Þjóðviljinn - 31.03.1962, Blaðsíða 7

plðÐVH'JINN
Stanfandl: Bamtimnearíloktnr alMía — SösíaUatar.okinrtnn. — Rltatíórail
Maanðs BJartansson (4b.). Uaenús Torfl Ólalsson. SlcurSur OuSmundsson. —
Brtttarltstlórar: frar H, Jónsson, Jón Blarnason. — Auglýslngastjárt: OuBgalr
Maanússon. - Ritstjórn. afgrelSala. auglýslngar. DrentsmlSJa: StólavðrSust. 19.
1 17-500 (5 llnur). Askrlftarverð kr. 55.00 á mán. - LausasöluverS kr. 3.00.
FrantamiBJa ÞJóSvllJana bX
Kjarabótum stolið
| umræðunum um gengislækkunina á Alþingi und-
anfarið hefur því verið haldið fram af hálfu ráð-
herra, að því fari fjarri að kauphækkir-^n sem verka-
menn og aðrar launastéttir unnu sér í fyrrasumar,
hafi verið aftur tekin með ráðstöfunum ríkisvaldsins
og dýrtíðarflóðinu sem af þeim hefur leitt. í svari
sínu benti Björn Jónsson á, eins og gert hefur verið
hér í blaðinu, að frá því verkföll hófust, og raunar
líka frá því samningar voru gerðir, í fyrrasumar hef-
ur vísitalan hækkað um íóZ/ stig, úr 104 í 116, eða
um 11.5%. en kaupið um 10—11%.
Djörn vitnaði líka í aðrar tölur, sem sýna, svo ekki
verður um villzt, hvernig ávinningi verkalýðs-
samtakanna, í kauphækkun hefur verið rænt. Það
voru útreikningar Torfa Ásgeirssonar, hagfræðings
Framkvæmdabankans um breytingar á kaupmsetti
tímakaups verkamanna frá mánuði til mánaðar síð-
ustu árin, en hann hefur m. a. komizt að þessari
niðurstöðu:
1. Að í maímánuði sl., þegar verkalýðsfélögin hófu
kauphœkkunaraðgerðir sínar, var vísitala kaupmátt-
ar 'tímakaups verkamanna 84 stig (miðað við 100
1945).
2. Að í júlímánuði 1961, eftir samningana en fyrir
gengisfellinguna, hafði kaupmáttur tímakaupsins
ekki aukizt um 10—11% eins og kaupið, lieldur var
vísitata kaupmáttarins þá aðeins 91.5 stig, hafði
hœkkað urn tœp 9%, en eins og kunnugt er verða
umsamdar kauphœkkanir ekki hretin kjarábót, því
nokkuö fer að jafnaði út í verðktgið.
3. Að 1. ágúst var vífitalan nxer óbreytt, 91.2 stig.
4. Að vísitala kanpmáttar tímakaupsins er nú 83
stig eða 1.2% lœgri en hún var áður en kaupsamn-
ingarnir voru gerðir. En það segir, að aðgerðir ríkis-
stjórnarinnar og afleiðingar þeirra, gengisfellingin
og dýrtíðarflóðið, hafa svípt verkotfólk allri hinni
raunverulegu kjarabót og meira en það. Og vísitala
kaupmáttar tímakaupsins liefur aldrei verið lægri en
nú í seytján ár.
f^elta eru staðreyndir sem ekki verða véfengdar. En,
áfram mun halda að síga á cgæfuhliðina ef ekk-
ert er að gjört. Björn Jónsson minnti á að viðskipta-
málaráöherra hefði fykr í vetur upplýst að fyrirsvá-
anlegt væri að vísitalan mundi hækka um þrjú stig
í viðbót frá því sem hún er nú, eða í 119 stig. Það
liggi líka í loftinu að niðurgreiðlur á vöruverði veröi
minnkaðar sem svarar tveimur stigum. Enn bætist
það við, að 4% kauphækkunin hlyti að leiða af sér
einhverjar verðlagáhækkanir. „Þannig má telja lík-
legt að vísitalan færi talsvert yfiir 122 stig á þessu
ári, og ætla ég þá að augljóst sé, að þrátt fyrir 4%
hækkun sem gengi í gildi 1. júni yrði ekkert eða
minna en ekkert eftir af launahæikkuninni, þótt ráð-
herrann vi.’di halda því fram að eftir yrðu 7—8%.
