Þjóðviljinn - 01.08.1961, Blaðsíða 6

B) — ÞJÓÐVILJINN — Þnðjudagur 1. ágúst 1961
Þiiðjudagur 1. ágúst 1961 — ÞJÓÐVILJINN — -(.7
þJÓÐVtLJINN I
l&tgefandl: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar: ==
Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Sigurður Guðmundsson. — =r=
FréttarltstJórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir
Magnússon. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýslngar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19. =
Bími 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 45 á mán. — Lausasöluverð kr. 3.00.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f. ;—-
Vei yður, þér hræsnarar! i
Hinir ríku hafa ákveðið að sfela af hinum fátæku. Það sem §||
fátækir, vinnandi menn hafa áunnið sér með látlausum ||§
Þrældómi og miklum fórnum á að lenda í verðbólguhít hinna §!!
auðugu. Ríkisstjórnin, verkfæri ræningjanna, hefur haíið sjs
ránsferðina. Og Morgunblaðið, málgagn hinna ríku, treyst- 53
ir sér nú ekki lengur til að verja rán og þjófnað með vit- =3
Jausum kenningum pólitískt gjaldþrota hagfræðinga, heldur =!
sækir sér nýtt yfirvarp, kristindóminn. — „Þegar fjandinn Hi
gerðist gamall, gekk hann í klaustur“. — Það er eins og Sj=
þessir Mammonsþrælar á fslandi finni á sér, að yíirráð 3=
þeirra eigi ekki langt eftir, — og fara því ,,að drauja sér 5É3
til drottins“. |3
Það er ekkert nýtt fyrir okkur íslendinga að harðsvíruð [=
og ágjörn yfirstétt noti kristindóminn að yfirvarpi til að ||!
stela og ræna af alþýðu í land hér. Kaþólsk kirkja og pre-
látar hennar gengu fram af álíka ósvífni í ránum á eign- |§!
um vinnandi stétta í landinu og núverandi ránsstétt og rík-
isstjórn hennar. Og enn eru forkólfar ránanna brennimerkt- §§§
ir í íslandssögunni með viðurnefnum, er alþýðan veitti þeim, §=:
— Gottskálk grimmi o.s.frv. Dönsk arðránsstétt með kónginn |=
5 broddi fylkingar, hagnýtti sér annað afbrigði kristinnar trú-
ar, lútherskuna, til að framkvæma sinn jarðaþjófnað og stela §§§§
ifrelsinu endanlega um leið. Og nú ætlar lítilsigldasta yfir-
Etéttin, sem að völdum hefur setið á íslandi, að fara að =
reyna að hressa upp á trúna sína sem yfirvarp ránsher- §§|
iferðarinnar, — en á þó sjálf ekkert nema Mammonstrú í ===
hjartanu og dreymir um það eitt sem ,,hugsjón“ að inn- §!!
lima fsland í „Mammonsríki Ameríku“, ofurselja þjóð sína ==
ógnarvaldi amerískra auðhringa og gerast sjálf niðursetn- s
ingur í horni þeirra. =
Auðmönnum Reykjavíkur og Moggadóti þess skal gefin ein |3
ráðlegging í fullri alvöru áður en þeir fara lengra á 3=
hræsnisbraut sinni: Látið þið ykkur nægja að tigna Mamm- =
on og amerísk hagfræðilögmál hans, — það er sá guð, sem §i!
er við ykkar hæfi, — en dirfist ekki ,að kenna ykkur við ==
Krist, — við skáldið, hugsjónamanninn og uppreisnarandann, §|!
cg bróðurkærleika-lögmál hans, því hans ríki er ekki af ykk- ==j
ar heimi, — „þér getið ekki þjónað guði og mammoni". Eða |§!
ætlið þér auðkýfngar Reykjavíkur, — að fara, selja eigur §=
yðar og gefa fátækum — eins og hann bauð? — Þið látið ji3
það líklega vera og sannið þar með að „auðveldara er fyr- p3
ir úlfalda að ganga gegnum nálarauga en fvrir ríkan mann =!
