Þjóðviljinn - 10.07.1962, Blaðsíða 11

ERICH KÁSTNER
eða
ÆYINTÝRI SLÁTRARANS
„Hvað þá?” hrópaði Storm og
virtist mjög undrandi.
„En við erum búnir að fara
gegnum tollinn,” sagði Kiilz.
„Á ferjunni er framkvæmd
önnur tollskoðun,” sagði hinn
fróði farþegi.
„Það skil ég ekki,” sagði Kúlz.
i,Ekki var það á leiðinni hingað.”
„Komuð þér með þýzku ferj-
unni.” spurði annar samferða-
maður.
„Já, með þeirri þýzku!”
„Þarna sjáið þér,” sagði sá
margfróði.H' „En nú siglum við á
þeirri dönsku. Þeir eru nákvæm-
ari.”
„Bannsett skriffinnska,” urraði
Filip Achtel.
„Tvöfalt bókhald,” sagði enn
einn farþeginn hæðnislega.
„Nú, jæja,” sagði Kulz og sett-
ist mæddur á grænu buxurnar
sínar. ,,Þá bíðum við og skoðum
stjörnurnar.”
Herra Achel tók tösku sína
niður, lagði hana á bekkinn og
opnaði hana. „Vonandi tekur
þetta fljótt af. Eg er þyrstur.”
Herra Karten leit útum glugg-
ann og sagði svo: „Þarna kemur
einn einkennisklæddur. Kannski
er það hinn langþráði.”
Klefadyrnar opnuðust. Maður
gekk inn. Hann var með blátt
sjómannskaskeiti með gullborð-
um og í víðri hempu. Hann heils-
aði að hermannasið og hélt langa
ræðu á máli, sem Kúlz skildi
ekki.
Filip Achtel varð fyrir svörum,
hristi höfuðið og benti á tösku
sína.
Tollvörðurinn rótaði í henni,
setti upp alvörusvip og heilsaði
aftur. Nú opnuðu aðrir farþegar
töskur sínar og koffort. Hinn ein-
kennisklæddi sinnti starfi sínu.
„Eruð þér með sígarettur eða
súkkulaði?” spurði Storm hvfsl-
andi.
„Nei, svaraði Kúlz og opnaði
ferðatösku sína með hálfum
huga.
13.00 Við vinnuna: — Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp.
18.30 Harrnonikulög.
20.00 Tónleiikar: Flautusónata í
e-molj eftir Bach (Jean-
Pierre Rampal leikur á
flautu, Roþ.ert Veyron-La-
croix á seinbál ög Jean
Huchot á selló).
20.15 Erindi: Sendiherrá Ind-
lands (Grétar Fells rithöf-
undur).
20.40 Tónleikar: Sinfónía í C-dúr
(Jenu-hljómkviðan) eftir
Beethoven (Fílharmoníusv.
í Leipzig leikur; Rolf
Kleinert stjórnar).
21.05 íslenzkt tónlistarkvöld: —
Baldur Andrésson talar um
Inga T. Lárusson og fleiri
austfirzk tónskáld og kynn-
ir verk þeirra.
21.45 fþróttir (Sigurður Sigurðs-
son).
22.10 Lög unga fólksins (Ólafur
Vignir Albertsson).
23.00 Dagskrárlok.
Tollvörðurinn kom til hans og
spurði um eitt og annað á sinni
eigin tungu.
Herra Achtel kom Kúlz til
hjálpar og lét móðan mása við
manninn. Um leið lagði hann
handlegginn um herðarnar á
Kulz.
Tollvörðurinn þreif niður í
ferðatöskuna, dró upp stóran,
hvítan léreftsvöndul og spurði
um eitthvað.
„I-Iann vill fá að vita hvað
þetta er,” þýddi Filip Achtel.
Það er náttskyrtan mín, ef
hann hefur ekkert við það að at-
huga,” svaraði Kúlz gramur.
Hinir hlógu. Achtel gerði grein
fyrir flíkinni við tollvörðinn.
Maðurinn stakk henni niður i
töskuna aftur, skellti henni síðan
aftur, leit illilega á farþegana,
bar höndina stuttlega upp að
kasteitinu og hvarf síðan út aft-
ur.
Kúlz varp öndinni léttar, læsti
töskunni sinni og stakk lyklinum
í pyngju sína. „Leiðindaskarfur,”
sagði hann. „Eg þakka yður inni-
lega fyrir hjálpina. Svei mér ef
ég hélt ekki að hann ætlaði að
leggja eignarhald á náttskyrtuna
mína.”
„Og nú getið þér farið upp í
borðsalinn, kæri Kúlz,” sagði
Storm litli. „Eg verð hér kyrr.
f dag þoli ég ekki að sjá vatn.
Hvað þá ákavíti.”
„Við skulum passa sætið yðar,”
lofaði Karsten.
