Þjóðviljinn - 20.04.1961, Blaðsíða 4

5t) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudcgiir 20. apríl 1961
Meistarlhn kennir neinencluin undirstöðuatriði í ljó.smyndun.
Um páskana fjölmenntu fá-
lagar úr ÆFR og ÆFK í
skíðaskálann í Sauðadölum.
Farið var í tveim hópum, og
fór sá fyrri á skírdag og sá
síðari laugardaginn fýrir
páska, og var ég svo hepp-
in að fljóta þar með.
Lagt var upp frá Tjarn-
argötu 20 kl. rúmlega fimm
sd. og ekið um allan bæ til
að taka hraðsuðuskatla úr
samband1, sækja ýmsa muni,
sem höfðu gleymzt og síðast
en ekki sízt, sækja félaga
Óla Einars, sem hafði láðst
að muna að hann ætlaði með.
Þegar öllu þessu var lokið
hófst ferðalagið. Ekið var 'í
austurátt og nokkrar eftir-
legukindur hirtar á leiðinni.
Guðrúu Hallgríms sagði sögur
af Menntskælingum og Sigga
Jó söng sjálfri sér og öðrum
ti] skemmtunar. Annars var
lít’ll sönghugur í fólki, þar
sem helztu forsöngvara Fylk-
ingai’innar vantaði.
Ferðin tók stuttan tíma og
brátt vorum við farin að kafa
snjó og klifra yfir hálsinn í
átt til skálans.
Skálabúar, sem fyrir voru,
tóku okkur með kostum og
kynjum og kváðu okkur hafa
misst mikils að koma svo
seint. Alla bænadagana hefði
verið gott skíðafæri og veður
h'ð ákjósanlegasta.
Þráinn, Jcn Sig. Grca og
fleiri útbjuggu kvöldverð
handa okkur. Var hann ljúf-
fengur i meira lagi og marg-
réttaður. Síðan var farið í
ýmsa leiki og félagi Hafsteinn
Fihppusson lék fyrir dansi.
Þá upphófst ein sú almesta
danssýning, sem ég hef séð
á minni löngu ævi. Dansmeist-
ari. einn, sem staðið hefur
fyrir þjóðdansaklúbb á vegum
Fylkingarinnar 'í vetun og
lians etskulega hoppuðu og
skoppuðu um gólfið og við
og við stappaði meistarinn
niður fótunum og rak upp
gól, að öhum líkindum til að
leggja áherzlu á listina.
Aldrei fannst honum blessað-
ur undirleikarinn leika nógu
hratt fyrir dansinum og þó
blés hann (meistarinn) eins
og físibelgur.
Nokkrir félagar hrifust af
eldmóði meistarans og runnu
út á gólfið, en stóðust hvergi
nærri samanburð og hrökkluð-
ust því von bráðar í burtu.
Þann:g lcið kvöldið við
glens og gaman.
Er líða tók á nótt, fóru
eldri félagarnir i koju og
nokkuð fækkaði í salnum. En
um áttaleytið hrökk fólk upp
úr fasta sve.fni við óhljóð mik-
il og óp úr salnum. Óskap-
leg ringulreið var og talaði
hver upp í annan.
Þeir sem vöknuðu, vildu
vila, hvað ylli þessum látum,
en engum bar saman. Sögðu
sumir, að maður nokkur,
draugslegur í meira lagi og
v'igalegur, hefði komið á
gluggann vopnaður ljóskeri.
Aðrir töldu, að tröll og for-
Mikið er dásamle.gt að livíla
lúin bein.
ynjur hefðu riðið gandreið
eftir skálaþakinu og væri ráð
að leggjast í koju og stinga
höfðinu á kaf ofan í svefn-
poka.
Flestum þótti þetta mikil
speki, enda orðn:r syfjaðir og
þreyttir eftir annasaman dag.
Þröngt mega sáttir sitja og
einnig sofa. Um þrjátíu gistu
Ritnefnd:
Arnór Hannibalsson
Einar Sverrisson
lijé til að gæta hans.
Á páskadagsmorgun risu
nokkrir félagar árla úr rekkju
og elduðu kjarnmikinn hafra-
graut og smurðu brauð. Er
allir hö.fðu etið sig metta af
þessari kostafaðu, bar félagi
Jón Sig itin bakka yfirfullan
af einhverju marglitu og ó-
kennilegu dóti og bað alla

V
Fimur skíðamaður rennir sér fram af pallinum. t
í skálanum þessa nótt.
Nokkur vandræði urðu
vegna eins félagans, sem
ekki kvaðst geta sofið í
margmenni, og baðst leyfis aö
so,fa frammi við skáladyr.
Spratt af þessu nokkur orða-
senna og þótti mönnum, sem
framtíð félagsins væri í voða
stefnt með sl'iku hátterni og
var þáð csk margra, að
mannfælni félaginn léti af
þessu, er honum yxi fiskur
um hr.vgg.
Lyktaði málinu svo, að fé-
laginn fékk að sofa fram við
skáladyr, gegn því að stór
og stæðilegur félagi yrði þar.
viðstadda að gjöra svo vel.
Kom þá í ljós að þetta voru
páskaegg. Höfðu nokkrir fé-
lagar vakað til klukkan að
ganga sex um morguninn við
að mála hænuegg eftir öllum
kúnstarinnar reglum. Höfðu
þeir tafizt nokkuð við list-
sköpunina, því þegar þeir voru
vel hálfnaðir kom í ljós, að
eggin voru h rá og allt verk-
ið unnið fyi’ir gýg.
