Þjóðviljinn - 15.06.1961, Qupperneq 11

Fimmtudagur 15. júní 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Ö1vcrt>''0
I i|iii:i;ínr;l.)flK'í 'lÍg'IKÍTI i 'lW.
1 dag er■’fimmtudaignr 15. júiiíi
Vítusmessa. 9. vilsa suniars.
Tungl í hásuðri kl. 14.24. Árdeg-
ishália'ði kl. 6.41. Síðdegishá-
ílæði klukkan 19.01.
Næturvarzla vikuna 11.—17. júní
er í Vesturbæjarapóteki.
Blysavarðstoían er opin aiian sól
ttrhringinn. — Læknavörður L.R
er á sama stað kl. 18 tll 8, *ími
1-60-30
Bókasafn Dagshrúnar Freyjugötu
27 er opið föstudaga kl. 8—10 e.h.
og laugardaga og sunnudaga kl.
4—7 e.h.
CTVARPEÐ
1
DAG:
12.55 Á frívaktinni. 18.30 Tón-
leikar: Lög úr óperum. 20.00
Kórsöngur: Karlakórinn Svanir á
Akranesi syngur. Söngstjóri:
Haukur Guðlaugsson. . Einsöngv-
arar: Jón Gunnlaugsson og' Bald-
ur Ólafsson. Við hljóðfærið: Friða
Lárusdóttir (Hljóðrifcað á tónleik-
um á Akranssi 14. f.m.). a)
,,Æ!skuóðui'“, lag. frá Vínarborg.
b) „Kvöldljóð", rússneskt lag. c)
„Siglingavísur", eftir Jón Leifs.
d) „Manúela" eftir Ernst Fischer.
o) „Smávinir fagrir" eftir Jón
Nordal. f) „Nina“ eftir Pergolesi.
g) „Söngur prestanna" eftir
Mozart. 20.30 Eriend rödd: Danski
rithöfundurinn Tom Kristensen
talar um Pár Lagerkvist. (Sig-
urður A. Magnússon blaðamaður).
20.50 Organsláttur: Martin Gúnt-
her Förstemann leikur á orgel

, , ismmm
Hafnarfjarðarkirkju ■ tvö verk eft- foss er i Reykjavik.Goðafoss fer
ir Bach. a) Partita yfir sálma-j
lagið „Sei gegrússet, Jesu
gúting". ,b) Konsert í G-dúr um
stef eftir Viwaldi. 21.15 Erindi:
Sahara (Eiríkur Sigvrbergsson
viðskipt^.fræðingur). 21.40 Tón-
leikar: Caprice Italien op. 45 eft-
ir Tjaikovsky. , 22.10 Kvöldsagan.1
22.30 Frá tónlistarhátíðinni í f
Búdapest 1960: Konsert fyrir
hljómsveit eftir Béia Bartók.
23.10 Dagskrárlok.
Á morgun föstudag
15. júní er Leifur Ei-
ríksson vænfcanleg-
ur frá N.Y. kl. 06.30.
Fer til Luxemborgar kl. 08.00.
Kemur til baka frá Luxemborg
kl. 23.59. Heldur áfram til N.Y.
kl. 01.30. Snorri iSturluson er
væntanlegur frá N.Y. kl. 09.00.
Fer til Os!o, Kaupmannahafnar
og Hamborgar kl. 10.30. Þorfinn-
ur .Karlsefni er væntanlegur frá
Stafangri og Osló kl. 23,00. Fer
til N.Y. kl. 00.30. .
Miliilanduflug:
Millilandaf! ugVélin
Gullfaxi fer til Glas-
gow og Kaupmanna-
hafnar kl. 08.00 i i dag. Væntan-
leg aftur til Reykja.vikur kl. 22.30
i kvö!d. Flugvélin fer til Gias-
gow og Kaupmannahafnar kl.
08.CO i fyrramálið. Cloudmaster
leiguflugvél Flugfélags íslands
fer til Lundúna kl. 10.00 í fyrra-
máiið.