..Kærar þakkir,” sagði Kulz.
„Þið eruð allir svo einstaklega
alúðlegir við mig. Mér finnst ég
hálfgerður afi ykkar allra.” Hann
tók tösku sína og fór og opnaði
dyrnar. Áður en hann fór fram
fyrir, stakk hann hendinni í
jakkavasann. dró upp pakka og
brosti glaðklakkalega. „Þarna ge
ið þér séð,” sagði hann við Storm
sem hafði gengið með honum til
dddyra. „Eg hef nú samt sem áð-
ur smyglað sígarettum.”
„Þér eruð svei mér karl í
krapinu,” hrópaði Storm hrifinn.
Og Kúlz gamli stikaði hreykinn
eftir þiljunum.
FARÞEGAR á fyrsta og öðru
farrými höfðu tekið sér sæti í
giæsilega. bjarta borðsalnum, eða
stóðu í athafnasamri aðdáun um-
hverfis langborðið, þar sem finna
mátti allt frá humar til ávaxta
með rjóma. allt sem hjarta og
magi. girnast. Þeir hlóðu dásemd-
unum á postulínsdiska sína og
sneru til borðanna aftur með á-
kefðarsvip.
Margir fóru þessa ferð býsna
oft. Ýmist sást himinninn í
glugganum eða hafið. Sérlega
viðkvæmir farþegar lögðu þreytu-
lega frá sér hníf og gaffal og
klemmdu saman varirnar. Ólukk-
ans vandræði!
En yfirleitt gekk allt fyrir sig
stórslysalaust.
Struve hafði fengið sér sæti
við borðið hjá írenu Trubner,
þótt hún væri ekki beinlínis að-
gengileg á svipinn, þegar hann
nálgaðist. Nú borðaði hann með
beztu lyst. Hún potaði með
gafflimjm i. hin-ýmsu salqt.
„Hrædd um að tapa línunni?“
spurði hann.
„Nei,“ svaraði hún. „Eg er
yfirleitt alls ekkert hrædd.‘
„Það er mikils virði,“ sagði
hann.
Þau horfðu rannsakandi hvort
á annað, þögðu og héldu áfram
að borða. Þá birtist Kulz slátr-
arameistari á sviðinu með kvist-
prik og koffort og' horfði allt í
kringum sig. Þegar hann kom
ouga á ungfrú Triibner, birti
yfir svip hans. Hann gekk var-
lega yfir spegilgljáandi parket-
gó’fið þar til hann kom að borð-
inu hennar. Hann hneigði sig og
spurði, hvort hann mætti fé sér
sæti.
Hún brosti ögn og kinkaði
kolli.
,,Kúlz“, sagði gamli týrólbúinn
til kynningar og lyfti ögn hatt-
inum.
„Struve,“ sagði ungi maður-
inn.
Slátrarameistarinn fékk sér
sæti og svipaðist um. „Aha! Hér
cr sjálfsafgreiðsla, rétt eins og
í almenningsmötuneytinu.“ Hann
reis aftur á fætur. „Mætti ég
biðja yður að líta vel eftir tösk-
unni minni,“ sagði hann við
ungu stúlkuna og deplaði aug-
unum þýðingarmikill á svip. Svo
fór hann.
„Þekkið þér þennan mann?“
spurði Stcúve.
„Kynntist'Jýorn.im rgær. Mtkflh
gæðamaður."
„Þér eruð tortryggnari gagn-
vart mér.“
Hún rétti úr sér og sagði með
virðuleik: „Allt bíður sins
tima.“
Hann þagði og sneri sér að
hænsnasalatinu sínu.
Svo kom Kúlz gamli aftur.
Hann hélt á matarlegum diski.
, Þetta er bara eins og í' mat-
vöruverzlun,“ sagði hann. „Eg
var dauðhræddur um að mér
gefist ekki tími til að fá mér
að borða, út af þessu bannsetta
seina tolleftirliti.“
„Út af hverju?“ spurði ungi
maðurinn.
„Út af seinna tolleftirliti,“
endurtók Kúlz, það er alls ekki
á þýzku ferjunum. Bara þeim
dönsku. Æjá, svona er þessi
skriffinnska. Og þetta tvöfalda
bókhald." Hann hló ánægjulega
og fór að gera matnum skil.
„Seinna tollef tir.litið? ‘ spurði
Struve. ,Hvenær var það?“
Kúlz tuggði. „Fyrir tíu mín-
litum. Það var maður með frá-
hrindandi andlit. Hann var í
víiðri hempu. Er hann ekki bú-
inn að koma til ykkar?“
„Nei,“ hvíslaði ungfrú Trúbn-
er. „Hann hefur ekki komið til
okkar, herra Kúlz.“
„Það litur útfyrir að hér sé
gert upp á milli fólks,“ sagði
Rudi Struve. „Eg er farinn að
halda að þetta seinna tolleftirlit
hafi aðeins verið framkvæmt í
einum einasta klefa.‘“
Kúlz svelgdist á gæsalifrinni.
