Þjóðviljinn - 15.07.1961, Blaðsíða 6

'«)• 'iIÍÍÍÖiÍiÍMlf —^ -Éáugardáffúr •15':í'3® 1961
-tíLaugardagur- 15»< jýií 1961 —, - ÞJCWÐVILJINN —
þlÖÐVlLJlNN | Þjóð okkar
Úteefandi: Sameiningarflokkur alþýðu - , Sósíalistaflokkurinn. - Ritstjórar: ;
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Olafsson, Sigurður Guðmundsson. -
Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guögeir
Magnússon. - Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19.
Bími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 45 á mán. — Lausasöluverð kr. 3.00.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
...........
Bæjarstjórnaríhaldið ræðst
á Reykvílúnga
- ¥7organga Sjálfstæðisflokksins og Alþýðuflokksins um nýja
*■ verðbólguöldu og misnotkun valds bæjarstjó.rnar Reykja-
' víkur til þess að hleypa henni af stað með tilefnislausum
stórhækkunum, hefur vakið almenna og réttláta reiði Reyk-
vikinga. Hefndarráðstafanirnar gagnvart alþýðu bæjarins,
sem bæjarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins og Alþýðufiokksins
samþykktu á fimmtudagskvöld eru svo miklar og órökstudd-
ar að engin leið er að setja þær í neitt eðlilegt samhengi við
kauphækkanirnar. Enn berara verður þó hefndareðli þessara
ráðstafana þegar þess er gætt, að sömu flokkarnir, Sjálf-
stæðisfjokkurinn og Alþýðuflokkurinn höfðu dag eftir dag
i verkfallinu svarið og sárt við lagt að sex prósent kaup-
hækkun vaéru „raunhæfar kjarabætur‘‘ og útskýrt það
þannig að þar væri ekki farið lengra en atvinnuvegirnir og
•opinberir aðilar gætu borið án sérstakra ráðstafana. Með
það í huga er ekki hægt að ætlast til að neinn samþykki,
-að nauðsyn sé til stórfelldra almennra hækkana á þjónustu
rafveitunnar, hitaveitunnar eða strætisvagnanna, að við-
bættri mikilli hækkun á útsvörunum. Það hlýtur að orka
■ nánast broslega á fólk að lesa þau ummæli borgarstjóra
íhaldsins og Alþýðuflokksins að hér sé verið að borga fyrir
verkföllin.
TVTei, það sem gerist er hitt að íhaldið og toppkratarnir og
! 1 ’ Vinnuveitendasambandið svonefnda eru að reyna að
hefna sín á alþýðu Reykjavíkur, vegna þess að alþýðusam-
' iökin reyndust sterkari en samanlagt afturhald landsins í
átökunum. Og þá er rokið til að reyna ,að hefna þess í bæj-
arstjórn Reykjavíkur, og með valdi ríkisstjórnarinnar og
stjórnarflokkanna í ráðum og nefndum, sem hallaðist í verk-
föllunum. Þar á að sanna verkamönnum og öðrum launþegum
að þó verkalýðshreyfingin sigri í verkfallsátökunum sé sam-
einað afturhald landsins, undir forystu Sjálfstæðisflokksins,
þess megnugt að stela af verkamönnum og öðrum launþeg-
um vinningnum.
Ojálfstæðisflokkurinn og toppkratarnir skáka í því hróks-
valdi að andvaraleysi fólksins sé svo mikið að það láti
afturhaidinu haldast uppi að misnota enn um mörg ár siíkar
stofnanir, sem kosið er til í almennum kosningum, eins og
bæjarstjórn Reykjavíkur og Alþingi. En þó mun að þvi
koma að fólkið vaknar og hættir að láta slíkt yfir sig
ganga. Þetta er ekki í fyrsta sinni sem Sjálfstæðisflo.kkurinn
misnotar bæjarstjórn Reykjavíkur til árása gegn alþýðu bæj-
arins og til pólitískrar glæfrastarfsemi. Það hefur oft verið
gert og illilega. Enn eru margir í Reykjavík sem muna 9.
nóvember 1932, þegar bæjarstjórnarmeirihluti Sjálfstæðis-
flokksins ætlaði að brjótast í gegn í almennri kauplækkun-
arherferð afturhaldsins og ákvað að fremja það níðingsverk
að lækka kaupið í atvinnubótavinnunni. Þúsundum saman
bjuggu Reykvíkingar þá vi$ atvinnuleysingjakjör og 200 manns
fengu atvinnubótavinnu hjá bænum, aðra hvora viku þeir
j sem mest fengu, aðrir eina viku í mánuði. Þarna réðist bæj-
arstjórnaríhaldið á, og á eftir átti að knýja fram almenna
kauplækkun hjá verkamönnum. En verkamenn Reykjavík-
ur kenndu bæjarstjórnaríhaldinu í Reykjavík það á einum
degi, að þetta yrði því ekki þolað, og Sjálfstæðisflokkurinn
var neyddur til þess að hætta við framkvæmd þessa niðings-
lega verks. En söm var flokksins gerð.
