Þjóðviljinn - 18.05.1963, Blaðsíða 8

f
9
taugapdagurinn 18. mai 1963
1
!
!
I
I
i
>
I
I
I
I
I
I
I
I
*
I
i
i
BTUNDIN
RITSTJÓRI: UNNUR EIRÍKSDÓTTIR
Það er ekkert gaman
að hrekkja...
MÓÐVILJINN
Laugardagurinn 18. maí 1963
NSesta kvöld, þegar Pési
var sofnaður, læddist Tumi
aftur að svefnherbergisglugg-
anum hans. f þetta sinn hafði
hatin meðferðis nokkur
maurildi. Hann límdi maur-
ildin á gluggakistuna, og gal-
aði svo nokkrum sinnum eins
og hani. Pési vaknaði við
galið, og leit í kringum sig.
Maurildin glóðu og glömp-
uðu í gluggakistunni og
gérðu það að verkum að al-
bjart var herberginu. Pési
var satt að segja dauðsyfj-
aður, og gat varla trúað að
það væri kominn dagur.
Það hlaut þó að vera fyrst
bjart var orðið og haninn
byrjaður að gala. Hánn
hoppaði fram úr rúminu og
klæddi sig í flýti. Nú ætlaði
hann að vera viss um að
koma ekki of seint í vinn-
una. Á leið sinni í vinnuna
tók hann eftir því að göt-
urnar voru auðar og tómar,
ekki nokkur maður á ferli,
Og það var líka óvenju
dimmt. Og þegar hann kom
að húsinu þar sem sauma-
stoían var fann hann allar
dyr læstar og tjöldin dreg-
in fyrir gluggana.
Pési barði nokkur þung
högg á dymar. — Vakriaðu
Frá lesendum
WíW:
't /.i,:--u
*inH-

%

fióis Jófi-Sdóttir
t&WóVJ <}
Ai VHCfLWmVf
Myndirnar: Bamavagn og vegur er eftir Guðrúnu Hall-
dórsdóttur, Kámesbraut 14 (5 ára). — Stelpur í teyjutvisti
er eftir Rósu Jónsdóttur, 7 ára, Óðinsgötu 9.
•&
húsbóndi, það er kominn
morgunn og þú ættir að vera
búinn að opna fyrir löngu,
hrópaði hann.
f sama bili kom lögreglu-
þjónninn í Putalandi þar að.
Hvað gengur á hér? — spurði
hann. Pési sagði honum að
skraddarinn hefði víst sof-
ið yfir sig, og hann væri að
reyna að vekja hann. Lög-
regluþjónninn skellihló. —
Þú ert nú meiri kjáninn,
veiztu ekki að klukkan er
tólf á miðnætti? Það hefur
einhver verið að gabba þig.
Farðu strax heim að sofa.
Pési varð skömmustu-legur
þegar hann heyrði þetta, og
flýtti sér heim. Þá kom
hann auga á maurildin í
glukkakistunni, og sá, að
einhver var að leika sér að
því að stríða honum.
En Tuma þótti ekki nóg
komið enn. Hann ætlaði að
gera Pésa einn grikk ennþá.
Þess vegna helmsótti hann
hvern einasta mann í ná-
grennjnu og mælti svo fyrir
að næsta dag skyldu allir
láta sem þelr þekktu ekki
Pesa, hefðu aldrei á ævi
sinni séð hann. Svo næsta
morgun þegar Pési fór í
vinnuna, og nú var alvöru-
morgun og alvörusólskin,
bauð hann góðan dag öllum
sem hann mætti, en enginn
tók kveð.iu hans. Hann mætti
póstinum, þvottakonunni.
járnsmiðnum og mörgum
fleiri, en það fór allt á
sömu leið. fólkið leit aðeins
á hann, en þóttist ekki
þekkja hann. — Þetta er
skrítið. sagði Pési við sjálf-
an sig, hvernig stendur á
því að enginn þekkir mig
lengur?
Þegar hann kom irnn í
saumastofuna og ætlaði að
taka til við vinnu sína. sagði
skraddarinn: — Fairðu út
undir eins. ég þekki þig
ekki.
— En ég er hann Pési,
sagði Pési vesældarlega.
— Tóm vitleysa, hypjaðu
þig út það bráðasta. sagði
skraddarinn.
Pési hrökklaðist út og
reyndi að fá einhvern sem
hann mætti til þess að tala
við sig, en það var árang-
urslaust. Aumingja Pési,
honum datt ekki í hug að
fólkið væri að stríða hon-
um. Hann fór heim leiður
í skapi.
Þá sá hann bláókunnugan
mann í garðinum sínum.
(Þessi maður var frændi
hans Tuma, en það hafði
Pési auðvitað ekki hugmynd
um.)
— Hvað ert þú að gera í
garðinum mínum? spurði
Pési.
— Garðinum þínum. seg-
irðu, þetta er minn garður
og mjtt hús. sagði maðurinn.
— Það er ekki satt, ég á
þennan garð og þetta hús,
hrópaði Pési.
— Vertu ekki með þessa
vitleysu. Farðu í burtu héð-
an, annars kalla ég á lög-
regluna — sagði ókunni
maðurinn.
Nú var Pési orðinn svo
ringlaður og þreyttur af
öllu þessu mótlæti, að hon-
um lá við gráti. Hann hljóp
dálítinn spöl niður eftir göt-
unni, og settist svo á húsa-
tröppur, og hugsaði um allt.
sem hafði hent hann nndan-
farna daga. Það var eins
og allir væru samtaka að
kvelja hann á allan hátt. Og
smátt og smátt fór hann að
skilja að það er ekkert gam-
an .að stríða og hrekkja.
hann hafði bara ekki hugs-
að út i það fyrr en hann
varð fyrir því siálfur. Þegar
hann sat þarna, þreyttur og
dapur, heyrði hann fótatak
nálgast, þar var þá Tumi
kominn.
— Sæil, Pésj minn. sagði
hann. — Heldurðu að þú
sért búinn að læra nóg?
Svo sagði hann Pésa hvað
allt fólkið í Putalandi væri
orðið þreytt á hrekkjum hans
og prakkarastrikum. og hefði
þess vegna komið sér sam-
an um að gefa honum ær-
lega ráðningu.
Pési varð svo glaður, þeg-
ar hann heyrði að enginn
hafði i rauninni viijað hon-
um illt, heldur bara verið að
kenna honum að bæta ráð
sitt, að hann hét sjálfum sér
þvi að leggja niður öll prakk-
arastrik og hrekki. Og það
loforð efndi hann. Upp frá
þessu var hann alltaf vin-
gjamlegur og hjálpsamur, og
stríddi ekki nokkrum manni.
íbúar Putalands fengu svo
mikið dálæti á honum að
næst þegar velja burfti land-
stjóra, þá völdu þeir —
hvern haldið þið? Auðvitað
engan annan en hann Pésa!
VORV/SUR
I sumardýrð á himni háum,
með hatt og skó úr sólargljá
hver dagur nú á buxum bláum
og blárri treyju gengur hjá.
En hvernig nótt sig hefur tygjað,
ég hygg þú munir spyrja fljótt,
Ég get ei leyst úr þessu, því að
um þennan tíma er engin nótt.
Steingr. Thorsteinsson.
AAyndasaga
Afmælisgjöf handa
drottningunni
1. Einu sinni fyrir löngu,
Iöpgu var kóngur og
dróttning í ríki sínu. Þau
voru alltaf glöð og ánægð.
Það var nú kannski ekkert
undarlegt. því þau áttu alla
hluti, sem hægt er að óska
sér.
2. Samt sem áður kom að
þvi að kóngurinn varð á-
hyggjufullur. Það var
skömmu fyrir afmælisdag
drottningarinnar. Því hvað
áttj hann að gefa konu sem
átti allt? Kóngurinn gekk
um gólf fram og aftur og
hugsaði málið. Loksins datt
honum í hug að láta smíða
reglulega fallegt rúm handa
drottningunni. Þessi saga
gerðist nefnilega áður en
nokkrum mannj hafði dottið
í hug að smíða rúm til þess
að sofa í. Jafnvel auðugustu

