Þjóðviljinn - 27.05.1962, Blaðsíða 15

tinéð, en ég hélt það væru á-
hrif frá kokkteilnum.
— Og tiað er garaan að geta
hjálpað til að koma þvi af stað!
sagði ég og ljómaðj. En þá fann
ég örmjóan <hæl Bittu skerast
ínn í öklann á mér og ég skildi
að ég hafði sagt eitthvað ó-
heppilegt.'
— Það er ekki í mínurn verka-
hríng, sagði Kit kuldalega.
— En ég hélt —, stamaði
ég.
— Ég veit ekiki hvað þér haf-
ið haldið, urraði Kit frænka.
En ég fyrir mitt leyti rek út-
fararstofu.
Ég leitaði líknar í glasinu og
tæmdi það.
— Nei, kærar þakkir, ekki
meira handa mér, andmælti ég
í flýti, þegar frænka nálgaðist
með hristinn.
— Þér getið vel fengið eitt-
hvað annað en martini, sagði
frænka kuldalega. Ég skemmti
mér stundum við að búa til
nýjar blöndur. — Langar yikkur
til að smakka baby-krustnik?
— Nei, þökk fyrir, ekki mig,
sagðj Bitta. Og ekki Roy held-
ur, býst ég við.
Kit frænka lyfti brúnum og
ég flýtti mér að segja að mig
iangaði til að smakka baby-
krustniik.
— Ekki dreypa á glasinu,
sagði Kit frænka. Það verður
áð drekka það í einum teyg.
Ég gerði það og fannst ég
vera eins og atómsprengja.
— Það er vodka í þessu, sagði
Kit frænka. Nafnið er dregið af
því. Annar,s er þetta mest gin
og konjak og ögn af kampavíni.
Ég vissi fullkomlega hvernig
það hlyti að vera að láta skjóta
sér út í geiminn. Eftir fyrsta
áfaliið var það ósköp notalegt.
— Ég hefði viljað vinna mik-
Tð til að geta stundað mín eig-
In áhugamál, sagði Kit og hellti
í glösin. Svona eins og Dorit
og Karla. En starfið gengur fyr-
ir og ég get ekk: látið Jotta
ta'ka við. Hann er alveg ábyrgð-
arlaus.
Jottl er bróðursonur hins
látna eiginmanns Kits frænku
og samkvæmt erfðaskránni er
hann einkaerfingi. Allar þrjár
frænkurnar hafa verið giftar,
en karlmennirnir verða ekki
langlífir í þessari fjölskyldu.
Bæði hálsbindaframle:ðandinn og
apótekarinn hafa þó haldið vis:sri
virðingu og talað er um þá
sem ,,veslings Alfreð“ 0g stund-
um líka „veslings Jóhann“. Öðra
má’lj gegnir um fyrrverandi eig-
anda útfararstofunnar. Hann hef-
ur um tírna o.g eilífð fyrirgert
virðingu sinni vegna þessarar
dæmaliausu erfðaskrár og er
ekki nefndur á nafn nema út-
úr neyð og þá sem „maðurinn
sem hún Kit var g:ft“. Sam-
En svo að ég víki aftur að
fyrstu heimsókninni í salinn
hennar Kit frænku með tilheyr-
andi vínskáp. Þarna sat ég með
glas í hendi á veikbyggðum,
forgylltum 'stól og fann hvern-
ig þyngdarlögmálið þurrkaðist
smám saman út. Mér hafði tek-
izt að forða þriðja baþy-krustn-1
iknum mínum í kaktuspott í
gluggakistunni. Sá í glasinu mínu
þessa stundina var sá fjórði, ef
ekki fimmti. I viðbót við þyngd-
arleysið fann ég hvernig ég varð
gagntekinn vaxandi velvilja,
hlýrri og loðinni hlýju í garð
alls og allra og elcki sízt Bittu,
heldur einnig þessarar gadd-
freðnu litlu frænku, sem mér^
hafði ekki enn tekizt að þíða.
Ég velti linkulega fyrir mér á-
hugamálum hennar, þeim sem
hún gat ekki stundað vegna
JoUa, og óskaði þess af hjarta
að ég vissi hver þau væru, svo
að ég gæti komiö að vingjarn-
legum, jafnvel ástúðlegum at-
hugasemdum um þau.
B.addir þeirra náðu til mín —
biört og_ kvakandi rödd Bittu og
dimm og urrandi rödd Kit
frænku — og ég heyrði eitthvað
um hatta sem keyptir voru í
Rómaborg, hatta sem Kit vildi
gjarnan sýna og Bitta vildi
gjarnan sjá.
— Þeir eru á efstu hillu i
skápnum mínum, sagði Kit
frænka og rödd hennar varð allt
í einu mjög nærri og hafði sjálf-
sagt líka komizt útfyrir gufu-
hvolfið. — Kærastinn þinn sem
er svo óskaplega langur, getur
kannski náð í þá.
Þrátt fyrir óskaplega lengd
mína þurfti að taka stól til
hjálpar. Bitta leiddi mig inn í
svefnherbergi Kits frænku eða
kvæmt óski’jan'eyum • ,’okavi.já
frænda, á Kit .að stiórna fyrir-
tækinu aðeins »ieðan hún lifir
eða þar tll hún gfftir sig. Þar
sem bún gæti tæplega haldið
áfram að stjórna útífararstofu
eftir eigið andlát og hefur a-uk
þess að eigin sögn fengið meira
en nóg af einu hjónabandi. þá
get ég ekki séð að erfðaskráin
sé sú dæmalausa vantraustsyfir-
lýsing gagnvart eiginkonunni
sem frænkurnar vilja vera láta.
En Kit frænka notar alla sína
snilli og mjög mikiö af tíma sín-
um til að halda Jotta utan við
allt saman. Hún hefur ráðið sér
dugandi undirtyllu og heldur
sjálf í alla þræðina. Með þei.m
afleiðingum að Jotti gerir ekki
annað en bíða, veslingurinn og
sóar megninu af tíma sínum á
vínstúkum og þess h^ttar stöð-
um. _ Eg held að Kit frænka
voni með sjálfri sér að Jotti,
„svampurinn sá arna“ drekki sig
í hel einn góðan veðurdag og
hún sitji eftir með pálmann í
höndunum. En Jotti er enginn
svampur, í hæsta lagi dálítið
blautur. Þegar hann hefur drukk-
ið portvín, talar hann um að
eitra fyrir Kit fræiíku og hafi
hann drukkið kamþavín vill
hann koma henni í hjónaband.
Kit frænka er steinninn í akri
Jotta. En hún lætur hvorki for-
gifta sig og ’hann skortir eigin-
leika konunnar til að gylla hana.
En í dag er hún komin yfir
sextugt en Jotti er ekki nema
þrjátíu og fimm, svo að útlitið
sýnist vera býsna hagstætt fyr-
ir Jotta.
Mér fannst ég vera einkennilega
linur í fótunum, eins cg þeir
hefðu allt í einu umrrjyndazt í
soðið makkaróní. Steig upþ á
veikbyggðan, silkiklæddan smá-
stól og átti fullt í fangi með að
hafa hemil á makkarónífótunum
— þeir vildu komast útí spag-
hatt — spaghott — spagheg —
meðan ég leitaði og rótaði með
höndunum í hálfmj'rkrinu í efstu
hillunni. Hlaðar af höttum á hill-
unni. skápu.rinn troðfu’lu.r ’af
kjólum. Mér flaug í hug, að
þ^rna hefði ég hin leyndu á-
hugaefni Kit frænku: hgtta og
föt. En það kom í ljós að' svo
var ekki.
Ég var einmitt búinn að koma
mér upp hæfilegum hattastafla,
þegar ég varð gripinn þeirri und-
arlegu tilfinningu að ég væri
ekki einn í herberginu, eins og
stendur í glæpasögunum, enda
þótt Bitta væri löngu farin aft-
ur inn til Kit frænku. Hin nota-
lega geimferðartilfinning var
mjög ónotaleg. Sem ég stóð
þarna og svitnaði af skelfingu,
riðandi á mjúkum fótunum með
fangið fullt af höttum. var þögn-
in allt í einu rofin af hvæsandí
hljóði. Eitthvað lenti með svisst
á öxlinni á mér. Ég baðaði úll
höndunum, rak upp æðislegt
öskur og endahentist niður í
flöskumergðina. Gegnum brot-
hljóð í speglum og gleri heyrðt
é£ undarlegt. ’geltandi hljóð cg
ú.þp úr djúpinu steig deyfandi
íiinör af dýrúm ilmvötnum,-
Þegar ég kom til sjálfs mín,
lá ég endilangur á silkirúmtepp-
inu hennar frænku. Ég íann
stingandi sársauka á fótunum og
ofaná maganum á mér sat risa-
stórt, gulbrúnt dýr og starði á
mig með himinbláum augum úr
ándliti svörtu eins' og erfðasynd-
in. Það hvessti klærnar á silki-
teppinu og rak upp þetta undar-
lega hvæs sem ég minntist úr
falli mínu gegnum himingeiminn.
En það var ekki það versta.