/\g samur er hugurinn enn. Söm er ósví.fni flokksforystu
^ Sjálfstæðisflokksins aS misnota meirihluta sinn í bæjar-
stjóm Reykjavíkur til póiitískra glæfraráðsta.fana, til sví-
virðilegra árása á fólkið í bænum, líka fóikið sem lyfti
þessum bæjarfulltrúum í núverandi trúnaðarstarf. Þegar nú
bæjarstjórnaríhaldið og toppkratinn láta hafa sig til að
hefja almenna, stórfellda dýrtíðaröldu og ráðast á hvert
einásta alþýðuheimili í bænum með stórauknum útgjöldum
að þarfiausu og í þjónkun við svartasta afturhald landsins,
væri þeim mönnum hollt að minnast þess, að nú er tæpt ár
tii bæjarstjórnarkosninga og áð fólkið í bænum á strax næsta
vor dómsorð yfir þeim mönnum serri svo ósvífið og sví-
virðilega misnota bæjarstjórn Reykjavíkur gegn Reykvík-
ingum. — S.
Heilli þjóð er ekki síður
hollt en einstaklingum að
skyggnast yfir farinn veg og
hugleiða atbur'ði liðinna ára
og jafnvel alda til að draga
lærdóma af þeim mistökum
sem orðið hafa.
O'kkur Islendingum er þetta =
nú nauðsynlegra ern nokkru
sinni fyri-, þegar við eigum
að velja á milli þess að vera _
áfram 'í bandalagi nýlendu-
kúgara Atlanzhafsbandalags-
inu og selja land okkar und-
ir herstöðvar erlends stórveld-
is, eða taka upp hlutleysis-
stefnu, visa herliðinu úr landi
og byggja upp okkar eigið
atvininulíf með hagsmuni þjóð-
aiinnar fyrir augum, en án
■tillits til erlendra annarlegra _
sjónarmiða.
Saga íslands
vlsar veginn
Þegar fyrstu landnáms-
mennirnir stigu hér á land
ólu þeir þá von í brjósti fyr-
ir sig og niðja sína að geta.
lifað hér frjálsir og óháðir og
í friði jfyrir erlendum yfirráða
seggjum. Og fyrstu kynslóð-
imar fóiu vel af stað. Þær
stunduðu sína atvinnu, ruddu
skóga, ræktuðu akra, juku
bústofn sinn, réni til fiskjar
og sigldu til fjaiiægra landa
á kaupskipum sinum. Þær
unnu ein mestu þrekvirki
fyrri alda í siglingum og
■landíifundum og komu upp
síru eigin þjóðstjórnarkerfi
með stofnun Alþingis 930.
En erlendir þjóðhöfðingjar
voru sjálfum sér samkvæmir
og tóku að líta girndarauga
til hins nýja ríkis hér norður
á hjara veraldar. Okkur er
minnisstæð fyrsta tilraun er-
lendra aðila til að ná yfirráð-
■um yfir íslandi, þegar Uni
hiru danski var sendur hing-
að en það varð hans feigðar-
för. Enn er okkur lifandi fyrir
hugskotssjónum sendiför Þór-
arns Nefjólfssonar. Þá voru
að vísu til innlendir valds-
menn sem töldu Noregskon-
ung þáð mikinn vin sinn að
iþeir vildu gjarnan gerast
þegnar hans og gefa honum
Grímsey. Þá reis upp Einar
Þveræingur og flutti þá ræðu
sem mun geymast meðan 'ís-
lenzk þjóð er til. Fólk mót-
mælti í einu hljóði afsali
landsréttinda og sjálfstæði
þjóðarinrar var borgið í bili.
Síðan liðu mörg ár og nýj-
ar kynslóðir komu fram á
sjónarsviðið og nýir valds-
menn, sem gerðu sér sérstakt
far um að komast í kynni við
erlenda þjóðhöfðingja og ving-
ast við þá. Nú seig allt á ó-
gæfuhlið, hinir innlerdu höfð-
ingjar fóru smám saman að
líta á Noregskonung sem
konung sinn, en hann tók
jafnframt að íhlutast um inrt-
anríkismál okkar. Smiðshögg-
Eftir
Gunnar Bj.
