Þjóðviljinn - 11.05.1963, Blaðsíða 8

g SfÐA
TA
I
!
i
l
I
!
ÞJðÐVILIINN
Frú /esendum
RITSTJÓRI: UNNUR EIRÍKSDÓTTIR
Það er ekkert gaman
kj ÁRTÁH fÁHA
að hrekkja...
Tuttii, skósmiðurinn í Puta-
landi var að keppast við að
stníéá skó hánda vini sín
um herra Jcnbba, en hann
vár járnsmiður. Þegar hann
vár áð léggja síðustu hönd á
verkið var barið að dyrum.
— Kom inn, kallaði Tumi,
óg Jobbi gekk inn.
— Nei, komdu blessaður. þú
kémur mátulega. ég er alveg
að ljúka við skóna þína.
— Við skulum láta skóna
éifa sig í þetta sinn, sagði
Jóbbi. — Ég þarf að rseða
við þig alvarlegt mál.
Tumi leit á hann, hissa,
þáð var ekki líkt gamla járn-
smiðnum að vera með á-
hyggjur. Þá tók hann eftir
því að Jobbi var allur reiin-
aftdi blautur.
— Hámingjan góða, ég
vissi ekki að það væri komjn
rigttiftg.
I
i
I
í
!
— Rigning, það er engin
riiþiing! hrópaði Jobbi.
— En þú ert samt blautur,
ságtði Tumi.
— Ég veit það, og þess
vegna kom ég til þín. Það
vár þessi óþolandi hrekkja-
ormur, hann Pési. sem fór
svoná með mig.
— Nú, svo þannig liggur
í því, sagði Tumi. — Hvað
gér.ði hánn núna?
SKRÍTLUR
Sþákónan: — Þér verðið
bláfátsékur vésálingur þang-
að tii um fertugt.
Viðskiptavinurinn: (vongóð-
ur) — Ög hváð tékur þá
við* *
Sþákonan: — Þá vérðjð þér
farfnn áð vénjast því.
Sigríður: — Ég hef heyrt
að hjónin héma í naesta húsi
»éu haeði byrjuð að læra
frónsku.
JódíS: — Já. þau eru búin
að taka franskt fósturbarn,
og nú eru þau að læra
frðnsku til þess að geta skil-
ið það þegar það fer að tala.
Bóndinn: — Hversvegna
ertu þarna uppi í eplatrénu
tttínu drengur?
Drengurinn: — Það stend-
ur þama: Bannað að ganga
á grasinu.
— Ég maetti honum rétt áð-
an hjá pósthúsi-' i hann var
með stórt blóm í hnappagat-
inu og bauð mér að finna
hvað ilmurinn af því væri
góður. En þegar ég kom méð
nefið alveg niður að blóm-
inu, sprautaðist úr því vatn
yfir mig allan.
— Þetta hefur verið vatns-
byssa. útbúin eins og blóm,
sagði Tumi,
— Já, þetta var vatns-
byssa, hreytti Jobbi út úr
sér. Rétt eitt hrekkjabragð-
ið hans Pésa. En nú er nóg
komið í gær skaut hann upp
flugeldi fyrir aftan þvotta-
konuna. og henni varð svo
bilt við, að hún missti nið-
ur fulla körfu af hreinum
þvotti ofan í moldina.
Tumi stundi mæðulega.
Það var satt. sem Jobbi
sagði, það var meira en nóg
komið af prakkarastrikunum
hans Pésa. Fyrst hafði fólki
þótt gaman að breilum hans,
en nú voru allir orðnir dauð-
uppgefnir á honum, þvi hann
gerði ekkerf annað en
hrekk.ia og stríða.
— Hann er að verða hrein-
asti vandræðapiltur, getur þú
ekki fundið eitthvert ráð til
að kenna honum betri siði,
sagði Jobbi.
— Ég skal hugsa um það,
meiru get ég ekki lofað. svar-
aði Tumi.
Allan daginn sat hann i
þungum þönkum og hugsaði
málið. Og rétt um það leyti
sem hann lokaði skóbúðinni.
hafði hann fengið góða hug-
mynd.
Um kvöldið, þegar hann
vissi að Pési mundi vera
sofnaður fór hann heim til
hans. það er að segja, hann
fór ekki inn í húsið, og hann
gætti þess vel að enginn yrði
hans var. Hann vissi hvar
svefnherbergisglugginn hans
Pésa var. Þangað læddist
hann og limdi svartan pappír
fyrir hverja einustu rúðu.
Tumi vissi að Pési vaknaði
alltaf þegar haninn byrjaði
að gala á morgnanna. Þess
vegna lokaði hann hanann
inni í kofa.
Það er lítill vandi að gizka
á hvernig fór. Næsta morgun
heyrði óþekktarormurinn
hann Pétur ekkert hanagal,
og þegar hann rumskaði og
opnaði augun, sá hann að þáð
var enn svarta myrkur. svo
hnn sneri sér á hina hliðina
og hélt áfram að sofa.
Það var ekki fyrr en um

Eiríkur og töðuþjófurnir
hádegi, að hann glaðvaknaði
og sá hvernig í öllu lá.
Pési vann á saumastofu, og
þegar hann mætti loksins i
vinnunni eftir hádegið, þá
var skraddarinn, húsbóndi
hans, bálreiður.
— Hvar hefurðu verið að
slæpast í allan morgun?
spurði hann.
Pési sagði ho.num hvernig
leikið hafði verið á hann. Þá
hló skraddarinn. — Þetta
áttirðu svo sannarlega skilið,
sagði hann.
En Tumi var ákveðinn í
því að láta ekki sitja við
þetta. Pési átti að fá fleiri
lexíur. annars var hætt vi-*
að hann héldi áfram hrekk'
unum.
(Framhald).
Einhverntíma komu ver-
menn að Vogsósum, stálu þeir
töðu frá presti og höfðu sig
svo burtu hið bráðasta. Þeg-
ar þeir komu fyrst að vatni,
tóku hestamir að drekka og
voru að því lengi dags. Varð
þeim ekki komið lengra. Urðu
vermenn að hverfa aftur og
segja presti vandræði sín.
Hann brosti við og mælti:
— Hún er megn. Vogsosa-
taðan, Farið férða yðar ó-
hindraðir, og skal það véra
ykkur víti. sém þið missið
í Grindavík. — Þangað kómu
þeir degi seinna en lagsménn
þeirra óg höfðu setið af sér
hundráð. Ekki vildu ver-
menn oftar békkjast við séra
Eirík.
— Allar blöðrur í Parísár-
• borg komu svífándi til
Pascals, og dönsuðu i krin.c-
um hann.
- Hann tók báðum hönd-
fit um um öll bönd-
sem fest voru við
blöðrurnar.
— Blöðrurnár hófu hánn
* á lóft, og hann fláug áf
stað, Hvért haldið þið að
ferðinnj hafj verið héitið?
Það skal ég segja ykkur. —
Umhverfis jörðina áttu blöðr-
urnar að fljúga með hann.
Hvorki meira né minna. Og
þar með lýkur þessari sögu.
• Laugardagur ll. mai 19ó3
\ Vorfundur F.í. um
2 sölumái og vetrar-
!
áætlun
HESTuKiMé? ÓM&UHftit j |
Hinn árlegi vorfundur fulltrúa
Flugfélags Islands erlendis og
deildarstjóra frá aðalskrifstofu
félágsins í Reykjavík, var ný-
lega haldinn i Björgvin í Nor-
egi. Rædd voru sölumálefni milli-
landaflugsins og lögð drög að enn
frekari kynningar- og útbreiðslu-
starfsemi Flugfélags Islands í
því skyni að kynna ísland sem
ferðamannaland.
Þá var rædd næsta vetraráætl-
un milliandaflugsins. Meðan á
fundinum stóð birtust greinar um
Island og Flugfélag Islands í
blöðum í Bergen og Birgir Þór-
hallsson deildarstjóri kom fram
í útvarpsviðtali, þar sem hann
ræddi um væntanlegt Færeyja-
flug. sem áætlað er að hafi við-
komu í Bergen og kynnti starf-
semi Flugfélagsins.
I Wyszynski kard-
| ínáli í Rómaborg
ö RÓM 8/5 — Stefan Wyszynski
J kardináli, æðsti maður kaþólsku
■ kirkjunnar í Póllandi. kom í dag
J til Rómar. 1 för með honum var
| érkibiskupinn í Poznan, Anton
* Baraniak. Ekki er vitað hve lengi
| Wyszynski mun dveljast í Róm
w að þessu sinni. en búizt er við
I að hann sé þangað kominn til að
w ræða undirbúning undir fram-
I hald kirkjuþingsins sem hefst
k aftur f Róm 8. september.
I
i
i
Rauda blaðr-n !
!
fe
*
I
Vinnu-
þrælkun
Framhald af 7. síðu.
þýðuflokksríkisstjóm að hálfu,
reyndi að lifa af launum áttá
stunda vinnudags. myndj deyja
úr hungri. Gamla fjörutíu ára
hugsjónin, sem borin var fram
á grjóthrúgu Alþýðuhússins
1923 þýddi nú hungurdauða
undir samstjóm íhaids og
krata, ef til framkvæmda
kaémi.
Þétta er þyngsti áfeHisdóm-
ur sém hugsanlegt er að verði
sagður um núverandi stjórnar-
völd við þau velmegunarskil-
vrði. sem eru fyrir hendi. Og
hann''er sagður af einum al-
þaégasta skósveini ríkisetjórn-
arinnar sjálfrar.
Þessi mynd er óglevmanleg.
Alþýðufokks-ríkisstjórn við
völd að hálfu. Aflabrögð meiri
en dæmi eru til sem 02 bióð-
arframleiðsla.
En átta stunda vinnudagur
verkafólks jafngildir HUNGUR-
DAUÐA.
Þétta er þjóðlífsmynd á bvi
herrans ári 1963 — mánuði
fyrir álþingiskosningar.
— R.
i
i