Þessir útíreikningar ráðherrans eru því áLíka hald-
góðir og þeir sem hann fiíkaði fyrr .í vetur til stuðn-
ings gengisfellinaunni én staðreyndirriar hafa nú
hrakið iið fyrir lið.“
Ag skyldu ekki flestir verkamenn taka^ undir þau
^ orð Bjöms Jónssonar, sem sjálfur er formað-
ur í fjöimennu verkamannafélagi, að verkamönnum
þyki þær kjarabætur sem hvefgi eru til nema i upp-
diktuðum talnadálkum léttar í vasa, og þess verði
ekki ýkjá langt að bíða, að Gylfi Þ. Gíslason og aðr-
ir sem staðið hafa fremstir í flokki að ræna verka-
menn umsömdum og réttmætum kjarabótum, verðl
minntir óþægilega á þá staðreynd. — s.
Leikfélog Reykjavíkur:
TAUGASTRIÐ

TENGDAMOMMU
eftir Philip King og Falkland Cary
Leiksfjórl: Jón Slgurbjörnsson
Fyrst að Emma Hornett, sá
alræmdi pilsvargur og heimil-
isböðull er setzt að völdum í
Iðpó í annað sinn, er ekki úr
vegi að minnast á ævintýraleg-
an feril hennar með örfáum
orðum. Tengdamóðirin tann-
hvassa sá fyrst ljós dagsins í
Lundúnum fyrir sjö árum rétt-
um og vann skjótan og fræki-
legan sigur, gerði meðal ann-
ars óþekkta miðaldra leikkonu
utan af landi, Peggy Mount að
nafni, þjóðfræga á einu kvöldi.
Síðan barst leikurinn víðar og
einnig hingað til lands, og allt
fór á sömu leið: tengdamamma
færði Emilíu Jónasdóttur annáls-
verðan leiksigur, klaut metað-
sókn og fágætar vinsældir. Sig-
urganga þessi leiddi höfundana
loks í freistni, þeir ákváðu að
halda glensinu áfram, og vinna
frá upphafi; vafamálið er það
eitt hvort hjónaleysin verði
pússuð saman nokkru.m klukku-
stundum fyrr eða úíðar. Eins
cg, allir muna lýkur ,„Tann-
hvassri tengdamömmu" á heil-
um sættum, Emma Hornett iðr-
ast’ og lofar bót og betrun,
allt virðist leika í lyndi og
brúðkaupið á næsta leiti.
„Taugastríð tengdamömmu"
ihefst að vörmu spori og alveg
formálalaust, hjónaefnin eru að
leggja af stað til kirkjunnar,
en að sjálfsögðu má alis ekki
vígja þau á settum tíma, því
þá væri öllu spillt og nýja
leikritið andvana fætt; ein-
hverja meinbugi, einhverja
gjaldgenga hindrun verður að
finna. Höfundarnir leggja sig í
'bleyti og viti menn: það kemur
á daginn að sjóliðinn, sá ó-
örófi alda. Og þó að sumum
okkar þyki meira en nóg kom-
ið af svo góðu og skemmtum •
okkur ekki nema í meðallagi,
er sjálfsagt að gera sér það
aö góðu; enginn má við margn-
um. i
í>eim fjölmörgu leikgestum, ;
sem áður hafa kynnzt málum
iþessum ber harla fátt nýtt fyrir
sjónir: söguþráðurinn, sögu-
hetjurnar og sögulokin eru um
flest söm og f-yrrum og ekki
laust við að sum orðsvörin
láti nokkuð kunnuglega í eyr-
um. .En ný tengdamamma er .
komin til skjalanna og lætur
heldur en ekki að sér kveða,
(það er engin önnur en Arn-
dís Bjömsdóttir, hin mikilhæfa
og virðulega leikkona sem gist-
ir sitt forna svið eftir langa .
fjarveru, fer í öllu sínar eig-
Helgi Skúlason og Guðmundur Pálsson.
hlægilega og langa sögu og
geymast í föstu minni. Brúð-
guminn verður sem áður að
standa í ströngu, en svo eðlileg,
þróttmikil og viðfeldin er túlk-
un Guðmundar Pálssonar að
mér reynist erfitt að hugsa mér
annan leikara í hlutverki hins
skapmikla og drengilega sjóliða.