Gerðu all'i góðan róm a'ð
páskaeggjahu gmyndinni og
kunnu listmálurunum beztu
þakkir fyrir.
Páskadagur leið fljótt við
Framhald á 11. síðu.
fiimuiim)iiimmiiim:nniiiiiiiinnii■iii.iiiinmiiiiiiiiiiii111mi i1111111um111■ m1111111111!1111iii:m:m11111111111111111i111iiiii111111ii: iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiii
Alþýðuflokkurinn varð 45
ára fyrir fáum vikum. í því
tiiexni birti Alþýðublaðið
fvær stórar greinar. Var
önnur skreytt mynd Jóns
Báidvinssonar, en Benedikt
Grönúal hafði sett mynd af
sjálfum sér til að prýða hina,
enda var hann höfundurinn.
Alþýðuflokkurinn má muna
tvenna tímana. Upphaflega
var hann hagsmunasamtök
alþýðunnar og baráttutæki
gegn arðráni auðstétlarinnar.
Þegar hann starfaði í þeim
anda mótaði Jón Baldvinsson
hið fleyga kjörorð Alþýðu-
flokksins gamla: — Meðan
íhaldið skammar okkur, get-
um við verið vissir um að
við erum á réttri leið —.
í <En nú er öldin önnur.
Alþýðuflokksforingjarnir eru
löngu orðnir leiðir á erfiðri
baráttu fyrir hagsmunum
I verkalýðsins. Ihaldið er ekki
1 lendur andstæðingur hedur
bandamaður Alþýðuflokksins.
Saman hafa þessir aðilar
lækkað kaup launþega með
lagaboði og framkvæmt hér
stærstu lifskjaraskerðingu
síðan þjóðin öðlaðist sjálf-
stæði.
Alþýðufiokkurinn hefur
‘fundið sér nýjan andstæðing.
Og sá erkifjandi er höfuð-
flokkur alþýðunnar á íslandi
og forystuflokkur verkalýðs-
ins, Sósíalistaflokkurinn.
1 samræma við þessi um-
skipti hefur Alþýðuflokkurinn
fengið sér nýtt kjörorð, og
höfundur þess er einmitt
Benedikt Gröndal. Hann móf-
aði það að vísu í nafni Al-
þýðublaðsins, en það er
jafnframt inntak og viðhorf
Alþýðuflokksins nú orðið og
hljóðar þannig: „Þessvegna
telja Alþýðublaðsmenn það
jafnan öruggt merki um að
þeir séu á réttri leið, ef
kommúnistar skamraa blaðið
hressilega“. (Alþýðublaðið, 6.
nóv. 1960).
Það ,er ekki að ófyrir-
synju að gamall jafnaðar-
maður gaf fyrir skömmu Al-
þýðuflokknum nafnið: „Um-
skiptingur" og Benedikt
Gröndal nafnbótina „öfug-
snáði“.
Benedikt Gröndal er þver-
skurður af andlegu ástandi
Alþýðuflokksins í dag, og
siðferði Alþýðuflokksins op-
inberar hann daglega í Al-
þýðublaðinu, sem hann rit-
stýrir af mikilli pennagleði.
Benedikt hefur sjálfur valið
núverandi foringjum Alþýðu-
flokksins samheitið „topp-
kratar“, og skal það notað
hér honum til hægðar.
Síðan toppkratar tóku að
safna vaUastöðum og alls-
konar bitlingum í stórum stíl
fyrir náð íhaldsins hafa þeir
gerzt ærið umsvifamiklir, og
ýmsir athafnasamir menn
innan þeirra raða hafa ekki
staðizt þá freistingu að mala
krókinn á kcstnað almenn-
ings. Seta toppkratanna í
valdastólum þjóðarinnar hef-
ur orðið lærdómsríkur próf-
steinn á pólitískt siðgæði
þeirra. Dæmi um þetta er
meðferð valdamanna úr Al-
þýðuflokknum á ríkisábyrgð-
um, og útgerðarbrask topp-
kratans Axels Kristjánsson-
ar.
Gefum fyrst Benedikt
Gröndal orðið í málinu. Hann
segir í leiðara um ríkisá-
byrgðir í Alþýðu'blaðinu 6.
des. e.l.: „Fjármálaráðherra
fær með stjórn þessara mála
mikið vald, sem beita má á
ýmsan hátt. Og hins verður
að gæta, að ekki séu knún-
Jón Baldvinsson Ben. Gröndal
ar fram ríkisábyrgðir af
pólitiskum ástæðum, sem fyr-
irfram er reiknað með að
falli á ríkissjóð".
Þannig er siðférði topp-
krata í orði.
Toppkratinn Guðmundur í.
Guðmundsson var fjármála-
ráðherra í 11 mán. Hann not-
aði þá aðstöðu sína m.a. til
þess að knýja fram 4,3 millj-
óna króna rikieábyrgð til
handa Axel Kristjánssyni
• vegna kaupa á gömlum tog-
ara frá Þýzkalandi. „Topp-
kratar hafa lengi átt drjúg-
an þátt í að afla þjóðinni
togara“, segir Gröndal með
stolti í Alþýðiiblaðinu.
En dýrðin var skammvinn.
ÖIl útgerð Axels fór á haus-
inn og togari hans, Keilir,
var se’dur á nauðungarupp-
boði fyrir 1,5 milljónir króna.
Við uppgjör kom í ljós að
á togaranum var livorki
meira né minna en 7 millj-
ón króna rikisábyrgð, en
kaupverð lians var hinsvegar
aðeins 2,8 milljónir. Spurn-
ingin er: I hvað hefur mis-
munurinn 4,2 milljónir farið?
Framhald á 10. síðu.