I?-----<=-
A-
Brúarfoss er í Rvik
Dettifoss : fór frá
Hamborg 12. þ.m. til
Dublin og N.Y. Fjail-
Trulofanir
frá Kaupmannahöfn 17. þ.m. til
Gautaborgar og Reykjavikur.
Gullfoss fór frá Leith 13. þ.m. til
Kaupmannahafnar. Lagarfoss fór
frá Halden i gær til Fredrikstad,
Hamborgar, Antwerpen, Hull og
Reykjavíkur. Reykjafoss fór frá
Seyðisfirði í fyrrinótt til Siglu-
fjarðar. Selfo.-s fer frá N.Y. á
morgun til Reykjavíkur. Trölla-
foss er í Reykjavík. Tungufoss
kom til Mántyluoto 13. þ.m. Fer
þaðan til Reykjavíkur.
■—sd- Hekla kom til Rvik-
* ur í gær frá Norður-
löndum. Esja er í
Reykjavík. Herjólf-
ur fer frá Vestmannaeyjum kl.
12 á hádegi i dag til Reykjavíkur.
Þyrill er í Reylcjavik. Skjaldbreið
er í Reykjavik. Herðubreið er i
Reykjavík.
Minningarsjóður Landspítalans.
Minningarspjöld sjóðsins fást á
eftirtöldum stöðum: Verzl. Ócúlus,
Austurstræti 7. Verzl. Vík, Lauga-
vegi 52 og hjá Sigríði Bachmann
forstöðukonu, Landakotsspítalan-
um.
Samúðarskeyti sjóðsins afgreið-
ir Landsiminn.
Mi—»ingarspjöld Kvenfélags Há-
teigssóknar eru afgreidd hjá eft-
irtöldum konum: Ágústu Jó-
hannsdóttur, Flókagötu 35, simi
11813. Áslaugu Sveinsdóttur,
Barmahlíð 28 (12177). Gróu Guð-
jónsdóttur, Stangarholti 8 (16139).
Guðbjörgu Birkis, Barmahlíð 45
(14382), Guðrúnu Karlsdóttur,
Stigahlíð 4 ( 32249), Sigríði Benó-
nýsdóttur, Barmahlið 7 (17659).
Giftingar
við Mjcstræii
Lárétt:
1 þurr 6 ábreiður 7 frumefni 8
timabil 9 reglusemi 11 annríki 12
eignir 14 skinn 15 bjó til
Löðrétt:
1 hög'g 2 elli 5 byrði 4 ilát 5 ung
8 litið 9 kvennafn 10 plokkaði 12
verzlun 13 vatn 14 upphr.
Minningarkort kiikjubygginga
sjóðs Langholtssóknar fást á eft
irtöldum stöðum: Kamb=vegi 33
Goðheimum 3, Alfheimum 35
Efstasundi 69, Langholthvegi 163
Bókabúð KRON Bankastræti.
Bæjarhókasafn Reykjavíkur. Sími
1-23-08.
Aðalsafnið, Þingholtsstæti 29 A:
Útlán: 2—10 alla virka daga,
nema laugardaga 1—4. Lokað á
sunnudögum. Lesstofa: 10—10
alla virka daga, nema laugardaga
10—4. Lokað á sunnudögum.
Útibú Hóimgarði 34:
5—7 alla virka daga, nema laug-
ardaga.
Ctibú Hofsvallagötu 16:
5.30—7.30 alla virka daga, nema
laugardaga.
■fc Áríðandi er að allir sem
hafa undir höndum undir-
| skriftalista í söfnun Samtaka
herr.ámsandstæðinga hafi sam-
band. við skrifstofuna, Mjó-
stræti 3, annarri hæð. Skrif-
stofan er opin daglega kl. 9 til
22, símar 2-36-47 og 2-47-01.
Fólk sem selur happdrætt-
ismiða samtakanna er beðið að
gera skil eins fljótt og auðið
er.
Dirgncfaveiðar
Framhald af 3. siðu.
skuli veitt leyfi til veiða hvar-
sem er á svæðunum.
Jafnframt hefur ráðuneytið
gefið út fyrirmæli um dragnóta-
veiðar í stað eldri reglugerðar
um það efni.