Og eins og vænta má sómir
Þóra Friðriksdóttir sér prýð-
isvel í brúðarskartinu, fram-
Brynjólfur Jóhannesson, Steindór Hjörleifsson, Áróra Halldórsdóttir, Arndís Björnsdóttir, Þóra Friðriksdóttir jog Helgi Skúlason.
meira fé cg frama — þeir
sömdu blátt áfram nýtt leikrit
iim ofríki og harðstjóm Emmu
Hornett, og er í senn beint
■..framliald og endurtekning hins
fyrra, eða með miður kurteisleg-
ura orðuan: sami gráutnr í sömu
skál. Tengdamamma hin nýja
var frumsýnd'í Lundúnum fyr-
ir tveimur árum og kappsam-
lega kynn-t þakklátum íslenzk-
um áhorfendum utan Reykj-a-
víkur á síðastliðnu sumri; og
'nú er hún komin inn um borg-
arhliðin.
Ég hef áður lítillega lýst
annmörkum og . ýmsum kostum
þessa hversdagslega gamans, og
verð að láta það hjá líða að
þessu sinni. En það verður að
kalla vel af sér vikið að sjóða
saman tvö leikrit heil um eins
lítilvægt og mjóslegið efni —
ungur sjóliði ætlar að kvæn—
ast unnustu sinni og tekst það
auðvitað hvað sem: terrgdamóð-
irin segir, það vitum við allt
Skilgetni munaðarleysingi má
ekki kvænast fyrr en hann hef-
ur skipt um ættarnafn! Sve
vel lánast bragð þetta að £
leikslok eru elskendurnir ógift
sem fyrr og nákvæmlega jafn-
nærri markinu: brúðkaupið á
næstu grösum. Sá tymski grun-
ur hlýtur að læðast að manni
að höfu-ndarnir haldi dyrunum
enn opnum og ætli sér að semjá
þriðja tengdamömmuleikinn e£
guð lofar, enda allt þegar
iþrennt er; vona má að það
verk verði ekki flutt hér á
landi.
Gamanmái þessi eru af þeim
toga sem vandfýsnir leikhús-
menn hafa barizt gegn öldum
saman cg fagurkerar og unn-
endur bókmennta óskað norður
og niðuri en til eihskis. Það á
vísa hylli almennings, enda er
fólk, og umhverfi góðkun-nugt
hverjum manni og spaugið um
harðráðar húsmæður og - þraut-
kúgaða konuþræla vinsælt fná
in leiðir og vinnur ótvíræðan
sigur. Hún er ekki eins flug-
mælsk og hvergi nærri eins
hávær og þeir ágætu fyrir-
rennarar hennar sem ég hef
séö á sviði og kvikmynd. Emil-
ía Jónasdóttir og Peggy Mount,
en engu að síður öllú; válegri
og njeiri harðstjóri — . fyrir-
mannleg, ' þykkjuþung og hörð
á brúnina og öMega ísrfieigi-
'lega eitruð í svörum: og hinni
fáséðu mannlegu hlið hennar
reynist Arndísi auðvelt að Jýsa.
Eins og' að Ííkum lætur fær
'hinn þrælkúgaði eiginmaður
Emmu Hornett sjaldan að . láta
ljós sitt ■ skína og að þessu
sinni ekki einu sinni að drekka
sig kenndan,- cg er' að því ær-
inn skaði: - Brynjóífur Jóhann-
esson- er, blátt- áfram óborgan-
legur - í sporum þessa marg-
.hrjáða,- góðgjarna og launfyndna
manns.. Betur .verða tækifætin
ekki notuð, hvert orð hans, svip-
. brigði-og hreyfjng'segja grát-
ganga og tilsvör öruggari en
áður og auðugri að blæbrigð-
um.
