Þjóðviljinn - 17.10.1962, Blaðsíða 6

6 SÍÐA
ÞJOÐVILJINN
Miðvikudagur 17 október 1962
de Gaulle glímir við
vofu Napóleons III
de Gaulle talar í útvarp. Gaullistar hafa gert
útvarp og sjónvarp í Frakklandi aö áróöurstækj-
Hjón dæmd í fangelsi
Efndu til kvenna-
skipta í vestur-
þýzkum borgum
Hjónin auglýstu eftir fólki með kunningsskap
fyrir augum. Síðan var efnt til samkvæma og var
þar glaumur mikill. Hljómlist ómaði, glösum var
lyft og fólkið sté dans — í svörtum grímum einum
fata.
um þar í landi er um þessar
mundir að afhjúpa svipað at-
hæfi. Fyrir réttinum kom grcini-
lega í ijós, að fjöldi hjóna hafði
tekið þátt í hinu notalega heim-
íiislífi. Fyrirskipaður kvöld-
klæðnaður var svört gríma —
og engin spjör þar fyrir utan.
I Vestur-Þýzkalandi er nektar-
dans alls ekki refsiverður. ekki
einu sinni bótt dansinn sé stig-
inn við annars manns konu. Þar
í landi þrífst nektarstefnan bet-
ur en á nokkrum öðrum stað.
Og í fullkomnu velsæmi ávarpa
Auðmenn flýja
— Nú er úti um notalega
heimislífið okkar kvcinaði 35
ára gömul kona fyrir réttinum
í Heidelberg á þriðjudaginn var.
Sjálf hafði hún aðeins veriö
dæmd skilorðsbundið i sex mán-
aða fangelsi. Eiginmaður hennar
I verður hins vegar að sitja inni
| í 17 mánuði.
Ljósvinir
Hjón þessi höfðu gengizt fyr-
ir kvennavixlunarstöð í Vestur-
Þýzkalandi. Lögreglan í 50 borg-
striplingarnir hver annan sem
herra, frú eða fröken Ljósvin
(Lichtfreund).
Jákvætt fólk
En hvað um það. Hjónin i
Heidelberg voru engir ljósvinir.
Þau auglýstu I blöðunum eftir
„geðprúðum. nútímalegum ,.ón-
um til að blanda geði við" og
„fólki með jákvæða afstöðu til
lífsins sem vill kynnast á góðri
stund“. Rétturinn komst að
þeirri niðurstöðu að skipulögð
kvennavíxlun væri f rauninni
vændismiðlun.
Fram f dagsljósið. hafa verið
dregnar 737 ljósmyndir og 245
svokallaðar skýrslur uro samfar-
ir hinna geðprúðu og jákvæðu
karla og kvenna auk ýmiss kon-
ar gagna annarra.
— Jafnvel götudrósir hefðu
margt og mikið getað lært af
þessum samkvæmum. sagði rétt-
arforsetinn. sem veit að öllum
líkindum um hvað hann er ad
tala. En nú dunar ekki lengur
dansinn f Heidelberg.
STOKKHÖLMI — Sex Svíar
sem veiktust af taugaveiki í
orlofsferð til Mallorcá liggja
nú á farsóttahúsinu í Stokk-
hólmi, Taugaveiki e'r mjög
sjaldgæfur sjúkdómur á Norð-
urlöndum. Sænskir læknar
hafa hins vegar undanfarið
varað menn mjög við slæm-
um heilbrigðisháttum á hinni
víðkunnu ferðamannaey.
um sínum, og enginn er snjallari að beita þeim
ræðunnl um vantraustið á stjórn Pompidou til
íorsætisráðhcrrans voru helgaðar 25 mínútur í
arandstöðunnar sem mest var haft við fengu
en foringi þeirra, Gert var klukkutíma hlé á um-
að ræða hlutdrægni þessarar ríkisstjórnar. Ræðu
útvarpi og sjónvarpi, en þeir forustumenn stjórn-
hálfa aðra mínútu.
