Þjóðviljinn - 16.11.1962, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
ÞJÓÐVILJINN
Föstudagur 16. nóvember 1962
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
GEGGJUN
stúlkuna: „Hjálpið gömlum. bág-
stöddum manni“.
„Ó ..... Jed“. Hún stóð kyrr
— gagntekin samúð — og horfði
á hann með eftirvæntingu.
Jed greip fastar um handlegg-
inn á henni: „Nei, þökk fyrir
Hann dró hana með sér.
,J>etta eru bara látalæti". sagði
hann í eyra henni. Umlið í
manninum dó út að baki þeim
og var eins og grunnur í dimmri
þögninni. þvi að hávaði borgar-
innar var eins og þoka — þéttari
í fjarlægð og aldrei sérlega mik-
iil.
Hún hægði gönguna. „Hvern-
ig geturðu vitað það?“
„Vitað hvað?“ Hann var undr-
andi. „Æ. láttu ekki eins og
krakki, Lyn. Þessi gamli apa-
köttur á trúlega meira í bank-
anum en við eignumst nokkum
tíma.
„Það veizt þú ekkerft um“,
sagði hún þrjózk.
Hann stanzaði undrandi. Hann
fékk óljóst hugboð um að hann
hefði með hranaskap sínum
eyðilagt hið góða skap hennar,
ef til vill rofið einhverja töfra.
Hann mátti ekki til þess hugsa.
Hann sagði: „Heyrðu mig nú.
Auðvitað veit'ég ekkert um það.
en það eru þó talsverðar líkur
til þess að ég hafi rétt fyrir
mér. Það veiztu vel. Og ég kaeri
mig ekkert um að láta snúa á
mig, Lyn. Eigum við ekki að láta
þetta útrætt?"
Hún gekk aftur af stað, en
hún var engu blíðari. Hann sagði
stríðnislega:
„En þú hefðir látið blekkjast,
er ekki svo? Litli kjáni!“
„Ég býst við að ég hefði vilj-
að sjá af fjórðungsdal", sagði
hún lágri röddu. „Ef hann hefði
í raun og veru þurft á hjálp að
halda“.
„Svona máttu ekki vera“. Jed
hló að henni „Litla meyrlynda
kjánaprikið þitt“ Hann beygði
inn á veitingahús með hana.
„Hvernig lízt þér á þetta?“
Jed hafði komið þama áður.
Maturinn var góður. Hann vissi
hvað hann var að gera Honum
þótti það leitt. en kvöldið var
á góðum vegi með að eyðileggj-
ast. Hann vildi reyna hvort
breytt umhverfi. matur og
drykkur gætu endurlífgað fyrri
hugblæ.
Þau fundu borð og Jed pant-
aði mat Lyn sat og beit á vör-
ina Qg horfði niður fyrir sig.
Þegar kokteillinn þeirra kom og
hann lyfti glasinu. leit hún upp
og brosti. Hún sagði: „Ég er alls
ekki meyrlynd Jed. Það er alls
ekki það“.
„Jæia?“ Hann vildi óska að
hún léti þetta umræðuefni kyrrt
liggja, Hann var sjálfur löngu
orðinn leiður á þessu ómerkilega
atviki. ..Drekktu kokteilinn þinn.
telpa mín“ Hann brosti til henn-
ar.
En Lyn sagði: „Þér er ákaflee-’
'létt um að tortryggja annað
fólk". Rödd hennar var mild, en
honum sýndist óveðursblika í
augum hennar og hann fór að
finna til reiði.
Hann sagði rólega og með still-
ingu: „Ég hélt ekki að Þú værir
svona bamaleg. Lyn. Mér datt
Það alls ekki í hug“
„Ég get ekki séð“ sagði hún
og gætti þess vandlega að engr-
ar fyrirlitningar gætti í rödd-
inni, „ég get ekki séð að það
hefði komið að sök. Nokkrir
smápeningar ...... kannski tiu
sent“.
„Hamingjan góða. Lyn“, sagði
hann. „Við skulum ekki fara
að rífast um þetta“
— Nei. Hún ýtti glasinu fram
og aftur um dúkinn og brosti.
