Þjóðviljinn - 03.12.1961, Blaðsíða 4

FISKIMANNAFÉLAG FÆREYJA 50 ÁRA II hluti
• I Klakksvík
Klakksvík liggur sunnarlega
á Borðeynni. Bæjarstæðið er
eitt hið e'nkennilegasta sem
þekkist cg stirbrotið í meira
lagi. Þegar komið er inn á
höfniííá sér hvergi til hafs.
Það er eins og skipið sé kom-
ið í öræfaferð og hafi nú varp-
að akkerum í „fjallavötnin fag-
urblá“. Þar liggur það um-
kringt fjöllum á alla vegu.
Baerinn stendu.r beggja megin
. f jarðarins, aðeins örmjótt eiði
skilur Bcröeyjarvik að sunnan
og Pollinn oð norðan. Yfir
gnæfa hlíðar Mvrkjaneyrar-
fjalls og Háafjalls en Kun-
eyjargafl lokar dyrum. Það
er aðeins tveggja tíma sigling
með skipi frá Þórshöfn til
Klakksvíkur, í skemmsta lagi
fyrir þá sem dönsuðu í nótt til
kl. 5 og þurftu að vera komn-
ir um borð í Tjald kl. 7. En
þannig var því háttað með
förystumenn Fiskimannafélags-
ins og gesti þeirra að morgni
hins 15. nóvember. Ég held á-
fram að spyrja og Hannibal
verður fyrir svörum:
• „Svo það gleymist
ekki“
— Og hvernig voru móttök-
urnar í Klakksvík og á hverra
vegum voruð þið þar?
— Við vorum þar á vegum
bæjarstjórnarinnar. Bæjar-
stjórinn tók á móti okkur af
mikilli prýði. En í þessari ferð
var öll stjórn Fiskimannafé-
lagsins og þeirra konur. Þegar
við komum frá borði stigum
við upp í bifreiðar, sem óku
okkur gegnum bæinn. Þá hitt-
um við ýmsa af forystumönn-
um verkalýðsfélagsins á staðn-
um og áttum tal við þá. Á
þessari bæjarreisu komum við
þar sem verkamenn voru að
Rœtf víS
forseta
A.S.I. og
formann
Dagsbrúnar
um
Fœreyjaför
Frá Klakksvík
hlaða listilegan kirkjugarðs-
vegg. Þeir hlóðu úr höggnu
grjóti og svo vel felldu þeir
steinana saman, að brún féll
að brún og ekki hársbreidd á
milli hvar sem litið var á
vegginn. Síðan var hann hlað-
inn tvöíaldur og sement látið
inn á milli, en það kom hvergi
út, enda þótt enginn steinn
væri lagður í sement, svo vel
var grjótið höggið. Að ofan var
veggurinn hníískörp egg, lárétt
brún.
— Já, segir Eðvarð, — Það
var gaman að sjá þetta hand-
bragð; steinarnir af margskon-
ar lögun, en svo vel höggnir og
valdir að veggurinn var slétt-
ur eins og fjöl og samskeyt-
in eins og blýantstrik, sem
höfðu verið gerð eftir reglu-
stiku. Sá, sem stjórnaði verk-
inu var gamall maður, — hann
Frá havinum kom henda tjóð
til havs hon tráa vil,
ímeðan rennur fþroyskt blóð,
og tjóðin er til.
Tey mið vit r0ktu,
tey hov vit s0ktu,
til vón og veg,
Tær dýru leiðir,
sum tjóðin eigur,
tær rópia teg.
— Lat veingir lyftast,
lat súðir syftast
um allan sjógv,
tá vexur vegur
og — hond ið hevur
tú .veiðir nógv.
Hvar enn tú flýtur. -
um grúnnur t'rýtúr —
í tíni súð,
á havsins víddum
loftlitaskrýddum
tú eigur bú.
(Úr Prolog S. Joensen við opnun
hátíðahaldanna).
kunni þessa list og kenndi þeim
sem ungir voru og miðaldra.
Hann sagði okkur, að þetta
væri nú ekki ábatasamur at-
vinnurekstur, en þeir gerðu
þetta til þess að það félli ekki
í gleymsku að hlaða svona
veggi. Hann sagðist vera orð-
inn ónýtur til vinnu — „ég
segi þeim bara til“.