íð ganga inn í guðsríkið11. — Ykkur lætur líka betur að §j3
læna eigunum af þeim fátæku og peningnum af ekkjunni, =3
íamkvæmt lögmáli gróðans og hrópa um leið: Lifi einka- =
framtakið. §§j§§
Eða hvað haldið þið, auðmenn Reykjavíkur og ráðherrar ^|§
ykkar, að Jesú frá Nasaret hefði sagt við ykkur, ef §|j!
hann væri hér kominn? Skyldi ekki viðskiptamálaráðherr- ===
ann og fræðimenn hans hafa fengið iað heyra þetta: „Varið §=
yður á fræðimönnunum, sem gjarnt er að ganga í síðskykkj- j§§!
i:m og hafa mætur á að láta heilsa sér á torgunum og á s
efstu sætum í samkundunum og helztu sætum í veizlun- ^=
t.m. Þeir eta upp heimili ekknanna og flytja langar bænir §ii
sð yfirskyni. Þeir munu fá því þyngri dóm“. Máske fjármála- |||
ráðherrann fengi þetta: „Vei yður líka þér lögvitringar, því ||i
að þér íþyngið mönnum með lítt bærum byrðum og sjálfir j§=
snertið þér byrðarnar ekki með einum fingri“. ^5
Máske segði hann við Matthías hinn bænheita, ef hann hefði =
lesið Morgunblaðið á sunnudaginn: „Hræsnari, drag fyrst §§!
bjáikann út úr auga þínu, og þá muntu sjá vel til að draga
út flísina, sem er í auga bróður þ'ns“. En það gæti líka j=
verið, að hann hefði fengið auga á vissum skattsvikurum, =
íaktúrufölsurum, arðræningjum og peningafölsurum, (sem =
nú heita gengislækkunarmenn á hagfræðivísu) í því Morg- sji
unblaðsliði, er farið væri að hrópa til drottins í Mogganum: =3
— frelsið mig frá bræðralagshugsjón kommúnismans — 3§|
cg hvessti mál sitt og segði við þá ritstjórn Morgunblaðsins, Hl
sem vafalaust biður til guðs á undan hverri lygi, sem hún §3§
letrar: „Vei yður, fræðimenn og Farisear, þér hræsnarar. §^
Þér gjaldið tíund af myrtu anis og kúmeni og skeytið ekki ^3
vm það, sem mikilvægara er í lögmálinu: réttvísina, miskunn- §§j§l
Eemina og trúmennskuna". — „Þannig sýnist þér og hið ytra §§=
réttlátir fyrir mönnum, en hið innra eru þér fullir af hræsni §==
cg lögmálsbrotum“. —• „Þér höggormar, þér nöðru-afkvæmi, S=
hvemig ættuð þér að geta umflúið dóm helvítis?“ Og skyldi §§j§§
ekki yfirstéttin fara að ókyrrast, er hún heyrði í Fjallræðu =
hans: „Sælir eruð þér, fátækir, því að yðar er guðsríki". sj§§
, En vei yður, þér ríku, því þér hafið tekið út huggun yðar“. =
— Hún skyldi þó aldrei fara að hrópa: „Kommúnisti, komm- 113
únisti“, og bæta við: „Krossfestið hann“.
Morgunblaðinu er velkomið að draga kristindóminn inn í =|§
stjórnmálaþrætur á íslandi. En við ráðum því frá Hp
því. Því geri Morgunblaðið það, mun það verða harðar =
dæmt og léttvægara fundið en fyrir nokkuð annað, sem það
nokkru sinni hefur gert.
á sömu slóðum. Þar sem áður
var biskupssetrið Garðar í Ein-
arsfirði heitir nú Igaliko. Þar
reisti Norðmaður að nafni Ol-
sen, kvæntur grænlenzkri
ko.nu, bú um 1780. Niðjar hans
búa enn í Görðum og þykja
héraðsríkir. Sauðland er gott
þarna eins og í Eiríksfirði.
Bændur í þessari 140 manna
sveit eiga um 16.000 fjár á
fjalli, hestar eru milli þrjátíu
og fjörut.'u en tiltölulega fátt
um kýr.
Þegar þrímastraða skonnort-
an Pax frá Kaupmannahöfn
kom með okkur ferðafólkið á
vegum Ferðaskrifstofu ríkisins
og Flugfélags íslands að eið-
inu þar sem gengið er úr Ei-
ríksfirði suður yfir lágan háls
í Einarsfjörð, voru Garðabænd-
ur að smala til slátrunar. Með-
an fólkið var ferjað í land á
skipsjullunni gafst þeim sem
síðastir urðu tími til að virða
fyrir sér af skipsfjöl slátrunar-
aðferð Grænlendinga. Féð var
skorið unp á gamla mátann
ríksfirði og Einarsfirðí lifir
féð að mestu á útigangi. Þarna
er að jafnaði frekar snjólétt.