— En þú býst alltaf við hinu
versta af fólki, Jed. Ég er búin
að taka eftir því.
— Já, sagði hann brosandi.
— Það er lika skynsamlegt af
þér.
Hún dreypti á glasinu sínu,
setti það frá sér og horfði fram
í salinn.
— Ég er ekkert hrifin af ó-
merkilegri kaldhæðni, sagði hún.
— Ómerkilegri! Hann sprakk.
Kvenfólkið var nú alveg dæma-
laust. Að geta sagt annað eins
og þetta — upp í opið geðið á
honum! Hann skildi að hann
hafði sært hana á einhvem hátt.
En hann vissi líka að hann hafði
ekki gert það viljandi,
— Heyrðu mig nú. vina mín,
sagði hann — Þetta er sá þátt-
ur í uppeldi mínu sem ég hef
orðið að greiða dýmstu verði.
Ég vil ógjaman segja þér hvað
hann hefur kostað mig. Hann
var ennþá öldungis hissa.
— Þú trúir ekki á ...... byrj-
aði hún og varir hennar skulfu.
— Trúi ekki endurtók
hann háðslega — 'Heyrðu ........
æ, kjáninn þinn. Hvað ég trúi
á qh hvað þú trúir á breytir
ekki miklu um tilveruna, eins
og hún er í raun og vem, Það
verðurðu að skilja fyrr eða
síðar, kæra Lyn. Hið eina sem
máli skiptir er hvort manni líð-
ur vel eða illa. Ég kæri mig nú
einu sinni ekki um að láta snúa
á mig og ég er kominn á þa*
stig að ég kæri mig ekki einu
sinni um að snúa á sjálfan mig.
Hún hreyfði augnalokin. — Þetta
er vandræðaheimur sem við lif-
um í sagði hann alvarlegur.
— Er það? sagði Lyn.
Hann var gramur. — Ef þú
ert ekki búin að uppgötva það,
ertu ekki sérlega vel gefin. sagði
hann kuldalega.
— Og hvert er svo framlag
þitt?
— Ég sé um sjálfan mig. Ég
bjarga mér sjálfur. því að það
er eitt sem víst er, að aðrir gera
það ekki fyrir mann. Lyn, hættu
nú! Manneskja, sem heldur að
hún geti frelsað heiminn, er
ennþá á pelabamaskeiðinu. Þú
ert nógu gömul til að vita það.
— Ef allir ályktuðu eins og
þú ..... byrjaði hún með engu
gleðibragði.
• — Þú ert kannskj hrifin af
j skátadrengjunum? sagði hann
i ögrandi. — Þessum litlu sólar-
' geislum ....
— Nei
— Dreymandi ungmenni með
stjörnublik í augum ......
„Hættu nú!
— Jæja. þá hætti ég, sagði
hann. — En ég hef enga löng-
un til að breyta sjálfum mér
og setjast að kökunni með þér.
Hann hafði taumhald á reiði
sinni. Enn á ný bauð hann henni
bros sitt .... og sjálfan sig.
— Mig langar ekkert til þess
heldur, sagði hún. — Ég hef
bara áhuga á hvemig þú lítur
á málin Hún var aftur orðin
lágrödduð.
— En þú ert ekkert sérlega
hrifin af lífsskoðunum mínum?
sagði hann með rödd sem var
hörkulegri en titgangur hans
háfði verið. — Er það þar sem
hundurinn liggur grafinn?
Hún færði til höndina.
— Tja ....... Hann yppti öxl-
um. — Mér þykir það leitt, Lyn,
en mér finnst eiginlega að allt
þetta blaður um alúð og ná-
ungakærleika sé eitt hið hvim-
leiðasta í hvimleiðri veröld. Ég
| veit vel, að svona blaður er
dæmalaust vinsælt, en heldurðu
að mennirnir viti sjálfir um hvað
þeir eru að tala? Ég er þó að
minnsta kosti heiðarlegur, sögðu
augu hans. Ég segi eins og er.
— Og svo. átti ég ekki von á
i yfirheyrslu um lífsskoðanir mín-
ar. Ég hélt að við værum úti
að skemmta okkur.
Varir hennar aðskildust. Hann
las í svip hennar að þau vissu
bæði, að þetta kvöld voru þau
ekki aðeins úti að skemmta
■ sér. En hún sagði ekki neitt.
1 — Éigum við að finna eitt-
hvert leikhús? sagði hann létt-
um rómi. Um leið fannst hon-
um sem þau væru að flýja hvort
frá öðru ef þau færu í leikhús.
Hún sagði: — Hvers væntirðu
þér eiginlega af svona hábölv-
uðum og hvimleiðum heimi?
— Tja-a, til dæmis ástar góðr-
ar konu, svaraði hann léttum
rómi. vegna þess að hann vildi
ekki ræða alvarlega um þetta
mái lengur. En um leið iðraði
hann orða sinna. Hann sá að
varir hennar hvítnuðu. Hann
hafði sært hana aftur, og hann
hafði aðeins ætlað að sigla með
lagni framhjá þessu leiðinda-
skeri. — Ó, Lyn ...... vertu nú
góða stelpan ..... um hvað er-
um við eiginlega að pexa?
Hvernig byrjaði þetta eiginlega?
— Kaffi ......? spurði þjónn-
inn.
— Viltu fá kaffi núna, vina
mín? Jed lagði höndina yfir hönd
hennar.
— Já, þakk fyrir. sagði hún
án þess að brosa. En hann hélt
um hönd hennar og hugsaði með
sér, að hefði hann getað kysst
hana núna. hefði margt gleymzt.
Bunný hlustaði af kurteisi.
Þegar mamma las þessa sögu,
fannst henni hún skemmtilegri.
þegar pabbi las hana, var hún
skemmtileg líka. endaþótt pabbi
lyki aldrei við neina sögu. Hann
fór alltaf að útskýra eitthvað og
útskýringin reyndist alltaf verða
enn önnur saga. Hún sat róleg
upp við koddann með loðhund-
inn í fanginu þangað til röddin
! þagnaði. Nell leit á hana. „Nú
' á ég víst að fara að sofa sgði
Bunný.
— Já Rúmdýnan hreyfðist
og fjaðrimar dúuðu þegar Nell
reis á fætur.
— Ég get sjálf slökkt Ijósið,
sagði Bunný vingjanlega.
— Það er gott, sagði Nell.
Hún lagði bókina á hitt rúm-
ið Hún tók konfektkassann, leit
við einu sinni og hvarf siðan
! fram fyrir.
Bunný slökkti ljósið og sá
skuggana i herberginu taka á
sig myndir. Hún velti fyrir sér
hvort glugginn væri opinn. Nell
hafði ekki gáð að því. Það var
svo þungt og mollulegt loft inni.
Bunný var ekki alveg viss um
að hún kynni að draga upp
rimlatjöldin Hún lá lengi alveg
grafkyrr, en henni fannst hún
ómögulega geta sofnað fyrst hún
vissi ekki hvort glugginn var
opinn. Hún stakk fótunum útúr
rúminu og fann stinn hárin á
gólfteppinu við iljamar. Hún
togaði í mjóar snúrurnar og
eftir andartak heyrðist lágt
skölt og rimlamir snerust til.
Nú gat hún séð. Glugginn var
opinn. Þá var allt í lagi. Bunný
skreið aftur undir teppin. En
loftið var samt sem áður þungt
og það var ekki sama lykt af
koddanum og koddanum hennar
heima. Bunný stakk nefinu nið-
ur í hann og lá kyrr.
Ný verzlun
HÖFUM OPNAÐ NÝJA VERZLUN UNDIR NAFNINU
Vera
Höfum á boðstólum alls konar dömu- og smábama-
fatnað. Gjörið svo vel og lítið inn.
Verzlunin Vera
Hafnarstræti 15. — Sími 10660.
Fríða lónsdóttir. — Anna Árnadóttir.
Samsöngur
Alþýðukórinn SVIR heldur II. samsöng fyrir styTktarfé-
laga sína i kvöld kl. 21.00 i kirkju Óháða safnaðarins
við Háteigsveg.
Söngstjóri: dr. Hallgrímur Helgason
Píanóundirleikur: Guðmundur Jónsson.
