Þjóðviljinn - 22.07.1962, Blaðsíða 11

:
ERICH KÁSTNER
eða
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
,.Æ, ég bjarga mér einfovern
veginn,'1 sagði bún. „Ég sendi
þjón eða stdákinn sem selur
tóbak til næsta lögreglulþjóns.“
Budi Struve lyfti brúnum.
„Vi'ljið þér ekki segja mér hvað
næsti lögregluiþjónn á að gera
aleinn gegn tíu eða tuttugu
g'.æpamönnum?"
Hún svaraði ekki.
..Þarna er um að ræða 600.000
krónur.'” hélt hann áfram. „Það
hefur komið fyrir að tveir eða
þrir hafi verið drepnir fyrir
3 mörk og 20 pfen.ninga.“
Iiún sagði: „Ég get iíka hringt
á lögregluistöðina í Rostock“.
„Auðvit|ð.^iM^rteð|imm-
sinnti hann. ,^En pað stooar vrst
lítið. Við érúm áh :iefá v:um-
kringd. ungfrú góð. A'lgerlega
umkringd. Auk Jiess hafa vin-
ir okkar áreiðanlega sett vörð
á Warnemúnde þjóðveginn, sem
getur haft símasamband við um-
sátur.sliðið, ef nauðsyn krefur.
Og strax og vörðurinn tilkynnir
að tögreglubíH sé á leiðinni,
snúa þessir herrar okkur úr
hálsliðnum. Og þá kemur heilt
lögreglulið okbur að litlu haldi.“
Kú'Iz gamli var að verða
gramur. „Hættið I>essu,“ sagði
hann. „Það m'á vel vera að þér
haifið rétt fyrir yður. En hvað
eigum við" að gera? Bíða eftir
Okkar eigin úitför? Það á ekki
beint við mig.“
,íEkki mig iheldur,” sagði
Struve. ,,Ef við hefðum bara
einihverja hugmynd um hvað
þrjótarnir hafa í hyggju.“
Þau þögðu langa stund og
horfðu með vandlætingu á
sprellið og lætin a'Ut í kring,
Sem kom þeim ekiki vitund við.
Þjónnnn færði þeim þrjú glös
af konjaki.
„Jæja, skál,“ urraði Óskar
Kúiz.
Þau lyftu glösunum.
Rudi Struve lagði frá sér glas-
ið án þess að drekka úr þvi.
Hann horfði tiil dyra og sagði:
„Nú byrjar alvaran. Ég æt'la
að biðja ykkur að vera á
verði.‘‘
Þau hin litu i sömu átt. Og
Kúlz gamla sveigdist á konjak-
inu af einskærri undrun. Því
að hinir háttvirtu herrar Storm
og Achtel stóðu í miðjum
salnum. Innum dyrnar fyrir aft-
an þá fiyikktúst fleiri menn sem
virtust vera af sarna sauða-
húsi. j
‘ ..Þessu Hefði ég'ékki trúgð.“
sagði hépra'Strtuve, ..Árás fýrþ
ailra áugúm': Á'. friðartímum?*1.
Hann beygðí sig og sotti toma
iVínflösk.u undan borðinu.
„Hafið þér aðra til?“ spurði
Kiilz gamli. iHann var allt í
'einu orðinn logandi af áhuga og
ljómaði eins og sól í heiði.
Ungi maðurinn rétti honum
flösku. „Gerið svo vél“, hvísl-
aði hann.
,,Ég hefði heldur viljað staf-
inn minn.‘‘ Kútz virtist vera með
allan hugann við stafinn sem
hann hafði gleymt.
íreria Trúbner sagði festulega:
„Fáið mér líka handsprengju.“
„Þvættingur,“ sagði Kú’.z.
„Þegar við förum að isveifla J
kylfunum, þá skríðið þér undir ^
borð í skyndi og haldið fyrir
eyrun.“
„Það kæmi mér aldrei tiil hug-
ar.“
, Gerið bað mín vegna,“ sár-
bændi S’truve. „Tilvo.nandi eig- i
ínmaður .vðar myndi aldrei fyrir. I
gefa okkur. ef þér fengjuð á-
verka í þessu envigi og lituð hér
eftir út eins og þýzkur korps-
stúd,ent.“
„Viljið þér gera svo vel að
láta tilvonandi eiginmann minn
liggja miHi hluta“,- sagði hún
'g'roiú: ,,Háfið heldur’gætúr á|
þofþúrúmím.11 í
Storm og Adhtel höfðu fengið
Sér sæti við eitt borðið og svip-
uðust um í 'salnum. Þegar
Storm litli kom auga á Kúlz,
gamla vinirgi sinn, heilsaði hann
honum með höfuðbeygingu og
brosti út að eyrum.