Meg'nibreyting frá reglugerð-
inni er sú, að fellt er niður á-
kvæði um, að nótin skuli dregin
„fyrir föstu“, svo að unnt vr
að haga veiðum að því leyti
eins og bezt hentar á hverjum
stað.
Afmœli
Marge~y Allingham:
Vofti fellur f
51. DAGUR.
„Sjáið þér til“, sagði hann.
„Við skulum fara og sjá þessa
ólukkans vinnustofu. Hér hof-
um við ekkert að gera. hvort
sem er. Það -er engu líkara en
ég hafi haft þessa stofu fyrir
skrifstofu allan tímann eftir
að glæpurinn var framinn.
Ekki hefur frú Lafcadio am-
azt neitt við því, blessuð kerl-
ingin. Hún var stundum að
láta færa mér te að drekka“.
Þeir gengu gegnum forstof-
una niður stigann og út að
dyrunum sem sneru út að
garðinum.
AUt var autt og yfirgefið
nema aðstoðarmaður fulltrú-
ans hafði tekið sér stöðu i hinu
þrönga anddyri.
Fulltrúinn opnaði dyrnar að
vinnustofunni og þeir gengu
inn.
Herbergi þetta, sém nú bjó
ekki lengur að þeirri tign, sem
stórviðburður hafði áður gætt
það, sýndist nú minna en þá
er Campion sá það í fyrsta
sinn. Loftið var jnnibyrgt,
rakafullt og vont, þó að svona
stutt væri síðan stofan var að-
setur lifandi manna. Enda þótt
ekki væri beinlínis óþrifalegt,
lór hálfilla í bókaskápum og
á smáhorðum eins og nj'búið
væri að róta í þeim til að
leita.
Oates leit í kringum sig'
hálfreiðilegur á svip.
„Datt mér ekki í hug“, sagði
hann. „Ekkert að finna. Engin
flaska neinstaðar. Ekki vott-
ur af áfengi“.
„Hefði hún gefað borið það
inn í húsið í staupi?“ Campi-
on talaði sannfæringarlaust og
Oates yppti öxluin.
„Og drukkið það svo? Jú.
líklegast, en ég trúi því ekki.
Og úr hverjum skollanum kom
þetta nikótín? Það hefur ekki
fundizt nokkurt meðalaglas né
annað sem það hefði getað ver-
ið í- Auk þess hefði einhver
hlotið að sjá hana fara inn í
húsið, t.d. Lísa, gluggar henn-
ar eru andspænis þessum úti-
dyrum“. __
Campion kinkaði kolli ann-
iars hugar. „Þér haíið leitað
vel, gizka ég á?“
„Já, og' Richardson og ung-
frú Peters voru með mér. Þér
þekkið þau gizka ég á?“
Campion mundi eftir þess-
um gildvaxna, ietilega manni
með flnlegar hendur og skarp-
leg augu, og þessari smávöxnu
konu, sem minnti á fugl, sem
var í fylgd með honum og sem
hai'ði svo snör og lipur hand-
tök við að leita í öllum þess-
um skúffum og hillum. Það
vap sag't um hendur hennar að
þær væru gefnar henni af
þeirri vætti regluseminnar sem
engu gleymir og ekki sézt yfir
neitt.
„Þá held ég að ekki þurfi
betur að leita“, sagði hann.
„Varla hefur þeim sézt yfir
neitt“.
„Það þykist ég vita“.
Fundu þau ekkert áfengi og
ekkert eitur?“
„Eitur!“ Fulltrúinn æpti upp
yfir sig. „Elskan mín, þessi stað-
er allur löðrandi í eitri. Rennie
hefur tvo köggla af hreinu
hvítu arsiniki til að byrja með.
1 byrginu bak við þvottahúsið
er hálfur annar litri af þynntri
saltsýru. Potter hafði þetta við
steinprentið sitt. Auk þess
fundum við heilt apótek af
meðalaglösum, flestum af
nóg'u eitruðu innihaldi. En
ekki nokkurn minrista vott af
])vi eitri sem við vorum leita
að“.