BAÐKER
Nýkomin mjög vönduð vestur-þýzk baðker í tveimur
stærðum, hagstætt verð.
Vatnsvirkinn hf.
Skipholti 1. Reykjavík. Sími 19562.
| Nell ýtti hurðinni milli her-
I bergjanna að stöfum. Svo stóð
i hún grafkyrr og hallaði svolítið
undir flatt eins og hún væri að |
. hlusta Herbergi númer 809 fyrir i
) aftan hana var alveg hljótt. 1
ÍHerbegi nr. 807 var dauðakyrrt.
■ Hún leit upp. Stóri lampinn lýsti
við gluggann þar sem stóri stóll-
; inn stóð Litli lamptrin ‘ lýsti'
upp höfðalag rúmanna tveggja.
Annars var allt í skugga.
Nell setti konfektkassann á
annað rúmið og gekk með hljóð-
, lausum skrefum að glugganum
og dró upp rimiatjaldið. Portið
var svo þröngt að hvorki sást
langt upp eða niður. Á veggn-
um á móti var aðeins einn upp-
j lýstur gluggi. Þar var rimla-
I tjaldið dregið upp næstum um
; þriðjung og hún gat séð mið-
bik á kvenmanni sem sat við
skrifborðið. Svart og hvitt belti
var girt um mitti á svörtum
kjól. Annað var ekki að sjá.
Það voru ekki margir heima á
hótel Majestic á kvöldin.
Nell sneri sér á tábroddunum
og stiklaði aftur hljóðlaust inn
í mitt herbergi 807 og stóð kyrr.
Hún stóð ekki lengi kyrr. Enda-
þótt fætur hennar væru um
kyrrt á sama blóminu í mynztr-
inu á gólfteppinu, þá byrjuðu
þeir að dansa. Hælarnir lyftust
og sigu örlítið. þegar hún lét
þungann hvíla á víxl á hægri
og vinstri fæti. Líkami hennar
hreyfðist í ögrandi dansi, án
VALVER—15692—VALVER
«1
-15692—V ALVER—15692—VALVER
05
co
VALVER
Laugavegi 48.
Við aðstoðum
g yður vlð að
CD f ° '+> - n ' Y
in
"j1 gleðja börnin.
a
^ Ávallt úrval
J
< af leikföngum.
>
VALVER—15692—VALVER-
VALVER
Sími 15692.
Scndum heim
og i póstkröfu
<
>
e*
<
pa
w
r
<
>
p1
<
H
W
um land allt g
r
-15692—VALVER—15692—VALVER
T5
';/'?$ * /í#k-
■/' '«&&&*• . K/'\i

.
~ v. . **
k
Rannsókn á máli safnaðarins tók langan tíma. Það
kom í Ijós að flestir félagamir vissu ekkert um athæfi
forsprakkanna og fengu þeir því að fara frjálsir ferða
sinna, en foringjunum var stungið bak við lás og
slá. Þegar Þórður kvaddi Ross major sýndi Ro«
honum mynd sem tekin hafði verið úr lofti af Sant-
anza. Þar sem áður hafði verið sannkölluð gróður-
paradís var nú líflaus auðn. Eftir stóðu aðeins berir
og naktir klettamlr. — Endir.
SNJÓHJÓLBARÐAR
GENERAL
Hinir aíar vinsælu snjóhjólbarðar
komnir aftur
520x12 .......... Kr. 660,00
560x13 .ttt.. — 727 00
590x13 .......... — 727,00
640x13 ......rr;~.T — 853,00
520x14 ......vrv.. — 780,00
750x14 .í.v.. — 1347,00
800x14 ... — 1467,00
560x15 .... .íTTT. — 836,00
640x15 .... — 972,00
670x15 . •.. .ttt.t — 1307,00
710x15 ...TVTTTTT — 1395,00
760x15 . ...TTTTry — 1298 00
800x15 .. — 1907,00
650x16 .t.t.. — 1319,00
HJÓLBARÐINN hf.
Laugavegi 178, Reykjavík — Sími 35260.
Sendisveinar
óskast strax. — Vinnutimi fyrir bádegi.
Þurfa að hafa bjóL
Þjóiviljinn
4