S’átrarameistarinn gam'li varð
sótrauður í framan. „Þetta er nú
ósvífni í lagi, sagði hann. „Ég
skal láta vínflöskuna ganga á
þessum mish.eppnuðu eyrum
hans, þangað til hann lítur út
eins o.g veggur með glenbrotum.
Og hinn var að reyna að telja
mér trú um að hanp ætíáði a(ð
heimsaekja konu 9Ína og‘ born!“'
„Svo lengí lærir sem lifir,“
staðhæfði Rudi Struve. Og það
átti eftir að sannast.
Því að í næstu andrá slokkn-
aði ljósið í salnum. Salarkynn-
’n, sem hýstu að minnsta kosti
150 manns, fylltust niðamyrkri.
Það sáust ekki lengur stigar.
skot, horn og krókar. Inni var
eins og í myrkvaistofu.
HLJÓMSVEITIN lauk leik
sínum með fölskum samhljómi.
Aðeins fyrsta fiðla lék áfram
nokkra takta. Svo gafst hún upp
líka. Dansfólkið á gólfinu og
gestirnir við borðin hlógu hátt.
Glös ultu um koll. 1 mörgum
hornum var mikið um innileik.
Þeir sem höfðu góða heyrn gátu
greint kossahljóð.
Flestir héldu að þetta væri
frumleg hugdetta forstjórans. En
svo var einhver sem hrópaði:
„Hjálp! Hjálp!” Þaö var kven-
maður.
Hvað átti það að þýða? Var
þetta ennþú spaug? Nú fannst
öllum sem þetfa væri ekki spaug
og hefði aldrei verið það.
Raddir fóru að æpa hyer í
kppp við aðra. Borð og Stölar
ultu um koll með braki og brest-
um. Tré brotnaði. Þjónarnir
bölvuðu eins og ölkúskar. Þeir
voru hræddir urn að fólk styngi
af ón þess að borga. Spegiil
brotnaði. Eða var það glerhurð?
Eða gluggi? Enginn sá neitt og
allt drukknaði í hljóðum. Grótur,
öskur og móðuTsýkishlátrar
blönduðust saman.
„Ljós,” öskraði fólk. „Ljós^
ljós!”
Ringulreiðin var alger. Konum
-var-velt- um^koll. þær héngu í
framandi fatnaði, í dkum og ó-
kunnugum útlimum. Yfir þá sem
lágu á gólfinu stikuðu aðrir og ]•.
reyndu að komast burt. En hvar
voru dyrnar?
Ljósakróna brotnaði í mél.
Glerinu rigndi yfir fólkið. Hróp-
in ó Ijós og köllin á hjálp urðu
æ æðisgengnari og óhugnanlegri.
Þetta var eins og í helvíti.
En í helvíti, þar sem djöflarnir
og veslings syndararnir sáu ekki
glóru.
OG loksins, eftir heila eilífð,
kom ljósið aftur.
Hversu lengi þessi eilífð hafði
staðið — firnm eða tiu mínútur
— það hefði enginn getað sagt
um. Það var ekki heldur neinn
sem spurði um það. Enginn jarð-
skjálfti hefði getað valdið meira
tjóni.
„Eins og eftir syndafióðið“,
sagði jómfrúin í buffinu. Hún
hafði bjargazt uppá afgreiðslu-
borðið. lá á bnjánum í romm-
búðingi og hélt sér dauðahaldi
í Óthellóköku.
Eyðileggingin var óskapleg.
Gestirnir voru líkastir rytjuleg-
u.m sígaunum. Blússur höfðu
rifnað. Það sáust jakkar með
eina errni og tignir Spánverjar
á nærbuxunum. Roskin kona í
klæðum rókókógreifafrúar lá
undir borði, sem oltið hafði um
koll. Hún var með hárið fullt af
þeyttum rjóma og rauðvíni og
bar sig aumlega. Gestir sem troð-
ið hafði verið á, sátu á dans-
gólfipu.. pg.. héldu um hpfuðin.
Vín og sætir drykkir sem runnið
höfðu úr flöskum og glösum,
mynduðu klístruga polia. For-
stjórinn æddi ringlaður um rúst-
irnar og áætlaði tjónið.
Eiginkonur leituðu að mönn-
um sínum. Krypplaðir elskhugar
leituðu að vinkonum sínum.
Þ.jónar leituðii að gestu.m sínum.
Fyrsta fiðia lá í öngviti fyrir
framan hljómsveitarpaliihn.