Helgi Skúlason er sjóliðinn
skozki cg hefur ekki áður tek-
ið þótt í þessum dansi. Túlk-
un hans er markviss og hnitti-
leg' og skapgerðarlýsingin sann-
færandi, hann er ósvikinn
Skoti og andsnúinn hinu brezka
umhverfi, siðavandur, uppstökk-
ur og ósveigjanlegur og lætur
þó að lokum bugast fyrir ynd-
isþokka og óstleitni bniðar-
meyjarinnar sem Sigríður Haga-
lín leikur skemmtilega og fjör-
lega' sem fyrrurri þótt tækifær-
in séu raunar fá og s'má. Þá
er Edie frænka. nákvæmlega
jafnskoþleg sem áður í meðför-
um Auróru Halldórsdóttur, góð-
viljuð og, geggjuð og blaðrár í
stfellu um sína miklu sorg; ein-
læg og mannleg túlkun. Ná-
grannakonan kemur enn all-
mikið við sögu. slúðurskjóða
og slettireka sem' hellir óspart
olíu í eldinn; ég fæ ekki betur
séð en Nína Sveinsdóttir hafi
náð fuUkomnum tökum á hlut-
verki sínu, sé sannfærandi í
sjón og raun. Steindór Hjör-
leifsson var áður prestur, en er
nú sjóliðsforingi með svart
alskegg sý'nilega drengur góð-
ur. Steindóri tekst að gera ótrú-
lega mikið úr veigalitlum efni-
viði, viðskipti hans og tengda-
mömmu eru kannski skopleg-
ast atriði £ leiknum og hvoru-
‘tveggja jafnhnittilega lýst:
taumlausri frekju og dónaskap
hinriar vígskáu húsmóður og
orðlausri undrun og átakan-
legri uppgjöf gestsins, hins góð-
viljaða skipherra.
Svo gagnkunnugir eru flest-
ir leikendanna viðfangsefnum
sínum að ékki er um frumsýn-
ingu að ræða nema að litlu
leyti, enda er sýningin snurðu-
laus fyrir mínum sjónum. og
hið smáborgaralega. gáðlátlega
og alkunna spaug sízt ofvaxið
getu þess samvalda cg hæfa
leikf.lokks sem félagið hefur yf-
ir að ráða. Vandaðri og smekk-
vísri lei.lístjórn Jóns Sigur-
björnssonar íná auðvitað ekki
gleyma. hann leggur réttilega
megináherzlu á það mannlega
skoD sem í leiknum er falið,-
heiT.bri.gt fjör og hæfilegan
gáska. Híbýli tengdamömmu
hefur Steinþór Sigurðsson
skapað og mjög í anda leiksin;)
natúralísk í ríkum mæli. falleg
og þægileg á að líta, ekki sízt
útsýnið úr glugganum yfir
garð og götu; stofa Emrriu
Hornett ber brifnaði hennar og
’ röggsemi ljós't '• vitni. Þýðing
Ragnars Jóhannessonar er
sméllin í bezta lagi.
Mikið var hlegið og óspart
kL.poað og Arndísi Björnsdótt-
ur sérstaklega fagnað; vóná má
að ,Tengdamamma‘ reynist hinu
vanstyrkta félagi enn nokkur
féþúfa, en til þess munu refim-
ir skornir. — „Taugastríð
tengdamömmu11 er síðasta verk-
efni Leikfélags Reykjavíkur á
þessu leikári, cg verður ekki
anrjað sagt en i'erkefnaval fé-
lagsins hafi ' valdið unnendum
þess mrklum vonbrigðum. Við
erum því vön að vænta stórra-
átaka úr þeirri átt og nýstár-
legra og . hugtækra viðfangs-
efna; vona má að þeirra verði
ekki langt að bíöa, Á. Hj.
Lögin um verkamanna-
bústaði verða að koma

verkamðnnum að notum
í nefndaráliti Alfreðs Gísla-
sonar læknis um stjórnarfrum-
varpið til breytinga á löggjöf-
inni um verkamannabústaði,
sem hér er birt, ræðir hann
tillögur ríkisstjórnarinnar og
vandamálin í sambandi við not
áf lögunum. — Nefndarálitið er
þannig:
I.
Megnitilgangurinn . með. lög-
um um yerkamannábústaði er
og b.efur frá . öndverðu. verið
sá að. hjálpa efnaminnstu. bjóð-
féiagsbegnunum til að eignast
þak yfir höfuð sér, o.g er að
þeim tilgangi stefnt eftir ýms-
um leiðum. Áherzla er t.d. á
bað lögð að haga byggingu í-
búða þannig í framkvæmd, að
þær verði sem ódýrastar cg
um leið hollar og hentugar
þeim, er þeirra eiga að njóta.
Eru í lögunum mörg ákvæði
sem miða í þessa átt. Eitt
iþeirra er það, að bygging þess-
ara íbúða skuli j-afnan boðin út(
og er það að sjálfsögðu sett í
því skj-ni að draga úr bygging-
arkostnaði. í stjórnarfrum-
yarprnu, sem hér liggur fyrir,
er þetta ákvæði um útboð fellt
niður viljandi, og má það und-
arlegt heita, enda engin skýr-
ing á því gefin. Það er þó
víst, að fyrir væntanlega fbúða-
byggjendur er þetta ekki gert.