Charles de Gaulle Frakklands-
forseta varð ekki orðfall
frekar en endranær þegar einn
samstarfsmanna hans gerðist
svo djarfur að benda' honum
á nð atrangt tekið væri hann
fremja stjórnárskrárbrot
méð því að efna til þjóðarat-
kvseðis. um breytta tilhögun
foróetakjörs án þess að •■þingið
fengi að f jalla um málið.
„Hvernig er hægt að nauðga
sirtni eigin konu“. spurði for-
setinn-, og þar með var málið
útrætt af hans hálfu. de Gaulle
sneið stjórnarskrá fimmta lýð-
Pompidou forsætisráðherra og
Debré fyrirrennari hans voru í
fyrstu andvígir áforminu um
að sniðganga þingið og leggja
stjómarskrárbreytinguna undir
þjóðaratkvæði. Aðrir ráðherrar
voru á sama máli, en de Gaulle
hafði sitt fram eins og endra-
nær. Pierre Sudreau mennta-
málaráðherra..-hótaði- jneica-- aö
segja að láta af embætti í mót-
mælaskyni, en féllst loks á að
Iúta vilja foringjans eins og
félagar hans. Lögfræðingamir í
stjómlagaráðinu og ríkisráðinu
hafa lokið upp einum munni
veldisins eftir sínum smekk,
og hanh télur sig geta með
hana farið eins og honum
sýnist, virt að vettugi það á-
kvæði að stjómarskrárbreyting
öðlist ekki gildi nema hún hafi
fengið samþykki þingsins. Vilji
þjóðarinnar er æðri öllum laga-
bókstaf, segir forsetinn, og
ekki hvarflar að honum sá
möguleiki að þjóðarviljinn og
hans eigin fyrirætlanir geti
farizt á mis.
Vitað er að de Gaulle hefur
lengi alið með sér hug-
myndina um að reka smiðs-
böggið á forsetaveldi í Frakk-
landi með því að leggja val
forsetans í hendur þjóðarinnar
við almenna atkvæðagreiðslu.
Sjálfur var hann kosinn for-
um að óheimilt sé að efna til
stjómarskrárbreytingar á þann
hátt sem de Gaulle gerir, en
hann virðir álit þeirra einskis.
Þjóðin er fullvalda, og er það
ekki margstaðfest að vilji
hans er ævinlega vilji þjóðar-
innar? Um það þarf ekki fleira
að tala.
seti óbeinni kosningu þar sem
80.000 borgarstjórar, oddvitar
og aðrir framámenn höfðu
kosningarrétt. Þjóðhetjuljþminn
af nafni de Gaulle er slíkur
að engu máli skiptir hvemig
hann er kjörinn, áhrifavald
hans er það sama. En herfor- |
inginn gerist nú aldurhniginn ,
og þar að auki sitja morðingj-
ar OAS sífellt um líf hans.
Eina leiðin sem hann sér til að
tryggja eftirmanni sínum svip-
aða valdaaðstöðu og hann .
hefur sjálfur er að koma á1
þjóðkjöri forseta. Eftir bana-1
tilræðið 20. ágúst, þegar j
minnstu munaði að vélbyssu-
skothríð gerði útaf við de j
Gaulle, ákvað hann að vinda j
bráðan bug að því að fá !
stjómarskránni breytt
Samkvæmt stjórnarskránni
sem de Gaulle setti sjálfur
bar honum að leggja tillögu
sína um stjómarskrárbreytingu
fyrir þingið. Um það eru all-
ir sammála, meira r*T segja
Aðfarir de Gaulle við stjórn-
arskrárbreytinguna eru í
raun og veru stjómlagarof, sem
beint er gegn þinginu. Fyrir-
ætlun hans er að gersigra
gömlu stjórnmálaflokkana svo
að þeir eigi sér ekki viðreisn-
ar von, og tryggja þar með
völd síns eigin flokks. Stjóm-
arskrárbreytinguna hefði verið
unnt að gera á löglegarr hátt,
en þá hefði ekki fengizt sama
tækifærið til höfuðorustu við j
stjórnmálaflokkana. de Gaulle J
og fylgismenn hans telja víst
að með tökum sínum á útvarpi
og sjónvarpi verði enginn vandi j
að tryggja ‘sigur í þjóðarat- j
kvæðagreiðslunni 28. október.1
Þingkosningar fara fram í
tveim umferðum 18. og 25.
nóvember. I þeirri fyrri þarf
hreinan meirihluta í einmenn-
ingskjördæmum til að ná kosn-
ingu, í þeirri síðari nægir ein-
faldur meirihluti. Gaullistar
reikna dæmið þannig, að eftir
sigur forsetans í þjóðarat-
kvæðagreiðslunni v tuni kjós-
endur flykkjast til þeirra í
þingkosningunum.