Guðnunésson
ið var slegið á ógæfuverkið
fyrir tæpum 700 árum með til-
komu Gamla sáttmá'.a,. Inn-
lendir ieiðtogar höfðu svikið
land sitt og þjóð sína og vél-
að hana undir yfirráð er-
lendra aðilja. Þessir landráða-
menn sögðu samningin.n vera
nauðsynlegan fyrir framtíð
þjóðarinnar, Noregskonungur
myndi veita okkur efnahags-
legan stuðning, með því að
láta kaupför sigla til landsins
á ári hverju, íslendingar
ferigju að ráða sinum innan-
ríkismálum og svo væri allt-
af hægt að segja samningn-
um upp.
1 fyrstu gætti konungur
þess að halda þennan samn-
img, en eftir að hann hafði
komið ár sinni nægilega vel
fyrir borð, kolbraut hann öll
atriði samningsins og hafði
hann að engu. Mesti ógæfu-
timi 'i sögu þjóðarinnar var
■hafinn. Siglingar til larjdsins
voiu engar sum árin, því Is-
lendingar höfðu treyst lof-
orðum Gamla sáttmála og
ekki endurnýjað kaupskipa-
flota sinn. Noregs- og síðar
Danakonungar settu yfir
landið afbi'otamenri og ei-lenda
fjárglæframenn, sem hugsuðu
um það eitt að skara eld að
sinni eigin köku. Hver ó-
gæfuatburðurinn rak annan,
ifjötramir hertust sífellt fast-
ar að þjóðinni. Þjóðin var
með voomvaldi neydd til að
skrifa undir ei-ðahyllinguna í
‘Kópavogi 1662. Verzlunin var
seld á leigu og þjóð okkar
hneppt í þá þrælaf.jötra er
nærri riðu henni að fullu.
G'ifurlegur auður stre>mdi út
úr landinu á ári hverju og við
urðum í margar aldir kúguð
og arðrænd nýlenda.
ísland öðláðist að vísu sjál-f-
stæði á ný eftir langa, erfiða
og fórnfúsa baráttu íslenzkra
þjóðfrelsissinna, vegna þess
að við áttum sögu sem herti
hjarta okkar, og við áttum
fombókmenntir sem glæddu
þióðarstolt okkar og kveiktu
þann neista er tendraði bál
þeirrar þióðem'skenndar er
logar í brjóstum meiri hluta
íslerrzku þjóðarinnar.
Við nútíma íslendingar get-
um m.a. dregið eftirfarandi
lærdóm af meira en þúsund
ái-a sögu okkar : þegar erlend-
ir aðilar em að skipta sér af
málef num Islands, eiu þeir
eingöngu að hugsa um s'ína
eigin hagsmuni -og þá á kostn-
að okkar íslendirga. Þess
vegna þui-fum við áð vera
vel á verði um efnahagslegt
og pólitískt frelsi þióðarinnar.
Glata ekki því sam áunnizt
hefur, sækja fram til nýrra
sigra og tryggja framtíð þjóð-
arinnar með því að taka upp
hlutlevsisstefnu og vísa hinu
svokallaða varnarliði úr landi,
slík stefna er lun eir-a rétta
í sami-æmi við íslenzka sögu
Hverjir hafa
brotið /s-
lenzk lög?
Allt fram að síðari heims-
styrjöldinni var hið pólitíska
og efnahagslega frelsi okkar
Islendinga sífellt að aukast,
jafnframt þvi sem staða Dan-
merkur innan auðvaidsheims-
ins fór þverrandi. I heims-
styi-jöldinnd, sem vaið fyrst
og fremst að átökum innan
auðvaldsríkjanna um nýlend-
ur, markaði og völd voru Dan-
ir orðnir slíkt „máttvana
kvikindi" að þeir voru ekki
lengur færir um að halda Is-
lenzku þjóðinni í skefjum.