Erlendis mun slíkt ákvæði talið
sjálfsagt í lögum sem þessu.m,
og mundi það sennilega valda
hneykslun að ætla að nema það
burt.
II.
í frumvarpmu er. eins og f
lögurjum, svo ráð fyrir gert, að
ekki. nióti aðrir lária úr bygg-
ingaráióði verkamanna ; en þeir
sem tekjulægstir ei'u og eigna-
mimistir í •þjó.ðfélaginu. í því
efni er markið sett svo lágt,
að aðeins'einn tíundi hlúti laivn-
þega í kauptúnum og kaupstöð-
um getur gert sér vonir um
að fá lán úr þessum sjóði.
Þannig eru það einungis þelr
allra fátækustu| sem rétt eiga
til lána.
E£ aðstoð á að koma þessu
fólki að nokkru haldi, verða
byggingarlánin að vera mjög há.
Þau verða að vera næri-i því
eins há og byggingarkcstnaður-
inn. Þetta hefur löggjafinn við-
urkennt í orði, og sama viður-
kenning kemur fram í frum-
várpinu og greinargerð þess.
Þar er gert ráð fyrir, að láns-
fjárhæðin megi vera al.lt að
90% af kostnaðarvei'ði íbúðar
og þó aldrei yfir 300 þúsund
krónum. Þetta er gott, svo langt
sem það hær. Galiinn er hins
vegar, að ákvæðið dugir lítt,
ef ekki er samtífnis séð fyrir
nægu f járimagni til ‘útláná. Þar
kreppir skórinn að og mun
gera áfram, þótt þetta frum-
varp vérði að lögum.
Fyrir 20 árum jiámu lán bygg-
ingarsjóðs; 85% af byggingar-
kostnaði, en síðan hefur jafnt
og þétt sigið á ógæfuhliðina,
svo að síðustu árin eru lánin
komin niður fyrir 50% kostn-
aðarverðs. Með þeirri þróun er
byggingarsjóður verkamanna
raunverulega hættur að gegna
því meginhlutverki sínu að
hjálpa þeim, sem efnahagslega
eru verst settir.
Meinið liggur í því, að bygg-
ingarsjóðinn vantar tilfinnan-
lega fjármagn til starfsemi
sinnar. Úr þeim skorti er bráð
nauðsyn að bætaj. og er raun-
ar í frumvarpinu sýnd lítils
háttar viðleitni í þá átt. Sam-
kvæmt því eiga skyldufram-
lög þeirra sveitarsjóða, sem
hlu.t eiga að máli, svo og rík-
issjóðs að hæk-ka úr 24 kr. fyr-
ir hvern íbúa í 40 kr. Fyrir
þetta ákvæði munu árlegar
tekjur byggingarsjóðsins aukast
nokkuð. ef til vill um 4—5
millj. króna, en þær verða þó
eftir sem áður allsendis ófull-
nægjandi.
Sveitarfélög hafa mjög . tak-
markaða möguleika til fjáröfl-
unar, og auk þess eru þeim
lögð maygs koriar útgjöld á
iherðar af hálfu .ríkisvaldsins.
Þess- vegna sýnist ekki sann-
gjarnt að heimta af þeim meira
fé'til byggingarsjóðsins en 'gert
er í frumvarpmu. Um ríkis-
sjóð gegnir nokkuð öðru máli.
Þar hefði hækkunin mátt vera
ríflegri en í frumvai'pinu er
ráðgert, og er þá höfð í huga
hin biýna þörf byggingarsjóðs-
ins. Virðist ekki óréttmætt, að
ríkissjóður greiði tvöfalda þá
upphæð, sem sveitarfélögin
leggja fram.
Þrátt fyrir þá tekjuaukningu,
sem hér er minnzt á, verður ó-
hjákvæmilegt, að byggingarsjóð-
urinn taki stór lán til starf-
seminnar. í því samband kem-
ur mjög til greina að leita til
atvinnuleysistryggingasjóðs um
lán með góðum kjörum. Það
virðist ekki .óeðlileglj að sá sjóð-
ur láni fé til byggingar verka-
mannabústaða, enda' auðvelt
að koma því svo fyrir, að þess
lánsfjár njóti fyrst og fremst
þeir félagsménn, sem innan
verkalýðssamtakanna eru.