Aðrir telja líklegra að afleið-
ingin verði óbrúanlegt djúp
milli forseta og þings. Hótun
de Gaulle um að segja af sér
nái stjómarskrárbreyting hans
ejkkj franj . að. .ganga er talin
muni tryggja málstað hans
meirihluta i þjóðaratkvæða-
greiðslunni, því fjölmargir ótt-
ast að afleiðingin af valda-
afsali forsetans á þessari stundu
yrði borgarastyrjöld. Hins veg-
ar standa flokkamir djúpum
rótum í frönsku þjóðlífi, svo
margir munu kjósa flokkinn
sinn í þingkosningunum þótt
þeir styðji de Gaulle í þjóðar-
atkvæðagreiðslunni. Hætt er við
að sambúð de Gaulle, með
breytta stjómarskrá' í höndun-
um, og þings, þar sem flokkar
sem hann er nýbúinn að reyna
að skera niður við trog hafa
yfirhöndina, geti orðið allsögu-
leg. Samkvæmt stjómarskránni
er þingrofsvald forsetans bund-
ið þeirri takmörkun að hann
getur ekki beitt því fyrr en
þing er búið að sitja f ár.
í deilunum sem nú eru háðar
í Frakklandi vitna andstæð-
ingar de Gaulle til reynslu
frönsku þjóðarinnar af „sterk-
um mönnum“ og öflugu fram-
kvæmdavaldi fyrr á tímum.
Það vantaði ekki að Napóleon
mikli nyti lýðhylli, en hvemig
endaði ekki stjómarferill hans?
Frændi hans Lúðvík Napóleon
varð þjóðkjörinn -forseti ann-
ars lýðveldisins 1848, en hann
notaði fyrsta tækifæri til að'
fremja stjórnlagarof og gerast
einvaldur. Valdaferli hans lauk
með ósköpum í styrjöldinni við
Þyzkaland 1871. Andstæðingar
de Gaulle eru því ekki með
öllu berskjaldaðir í baráttunni
við þjóðhetjuna. Þegar rætt er
um forsetaveldi í Frakklandi,
sjá menn ósjálfrátt fyrir sér
mynd feitlagins sællífisseggs
með hökuskegg, sem sór að
varðveita lýðveldisstjómarfar
en lét krýna sig keisara og
kallaði með tímanum ósigur og
niðurlægingu yfir þjóðina.
Skeinuhættasti andstæðingur
de Gaulle í stjórnroálaátökun-
um sem nú eru framundan
verður svipur N^gxöeons litla.
M.T.O.
mur um
— Ég vona af öllu hjarta að allt fari vel að lok-
um, ég mun ekki skrifa undir neitt sem komið get-
ur Monaco í koll. Ef Frakkland kemur Monaco
á kaldan klaka verður ríkið að taka afleiðingum
þess, sagði Rainier fursti við trúnaðarmenn sína
í furstahöllinni í Monaco.
ættum við að gera með Frakk-
land? Það myndi aðeins baka
okkur erfiðleika.
En margir eru þeir í Monaco
sem ala ugg í brjósti vegna
framtíðarinnar. Og furstadæm-
inu mæta gífurlegir erfiðleikar
A laugardaginn reistu Frakkar
tollmúr umhverfis Monaco.
Tollverðir voru sendir á vett-
vang en þeir áttu í nokkrum
erfiðleikum við að ákveða hvar
landamærin væru. Á einum stað
liggja þau gegnum kirkju. Altar-
ið er í Frakklandi en skrifta-
stóllinn í Monaco. Á öðrum stað
skipta landamærin knattspyrnu-
velli í tvennt.
Höggormur í Paradís
En hvað um það. Tollverðimir
tóku sér stöðu og spurðu veg-
farendur: Hafið þér eitthvað
tollskylt meðferðis?
Á föstudaginn slitnaði upp úr
samningum milli Frakklands og
Monaco. Samningamönnunum
hafði þó verið veittur sólar-
hrings frestur til að ná sam-
komulagi. En allt kom fyrir
ekki. Monacomenn vildu ekki
fallast á skilmála Frakka:
Frakkland mun ekki halda á-
fram að viðurkenna Monaco sem
slcdttHlðusð Psrsdis
Af þessum sökum verða mörk- a þeirri stundu ^ sem það hættir
in milli Monaco og Frakklands að
að raunverulegum landamæmm.
Endalok viðræðnanna vöktu
muni sína liggja í skugganum á
meðan þeir sjálfir sleiktu sól-
skinið. Ef fjármunirnir verða
dregnir fram í dagsljósiö vegna
aðgerða Frakklands verða þeir
sjálfir að hrökklast úr sólskin-
inu.
Afleiðingin verður algjört
hmn fyrir Monaco. Tekjur af
spilavítinu verða hverfandi. Ef
skattaflóttamennimir yfirgefa
furstadæmið hafa verzlanirnar
ekki lengur neina viðskiptavini.
Og beir sem keypt hafa íbúðirn-
ar 1 háhýsunum hafa venjulega
ráðíð til sín þrjá eða fjóra
þjóna. Hinsvegar er þörf á skött-
iim sáralít.il. Kostnaður ríkisins
Á sunnudaginn fóru fursta-
hjónin I Monaco frá hálfnuð-
um knattspyrnukappleik milli
landsliðs Monacos og liðs fr;<
Frakk'andi

mikla ólgu
20.400 höfðu
höggormur
skríða inn í
í Monaco. Ibúamir
eldrei búizt við að
skattanna mundi
Paradísina þeirra.
Auðmenn á flótta
Margir Monacobúar eru enn
alsendis ókvíðnir.
Ef strið skellur á, sagði
leigubílstjóri einn við blaða-
mann, þá getur það ekki farið
nema á einn veg. Við lofum þvi
bara að þau fríðindi sem nú em
í gildi í Monaco skuli ná til
allrar frönsku þjóðarinnar. Þá
munum við standa sem sigur-
vegarar f París eftir nokkrar
vikur.
— En, bætti hann við, hvað
vera skattalaúst.
Oró hefur gripið um sig með-
al þeirra 14.000 manna sem
afla tekna sinna í Frakklandi
en búa í Monaco.
Órólegri eru þó þeir fjölmörgu
auðmenn sem flúið hafa til
furstadæmisins. Þeir eru nú
famir að taka saman föggur
sínar. Og í þeim ferðaundirbún-
ingi birtist ógnunin við Mon-
aco enn írekar en í tollvörðun-
um frönsku
Peningar í skugganum
I Monaoo hafa að undanfömu
verið reist fjölmörg háhýsi með
rándýmm íbúðum. Alþjóðlegir
kaupsýslumenn hafa flykkzt
þangað og setzt að í íbúðunum.
1 Monaco fundu þeir tilvalinn
stað þar sem þelr gátu látið fjár-
er lítilfjörlegur og heíur þess
fjár verið unnt að aí'la með sölu
bréfspjalda og minjagripa.
Rorginmannlegur
fursti
Monaco er sjálfstætt ríki og
Rainier fursti krefst bess að lit-
ið sé á sig sem fullvalda bjóð-
höfðingja. — Það meginsjónar-
mið hafa Frakkai °kki viður-
kennt, segir hann.
Furstinn hélt útvarpsræðu á
laugardagskvöldið og sagði að
frönsku stjórninni væri ráð-
legast að hefia sanmincaviðræð-
ur á ný.
— Monaco sambykkir aðgerðir
til að- hindra flótta undan skött-
um. En við emm andvígir heim
aðferðum sem Frakkar hafa
beitt til að ná bvl markmiði.