Brezka riýlenduveldið sendi
nokkra af morðhundum s'ín-
um af stað og ísland var
hernumið 10. maí 1940. Bretar
tóku síðan að hreiðra um sig
hér á landi. Þeir tóku að
skipta sér af íslenzkum innan-
ríkismálum, bönnuðu dagblað-
ið Þjóðviljann, handtóku þrjá
blaðamerm hans og fluttu þá
til Englands til fangelsisvist-
ar, þar á meðal einn þing-
mann Einar Olgeirsson. Enn-
fremur tóku þeir nokkra
forustumenn verkalýðshreyf-
ingarirmar og settu þá 'i
tugthús og þrælavinnu. AI-
þingi mótmælti, öll þióðin
mótmælti — að undanskildum
nokkurrum föðurlandssvikur-
um, sem síðar hafa gerzt of-
stækiS|fullar málpípur Atlanz-
hafsbandalagsins.
En brátt kom að því a’ð
Englendinga tók að skorta fé
til að geta keypt vopn frá
Bandarikjum Norður-Ameríku
Til að levsa vandann sömdu
þeir um það við ÍBundarikin
að þeir skyldu fá Island 'í
staðinn. Þannig var Island
orðin verzlunaivara í við-
skiptum auðvaldsríkjanna me'ð
morðtól, erda hafa Bretar
löngum verið sniðugir verzl-
unarmenn einkum með hluti
sem þeir eiga ekki.
Nú var aftur komin á dag-
skrá tillaga Bandarikja-
mannsins sem hvatti mjög til
þess á sínum tima að Banda-
ríkin reyndu að ná yfh’ráðum
Bandarísk her.sveit á hergtíngu í herstöðinni á Miðnesheiði.
á íslandi með kaupum eða á
annan hátt.
Bandaríkin lofuðu því að
hverfa á biott af Islandi þeg-
ar búið væri að yfirbuga
Þjóðverja. Þetta sviku þeir
eins og hvei’jir aðrir lygai-ar,
en kröfðust þess í stað að fá
■sem sína eign til 99 ára og
hefði þeim tekizt það ef Sósí-
aIista,fIokkurinri hefði þá ekki
átt aðild að ríkisstjóminni.
En þessi krafa Bandaríkj-
anria var aðeins eíun liður í
tilraunum þeirra til að ná 'í-
■tökum um allan heim og um-
kringdu þeir Sovétrikiri með
slikum herstöðvum sti-ax í
styrjaldarlok og varð það
upphafið að kalda strfðinu.
Þegar þessi tili-aun OBanda-
ríkianna til að hremma ís-
land í einni atlögu mistókst,
tóku beir unp aðrar baráttu-
aðferðir. Nu var ilagt kapp 4
að kaupa stiómmálaforingj-
a,na. vinna h'iörtu landsmama,
minnka áhrif Sós'ial1 staflokks-
ins. auka amerísk áhrif, eyði-
leggie efnhagsundirstöðuna
með Marshallaðstoð og hlið-
stæðum betligjöfum.
Tilgangurinn kom brátt í
Ijós. Bandaríkin voru að
að koma á laggirmr hernað-
ararbandalagi nýlendukúga ra,
fasista og annarra auðvalds-
ríkja, Atlanzhafsbandalaginu,
líkt og hæna. sem safnar sam-
an ungum smum og Island
átti áð verða þeirrar sælu að-
njótarrli að leggiast I hreiðrið.
Meiri hhiti Alþingismanna
sveí'k kiósendur sína með því
að sambvkkia inngönguna í
A-banda.la gið árið 1949.
Tveim áru.m síðar kom
bandariskt lið til landsins og
það á.n þess að Alþingi væri
snurt um Tevfi fvrr en eftirá.
Sh'k eru vínnubrögð þeirra
ma.nna sem kenna sig við lýð-
■ræði og bvkiast. vera að berj-
ast fyrir því.
Bandalag ný-
lendukúgara
En hveis konar riki eru
það sem eru í Atlanzhafs-
bandalaginu? Er það banda-
lag þeiiva þjóða sem helzt
hafa stuðlað að friði og jafn-
rétti mar/nkynsins á undan-
fömum árum, eða hafa for-
ystumenn þessaia þjóða önn-
ur áhugamál ?
Við skulum rekja það örlit-
ið nánar.
Bretland er helzta forystu-
riki bandalagsins í Evrópu.
Þeir hafa arðrænt og kúgað
nýlendur sínar bæði ‘i Afríku
og Asiu, en hafa jafnan gef-
izt upp þar sem þeim hefur
verið mætt af eirrngu og
jfestu. Eins og t.d. í Indlandi,
Kýpur og Súes. Vináttu sína
gagnvart okkur hafa þeir
sýnt með því að setja lönd-
unarbann á íslenzkan fisk og
stunda rányrkju í landhelgi
okkar með sjáhernaðai'bryr>
drekum A-bandalagsins.
Frakkland er annað þessara
ríkja. Hemaðarafrek þeirra
hafa komið fram í Indó-Kína,
þar sem vopn A-bandalagsins
brytjuðu niður saklaust fólk.
Á Spáni ríkir það sama fas-
istaeinræði sem komst til
valda fyrir heimsstyrjöldina
með beinni aðstoð Adolfs
Hitleis og þýzkra vopna.
1 Portúgal ríkir Salazar og
■kúgar ekki einungis nýlendur
sínar eins og Angóla heldur
ennfremur sína eigin þjóð með
hemaðareinræði sínu.
En hvað um forysturíki
hiris svokallaða „vestræna
lýðræðis“, Bandaríki Norður-
Ameríku. Þar í landi er blóm-
legt atvinnulíf, euda er land-
ið gifurlega auðugt frá nátt-
úrunnar hendi. — Eln þrátt
fyrir það ríkir þar meira efna-
hagslegt misrétti en víðast
annarsstaðar og atvinnuleysið
er gífurlegt, enla í fullu
samræmi við skoðanir auð-
valdshugsandi hagfræðinga.
Þar eru öifáir auðhringar
sem ráða yfir öllu efnahags-
kerfi landsins og hafa þannig
Keflavíkurgangan fyrri, upphaf Samtaka hemámsandstæðinga,
voldugustn fjöldahreyfingax sem risið hefur hér á síðari árum
ráð þjóðfélagsins í hendi sinnt
og beita því 'i þágu sinna eig-
in hagsmuna. Efnahagskerfið
byggist fyrst og fremst á
vopnaframleiðslu og til þess
að vopnin seljist blása útsend-
arar atvinnurekendanna S
glæður styrjaldarótta, hatuis
og fjandskapar þjóða á milli.
Hið pólitíska frelsi er fólgið
í því áð allir vinstrisinnaðir
flokkar eru ofscttir undir þvi
yfirskini að þeir séu kommúr.-
ist'ískir. Þeirra jafnréttis- og
bræðralagshugsjón kemur
fram í kynþáttaofstæki og
fjandsamlegum ' árásum á
svertingja þar í landi. I stór-
borgunum veður uppi glæpa-
hyski og morð og rán em
framin allan sólarhringinn á
aðaltorgunum. Þanrig er liiö
háþróaða kapitalistíska þjóð-
félag þar sem örfáir menn
drottna í 'krafti auðs síns og
valda, en. aðrir hírast í hreys-
um fátækrahverfanna í eymd
og öryggísleysi. Þótt fram-
jarir Bandarikjanna séu aðdá-
unarverðar og margt sé þar
til fyriraiyndar, er hitt þ6
miklu fleira sem miður er,
lenda era Bandaríkini alltat'
reiðubúin til að styðja aftur-
haldsöfl, nýlendukúgara og
arðræningja, hvar sem er S
heiminum: þeir hafa verið
með íhlutun 'i íran. Rekið frá’
völdum löglega kjörna ríkis-
stjórn í Guatamala. Þeir
stuðluðu að uppreisn hægri
manna í Laos er varð til þess
að hlutléysisstjórnin' hrökkl-
aðist frá völdum og orsakaði
það aftur þau styrialdarátök,
sem þar hafa farið fram und-
lanfarið. Þeir skipulögðu og
hvöttu til vopnaðrar árásar á
Kúbu ,en ósigur þess innr’ás-
arliðs er mikið tímanna tákn,
um dauðateygjur kapítalism-
ans.
Framhald á 10. síðu.
ufjltibínqsf'
ívdfcdds.
Þeim verður skrafdrjúgt
um raunhæfar kjarabætur
ritstjórum Mórgunblaðsins
um þessar mundir. Og þeir
þykjast svo sem allir með
tölu, Valtýr Stefánsson, Sig-
urður Bjarnason, Matthías
Jóhannessen og Eyjólfur Kon-
ráð Jónsson, trúi ég þeir heiti,
endilega vilja að verkamenn
fái kjarabætur, já, mikil
ósköp, það eiga meira að
segja að vera „raunhæfar“
kjarabætur, en ekki vondar
kjarabætur eins og þær sem
verkalýðsfélögin eru alltaf að
berjast fyrir, og það jafnvel
með verkföllum.