Hann hafði mikið . fyrir því. að
kyngja og spurði: „Hvað ; eigið
þér við með því?“
,Að einhverjir hafa haft
meiri áhuga á farangrinum í yð-
ar klefa en farangri annarra,"
sagði ungi maðurinn. „Eg veit
auðvifað ekki hvers vegna. En
einlhver ástæða hlýtur að vera
fyrir því.
Kúlz starði á ungfrú Trúbner
og bærði varirnar án þess að
mæla orð. Grátt og úfið yfir-
skegg hans titraði eins og lauf
í vindi. Hann þreif í skyndi
tösku sína, lagði hana á hnén,
dró fram pyngjuna og fann lyk-
ilinn.
„Ekki hérna," sagði ungfrú
Trúbner. Það var eins og skip-
un.
Herra Struve leit á þau á
víxl.
vEg yarð brjálafiur,":- tautaði
Bróðir okkar
\ ALTÝR GUÐMUNDSSON Bárugötu 4 Reykjavík,
andaðist í Landsspítalar.um 8. 'júlí s.l.
Jarðarförin fer fram frá kapellunni í Fossvogi föstu-
daginn 13. júlí kl. 1,30.
Systur hins látna.
Síldarsöltunarstúlkur
vanfar strax ti1 Sunnuvers, Seyðisfirði. Fríar flugferðir.
1. fl. húsnæði og kauptrygging. Uppl. í skrifstofu ís-
bjamarins h.f. 03 Hafnarhvoli. Sími 11574 og eftir kl. 6
í síma 36313
Sunnuver
Höfrnn til sölu
: Felgúá:Jbg dekki hjölkoppa, dinamóa, startara, hurðir,
bretfii vélar, gú'kassa, drif, öxla, hásingar o.fl. í ýmsa
ameriska og evrópska bíla.
Bílamarkaðurinn
Brautarliolti 22
Tilkynning
um endurnýjun lánsumsókna o.fl. frá
Húsnæðismálastofnun ríkisins.
1. Húsnæðismáiastjóm hefur ákveðið að allar fyrirliggj-
andi lánsumsóknir hjá stofnuninni skuli endurnýjaðar
á sérstök og þ.nr til gerð endurnýjunareyðublöð fyrir 20.
ágúst n.k. Áhersla er á það lögð að endumýja þarf allar
jmsóknir, hvort sem um er að ræða viðbótarumsóknir,
eða nýjar umsóknir sem enga fyrirgreiðslu hafa hlotið.
Þær lánsumsóknir, sem ekki hafa verið endurnýjaðar
lyrir ððurgreindan tíma, teljast þá ekki lengur meðal
lánshæfra umsókna
2. Fvrir alla þá sem réct eiga og hafa í huga að sækja um
ibúðalán hjá stofnuninni, hafa verið gerð ný umsóknar-
eyðublöð. Áhersla er á það lögð, að nýir umsækjendur
sendi umsóknir sínai ásamt teikningum, áður en bygg-
iTigarframkvæmdir eru hafnar.
3. Samkvæmt lögum frá síðasta Alþingi og ákvörðun Fé-
lagsmálaráðupeytisins frá ’2. júlf s.l. elga þeir er sanp-
anlega hófu bygglíigfiíLamkvæmdir við Ibúðir slriar cft-
tr 1. ágúst 1961, rétt til að sækja um lán allt að
150.000,00 — eitt hundrgð og fimmtíu þúsund krónur —
hámarkslán. Þeir sem. .'áðUr höfðti ýgfíð' ffaojkva)tri<5it;.
skulu nú setr áður e!ga rétt til allt að kr. 100.000 00
— eitt hundrað þús'.tnd krónur — hámarkslán, hvort-
tveggja með ’Sömu skilyrðum. - .....-
4. Þeir umsækjendur sem samkv. framangreindu- telja
sig eiga rétt til hærra lánsins, skulu auk venjulegra
gagna, láta ttmsóknum sínum fylgja vottorð bygginga-
fuiltrúa (bygginganefnda) um hvenær grunngólf (botn-
plata) var tf-kin út,
5. Fyirgreind eyðublööð ásamt tilskyldum gögnum hafa
verið póstlögð til bæiarstjóra og odddvita um land allt
og ber umsækjendum að snúa sér til þeirra en í Reykia
vík til skriístofu Húsnæðismálastofnunar ríkisins að
Laugavegi 24. III. hæð.
Reykjavík, 9. júlí 1962.
HÚSNÆÐISMÁLASTOFNUN RÍKISINS
-r
Þriðjudagur 10. júlí 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (ÍTJJ