Þjóðviljinn - 03.04.1963, Síða 10

10 SIÐA
HðÐVILJINN
Miðvikudagur 3. apríl 1963
27
Gullið Ijósið lék um fjöllin og
fyllti dalinn þar sem ranchóið
hans Charles Hale var staðsett.
Sólin var brennheit en í skugg-
anum var kalt. Loftið var nap-
urt, það var frost og hiti í senn.
Garnet sat í grasinu hjá appel-
sínutrénu og hallaði sér afturá-
bak. Birtan undirstrikaði beinu
línurnar umhverfis ranchóið.
Appelsínutréð var eins og knippl-
ingavefur af blóðskrúði og ilm-
urinn fyllti loftið. í hlíðunum
uxu villiblóm, blá og Éul blóm
í stórum breiðum og tindarnir
við sjóndeildarhring voru með
hvítar hettur. Allt var svo fallegt
að það var næstum ofraun.
Hún heyrði hófatak. Hún leit
við og sá John. Hann hafði kom-
ið á ranchóið fyrir viku og
hafði haft meðferðis bréfið frá
Florindu. John stökk af baki og
rétti meðreiðarsveininum taum-
inn. Hann stóð og horfði í átt
til fjallanna með annarlegum
svip, og hún hugsaði með sér:
Skyldi hann nokkum tíma hafa
horft á konu á sama hátt og
hann horfir á dásemdir náttúr-
unnar?
Hann kom auga á hana og
brosti og sagði: — Góðan dag-
inn.
Hcrcpre«?fe!fl(H
P E R M A. Garðsenda 21.
simi 33968 Hárgreiðsln. os
snyrtistofa
Dómur. hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN.
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegjn Simi 14662
Hárgreiðslu og snyrtistofa
STEING OG DÓDÓ
Laugavegi 11 sími 24616.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72
Sími 14853
Hárgreiðslustofa
ACSTURBÆJAR
(Maria Guðmundscóttirj
Laugavegj 13 simi 14656
Nuddstofa á sama stað
— Góðan daginn, sagði Garnet
og bætti við: — Hvar varstu
þegar við snæddum morgunverð?
— Ég fór snemma út til að
líta á fáeina . kálfa.
Gamet horfði á grænu aug-
un og kuldalegt, reglulegt and-
litið. John var vinur hennar.
Hann hafði aldrei sagt það, en
hún fann að svo var. Hún hafði
verið svo einmana undanfarna
mánuði, þegar hún hafði orðið
að leyna því að hún var barns-
hafandi. Hún hafði verið hrædd
og einmana. Hún var fegin því
að John var kominn.
— John, sagði hún. — Þú átt
hjá mér afsökunarbeiðni.
— Jæja, fyrir hvað? spurði
John og settist við hliðina á
henni í grasið.
— Garnet benti upp í blóm-
skrýddar hlíðamar. — Þú sagðir
mér að Kalifornía væri svona.
En þegar ég kem hingað í
haust, varð ég skelfilega von-
svikin. Ég hélt þú hefðir spunn-
ið þetta upp.
John sleit fáein öx af vjlli-
hveiti. Það var mér að kenna.
Ég hugsa alltaf um Kaliforníu á
vorin. En ef þú ílendist 'her,
hélt hann áfram. — finnurðu að
nokkrum árum liðnum, að
þurrkatíminn á sína sérstæðu
fegúrð. Hún er svo óvánaleg, að
maður uppgötvar hana ekkj und-
ir eins.
Jæja, hugsaði Garnet, það
myndi hún aidrei uppgötva. Eftir
mánuð væri hún á leið til New
York. Hún horfði á valmúumar
,gulu sem uxu innanum hveitið
og sagði:
— f bréfinu skrifaði Florinda.
að þú hefðir gefið ranchóinu þínu
nafn eftir valmúunni.
Hann kinkaði kolli. — Kaliforn-
íubúar kalla valmúuna flor tor-
osa, blómið harðgerða. Þess
vegna kallaði ég jörðina mina
E1 rancho de la Flor Torosa.
Það varð andartaks þögn. John
horfði ekki á hana heldur á
fjöllin.
— Hvemig hefurðu fengið
svona miklar mætur á blómum?
spurði hún. — Ég hef alltaf
verið hrifin af blómum, en ég
hef aldrei vitað neitt um þau að
ráði.
— Þú ert alin upp milli múr-
veggja og götusteina. sagði John.
— Ég áttj heima á plantekru.
— En þú tekur eftir öl'lu. sagði
Garnet -- Steinum og trjám og
f.iöllum líka auk blómanna.
Fm^di fólks á sér alls ekki neitt
af þessu.
John eit niður Hann tíndi
enn nokkur hveitiöx. — Ég var
talsvert einmana sem barn. sagði
hann — Jörðin var vinur minn.
Allt þetta sem óx og breyttist
á hverjum degi steinarnir sem
aldrei breyttust — þeim gat ég
treyst. Hann þagnaði og hélt
síðan áfram: — Það er alltaf
hægt að treysta moldinni og því
sem úr henni vex. Þú veizt hvers
vænta má. Stundum sýnir hún
þér grimmd, en sú grimmd er
hörð og hreinleg. Hún kvelur
þig ekki með eigin eymd.
Garnet fann að hún greip um
grösin rétt eins og hann. John
hafði ekkj horft á hana meðan
hann var að tala. Kannski hafði
hann verið að hugsa um Oliver,
þegar hann sagði síðustu orðin.
Hún spurði:
— Er það þess vegna sem þér
er lítið um manneskjumar?
Vegna þesg að þær kvelja þig
með sinni eigin eymd?
— Já, sagð; John. — Það er
ekki hægt að treysta manneskj-
unum. Hann ieit upp og þáð
vottaði fyrir brosi í munnvikinu.
Ég sannaði þér það, var ekki
svo?
— Ég skii ekki hvað þú átt
við.
— Ég hefði átt að segja þér
sannleikann um Carmelitu Vel-
•asco. sagðj John.
Þetta var í fyrsta sinn sem
hann hafði minnzt á Carmelitu
við hana. En hann hafði verið
viku um kyrrt og vissi að sjá'lf-
sögðu að hún þekkti alla söguna.
Oliver hafði trúlega sagt honum
frá jarðskjálftanum sem orðið
hafði til þess að hún fann ark-
imar úr bréfinu. Oliver hafði
ekki nefnt það við hana. Oliver
sagði henni næstum ekki neitt
nú orðið. Hann ætlaði að standa
við loforð sitt um að fara með
hana heim og var búinn að
kaupa múldýr fyrir ferðalagið.
En hann hafði orðið æ þegjanda-
legri þessa mánuði sem köld
vanþóknun Charlesar hafði
beinzt að honum.
— Ég lái þér ekki þótt þú
hafir ekki sagt mér það, svaraði
Garnet. — Það var ekki þér
viðkomandi.
— Nei, sagði John. — Reyndar
ekki. En mér þykir leitt að þú
skyldir komast að þessu á svo
hranalegan hátt.
Garnet tók upp appelsinublóm
sem fallið hafði til jarðar og
marði það milli fingranna.
Krónublöðin voru hvít og vax-
kennd. Hún hafði sektarkennd
gagnvart Carmelítu, hún vissi
ekki hvers vegna, en þannig var
það nú samt. Meðan hún horfði
á marin blöðin, sagði hún lágri
röddu:
— Ég býst við ég hefði orð-
ið reið, ef þú hefðir sagt mér
það. Mér hefði sjálfsagt fundizt
þú vera að skipta þér af því
sem þér kom ekki við.
— Það kom mér ekki við,
sagði John. — og það gerir það
ekkj enn En það hefur dálítið
annað komið fyrir. hélt hann á-
fram fastmæltur, — og mér
finnst þú ættir að fá að vita
það og þess vegna segi ég þér
það. Hún hrökk við og sneri sér
að honum. John hafði spennt
greipar um hnén. Hún tók eftir
því að hendur hans voru langar
og grannar. Hörundið var dökk-
brúnt af sól og útiveru og hend-
urnar voru mjög sterklegar.
— Ég hef hugsað mér að segja
þér það núna, sagði John. Hann
baetti ekki við: „vegna þess að
Oliver gerir það ekki,“ en hún
bætti því sjáíf við í huganum
og hún var viss um að hann
gerði það líka. Hann hélt á-
fram. — Ef þér þykir miður
að ég skuli segja bað. þá ségðu
ti'l. Carmelita er dáin.
Garnet sleppti blóminu. Henni
varð bókstaflega illt af sam-
vizkubiti — En ég hélt — ég
hélt henni liði vei. stamaði hún.
— Hennj leið vel, sagði John.