Fleiri og fleiri eru nú að koma
sér upp húsum yfir féð, viður
í húsin er auðfengirin í skála-
borginni sem Bandaríkjamenn
reistu við flugvöllinn á Stokka-
nesi eða Narsarssuak beint á
móti Brattahlíð sunnan Eiríks-
fjarðar.
Túnin í Brattahlíð og Einars-
firði eru harðbalaleg og hvergi
var farið að slá þegar við
ferðafélagarnir komum 19. júlí.
Þegar við fórum hafði verið
borið niður á báðum stöðum,
því fvrir forgöngu leiðsögu-
mannsins, Þórhalls Vilmundar-
sonar prófessors, voru íslenzk
amboð höfð með í ferðinni. orf
og hrífur. Grænlendingar hafa
ekki þekkt önnur amboð en
þau sem smiðuð eru eftir
dönskum fyrirmyndum og eru
óhentug á grænlenzkum teig.
Ungir og gamlir þyrptust að
þegar Jón Helgason, ritstjóri
Tímans, sló sína brýnuna í
Komir þú á Grænlands grund
í þeirri von að fyrirhitta
flökkuþjóð á skinnklæðum,
karlmenn róandi á húðkeip-
um mundandi skutla en konur
við kraumandi soðpotta fyllta
selaslátri, áttu vonbrigði vís.
Æv.aforn veiðimenning Græn-
lendinga er að líða undir lok.
Fjöísky’durnar ferðast ekki
lengur á hundasleðum og
skinnbátum óralangan veg
milli vetrar- og sumarveiði-
svæða, híbýlin eru ekki snjó-
hús og tjöld, trumba seið-
mannsins er þögnuð.
Gr ænlendingar hafa tekið sér
fasta bústaði og afla sér að-
flutts vamings úr krambúðum
Grænlandsverslunarinnar. Af-
komendur annálaðra selaskutl-
ara og bjarndýrabana eru orðn-
ir bændur, vélbátasjómenn eða
verkamenn. Kvenþjóðin reynir
Tíbarak, fyrsta husfreyjan i isretaumo siöaii — a
voru þar aldauða, brá sér í þjóðbúnjng sinn fyrir gestina frá
íslandi. Hið sama gerði dóttir hennar.
Grænlenzkur bóndi í Görðum j Einarsfirði beitir íslenzku orfi og ljá á túni sínu. Aður hafði
Jón Helgason ritstjóri (t. h.) sýnt honum handtökin. Milli þeirra stendur Þórliallur Vil-
mundarson prófessor, leiðsögmnaður í Grænlan.dsferðinni.
sirskiólum. Þau börn sem hlý-
legast eru klædd hafa sér til
skjóls hettuúlpur, gott ef ekki
frá Jóni í Belgjagerðinni. Á
ferðalagi um þrjú grænlenzk
byggðarlög sá ég aðeins eitt
barn með hinar fornu og fögru
kamikur á fótunum.
*
í botni Einarsfjarðar og Eir-
r'ksfiarðar stóðu helztu höfuð-
bólin í Eystribyggð til forna,
og begar Grænlendmgar hófu
búskap tóku þeir sér bólfestu
rétt við kviavegginn. Þegar
höfuðið var af héldu menn
skrokknum á loft á aíturfót-
unum til að láta blóðið renna
sem bezt úr æðunum.
★
I Brattahlíð eru enn meiri
fjárbændur en í Görðum. Þeir
segjast eiga allt að 20.000 fjár
á fjalli, helminginn fullorðið.
Fyrir nokkrum árum var bú-
stofninn orðinn mun meiri, en
svo ikom, feUivftur og .hjó • stör
skörð í hjarðirnar. Bæði í Ei-
hvorri sveit til að sýna heima-
mönnum sláttulagið.
★
Ekki eru liðnir nema tæpir
fjórir áratugir síðan búskapur
hófst í Brattahlíð á ný. Engin
varanleg byggð hafði verið þar
allar aldirnar frá því Græn-
lendingar hinir fornu dóu út.
Dönsku yfirvöldin á Grænlandi
ýta undir Grænlendinga að
stofna bú með ýmiskonar fyr-
irgreiðslu. Bændur þurfa að
koma afurðum sínum á mark-
að, og í kaupátaðnum Narssaq
Eiríkur rauði var þá eng-
inn loddari — Grænland er
réttnefni á þessum landshluta.
