Þjóðviljinn - 13.03.1962, Page 5

Fasisma
ekki komið á!

Daniel Féry var elinn þeirra
Frakka sem þorðu að fara út á
götu Parísar og hrópa: „Fasisma
skal ekki komið á“. Franska lög-
reglan drap hann ásamt sjö öðr-
um and-fasistum. Daniel hefði
orðið sextán ára í maí.
Ólga meðal
almennings
Ef útlitið er betra núna þá
er það fyrst og fremst vegna
þess að meiri ólgu hefur gætt
meðal almennings í Frakklandi
en nokkru sinni áður eftir stríð.
Ætíð síðan de Gaulle var
komið til valda af fáeinum upp-
reisnarhershöfðingjum í maí
1958, hefur hann krafizt þess,
að franska Þjóðin léti hann ein-
an ráða öllum málum.
Árin hafa liðið, hvert og eitt
með sínu samsæri eða samsæris-
tilraunum; og fólkið hefur séð
hvernig afturhaldsöflin o,g fas-
istarnir verða sífellt forhertari
í þeirr; stefnu sinni að með-
höndla þjóðina með fyrirlitningu.
Eftir misheppnuðu uppreisn-
ina í apríl 1961 stofnuðu fasist-
arnir hin svonefndu „Leynilegu
hernaðarsamtök“ (OAS). Og
þar með barst stríðið inná hvert
heimili í Frakklandi.
OAS-samtök]ri hafa rekið
hryðjuverkastarfsemi sína og
ógnarstríð með fjárhagslegum
stuðningi franskra auðjöfra og
þá fyrst og fremst þeirra sem
hafa grætt milljónir á Alsír, og
furðulega auðvelt hefur þeim
reynst að afla sér sprengiefnis
og vopna úr frönskum herbæki-
stöðvum.
Þrátt fyrir öll sín skrítnu nöfn
Kúba krefsl
ÖR-fundar
NEW YORK 9/3 — Kúba
hefur kraf’zt þess að Ör-
yggisráð Sameinuðu 'þjóð-
anna komi saman þegar í
stáð til þess að ræða sam-
búð Kúbu og Bandaríkj-
anna.
í yfirlýsingu fulltrúa
Kúbu hjá SÞ, dr. Mario
Garcia Inchaustegui, seg-
ir að stjóm Kúbu fari
frám á að alþjóðadómstóll-
inn í Haag fjalli um þá á-
kvörðun Samtaka Amer-
íkuríkjánna að víkja
Kúbu úr samtökunum.
Seint í gærkvöldí var
tilkynnt að Öryggisráðið
myndi koma saman n.k.
miðvikudag til iað ræða
kæru Kúbu, sem sett er
fram vegna þéss að
Bandaríkin knúðu fram
nægan meír'hluta í Stofn-
un Ameríkuríkjanna.
• Þessa dagana bíður franska þjóðin með eftirvæntingu eftir að bundinn
verði endir á Alsírstríðið sem nú hefur verið háð af hhmi mestu grimmd
í sjö ár. Umræður hafa átt sér stað milli fulltrúa Serkja og Frakka og í
dag gætir mikillar bjartsýni um að árangur náist.
® En umræður hafa fyrr átt sér stað og þær hafa runnið út í sandinn
vegna þess að öfl nýlendukúgunarinnar, sem eiga sína fulltrúa innan stjórn-
ar de Gaulles hershöfðingja, hafa neitað að veita alsírsku þjóðinni full-
an sjálfsákvörðunarrétt, en það eitt getur orðið til þess, að friður komist á.
þá eru OAS-mennirnir að
minnsta kosti ekki „leynilegir“.
„Öfl laga og réttar" vita vel
hverjir þeir eru og hvar þeir
eru, vegna þess að hér er um að
ræða fólk sem hefur svo oft áð-
ur tekið þátt í aðgerðum fasista.
iEn hvers vegna he.fur and-
spyrnan gegn þeim verið svona
hægfara eða jafnvel engin á
stundum? Franska þjóðin hefur
komizt að raun um, að það er
vegna þess, að þessir þorparar
— Skipstjórinn heldur um
stjórnvölinn, farþegamir þurfa
aðeins að vera rólegir og sitja
kyrrir í sætum sínurn, var hið
drambsama svar de Gaulles við
hækkandi röddum fólksins sem
kröfðust aðgerða gegn fasistun-
um.
Fyrir skömmu skelfdi
hýr sprengingafaraldur Parísar-
bprg sem sögð er „vernduð" af
30.000 lögreglumönnum, gráum
fyrir járnum.