— Hún dvaldist fyrir norðan
hjá frænku sinni. Hún fór í út-
reiðartúr með bamið í fanginu.
Hún reið fram af hengiflugi. Þau
dóu bæði.
Gamet greip fyrir munninn.
— Ó, John, sagði hún. — Held-
Höfn vi5
Dyrhólaey
Framhald af 8.'síðu.
höfn, enda þótt kjörveiði sé
rétt við bæjardymar.
Hvers eiga Vestur-Skaftfell-
ingar að gjalda að fá ekki að
hagnýta sér sín gjöfulu fiski-
. mið? Árlega er varið tugum og
hundruðum milljóna til að
byggja og bæta hafnir víðsveg-
ar um land. Er það þá ofrausn,
að byggðar séu tvær hafnir á
strandlengjunni frá Reykjavík
til Homafjarðar, jafnvel þótt
þær verði dýrar? Að þessari
strandlengju liggja víðlendustu
landbúnaðarhémð Islands, sem
hljóta með tíð og tima að verða
þéttbýl og þaulræktuð. Jafn-
framt því sem þetta eru mestu
framtíðarhéruð íslenzks land-
búnaðar, eru þar skilyrði til
rafvæðingar betri en annars
staðar á landinu, og er því
vafalaust, að þar rís upp stór-
iðnaður mjög fljótlega. Ekkert
er eðlilegra en að slík hémð
eigi greiðan aðgang að góðum
og öruggum höfnum.
Enginn mun treysta sér til
að andmæla né vinna því í
gegn. Allir virðast sammála um
réttmæti þess að byggja höfn í
Þorlákhöfn. Með þeirri höfn er
vel séð fyrir vesturhluta Suð-
urlands, en hún leysir á engan
hátt úr brýnni þörf austurhlut-
ans. Eini staðurinn, sem til
greina kemur í því efni, er
Dyrhólaey. Höfn á þesum stað
hefur lengi verið draumur Vest-
ur-Skaftfellinga. Sá draumur
verður að rætast mjög fjótlega,
ef þar eiga að skapast lífsskil-
yrði sambærileg við aðra lands-
hluta. Hér að framan hafa ver-
ið leidd að því rök, að þjóð-
hagsleg nauðsyn krefst bættra
hafnarskilyrða við Suðurland,
er þó langt frá því, að öll kurl
séu þar komin til grafar. T.d.
má benda á það, að hafnleysið
felur í sér gífurlega slysahættu,
eins og margsinnis hefur komið
í ljós. Nauðsyn lífhafnar á þess-
ari hættulegu strönd er augljós
og brýn, og er vandséð, hvernig
hægt er að láta reka á reiðan-
um í þessu efni öllu lengur.
Eins og ég hef vikið litillega
að hér að framan, þá er mjög
almennur áhugi fyrir því hér
um slóðir, að nú þegar verði
hafizt handa um undirbúning
að hafnargerð við Dyrhólaey.
En menn virðast vera eitthvað
deigir við að láta álit sitt í
ljós á þessu máli. Engin ástæða
er til slíkrar hlédrægni. Hér er
um stórmál að ræða og auk
þess lífshagsmunamál okkar,
sem þetta hérað byggjum.
Við eigum að fyigja því
eftir með festu og sam-
heldni. „Þagni dægurþras og
rígur“ var eitt sinn kveðið af-
öðru tilefni. Þessi orð ættum
við að gera að einkunnarorðum
okkar í þessu máli. Ef við
stöndum öll saman, þá verður
höfn við Dyrhólaey staðreynd
innan tíðar. Að öðrum kosti
getur svo farið, að við, sem nú
lifum, verðum öll gengin fyrir
ættemisstapa, áður en sá
draumur rætist.
Vík, 30. marz 1963.
Bjöm Jónsson.
Það er dásamlegt að kynnast
þessum litlu frumum . . .
Hamingjan góða. Svona
stækkunargler gæti ég notaA
Þetta kemur sér aldeilis . . . þegar ég þarf að athuga
vel . . . skyndiávísanir
SKOTTA
Jú, — þetta er útvarpið mitt. Heimtaði það sem tryggingu íyrig
túkallinn, sem hann lánaði mér.
Samgöngumól
Framhald af 8. síðu.