Þetta flýgur í hugann þegar
Eystribyggð fcjasir við út um
gluggann á Skýfaxa. Borgar-
ísjakar eru dreifðir um firð-
ina en hálsarnir milli þeirra
eru skrýddir grænu upp á
brúnir. Þessi skiki Grænlands
er ólíkt grænni úr lofti en
firðirnir heima á íslandi.
Svipur landsins er sá sami
þegar komið er niður úr loft-
inu og fast undir fótum. Fjöll-
in eru klædd birki og víði-
kiarri frá sjávarmáli og upp
í 400 til 500 metra bæð, nema
þar sem forngrýtisklettarnir
eru svo brattir að engan jarð-
veg festir. Hlíðarnar eru óvíða
skriðurunnar, þótt jisrðvegur sé
grunnur og k’ettanib’our og
bungur gægirt hvarvetr.a upp-
úr sverðinum.
að tolla í heimstízkunni, þjóð-
búningamir litskrúðugu gerast
æ fátíðari og eru aðeins tekn-
ir fram á tyllidögum. Hvers-
dagsfatnaður karla er verk-
smiðjuframleiddur vinnugalli,
konur ganga i heimasaumuðum
á Nesinu norðan Eiríksfjarðar
hefur verið reist fyrir fé úr
ríkissjóði Danmerkur fyrirtæki
sém ér allt í senn, sláturhús,
ráekjúvérksmiðja og fiskiðju-
ver. ■ '
í sláturtíðinni á haustin eru
rækjubátarnir teknir til fjár-
flutninga. Sláturfé. bænda í
Eiríksfirði og Einarsfirði er
flutt til Narssaq og þar er
kjötið soðið niður, bæði til
innanlandsneyzlu og útflutn-
ings.
★
Yfir lág en litskrúðug timb-
urhúsin í Narssaa gnæfir þver-
hnipt fell sem nefnt var til
forna Harðsteinaberg. Handan
við mjótt sund er Eiríksey, þar
sem Eiríkur rauði hafðist við
hinn fyrsta vetur í Grænlandi.
Úti á firðinum sveima borgar-
isjakar sem slá á sig margvís-
legustu litbrigðum, allt frá
gráu yfir blátt og' grænt til
hvíts.
Narssaq - er talið eitthvert
mesta uppgangsplássið á Græn-
landi. Atvinna er næg við nið-
ursuðu á rækjum og kjöti og
frystingu á fiski. Fjórir bátar
stunda veiðar á rækjumiðun-
um í Eiríksfirði. Rækjan er
stærri en sú íslenzka, en ekki
þótti mér hún eins gómsæt. í
bæklingi sem útbýtt er í verk-
smiðjunni má spá að fyrir-
tækið hefur umboðsmenn í
fjórum heimsálfum fyrir
Grænlandsrækjur. Grænlend-
ingar stjórna bátunum og um
tíma var grænlenzkur forstjóri
fvrir verksmiðjunni, en fyrir
skömmu var hann sendur til
Kaupmannahafnar ,að læra
meira en Dani tók við.
Grænlendingar segja að
landi þeirra hafi verið látinn
hætta í forstjórastarfinu vegna
ingur, en Danir halda því fram
þess að hann var Grænlend-
að hann hafi ekki reynzt starf-
inu vaxinn. Grænlendingum
þykir þungsótt fyrir landa
sína að komast í verzlunar-
stjórastöður hiá Grænlands-
verzluninni oe önnur ábyrgðar-
störf. en Danir kvarta yfir að
Grænlendinga skorti metnað
og framgimi til að sækiast eft-
ir veetyllum og völdum. Græn-
lendingurinn er ánæeður ef
hann hefur í sig og á, segia
þeir. Hann sér enga ástæðu til
pð leeeia hart að sér til að
afla hiuta sem hann getur vel
verið án.
★
Grænlandsverzlunin leggur
sig greiniiega í framkróka að
Framhald á 10. síðu.
I.
Eins og skýrt hefur verið
frá í dagblöðunum af tilefni
niðurjöfnunar útsvara í Reykja-
vík gaf hinn lögfesti útsvars-
stigi nú tæplega 279 millj. kr.