Verst af öllu var, að dýrið var
tvöfalt. Ég lokaði augunum í
flýti og opnaði þau hægt 03
hægt. Dýrið sat þarna enn,
hvessti klærnar og hvæsti og
var ennþá tvöfalt. Það hreyfði
rófurnar með hægð og þær voru
einnkennilega flatar og ég velti
clyngju .hennjir, — dyngjá; hs^fir
v’st b'ítúr bvi eilra helgas.ta.
Mér flaug í hug í fyrstu, að ég
væri kominn inn í speglasal eða
dýrindis ilmvatnsbúð. Alls stað-
ar voru speglar og á augabragði
fylltist litla herbergið af löng-
um, ungum mönnum með kút-
hrokkið- hár og rjóð andlit. Ég
tilplaði á tánum framhjá snyrti-
borði, þéttsettu flöskum og glös-
um og krukkum og túpum af
öllu.m gerðum og öllum hugs-
anlegum stærðum.
Gler, gler, alls staðar gler,
si.lki og slauíur og pífur og tjull,
gler og kristall, gler og kristaH.
Geir borgarstjóri: Þarna hef ég tvö varahiól,. ef það skyldi springa hjá mér
í dag.
Bæði Alþýðuflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa nú
lýst yfir því að þeim sé það keppikefli að stjórna
Reykjavík með íhaldinu.
I r ;
UTVARFIÐ
Fastir liðir eins cg venjulega.
8.30 Létt morgunlög.
9.10 Morguntónleikar: a) Kvint-
ett í A-dúr (Silungakvint-
ettinn) eftir Schubert. b)
Sónata í D-dúr fyrir tvö
píanó (K 448) eftir Mozart.
c) Krystyna Szcepanska
syngur lög eftir Chopin. d)
-Fiðlukonsert nr. 1. op 35
eftir Karol Szymanowski.
11.00 Messa í Laugarneskirkju.
Séra Garðar Svavarsson.
14.00 Miðdegistónleikar: Konsert
• á kjördegi. a) Eastman-
Rochester „Pcps“ hljóm-
sveitin leikur göngulög;
Frederic Fennell stjórnar.
b) Söngvar úr óperettunni
„Sígaunabaróninum" eftir
Strauss. c) „Glaðlynda
Parísarstúlkan", ballett-
músik eftir Offenbach.
15.30 Kaffitíminn: a) Jóhann
Moravec Jóhannsson og
félagar hans leika. b) Sem-
prini og New Abbey Ligth
Symphony hljómsv. leika.
16.30 Endurtekið efni: „Sitt lítið
af hverju", skemmtiefna-
blanda frá Svavari Gests.
17.30 Barnatími (Anna Snorra-
dóttir): a) Sendibréfum
svarað. b) „Blessuð lömb-
in, lömbin“. — sögur, þulur
Og, stef. c) Leikritið „Ævin-
týrahafið"; III. þáttur. __
18.30 „Landið vort fagra“: Gömlu
lögin sungin og leikin.
20.00 Gamlar gamanvísur: Bjarni
Björnsson syngur.
20.15 Því gleymi ég aldrei:
Minningar úr Reykjavíkur-
reisu Hafliði Jónsson garð-
yrkjustjóri).
20.35 Tveir forleikir: „Föður-
landið“ eftir Bizet og
„Jónsmessunæturdraumur’
eftir Mendelsshon.
21.00 Breiðfirðingavaka: Sam-
felld dagskrá um Vestur-
eyjar, búin til flutnings af
Jóni Júlíusi Sigurðssyni.
22.00 Kosningafréttir og tónleik-
ar. Dagskrárlok á óákveðn-
um tíma.
Útvarpið á morgun:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Lög úr kvikmyndum.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Ein-
arsson cand. mag.).
20.05 Um daginn og veginn
(Árni Óla rithöfundur).
20.25 Tvísöngur: Jóhann Kon-
ráðsson og Kristinn Þor-
steinsson syngja íslenzk
tvísöngslög. Við píanóið:
Guðrún Kristinsdóttir.
20.45 Upplestur: Kafli úr ævi-
sögu Hannesar Þorsteins-
sonar þjóðskjalav. (Ósk-
ar Halldórsson cand. mag.).
21.10 Tónleikar: Hljómsveitar
konsert eftir Kodály.
21.30 Ofviðrið miklá 27. maí
1952, frásöguþáttur eftir
Steinþór Þórðarson bónda
á Hala í Suðursveit (Hauk-
ur ísfeld flytur).
22.10 Búnaðarþáttur: Um sauð-
burðinn (Hjalti Gestsson
ráðunautur).
22.25 Hljómplötusafnið (Gunnar
Guðmundsson).
23.15 Dagskrárlok.