• Kjölbro, Kjölbro
— Og þegar við höfðum
kvatt vegghleðslumennina við
mannvirki þeirra, segir Hanni-
bal, — þá ókum við enn í
gegnum bæinn og sáum Kjöl-
bro, Kjölbro, Kjölbro á öllum
húsum, nema kirkjunni eins og
sagt hefur verið um Akureyri
og KEA. Að lokinni þeirri ferð
vorum við leiddir í eitt for-
kunnar glæsilegt sjómanna-
Erlendu gestirnir: Eovarð Sigurðsson, Halstein Rasmussen, Hannibal Valdimarsson
heimili, sem reist hefur verið
fyrir samskotafé sjcmanna og
velunnara þeirra. Þetta er stór-
myndarleg stofnu.n.
— Er það ekki Indremission-
in, sem að því stendur?
— Jú, það eru kristileg fé-
lög, sem hafa haft forgönguna,
en fénu befur verið safnað m^ð
ýmsum hætti og margir aðilar
lagt þar hönd að verki. Það er
óhugsandi annað en bessi stofn-
un hafi kostað mikið fé, svo
stór er hún í sniðum og bún-
aður allur vandaður. Þarna eru
í hverju herbergi húsgögn úr
mahogny, harðviðar-hurðir og
þiljur víða. — Mjög fallegt.
— Eins vistlegt cg hér hjá
ykkur á ný.iu skrifstofunni?
— Já, það er eiginTeaa í stíl
við bað, — svarar Hannibal,
og u.m. leið lítur hann út um
gluggann og hefur fyrir aug-
um eitt dýrlegasta útsýni í
þessum bæ. — Þarna voru svo
veitingar í boði borgarstiórans,
ávörp flutt og ræðst við.
• Að læra á nútímann
— En að því loknu fórum við
að skoða barnaskólann í
Klakksvík. Það er einnig ný-
tízku stórbygging. Þar sáum
við m.a. kennslustofu fyrir
eðlisfræði- og efnafræðinám,
sem var að öllum búnaði með
fullkómnara nýtízkusniði en
ég heí nokkurn tíma séð áð-
ur. Þarna voru. mjög vönduð
nemendaborð með upphækkuð-
um sætum — stórt tilraunaborð
fyrir framan og kennslutafla
fyrir aftan. En þetta var aðeins
í helming stofunnar, því í aft-
ari hluta hennar voru bæði
gas- og rafleiðslur að mörgum
tilraunaborðum nemenda, þar
sem þeim var ætlað að gera
sjálfstæðar tilraunir í eðlis- og
efnafræði. Á afturvegg þessarar
stofu var svo safn margskon-
ar efna, eðlisfræðitækja og
tækniáhalda.
— Var þessi kennsla miðuð
við nokkrar sérstakar atvinnu-
greinar, að því er ykkur virt-
ist?
— Það voru margskonar vél-
ar og tæki, sem hlutu að vekja
áhuga unga fólksins og gera
það nokkurs kunnandi í tækni-
framförum nútímans, — svarar
Hannibal.
— Að minnsta kosti, — segir
Eðvarð, — til þess að gera
nemendum vel Ijós öll grund-
vallaratriði í tæknivæddum at-
vinnurekstri.
— Fyrir hvað gamla nemend-
ur var þessi kennsla ætluð?
— Hún var miðuð við gagn-
fræðaskclastigið, — upp til 16
ára aldurs. — Þetta var hið
annað stórglæsilega barna-
skólahús, sem við sáum í Fær-
eyium. Hitt var barnaskóiinn í
Þórshcfn- með hinum fagra há-
tíðasal. 't’að er mjög myndar-
leg stofnun. — Þetta var nú
bað helzta sem við skoðuðum í
Klakksvík. Þar er sýnílega
mikill þróttur í atvinnulífinu
og staðurinn í örum vexti.
® Það minnir mig á
Látrabjarg
— Hvað dvölduð þið lengi í
Klakksvík?
— Við stóðum þar .við fram
á kvöldið, segir Hannibal, —
svo sigldum við um nóttina að
Vogi á Suðurey og erum| þar
á fimmtudagsmorgni 16. nóv-
ember. Það fyrsta sem við
skoðuðum þar var lóraiistöð,
sem er þarna frá stríðsárunum
og er nú rekin af hafnarmála-
stjórninni dönsku. Þessi stöð
Framhald á 10 síðu.
'fa) — ÞJÖÐVILJINN — Sunnudagur 3. desember 1961