Hjá stórum lántökum verður
ekki komizt nú, eigi lög um
verkamannabústaði að ná til-
gangi sínum. Þess vegna hefði
ekki verið úr vegi, að aðstand-
andi þessa, frumvarps, ríkis-
stjórnin, hefði þegar kannað
möguleika á lántökum og helzt
boðað þær samtímis því, að
um frumvarpið ér fjallað á Al-
þingi. Þetta hefur verið van-
rækt, og ber að harma það, ,þv£
að á fjáröfluninni veltur,
hvernig til tekst um fram-
íkvæmd þeirra meginatriða, sem
í frumvarpin.u felast.
m.
i
há, heldur verða þau einnig
að veitast með góðum kjörum
að öðru leyti, og skipta vaxta-
kjörin þar miklu máli. Stór lán
verða tekjulitlum mönnum of-
viða, ef vextir af þeim eru
háir. Þessum vanda hafa frum-
varpshöfundar smeygt fram af
sér með öllu.
Vaxtahæð lána hefur alltaf
verið ákveðin £ lögum um
verkamannabústaði. Á árunum
1946—1955 voru ársýextir 2%,
en hækkuðu siðan upp í 3%%.
Stóð svo þar til viðreisnar-
stjórnin' tók við völdum árið
1960, en þá. voru þéir hækk-
aðir' upp í 6%. I frumvarþinu
er ekki gert ráð fyrir neinni
lækkun þessara háu viðreisnár-
vaxta, heldur er svo ákveðið,
að Seðlabanki og rikisstjórn
skuli haga þeim að eigin geð-
þótta. Þetta á.kvæði mun jafn-
gilda því, að vaxtalækkun sé
ekki fyrirhuguð. Þetta er einn
af megingöllum frumvarpsins.
Fjögurra herbergja íbúð,
byggð á vegum byggingarsjóðs
vei'kamanna, raun vart kosta
minna nú en 500 þús. kr. Ef
byggjandi hennar fær hámarks-
lán (300 þús. kr.) úr bygging-
arsjóðy nema ársvextir af því
18 þús. kr.. en ómakslaun og
afborganir bætast þar við. Eitt-
hvert viðbótarlán yrði slíkur
byggjandi að fá annars staðar,
því að eign hans sjáífs má ekki
vera yfir 150 þús. kr. Þannig
er augljóst, að árlegar vaxta-
greiðslur þessa manns o,g af-
borganir a£ lánum geta tæpast
orðið minni en um 30 þús. kr.,
og segir það sig sjálft. að slík
fjárhagsbyrði vegna húsnæðis
er alltof þung fjölskyldumanni,
sem hefur aðeins um 70 þús.
kr. árstekjur. Vextina þarf að
lækka um helming að minnsta
toosti frá því, sem nú er. og
trvggilegast er að gera það með
beinu ákvæði £ lögum.
IV. I
Það. sem helzt’ er áfátt þessu
fmmvaL-pi, hefur nú verið rak-
ið nokkuð, og verða fluttar
breytingartillögur í því skyni
að fá úr bætt. í þvf felast að
auki allmargar breytingar, sem
kunna að orka 'tvfmælis, en eru
ekki stórvægilegar. Þannig er
t.d. lagt tiV að 150 þús. kr.
fast árlegt framlag ríkissjóðs
verði fellt niður. Enn fremur
skulu afnumin ákvæði um, að
byggingarfélög verkamanna
standi á samvinnugrundvelli. að
hefrnilt. sé að stofna innláns-
deildir i sambandi við bygg-
ingarsjóðinn og að lánaflokk-
ar séu þrír. Sum þessara á-
kvæða eru talin að fenginni
remslu hafa litla raunhæfa
þýðingu, en þar fyrir táknar
afnám þeirra í sj-álfu sér engar
umbætur.
Hér-héfur verið berit á þann
stóra ágalla frumvarpsjnri
ekki er nægilega séð fyrir fé
til útlána, en fjárvana íbúða-
hyggjendum gagnar ekkert
minna en hæstu lán. Raunar
er það ekki nóg, að: lánin séu
Breytingartillögur þær er Ál-
freð flutti til lagfæringar á
frumvarpinu, felldi stjórnarlið-
ið.
g) — ÞJÓÐ VILJINN — Laugardagur 31. marz 1962
Laugardagur 31. marz 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (71