Þjóðviljinn - 27.11.1962, Blaðsíða 10

10 SIÐA
ÞJÓÐVILJINN
Þriðjudagur 27. nóvember 1962
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
GEG6JUN
starði á bréfið sitt, .. o.g jafn-1 uppistand ef ég geri það? Já,
vej í þessari spilltu borg,“ bætti þá væri maður eiginlega villi-
hún loks við með skjálfandi maður. Duttlungafullur — óút-
hendi. reiknanlegur... algerlega villtur.
Hann leit á stúlkuna. Hún
— — — , sat við hliðina á honum og
i horfði á ísinn glamra við glas-
— Dragðu niður rimlatjaldið. ig, ánægð og sljóleg. Hún leit
Nell sat enn við gluggann og! upp. — Þú ert búinn að fá
var enn dreymandi og eins og í j meira en ég, sagði hún.
leiðsju. Hún teygði sig til að l — Satt er það, sagði Jed.
hlýða og Jed fannst hreyfingar, Honum fannst hann alveg alls-
hennar minna á slöngu, þegar! gáður. Hann hafði ekki lengur
hún hallaði sér aftur á bak og ' suðu fyrir eyrunum. Hann hætti
sveigði sig og teygði.
Hann stóð kyrr við dyrnar
að herbergi númer 809, sem
Bunný hafði sjálf horfið inn um.
Það var hljótt í númer 809....
dimmt og hljótt. Svo lokaði
hann dyrunum varlega.
við að láta ísinn í glasið sitt.
Hann ætlaði ekki að drekka
meira — ekki fyrst um sinn.
Hann gaf henni drykk. Hann
settist með volgan drykkinn sinn
milli bandanna.
Hann gat ekki losað sig við
þá tilfinningu, að hann hefði
aðeins naumlega komizt undan
; því að reyna eitthvað skelfilegt.
Bunný slakaði ögn á spennt- Þvættingur er þetta. Jed Tow-
um vöðvunum. Hö.fuðið á henni ers. Vertu ekki að hugsa um
sökk niður í koddann, en aug-1 þetta. Hún v,ar kærulaus. Eng-
un voru ennþá stór og vakandi. inn fær svona hugmyndir. Hún
Hún teygði út höndina eftir hugsaði ekki út í hvað hún var
iitla loðhundinum og dró hann ag gera.
upp að höku. Undir mjúku leik- 1 _ Ég hugsaði ekki út í hvað
fanginu bærðist hálsinn og ég var að gera, sagði Nell. og
reyndi að kingja. | yppti öxlum lítið eitt.
— Ertu huglesari? Hann hall-
aði sér aftur á olnbogann. — Nú
ertu oftar en einu sinni búin
að segja, það sem ég v.ar með
á vörunum.
Hún svaraði ekki.
— En þú hefðir átt aC hafa
gott tak á buxnaskálminni henn-
ar eða eitthvað í þá átt. Skil-
urðu ekki, að þetta var hættu-
legt? Ef framtíðin h-afði engin
áhrif á hugsanir hennar, þá
bekkti. hún sjálfsagt ekki betta
orð, hugsaði hann. Hugtakið
hætta væri henni óskiljanlegt.
Skyldi það vera skýringin? Það
fór hrollur um hann og hann
hratt þessum hugsunum brott.
Jed snerist á hæli, Þú ert
vitlaus, Jed Towers, sagði hann
reiðilega við sjálfan sig — not-
aði orðin til að reka burt hin-
ar óþæglegu myndir. Þú hlýt-
ur að vera vitiaus. Hvemig gat
þér dottið annað eins í hug? Eng-
um gæti dottið í hug að ýta
bami út um glugga á 8. hæð til
þess að losna við að heyra það
gráta? Jafnvel nú var um-
hugsunin ein nóg til þess að
hárin risu á höfði honum.
Hvernig gat honum dottið ann-
að eins í hug?
Hann f°r að veiða ísmola
uppúr skálinni
Honum flaug sem snöggvast í
hug, að svona alger innlifun í
iíðandi stund væri undarlega
Ef eitthvað var til sem hét
hugsanaflutningur, hlaut hann
að vera gagnkvæmur. Ef hún
gat lesið hugsun hans, þá ætti
frumstæð og villt. Að hugsa sér j hann eins að geta lesið eina af
ef fjötramir sem framtíðin legg- hugsunum hennar. Var það ekki
ur á okkur, væru ekki fyrir ( sennilegt? Og hafði hann ekki
hendi? Ef maður segði aldrei gert það? Heyrðu mig nú, Jed
við sjálfan sig: — Ég má ekki (Towers, tapaðu nú ekki alveg
gera þetta. Það verður bara' glórunni! Hugsanaflutningur . . .
drottinn minn dýri! Hypjaðu þig
burt héðan.
En hann var að leita að ein-
hverju til að róa sjálfan sig.
Honum datt eitt i hug. Hann
sagði: — Þú gazt þá ekki kom-
ið út að dansa með mér vegna
bamsins? (Þú hafðir þá ein-
hverja ábyrgðartilfinningu).
— Eddie frændi stjórnar lyft-
unni.
— Hvað þá?
— Hann hefði gripið mig
glóðvolga, ef ég hefði stungið
af, sagði hún rólega. ■— Hann
leyfir mér aldrei að fara neitt
út.
— Frændi þinn . . . svo að
Eddie frændi stjómar lyftunni.
.... hér á hótelinu?
— Já.
— Nú, Jæja. Jed íhugaði þess-
ar upplýsingar. — Þá er það
sjálfsagt hann sem hefur út-
vegað þér starfið?
— Já, sagði hún með þreytu-
legri fyrirlitningu. — Þetta dá-
samlega st.arf.
— Ertu ekki hrifin af því?
—• Hvað er svo sem til að
vera hrifin af? sagði hún. Og
hann sá svarið birtast í höfði
hennar. Hann sá það! Hann gat
lesið það! Jú, þú, hugsaði Nell.
Hann lokaði augunum og
hristi höfuðið. Nei. takk fyrir.
En hann var enn að brjóta heil-
ann og eiginleea var hann ró-
legri núria. Hún Sat hugsað
fram í tímann. Hún hafði mun-
að eftir Eddie í lyftunni.
Hann fór að hugsa um sína
eigin framtíð. f fyrramálið færi
hann með flugvélinni og annað
kvöld væri hann kominn út ó
annað landshorn og gæti rifjað
upp undarlegt kvöld. sem nú var
senn að ijúka. Það var kominn
tími til að fara.
Reiði hans var horfín. Hann
gerði sér í hugarlund, að hann
myndi einhvem tíma hugsa til
baka og segja við einhvern: —
Það var nú bamfóstra í lagi. Þú
getur ekki ímyndað þér hvemig
stúlka það var. Hún var snar-
vitlaus, myndi hann segja. Ef
hann segði þá nokkum tíma I
nokkrum frá þessu.
— Já, sagði hann. — Veiztu
það Nell ...... það hefði getað
verið gaman...... en það fáum
við sem sagt ekki að vita. Eig-
um við að skála fyrir þessu
kvöldi. Svona, við skulum tæma
glösin og kveðjast. Kannski hitt-
umst við í Suður-Ameríku einn
góðan veðurdag.
Hann brosti. Augun í henni
voru alltof blá; það var ekki
endilega liturinn, heldur það að
regnbogahimnan var svo breið.
Þetta voru merkileg augu.
— Þú ferð ekki. sagði hún
án þess að hækka röddina vit-
und. Þetta voru ekki einu sinni
andmæli. Hún sagði þetta bara
stillt og rólega eins og hún væri
að skýra frá staðreynd.
8. KAFLI.
:
Siglufiörður
jRenault Dauphine;
i
Enn höldum við áfram að
sýna fjölbreytnina sem bíla-
valið í SKYNDIHAPP-
DRÆTTI ÞJÓÐVILJANS
hefur uppá að bjóða. í dag
er það mynd af Renault
Dauphine.