Útsvarsupphæðin samkvæmt
fjárhagsáætlun var hins vegar
225,8 millj. auk 5—10% álags
fyrir vanhöldum. Inn í þess-
ari upphæð er sú« 11.4 millj.
kr hækkun útsvaranna, sem
meirihluti bæjarstjórnar knúði
fram að nauðsynjalausu fyrir
rúmum hálfum mánuði.
Þess hefur einnig réttilega
verið getið í blöðunum að
unnt hafi verið að gefa 11%
afslátt frá lögfestum útsvars-
stiga. Þessi afsiáttur hefði orð-
ið 15% að óbreyttri útsvars-
upphæð. Reykvískir útsvars-
gjaldendur eiga það framtaki
bæjarstjórnarmeirihlutans, full-
trúum Sjálfstæðisfl. og Al-
þýðuflokksins, að þakka, að út-
svor þeirra voru ekki lækkuð
um þessa upphæð. Sú lækkun
lá á borðinu hefði meirihlut-
inn ekki gripið til þess ráðs
að liaekka útsvörin á miðju
ári í hefndarskyni við verka-
menn og Iaunþega.
Dagblöð ríkisstjórnarinnar
hafa verið að reyna að láta í
það skfna að hækkun upphæð-
arinnar sem útsvarsstiginn gef-
ur stafi af „tekjuaukningu
bæjarbúa1* (sbr. Mbl. 25. júlí)
og „hærra kaupi“ (sbr. Alþýðu-
bl. sama dag). Hækkunin sem
um er að ræða nemur 16,7%
miðað við niðurjöfnun eftir
stiganum á fyrra ári.
Og auðvitað er bað „við-
reisnin“, hið dásamlega „pat-
ent“ ríkisstjórnarinnar, sem
hefur „hækkað kaupið“ og
skapað „tekjuaukningu bæjar-
búa“ >að dómi stjórnarblað-
anna, og ætti þá ekki að þurfa
lengur að deila um gagnsemi
hennar og yíirburði.
n.
En er það nú raunverulega
svo, að gengislækkunin og af-
leiðingar hennar hafi fært
reykvískum iaunamönnum al-
mennt hærra kaup og tekju-
aukningu? Hafa menn heyrt
þess getið að henni hafi fylgt
kauphækkanir á árinu 1960
eða yfirvinna bafi vaxið á
sama ári? Fáir munu hafa
haft frepnin* eða reynslu af
slíku. Kaupgjaid stóð þvert á
móti í stað allt árið og eftir-
vinna dróst verulega saman
í ýmsum atvinnugreinum.
Á hverju byggist það þá að
sami útsvarsstigi gefur 16,7%
hærri útsvarsupphæð í ár en
á s,l. ári?
Almenningur á kröfu á þvi
að það sé upplýst og þeirri
spurningu svarað.
III.
Það eru aðallega fiórar á-
stæður sem þessu valda.
í fyrsta lagi hefur gjaldend-
um fjölgað síðan í fyrra. Þeir
cru nú 661 fleiri en þú. Um
þessa fjöigun munar allveru-
iega við álagningu útsvaranna.
í öðru lagi er öllum fjöl-
skyldubótum sem Tryggingar-
stofnun ríkisins greiðir sam-
kvæmt tryggingalöggjöfinni
bætt við útsvarsskyldar tekj-
ur manna. Þetta hækkar að
sjálfsögðu tekjur fjölskyidu-
manna verulega í krónutölu.
Heildargreiðsla fjölskyldubóta
á öllu landinu nam um 115
millj. kr. 1960 en um 24 millj.
kr. 1959.
í þriðja lagi mun það mjög
áberandi við framtöl ársins
1959 að eigendur fyrirtækja
gefa upp margfalt hærri tekj-
ur til sjálfra sín en áður tíðk-
aðist. Þarna kemur sem sagt
óumdeilanlega fram sú „tekju-
aukning" sem Morgunblaðið
gumar af og ,,kauphækkunin“
sem Alþýðublaðið dáir.
í fjórða Iagi bera framtölin
með sér að mörg fyrirtæki, og
þá ekki sízt stærri iðnfyrir-
tækin, skila liærri tekjum og
meiri hagnaði en áður. Þar
segir „viðreisnin" til sín. At-
vinnurekendur nutu á árinu í
ríkum mæli kauplækkunar Al-
þýðuflokksstjórnarinnar 1959
og reksturinn skilaði þeim
hærri tekjum og meiri gróða
en áður. Ættu þeir því sann-
arlega að vera vel undir það
búnir að bera kauphækanirnar
og ekki að hafa uppi háar
kröfur um að velta þeim út í
verðlagið.