Leynisamtök franskra fasista hafa vaðið uppi í Alsijr, enda hafa
þau haft náið samband við ýmsa franska ráðamenn. Myiidin er
af auglýsingaspjaldi, sem þeir hafa fest upp á almannafæri. Þar
eru myndir af þeim sem þeir telja óvini sína. Suma þeirra hafa
beir þegar myrt, og gefið e(r í skyn að hinir muni fara sömu
lciðina. Neðst á spjaldinu stendur „OAS siær hvar sem því sýn-
ist, hvenær sem því sýnist og hvernig sem það vill“.
njóta verndar háttsettra manna
í hernum, stjórninnj og lögregl-
unni.
Sprengingamar
opnuðu augun
Margt hefur verið sagt og skrif-
að um þátt franska kommúnista.
flokksins sem í dag er þrátt fyr-
ir kalda stríðið og allar árásirn-
ar stærsti stjórnmálaflokkur
Frakklands.
Alveg frá byrjun. jafnvel með-
an hann stóð aleinn, hefur flokk-
urinn barizt gegn „hinu sauruga
stríði“ í Alsír. Flokkurinn hefur
krafizt þess, að alsírsku þjóðinni
verði veittur sjálfsákvörðunar.
réttur og bent á að ef stríðinu
yrði haldið áfram væri vax-
andi hætta á, að fasismi sprytti
upþ í Frakklandi.
Kommúnistar háfa einnig bent
á að friður myndi aldrei hald-
ast í Frakklandj sjálfu nema því
aðeins, að ríkisstofnanirnar yrðu
hreinsaðar af fasistum.
Og þeir hafa án afláts lagt á-
herziu á að aðeins fjöldasam-
tök almennings geti orðið til
þess að koma á friði í Alsír og
hindra framrás fasismans.
Þann dag særði OAS-sprengja
fjögurra ára stúlku, Delphine
Renard. Sjón hennar er í hættu.
Hún bjó á hæðinni fyrir neðan
menntamálaráðherra de Gaulles,
Andre Malraux.
Hús þetta, eins og öll hús sem
ráðherrar búa í, átti að vera í
gæzlu tveggja lögreglumanna.
Þessi sprenging sem getur
eyðilagt sjón litlu stúlkunnar
svipti hulu af sjónum milljóna
Frakka, manna og kvenna, sem
lengi hafa verið blinduð af
skrumi „skipstjórans við stjórn-
völínn“.
Tugþúsundir manna^skey^ttu,
engu um bann við fjöldafundum
og þyrptust saman á götum Par-
ísar og annarra borga í Frakk-
landi, þrátt fyrir það að fólk
vissi af gamalli reynslu, hvers
konar ruddaskapar var að vænta
frá' lögreglulíðinU.
Ruddaskapur
Frey innanríkisráðherra þaut
í útvarpið til að hóta aðgerðum
gegn kröfugöngunni ög reyna að
koma í veg fyrir hana með því
að veifa hinum trosnaða fána
and-komtnúnismans.
Þegar 8. dagur febrúarmánað-
ar hafði ljðið til nætur lágu átta
and-fasistar dauðir en 200 voru
á sjúkrahúsum, fórnardýr skelfi-
legs skepnuskapar lögreglunn-
ar aðeins vegna þess að þeir
höfðu þorað að koma út á göt-
una og hrópa: ,,FasiSma skal
ekki komið á“.
Aftur þaut herra Frey í út-
arpið og reyndí að rugla fólk
með því að segja að „fyrirliðar
kommúnista“ bæru ábyrgðina.
Jái, sjö hinna átta sem féllu
voru Uieðlimir franska komm-
únistaflokks.ns, þar á meðal
þrjár konur og 15 ára drengur.
Margir píslarvottar úr þess-
um flokki hafa látið lífið í bar-
áttunni gegn fasistum. Á þelm
ægilegu árum þegar neðanjarð-
arbaráttan gegn nazistum var
háð, voru þúsundir félaga
flokksins skotnir með „Mars-
eillaisinn" á vörunum.
Það sem máli skiptjr i Frakk-
lahdi í dag er ekki hvort þjóð-
in á að búa við þjóðskipulag
kapítalisma eða ko.mmúnisma.
Það er hvort fasismi eða lýð-
ræði á að ríkja í landinu.
Og þess vegna uppsker herra
Frey almenna fyrirlitningu fyr-
ir tilraun sína til að saurga
minningu þessara átta andfas-
ista. Utvarpslestur hans varð
aðeins til þess, að frekari skömm
féll ,ai ríkisstjórnina, sem þá
þegar hafði orðið sér til nægi-
legrar skammar með því að
láta undir höfuð leggjast að
hefja aðgerðir g'egn OAS.
Dagblaðið Le Monde sagði að
það væri hlægilegt að segja, að.
viss öfl hefðu ætlað sér að nota
þetta tækifæri í skaðsamlegum
t'ilgangi — ef það væri ekki
svona sorglegt.
— Þessi öfl eru til, sagð; blað-
ið, en þau eru í ríkinu sjálfu.