ætlað er að annast daglegar
ferðir fram og til baka milli
Vestmannaeyja og Þorláks-
hafnar. Er á það bent í grein-
argerð frumvarpsins, að skip
þetta þyrfti að geta tekið upp
fastar ferðir um leið og lokið
er þeim áfanga, sem nú er unn-
ið að við hafnargerð í Þor-
lákshöfn. Með því að hrinda
þessu máli í framkvæmd má
telja að samgöngur við Vest-
mannaeyjar kæmusj í tiltölu-
lega öruggt horf. Ferð með
skipi frá Vestmannaeyjum til
Þorlákshafnar mundi taka um
3% tíma og bílferð um
Þrenigslaveg til Reykjavíkur 1
tíma, eða 3% tíma alls. En eins
og nú er háttað tekur sjóferð-
in Reykjavík—Vestmannaeyjar
minnst 10 tíma °S fastar ferð-
’ir-eru aðeins 2—3 í viku.• Hér•
er því um mikið hagsmunamál ’
að ræða fyrir Vestmannaey-
inga. — Meðflutningsmenn að
þessu frumvarpi eru þeir Ágúst
Þorvaldsson og Björn Fr.
Bjömsson.
Við afgreiðslu fjárlaga fyrir
árið 1963 flutti Karl Guðjóns-
son till.ögu um heimild handa
ríkisstjórninni til þess að taka
allt að 25 milljón króna lán til
þesg að ljúka undirbúningi og
hefja smíði nýrrar brúar yfir
Ölfusá hjá Óseyramesi. Með-
flutningsmenn að þessari til-
lögu voru þeir Ágúst Þorvalds-
son og Bjöm Fr. Björnsson. —
Þingmenn stjórnarflokkanna
sameinuðust um að fella þessa
tillögu, og snerust þannig á
móti þessu hagsmunamáli Sunn-
lendinga. — Áður hefur verið
gerð rækileg grein fyrir þessu
máli hér á Suðurlandssíðunni
(Grein Björgvins Sigurðssouaft
Stokkseyri) og verður því ekfci
farið nánar út í það að þessa
sinni.
I
Loforð og efndir á
endurskoðun vegalaga
Aðeins eitt þeirra mála, sem
hér hafa verið nefnd, hefor
hlotið þinglega afgreiðslu og er
það síðast talda málið, en það
mun vera af þeirri ástæðn
einni, að núverandi þingmeiri-
hluti íhalds og krata gat ekld
komizt undan því að afgreiða
það, þar sem það var flutt í
sambandi við afgreiðslu fjár-
laganna. Og eins og fyrr segir
sameinuðust stjómarflokkarnir
um að fella það. — Hin málin
liggja enn óafgreidd fyrir AI-
þingi, og hefur þó eitt þeirra,
frumvarp um breytingar á
vegalögum verið flutt áður á
þingi, og þingmenn þvi gjör-
kunnugir efni ;þess. Þegar málið
var fyrst flutt, lýsti samgön.gu-
málaráðherra, Ingólfur Jóns-
son, því yfir, að hér væri um
merkt mál að ræða og yrði það
tekið til athugunar við endur-
skoður) vegalaganna, sem myndi
verða Jokið á þessu kjörtíma-
bili. Og fékkst málið ekki af-
gréitt frá nefnd með tilvisuti
til þessa.
f síðast liðinni viku lýsti
þessi sami ráðherra því hins
vegar yfir á Alþingi, að end-
urskoðun vegalaganna yrði ekkf
lokið nógu snemma til þess aS
unnt yrði að leggja málið fyr-
ir þetta þing. Verður nú fróð-
legt að sjá, hvort ráðherrann
og samflokksmenn hans leggj-
ast enn gegn afgreiðslu þeirra
tillagna um breytingar á vega-
lögunum, sem fyrir liggja.
SAMSÖNGUR
Kvennakór SVFÍ í Reykjavík og Karlakór
Keflavíkur halda söngskemmtun í Gamla
Bíó í kvöld, miðvikudaginn 3. apríl, og
fimmtudaginn 4. apríl kl. 7. — Söngstjóri:
Herbert Hriberschek Ágústsson.
EINSÖNGVARAR:
Eygló Vik'törsdóttir,
Þóruun Ólafsdóttir
Vincenzo M. Demetz
Erlingur Vigfússon
Haukur Þórðarson
Hjálmar Kjartansson
Böðvar Pálsson.
VIÐ FLYGILINN:
Ásgeir Beinteinsson.
Aðgöngumiðar seldir í bókaverzlun ísafold-
ar, Sigurðar Kristjánssonar. Eymunds-
sonar og Drangey.
4
4