IV.
Rétt er að víkja nánar að
tveimur þessara atriða. Fjöl-
skyldubæturnar hafa átt að
vera sérstakt skrautblóm í
hnappagati ríkisstjórnarinnar
og „viðreisnarinnar.1* Hækkun
þeirra átti að draga sárasta
sviðann úr þeirri kjaraskerð-
ingu sem gengislækkunin
og „viðreisnar“-ráðstafanirnar
ollu. Þær áttu beinlínis, að
sögn ríkisstjórnarinnar og
fylgismanna hennar, að gera
fjölskyldufólki kleift að rísa
undir ofurþunga kjaraskerðing-
arinnar. Þær voru stolt stjórn-
arflokkanna.
Nú eru þessar trygginga-
bætur skattlagðar eins og
um atvinnutekjur væri að
ræða. Tryggingabótunum er
einfaldlega hætt við at-
vinnutekjur manna og út-
svör og skattar lagt á allt
saman. Þetta er hróplegt og
óforsvaraiilegt ranglæti. Það
striðir gegn öllu eðli og til-
gamgi tryggingabóta að líta
á þær sem tekjustofn við
áiagningu opinberra gjalda, -
eins og Sjálfstæðisflokkur-
inn hefur nú Iátið gera við
útreikning og niðurjöfnun
útsvara hér í Reykjavík.
Tryggingabætur eru ætlað-
ar til að bæta fólki þrönga
aðstöðu og gera því fært að
komast af þótt með erfiðari
hætti sé en almennt gerist.
Skattlagning þeirra er því
hrein fjarstæða.
Bæjarfulltrúar Alþýðubanda-
lagsins lög'ðu til við afgreiðslu
fjárhagsáætlunar bæjarins í
des. s.l. að bæjarstjórnin beindi
því til niðurjöfnunarnefndar
að undanþiggja fjölskyldubæt-
urnar og aðrar tryggingabætur
álagnirgu útsvars. Við það var
ekki komandi. Sjálfstæðisflokk-
urinn í bæjarstjórn hindraði
samþykkt tillögunnar.
Við niðurjöfnunina sem nú
er nýlokið ha.fa því fjölskyldu-
bæturnar verið notaðar sem út-
svarsstofn. Það eiga bótaþeg-
arnir að þakka Sjálfstæðis-
flokknum. Verulegur liluti f.jöl-
skyldubótarua er tekinn afíur
í formi hækkaðra útsvara. Það
sem hægri hendin gaf er því
tekið með hinni. Það hefur
slegið fölva á þetta skrautblóm
stjórnarflokkanna.
V.
Síðara atriðið sem rétt er
að athuga og veldur miklu um
niðurstöðu útsvarsstigans eru
greiðslur eigenda fyrirtækja
til sjálfra sín. Eins og áður
getur munu þær áberandi
hærri 1960 en 1959 og áður.
Og hver skyldi ástæðan vera?
Hvernig stendur á því að eig-
endur fyrirtækja gefa nú allt
í einu upp hærri tekjur á sig
persónulega en þeir hafa áð-
ur gert.
Ein grein „viðreisnarinnar”
var að ívilna. hátekjumönnum
og auðmönmim í útsvörum og
sköttum. Ríkisstjórnin sá um
að hátekjumenn fengu skatta-
og útsvarslækkun scm nam
tugum búsunda um leið og
tekjuskatturinn var felldur
niður á lágtekjum, en á slík-
um tekjum nam skatturinn
venjulega nokkrum hundruðum
eða í mesta lagi nokkrum þús-
undum króna. Þessi hugulsemi
ríkisstjórnarinnar við hátekju-
menn og auðmenn hefur nú
komið í góðar barfir. Flestir
þeirra voru orðnir í stökustu
vandræðum með eignir sínar.
Þeir gátu tæpast með góðu
móti gert grein fvrir því
hvernig þeir höfðu komizt yf-
ir húsisignir sinar, lúxusbíla
o.s.frv. Auðmennirnir og há-
tekjumennirnir treystu sér
aldrei til að gefa upp neitt í
námunda við raunverulegar
tekjur af ótta við að verða
að bera byrðar þjóðfélagsins í
nokkru samræmi við fjárhags-
getuna.
Framhald á 10. síðu.
Eftir Guðmund Vkjfússon