Stjómarvöld sem verða hvað
eftir ahnað að ri.fta dómum sín-
um og hándtaka liðsforihgja
sína, geta ekki leitað annars
staðar þeirra afla, sem ógna
þeim.
— Baráttan gegn OAS snert-
ir ekkj aðeins ríkið eins ög De
Gaulle hershöfðingi heldur og
segir. Þetta mál snertir einnig
þjóðina og lýðræði hefur aldrei
verið fólgið í því að hindra fólk
frá því að skipta sér af málum
sem snerta það þegar ríkis-
stjórnin er of hægfara.
En franska þjóðin er búin að
fá nóg af að láta „skipstjórann
við stjórnvölinn“ einan um mál-
in. Hún er ekki lengur reiðu-
búin til þess að vera meðhöndl-
uð rétt eins og farþegar sem
aðeins þurfa að hugsa um að
sitja kyrrir í sætum sínum.
Fólkið veit að Daniel Fésy,
Anne Godau, Jean-Pierre Bern-
ard, Suzette Martorell, Hippol-
yte Pinat, Fanny Dewerpe,
Edouard Lemarchand og Rey-
mond Wintgens dóu til þess að
Frakkland mætti verða frjálst
af fasisma.
Dagjnn eftir fjöldamorðin
urðu verkföll um gjörvallt
Frakkland og kröfugöngur
allstaðar. 12. febrúar var aftur
farið í kröfugöngu allt í kring
um Place de la RepUbliqUe, sem
gert hafði verið að hérbækistöð,
þrátt fyrir hótanir herra Freys.
Og 13. febrúar gengu millj-
ónir manna með kreppta hnefa
og með tárin í augunum, þögun-
ir í líkfylgd píslarvottanna til
Pere Lachaise kirkjugarðsins.
Frakkland ér ekkj sama lahd-
ið síðan þennan dag. Því að
menn og konur úr öllum áttum
— kommúlnistar, sóstalistar,
kaþólikkar og republikanar —
gariga nú þögul hlið við hlið
í voldugrj kröfugöngu gegn
fasistum.
í FrakkiandL hefur slíkt ekki
.gerzt siðan um daga Þjóðfylk-
ingarinnar fyrir 25 árum.
Þrátt fyrir sundrungartilraun-
ir foringja hægri arms sósial-
ista, Guy Mo.llets. hafa þúsund-
ir and- fasistískra nefnda ver-
ið stofnaðar um gjörvallt land-
ið.
Harðar orustur biða enn
irönsku þjóðarinnar, barátta
fyrir sameiginlegum aðgerðum
verður að vinnast ef takast á
að íama fasismann.
Hinar voldugu kröfugöngur 8.,
9., 12. og 13. febrúar sýna að
Frakkar hata fasismann og að
þeir munu ekki gleyma píslar-
vottunum sem fórnuðu lifi sinu.
■Fasisminn hefur aldrei fest
rætur meðal almennings Frakk-
lands og gerir það ekki nú. Og
það er alþýða þess lands sem
tryggir það að fasisma verður
aldrei komíð á.
Ofær leið að láta
Framhald af 4. síðu.
þyrfti einn þáttur útgerðarihn-
ar að styrkja annan, því menn
óttuðust að með þvi móti yrði
farið að skattleggja þá þættj út-
gerðarinnar sem hagkvæmari
wiæru -til. að halda uppi öðrurh
sem vafasamt væri að láta njóta
slíks stuðningc.
Bátaútvegsmenn
sanikrulli
mótmæla
Lúðvík minnti á að bátaút-
vegsmenn innan Landssambands
íslenzkra útvegsmanna hefðu
einróma samþykkt að mæla gegn
samkrulli á deildum hlutatrygg-
ingasjóðs eða aflatrygginga-
sjóðs, eíns og hann á nú • að
heita. Þeir hefðu verið einhuga
um það á síðasta aðalfundi sam-
bandsins að hver déild sjóðs-
ins yrðj.að vera alveg sjá.lfstæð,
togaradeild ætti að njóta útflútn-
ingsgjaldsjns af útflutningi to.g-
araaflans, en að þvi leyti sem
það hrykki ekki til, yrði ríkis.
stjórnin að jafna metjn.
IOV Jij.il lt> • ,t
★ Afiéit aðferð —
ófær Ieið
Samkrullsaðferðin sem stjórn-
arfrumvarpið kveður á um, er
afleit aðferð, og ríkisstjórnm
ættj að láta sér skiljast að hún
er tæpast framkvæmanleg. Þa5
er óhugsandi að skattleggja alla
bátaútvegsmenn landsins allt
niður i trillubáta, tií þess a5
standa undir mjlljónastyrkjum
til togaraútgerðarmanna. Tíma-
bundinn fjárhagsstuðning .við
togaraútgerðina á að veita £
öðru formi, sagði Lúðvík í lok
ræðu sinnar.
Þriðjudagur 13. marz 1962 — ÞJÓÐVILJINN — ( J