,,Ég býst við að það þyki
bera vott um að rriorð hafi
verið framið og eitrið sem
fanrist var af. þessari tegund?“
sagði Campion. „Það er vist
ekki um að villast“.
„Alls ekki“, svaraði Oates.
„Ef þessi ungi læknir hefði
ekki verið svona samvizkusam-
ur, eru allar líkur íil þess að
hann hafi úrskurðað að dánar-
orsökin væri hjartabilun —
og auðvitað er það rétt svö
langt sem það nær, — hann
hefði gefið út vottorð og við
það hefði verið látið sitja. Ó-
nefndur maður — sem við vit-
um raunar ekki hvað heitir —
hefur ætlað að vera skollan-
um slyngari, við skulurn samt
vona að honum hafi sézt yfir
markið“.
Campion settist í" stól við
borðið úti við gluggann. Hann
var svo niðursokkinn í hugs-
anir sínar að Oates gaf honum
nánar gætur. Ilann gerði enga
tilraun til að veiða upp úr hon-
um hvað hann væri að hugsa,
en gat þess ' að fingrafarasér-
fræðingarnir hefðu ekkert
fundið sem hægt væri að
henda reiður á.
„Fingraför hinnar látnu voru
um allt símtækið“, sagði hann.
„Meðal annarra orða. þessi
hérna ungfrú Cunninghame
fullyrti að hún hefði heyrt sím-
ann hringja um leið og hún
fór út, þarna um daginn, svo
ég grennslaðist eftir því hjá
símanum hvaðan hefði verið
hringt. Það er raunar ekki
mikið leggjandi upp úr því.
Fólkinu á miðstöðinni er ekki
að treysta. Og það er heldur
ekki von. En samkvæmt fram-
burði þess hefur verið hringt
í þetta núme.r frá einhverjum
almenningssima einhversstað-
ar frá. Það var eitthvað ólag
á sambandinu og það varð að
kalla á yfirumsjónarkonuna.
Henni tókst að koma Jagi á,
— meira fékk ég ekki að vita.
Ég talaði við báðar stúlkurn-
ar. sem við þetta voru, en
græddi lítið á því. Þær sögðu
mér samt hvað klukkan hefði
verið. Þrját'u og eina mínútu
gengin í fimm. Það er sam-
kvæmt því sem ungfrú Cunn-
ingham sagði, en fátt er hægt
að leiða af því“.
„Hvar var þá þessi almenn-
ingssími?“
,,í Clifford Street. Hvað hef-
ur komið fyrir yður? Segið
mér það?“
Campion sat uppréttur I
sæti sínu og starði fram fyrir
sig. Hann tók af sér gleraug-
un.
„Sko, Stanis!nus.“ sagði hann.
„Það er þá líklega bezt ég
segi það. Max Fustian myrti
frú Potter.“
Fulltrúinn horfði á hann
lengi.
„Er yður alvara?“ sagði hann
þegar hann fékk málið.
„Ég þykist viss um það.“
„Nokkrar sannanir?"
„Ekki. vottur.“
Oates fleygði sígarettu-
stubbnum í kaldan arininn.
„Er þá nokkurt . gagn að
því?“ spurði hann.
,.Mér þykir vænt um að vita
það,“ sagði herra Campion.
Fulltrúinn kveikti í annarri
sígarettu.
„Segið mér allt af létta.
Fjarskyggni, eða hvað?“
Campion stóð upp og byrj-
aði hiklaust án tillits til þess
að geta átt á hættu að vera
álitinn fimbulfambari og
skýjaglépur, að skýra frá öll-
um þessum smáatriðum sem
honum sýndust styrkja grun-
inn og lesandanum er kunnugt
um. Þegar hann þagnaði tók
Oates að strjúka á sér yfir-
skeggið. Hann sýndist vera á
báðum áttum.
„Mér geðjast ákaflega vel
að yður, Campion,“ sagði hann
að síðustu. „Þér eruð skarp-
skyggn. Ég tek tillit til þess
sem þér segið, en ef ég mætti
svo segja, er það liklega svo
sem engill komist það sem
jafnvel fíflin þora ekki. Þér
hafið alls engar sannanir.“
„Veit ég það.“