Fiðluboginn var brotinn. Það
rninnti á Varus í Teutoborgar-
skógi. Mismunurinn var aðeins
sá að rómverska stríðshetjan
hafði ekki varpað sár fram á
fiðlubogg, heldur á,, sverð.
Fiðlan | vaý etns og mölbrotinn
vindlákafcsi.: SaxófónlQÍkarinn sat
ofaní sellóinu og reyndi sprikjl
If
mannaeyjar
M

Þaþ hefur verið betri
veiði nú en í fyrra?
— Já. miikið betri. Það hef-
ur verið prýðílegur afiLi í
sumar. :'
— Ég sé að þ'-ð' íáið stein-
bít lika. *
— Dálítið, þetta -or mjög
blandað. Við íáum mert af
ýsu, ágætri ýsu.
— En hvað nieð humarmn?
— Við höfum faríð þrjá
túra á humar. Það eru minni
bátarnir sem veiða ‘humar-
inn, en þeir stærri eru á
fiskitrolli.
— Er þetta dýr útgerð?
— Nei, þetta er lí'kiegast
ódýrasta útgerðin.
— Hvað er hásetaihlutur í
sumar?
— Ég hef ekki reiknað það
út,- en við erum búnir að
fiiska fyrir ein 4 hundruð. þús-
und brúttó.
— Yfck.ur heíur ekiki dottið
í hug að fara á síld?
— Báturinn er full Lítill.
Hann er 52 tonn. Það er
alltof dýrt að setja öil nauð-
synleg tæ'ki í ekki stærri bát.
— En , langar þig - ekiki á
sí!d?
— Jú.
Ungir sjómenn
Við spmu . feryggju liggur
Gullþórir. Þar er skipstjóri
Gísli Sigmarisson. 24 ára gam-
all, og þetta er fyrsta skipið
sem hann stjórnar. Meðalald-
urinn um borð er ekki hár,
því sá elzti er 25 ára og sá
yng-ti 18 ára.
— Hvernig hefur gengið?
— SæmKega. ú
— Hvað eruð þið búnir a3
vera lengi úti?
— í rúma tvo sólarhringa.
— Ertu ósofinn?
— Það er lií.tið um svefn. Ef
mikið fiiskazt þá getur eng-
irin sofið. Annars er þetta
mjö-g misjafnt. ef lítið kem-
ur í trollið þá geta menn
sofið einhverja stund.
Bláil.1 Helgason fræðir mi*
á því að Gís’.i sé alltaf t
þrúnni meðan togað sé, gvo
varla hefur hann átt mikina
tima til að sofa.
— Þetta er skemimtilegt
starf?
— Það er aútaf gaman aS
sjá hvað kemur í trollið. við
fáum alla mögulega fiaka.
— Hefurðu verið í Stýri-
mannaSkólanum?
— Nei, ég haf 120 tonna
réttindi, en mig langar að
geta fengið réttindi til að
stjórna hvaða skipi seam er.
Þá þarf ég að vera 8 mán*
uði í Stýrimannaskólanum.
— Langar þig ekki á sá'-d
þegar aElafréttirnar eru svona
“ 'góðar? .(1>
—- Jú, það er lang skemimti-
legast að veiða síldina. i
★
Og þá er efeki annað of-tir
en kveðja kóng og prest og
Pál Helgaison. sem hefur
dýrmætum tíma gínum í röft
um staðinn með fréttamann-
inum. Það er aftiur Gunnfaxi,
sem lendir í Eyjum að
morgni. Flugmenirnir eru svo
elskulegir að fljúga með
' ströndinni til baka og útsýnið
,er mjög fagurt. — sj.
LÉTT HEIMAVINNA
Óska eftir sambandi við lagtæka men.n um heimavinnu.'
Upplýsingar í dag klutokan 10—12 og 2—4.
POLYCRAFT — Laugavegi 27.
8.30 Létt morgunlög.
3.10 Morguntónleikar. a) „Veizla
Belshazzars“, kantata eftir
William Walton b) Úr
„Mikrokosmos“ eftir Béla
Bartók. c) Konsert fyrir
píanó og hljómsveit eftir
Otar Tartakisjviloi.
11.00 Messa í Dómkirkjunni
Séra Óskar J. Þorláksson.
Organleikari: Dr. Páll Is-
ólfsson).
14.00 Miðdeigstónleikar: a) Selló-
sónata í g-moll op. 65 eftir
Chopin. b) Anna Moffo
syngúr aríur eftir Rossini,
Bellini og Verdi. c) Fiðlu-
kcnsert í A-dúr (K 219)
eftir Mozart.