Að venju hringdum við til
umboðsins, sem í þeSsu til-
felli er Columbus og fengum
við eftirfarandi upplýsingar:
„RENAULT DAUPHINE er 5
manna 4 dyra (afturdyr með
öryggislæsingu). — Kraft-
mikill 4 cyl. mótor, 31 ha.,
vatnskældur. — Spameytinn,
aðeins 5,9 lítrar á 100 km. —
Öflug vatnsmiðstöð með
rúðublásara. — Sér fjöðrun
á öllum hjólum, og að auki
jafnvægispúðar. — Sérstæð
varahjólsgeymsla, mjög hand-
hæg. — Bifreiðin er ryðvarin
og með sléttri stálplötu að
neðan. Yfirstærð á dekkjum.
— Vatnssprauta fyrir fram-
rúður. — Allir gírar era
synchroniseraðir. — 12 volta
rafkerfi. — Nýtízku fallegt
franskt útlit. — Verð með
ofangreindu: kr. 120.000,00.“
Auk þessa bættu þeir því við
að nú sem stæði ættu þeir
nokkra bíla fyrirliggjandi, en
annars væri afgreiðslufrestur
jafnan 5 vikur.
Það sést betur með hverjum degi sem líður að það borgar sig að kaupa
happdrættismiða. Og það sem fyrst.
Skyndihappdrsefti
■_ • A • ■ • _ _ _
í
h
Þjoöviljans
i

Hin óskráðu lög sem tengja
saman grænar baunií og kjúk-
lingasteik höfðu ekki verið brot-
in í kvöld. Pétur veifaði gaffli
sínum og drap tittlinga til henn-
ar í rauninni bragðaði hann
ekki á matnum.
Rut kom engu niður heldur.
Þau fitluðu við matinn og >lét-
ust borða. En Þau vo.ru hvorugt
komin hingað til að borða. hugs.
aði hún. Hver réttur tók við af
öðrum, rólega og stillilega. eins
og vera bar. án undrunarefna
sem hefði orðið til að trufla
hinn eiginlega tilgang veizlunn-
ar: að sýna sig og siá aðra, tala
hei.lsa .... taka sig út, sessu-
nautunum gullhamra. Já, þetta
var raunverulega gaman.
En nú voru þau næstum bú-
in að gera isnum skil Kaffið
var komið ...... leiðarenrli. Sam-
ræður Péturs við borðdömun^
höfðu smám saman orðið stirð-
ari. Hann sagði færra og færra
Rut varð æ taugaóstyrkar'
fvrír þ>r*r«c; Viönrl Wnri muTTTl-
fyHi af is bráðna í þurrum
munninum. Pétur sa«- og dreynti
á vatnsglasi sínu. tiðar og tið-
ar.
Öðru hverju var sem hinar
almennu samræður og athuga-
semdir borðherrans yrðu að:
engu fyrir Rut — o.g bað var
í hvert skipti sem hún hugsaði
um Bunný Þa.ð var. líka, sprs-
Tegt að myndin sem hún kallað'
fram í hu.ga sér af Bunný var
svo óskvr o» óraunveTuleg. Hún
saaði við sjálfa sig o” mvndað’
nrðin eins og bau hefðu eín-
hvern mátt. að Bunný svæ'fi
værum svefni Hún svæfi ein =
vært og eins vel og hún héfði
gert heima. Já Bunný var raun-
veruleg. Bunnú var imirW hiún-
og kærleika. En þessi hótelher-
bergi — þau gátu aldrei orðið
eins og heimili.
— Auðvitað ekki ,sagði Rut
við sjálfa sig.
En þetta var svo. stór borg,
óendanleg og óþekkt og vestur-
hlutinn virtist svo fjarri austur-
hlutanum, þar sem þau voru —
vera svo óendanlega langt í
burtu.
— Ég ætla bráðum að hringja
heim á hótelið, hvíslaði hún að
Pétri. •— Hvar eru símamir?
— Ég sá þá þegar við kom-
um, sagði Pétur. — Þeir eru
handan við homið þama hjá
speglunum........ — Hann rótaði
í ísnum sínum. Veizlustjórinn
var enn í hrókasamræðum við
sessunauta sina.
— Heldurðu að ég geti lokið
því af fyrst? hvíslaði Rut. Þeir
sem sátu við borð ræðumann-
anna, voru allra lengst frá tvö-
földu dyrunum sem lágu fram
að speglunum sem símarnir voru
bak við. Ég get ómögulega stik-
að alla þessa leið i Ijósrauða
kjólnum mínum, hugsaði Rut.
Það væri alltof áberandi. Og
Pétur getur ekki farið núna.
Veizlustjórinn hafði snúið sér
til á stólnum. Hann dreypti á
kaffinu sínu. Rut fann, hvernig
Pétur stirðnaði. Því að veizlu-
stjórinn hafði litið í áttina til
þeirra og beygt höfuðið svo lít-
ið að varla sást. Augnaráð hans
túlkaði meira en höfuðbeygjan.
Pétur svaraði hneigingu hans
næstum ósýnilega. Veizlustjór-
ínn gerði sig líklegan til að rísa
á fætur, stóll hans þokaðist
hægt frá borðinu.
Þá get ég ekki hringt núna!
I Það er enginn tími til þess
| núna! Rut yrði að gera það á
\ eftir. Þegar ma^urinn var bú-

Framhald af 7. síðu.
mjög mikilvægt fyrir bæinn að
þetta geti þróazt.
Svo er það mikilvægt fyrir
þjóðina í heild að geta komið
vörunni í fullunnið horf, því
vinnuaflið, sem í framleiðsluna
fer verður eftir í landinu og
gefur arð, ef fyrirtækið er hag-
stætt, arð sem fram að þessu
hefur farið til útlanda.
— Nú, ef þessi verksmiðja
kemst upp og sýnir full af-
köst, þá er möguleiki fyrir
fleiri verksmiðjur, er það ekki?
— Jú, og þá komum við með
eigin dósaverksmiðjur og vinn-
um þetta algerlega einir, nema
blikkið verðum við að flytja
inn, og svo náttúrlega kryddið
og annað efni í sósumar. Því
stænra, þeim mun ódýrara og
reksturinn verður hagstæðari á
allan hátt.
Þá er Iíka möguleiki fyrir
því, að við vinnum úr okkar
síld sjálfir, og það væri það
æskilegasta að mínu áliti, ef
við gætum hætt að selja síldina
sem hálfgert hráefni en gætum
unnið úr henni fyllilega sjálfir.
— Þú sagðir áðan, að verk-
smiðjan muni afkasta 16—18
þúsund tunnum á ári með full-
um fyrirhuguðum afköstum.
Hvað mundi þá verða verkefni
fyrir margar slí'kar, ef við ynn-
um úr allri okkar síld sjálfir?
— Mig minnir, að við flytjum
nú út eitthvað yfir 300 þúsund
tunnur, svo það mundi vera
verkefni fynir allt að 20 slík
fyrirtæki.
— Er það nokkuð. sem þú
vilt taka fram að liokurn, Ólaf-
ur?
— Ekki annað en það, að við
erum vongóðir með þetta al'lt
saman.
Og nú má búast við því að
þið stækkið, strax og þið gietið
selt eitthvað magn út?
— Já. þetta verður rifið upp
eftir þörfum, og það er aðeins
undir sölumöguleikumnn kom-
ið, hvenær lagt verður í það,
hvað þetta stækkair og hvemig.
Það er ekki annað en bíða og
sjá hvað sölumennimir getta.
Aftur á móti er það okkar
að sjá um að framiedðslan sé
alltaf góð, við megum ekki
slaka á eftirlitinu með það.
Það má segja að það hafi tek-
izt betur í byrjun en búizt var
við, því það er ekki hægt að
segja að við höfum fengið
neina kvörtun á neinn hátt.
Framleiðslan hefur alls staðar
líkað sérstakieiga vel. Og eftir
því sem við lærum hér sjálf,
bá á þetta enn að batna hvað
gæðin snertir. T-
Ingitnar Óskarsson
Framhald af 9. síðu.
ur hann skrifað ritgerð um
undafífla á Færeyjum. Nú vinn-
ur hann að stóru yfirlitsverki
um útbreiðslu undafífla á ,ís-
landi og kannar í því skyni
m.a. erlend plöntusöfn þar sem
íslenzkar jurtir eru geymdar.
En þessi undramaður hefur
haft það mikinn tíma aflögu,
að hann hefur einnig samið
handbók um. garðagróður ásamt
Ingólfi Davíðssyni og séð um
útgáfu á „Flóru lslands“ með
Ingólfi og Steindóri Steindórs-
syni.
Ingimar hefur verið félagi í
Vísindafélagi Islendinga síðan
1931, og 1960 Var 'hann'kjöYlnn
heiðursfélagi Hins íslenzka
náttúrufræðifélags í viðurkenn-
ingarskyni fyrir vísindastörf
sín.
En Ingimar Óskarsson er
ekki þurr fræðimaður á sviði
náttúrufræða, heldur hefur hann
haft ýmis önnur áhugamál.
Tungumál lærði hann tilsagn-
arlítið, glímdi við latínu og
þýzku, nam esperanto og hefur
m.a. þýtt íslenzk kvæði á það
mál, þ.á.m. Island farsældar
frón, og hafa þessar þýðingar
hans birzt í esperantoritum.
Hann er fyrir löngu kunnur
meðal þjóðar sinnar fyrir fjöl-
mörg útvarpserindi og greinar
í blöðum og tímaritum. — 1
daglegri viðkynningu er Ingi-
mar einstakt prúðmenni og
enga mun hann eiga sér pers-
ónulega óvildarmenn.
Ungt fólk nú á dögum á
sjálfsagt ekki gott með að
skilja þá erfiðleika, sem fátæk-
ir og námfúsir unglingar áttu
við að stríða á æskuárum Ingi-
mars Öskarssonar. Nú verður
ungt fólk ekki af skólagöngu
sökum fátæktar. En mikinn
manndóm hefur þurft til að
ná háu marki með sjálfsnámi
einu saman. Þetta tókst samt
mörgum íslenzkum alþýðu-
mönnum svo að frægt er. Einn
þessara manna er Ingimar Ösk-
arsson. Þótt grimmar nomir
hafi meinað honum skólavist
ungum, tókst honum samt að
brjóta álögin og ná þeirri við-
urkenningu og umbún, sem
móðir náttúra veitir öllum
þeim, er af samvizkusemi og
alúð nema hennar mál.
Ég vil að lokum óska Ingi-
mar til hamingju með afmælið
og með þau miklu störf, er
hann hefur unnið íslenzkum
náttúruvísindum til heílla.
Ingvar Hallgrímsson.
Hörplötur - Harðtex
Nýkomið:
Harðtex: finnskt, 5V5x9.
Hörplötur: 12 - 16 - 18 - 20
- 22 m/m.
Gibsplötur: 9 m/m.
Gaboon: 16 - 19 m/m.
Væntanlegt næstu daga:
Danskt Brenni: 1“ — IV4 —
1V2“ — 2“ — 2V2 — 3“
Oregon Pine S1//^1///.
Eikarspónn og Teakspónn.
Tökum móti pöntunum
Heildverzlun
Hallvcigarstíg 10.
Matreiðslumenn
Félag matreiðslumanna heldur almennan félagsfund í
Alþýðuhúsinu kl. 9.30 e.h. miðvikudaginn 28. nóv.
Mætið allir, og stundvíslega.
STJÓRNIN.