kjósendur ykk- ar, manndómsskyldunni við eigin samvizku og réttlætistil- finningu, ef hún væri einhver til staðar. Og ef þið hafið ekki sjálf- ir manndóm til að bægja háskaraim og smáninni frá dyrum íslendiriga, lofið þá p m k fólkimi aÓ p'prc* bpÓ vió ans, einkum með hliðsjón af þv'i sem mælt er, að ykkar sæla ríkisstjórn liafi eytt milli 20 og 40 milljónum í drykkjuveizlur og annan álíka nytsaman og saklausan fagn- að s.l. ár. Síðan gangið þið vísast fyrir Emil Jónsson, aumingjann, og samhryggjist honum með missi ráðherra- dómsins. Hann hét þvi nefni- lega sl. sumar og sór við æru sína að sitja ékki 'i þeirri ríkisstjórn, sem slakaði til á 12 milna landhelginni við Bretann, og ekki er að túlka orðheldnira hjá honum sem ykkur. Svo gang’ð þið á ný til þings með nýja orðu íslenzku þjóðarinnar á brjóstinu: Fyrirlitningarstimpilinn. iiiiiiiiiimiuiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTiiirtiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii immmiimiimmiiimiiiimmmiimimmumiiiiiiimimimmp Iðjukosmngar — hvikul og óstöðug íiðrildi — þíóðsögulegt rökkur yíir Snorrabrautinni — kreppukommar og sexapíll — clark gable- skegg verkalýðsins. Fimmtíu prósent af kjós- erdum Iðju eru ungar stúlkur á aldrinum sextán ára til tvítugs. Ungar, lífs- glaðar hnátur er stunda hversdagslega vinnu sína í kexverksmiðjum, sápuverk- smiðjum, dósaverksmiðjum, saumastofum og guð veit f hvað. Einu sinni á ári fer áróð- ursvélin af stað og augu ! allrar þjóðarinnar hvíla á í þessum liífögru, hvikulu ■ fiðrildum og ábyrgðarfull- ! ir, þungbúnir stjórnmála- | menn sitja spenntir heima í stofum sínum og bíða úr- slita með eftii'væntingu. Kannski eru þeir með sveittan skallann. Áhyggjuleysi, stjórnleysi og bjartsýni þessa aldurs- skeiðs veldur óróa í póli- tísku andrúmslofti líðandi stundar. Þetta eru sennilega óstöð- ugustu og áhyggjulausustu kjósendur landsins. Og helmingur félagsins veldur úrslitum á hverjum tíma. Þegar ég ók niður Snorra- brautina á sunnudaginn með tvær seytján. ára smámeyjar í aftursætinu, pískrandi og lilæjandi, ferðinni var heitið á kjörstað, fékk ég smá- kennslustund í hugmynda- fræði þessara kjósenda. Ábyrgðarfullur á svipinn og þungbrýnn yfir hálkunni á götunni fannst mér ég sitja spengilegur við stýrið og þjóðsögulegt rökkur færðist yfir Snorrabrautina. Þá gellur við í annarri meyjunni. „Ógurlega ertu skólakemi- aralegur á svipinn". Og vinkonurnar hlægja dátt. Þær eru spaugsanaar og léfctar á brún og elskulegt áhyggjuleysið skín úr fasi þeirra. „Þetta er nú þýðingarmik- il stund í lífi ykkar", segi ég. „Kannski veltið þið rík- isstjórninni" „Ertu eilthvað bilaður, maður", segja þær báðar í kór. „Hver heldurðu að skipti sér af þessum gæjum". ,;Eruð þið ekki pólitiskar, lömbin mín", segi ég. Og nú kemur ákafur og stjómlaus hlátur. — Það er líklega orðalagið. „Við höfum ekki hunds- vit á pólitík. Æ — þetta er allt svo leiðinlegt," og þær stynja háðar í kór. „Er ykkur sama hvað þið fáið í kaup", segi ég. Og þykist ég ná mér sold- ið á strik. „O — við reddum því ein- hvernvegin." Og þær tísta báðar ham- ingjusamar með tilveruna. „Hvemig líst ykkur á farmanninn?", segi ég. „Ó — guð, hann er svo sæt.ur." Og nú eru þær farnar að stríða mér. „Hvað sjáið þið eiginlega við þennan mann?“, segi ég og er orðinn soldið æstur. ,Hann er svo agalega sexí — maður", segja þær báðar í kór. „Svona má ekki tala um gifta menn“, segi ég með siðferðilegri alvöru. „Hann var góður þessi", segir önnur með undirfurðu- legum lífsreynslusvip; „Það veit ég hún Halldóra. hugsar hetur um ykkur ?“, segi ég. „Hún er víst ógurlegur kreppukommi", heyrist þá sagt með spekingssvip. Nú dettur yfir bílstjór- ann, þegar hann heyrir þessa óvæntu póliiísku skýringu. „Hvað er nú það?" segi ég steinhissa. . . „Æ — það er eifthvað ógurlega ljótt", segja þær báðar klægjandi. Og nú rennum við í hlað.. Þessi lífsglöðu, pólitisku’ fiðrildi flögra út úr bflnum' á vit hins óræða. I 'hlaðvarpanum spígspor- ar formaðurinn eins og- klipptur út úr leikarablaði. Hann rennir fálkaaugum. yfir ungmeyjafajisinn streymandi úr öllum áttum. Þama státar „clark gable“ skegg verkalýðshreyfingar- innar. . lægra kaup. , j

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.