17.30 Barnatími (Skeggi Ásbjarn-
arson): a) Tryggvi Tryggva-
son les síðari hluta sögunn-
ar „Þórður þögli“ eftir
Sigurbjörn Sveinsson. b)
Eifa Björg Gunnarsdóttir
les ævintýrð „Gandreiðina"
eítir Helgu Þ. Smára. c)
Litli-Kláús og Stóri-Klúus",
\v „leikrit eítir Torsten Fried-
lander. — Leikstjóri: Klem-
enz Jónsson.
18.30 „Skín við sólu Skagafjörð-
ur“, Gömlu iögin sungin
og leikin.
20.00 Tónleikar: Lýrisk svíta op.
54 eftir Grieg.
20.15 Því gleymi ég aldrei: Tvær
frásögur. a) Þegar ég var
vetrarmaður að Reynivöll-
um og las „buslubæn“.
eftir Steinþór Þói-ðarson
bónda á I-Iala í Suðursveit
(Margrét Jónsdóttir flytur).
b) Hugboð. eftir Víking
- Guðmundsson bónda á
Grundarhóli á Hólsfjöllum
(Indriði G. Þorsteirisson
flytur).
20.40 Kórsöngur: Karlakór Ak-
ureyrar og blandaður kór
syngja. Söngstj.: Áskell
Jónsson og Guðmundur
Jóhannsson. Einsöngvarar:
Guðmundur Karl Öskars-
son, Jóhann Konráðsson
og Svérrir Púlsson: Píanó-
leikari: Guðmundur Jó-
hannsson. a) Nú er vor,
rússneskt þjóðlag. b) Úti
ert þú við eyjar blár, ís-
lenzkt þjúðlag. c) Norge,
mit Norge, eftir Alfred
Paulsen. d) Gullnir vængir,
eftir Giuseppe Verdi. e)
Ég gleymi því aldrei, eft-
ir Sigvalda Kaldalóns. f)
Úr höfn, eftir Sigursvein D.
Kristinsson. g) Góða vor
eftir Jón Björnsson. h)
Gamall ástaróður, eftir
Mollay. i) Sumarkoma, pft,ir
Jóhann Ó. Haraldsson. j)
Kibba, kibba, eftir Petter-
son-Berger k) Lofkvæði,
eftir Pál H. Jónsson. 1)
Lofsöngur. eftir William
Hammond. m) Hulda mín,
eftir Björgvin Guðmunds-
son. n) Á Sprengisandi, eft-
ir Steingrím Hall.
21.25 „Þetta gerðist“: Fréttnæm-
ir atburðir í leikformi. —
önnur frásaga: „Hugrekki
Jacks Kennedy" eftir Bob
Keston, í Þýðingu Jökuls
Jakobssonar. — Leikstjóri:
Flosi ÖÍafsson. Leikendur:
Helgi Skúlason, Róbert
Arnfinnsson, Valdimar Lár-
usson. Gísli Halldórsson,,
Baldvin Halldórsson, Árni
Tryggvason og Þorsteinn
Gunnarsson.
22.10 Danslög. — 23.30 Dagskrúr-
lok.
Mánudagur 23. júlí:
Fastir liðir eins og venjulega,
13.00 „Við vinnuna“ Tónleikar.
18.30 Lög úr kvikmyndum.
20.00 Um daginn og veginn
(Benedikt Gröndal alþrri.)
Gunnarsson.
20.20 Einsöngur: John McCor-
mack syngur.
20.45 Strákurinn frá Stokkseyri,
sem varð biskup í Björgvin
og barón í Rósendal; annað
erindi. (Árni G. Eylands
sendiráðsfulltrúi).
21.00 Frá tónlistarhátíðinni í
Stokkhólmi í fyrra mán-
uði. a) Forleikurinn að ó-
perunni „Selda brúðurin"
eftir Smetana. b) Sinfónía
nr..6 ef.tir..MaEtLnu.
21.35 Útvarpssagan: „Á stofu
fimm“ eftir Guðlaugu
Bénediktsdóttur: I. (Sigur-
laug Áfnadóttir).
22.00 Fréttir, síldveiðiskýrsla.
22.20 Um fiskinn (Stefán Jónsson
fréttamaður).
22.35 Frá tónleikum í Austur-
bæjarbíói 29. maí s.l.: Bor-
is Kunyev leikur á fiðlu og
Igor Chernyshov á píanó:
a) Sónata í g-moll fyrir
fiðlu og píanó eftir
Khátsjatúrían. b) Tvö lög
úr ballettinum „Rómeó og
Júlía“ eftir Prokofjeff. c)
,,Tzigane“ rapsódía fyrir
fiðlu og píanó eftir Ravel. :
í 23.05. Dagskrárlok. *}
S»tmutlvgur 22. júlí 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (JJJ