★
■Nú hefur alltaf farið lítið
fyrir baráttu Morgunblaðsins
fyrir kjarabótum verka-
manna. Blaðið var til þess
stofnað ekki sízt að berjast
móti verkalýðshreyfingunni á
fslandi og það verkefni hefur
Morgunblaðið trúlega rækt
síðan. f hverjum einustu á-
tökum verkamanna og aftur-
haldsins á íslandi hefur
Morgunblaðið verið eins og
útspýtt hundsskinn fyrir auð-
bráskara og svindlara þessa
lands, reynt að irægja verka-
mannafélögin og forystumenn
þeirra og afflytja málstað ís-
lenzkrar alþýðu. Og þetta
hefur ekki breytzt þó nýir rit-
stjórar hafi komið til og
þeim fjölgað. Það er eitt að-
alhlutverk Morgunblaðsins að
berjast gegn- málstað íslenzkr-
ar verkalýðshreýfingar með
öllum tiltækum ráðum. , "
Og hvar skyldu íslenz.kir
verkamenn nú vera staddir,
ef þeir í stað baráttunnar .um
bætt kjör og aukin mannrett-
indi hefðu lótið sér naégja
að bíða eftir þyí.sem Morgun-
blaðið í áróðursvaðli sínum
nefnir „raunhæfar kjarabæt-
ur? íslenzk álþýða hefur prð-
ið að treysta á-,,samtök Isín,
... i
og þau hafa fært henni kjara-
bætur, sem um margt hafa
gerbreytt lifnaðarháttum ís-
lenzkrar alþýðu frá því fyrir
stríð. En hver einasta kjara-
bót, hvér einasta réttinda-
aukning hefur kostað baráttu,
oftast nær harða og langvar-
andi baráttu við afturhald
landsins, við íhaldsflokkinn
volduga sem nú nefnir sig
Sjálfstæðisflokk, og aðalmál-
gagn þeirra flokka beggja,
Morgunblaðið. Og verkamenn
hafa meira ,að segja orðið að
setja lög með verkföllum
vegna þess að þeim hefur
löngum með ranglátri kjör-
dæmaskipan . . verið ætlað
miklu minna rúm á Alþingi
en þeir að réttu áttu. Vöku-
lögin eru gott dæmi um rétt-
indamál, knúið fram í harð-
vítugri baráttu við Morgun-
blaðsmenn, sem ekki gátu
hugsað til þess að togarahá-
setum væri tryggð með lög-
gjöf sex stunda hvíld á sól-
arhring hvað þá 8 stunda eða
12 stundg. Orlofslögin voru
‘sett með verkföllum, mikil-
væg ■ atriði tryggingalöggjaf-
arinnar, löggjöfin um at-
vinnuleysistryggingar sem nú
þegar hefur orðið uppistaða
að g’furlegri sjóðmyndun, og
fleira mætti telja. Verkamenn
og sjómenn þessa lands vita
að vinningur verkfallanna
miklu sem þeir hafa háð und-
anfarna áratugi eru raunhæf-
ar kjarabætur, enda þótt hin
eiginlega kauphækkun hafi
oft verið bein varnaraðgerð,
þar hafi einungis verið reynt
að vinna það upp sem aftur-
haldið hafði haft af verka-
mönnum með því að misbeita
valdi ríkisstjómar og Alþing-
is.
★
Því er ekki líklegt að ís-
lenzkir verkamenn þurfi til-
sögn hjá þeim Valtý Stefáns-
syni, Sigurði Bjamasyni,
Matthíasi Jóhannesseni og
hvað þá Eyjólfi Konráði Jóns-
syni um kjarabætur, né um
það hvað eru raunhæfar
kjarabætur. Það finnst á al-
þýðuheimilunum sjálfum, það
hefur fundizt undanfarna
áratugi hvernig verkalýðs-
hreyfingunni hefur þrátt fyr-
ir allt tekizt að bæta lífskjör
alþýðumanna ú íslandi. ’ Og
því hefur heldur ekki verið
gleymt að þessar kjarabætur
hafa fengizt í hörkubaráttu
við Morgunblaðsmenn, við
afturhald og auðvald þessa
Jands og erlendra húsbænda
þeirra.
★
Og sú barátta heldur áfram.
Barátta verkalýðshreyfingar-
innar fyrir bættum kjörum
og auknum réttindum. Barátta
alþýðufólks á íslandi til sjáv-
ar og sveita, sem ekki mun
láta sér nægja að hirða mol-
ana er auðmenn og afætu • -
lýður Sjálfstæðisflokksins
vilja skammta því. Sókn al-
þýðufólks að markmiðinu:
Alþýðuvöld á íslandi.
- J