menn. sem áttu stórar,
skrautle'gar hallir. áttu eng-
in rúm.
3. Kóngurinn lét kalla fyr-
ir sig forsætisráðherrann, og
Brúðuhús
Allar litlar telpur langar
að eiga dúkkuhús. Sumar eru
svo heppnar að eiga eldrj
bræður, sem geta smíðað
fyrir þær dúkkuhús, og ein-
staka telpur eru Hka lagnar
að smíða. En nú er hægt að
fá svo hentugt efni að jafn-
vel drengir og stúlkur geta
auðveldlega búið til úr því
dúkkuhús eða hvaða bygg-
ingu aðra sem vera skal.
Þetta efni er hvítt einangr-
unarplast. Það íæst í öllum
byggingiarvöruverzlunum, og
er mjög ódýrt. Bútur, sem er
1 meter á lengd og 60 cm
é breidd, kostar ca. 15 til
20 krónur.
☆ ☆ ☆
Þetta efni er hægt að saga
með lítilli sög, eða rista með
beittum hníf Síðan getið þið
notað mjög granna nagla
eða bara Hmt stykkin sam-
an. Hér eru tvær myndjr af
dúkkuhúsum, sem þið getið
haft til hliðsjónar. Það er
ekki nauðsynlegt að skera
úr fyrir gluggum. sennilega
er betra að teikna þá með
blýanti eða kannski tússlitum.
— Það er betra að hafa hús-
in ekki mjðg lítil. í næsta
blaði fáið þið svo myndir af
húsgögnum í dúkkuhúsið.
☆ ☆ ☆
Ath.: Einangrunarplastið er
í mismunandi þykktum, í
húsið er bezt að velja plötu
sem er ca. 1 cm á þykkt.
bað hann að láta smíða rúm
Forsætisráðherrann gerði
boð eftir yfir-hirðsmiðinum
og bað hann að sjá um
smíðina. Og yfirhirðsmiður-
inn skipaði bezta smiðnum,
sem hann hafði i þjónustu
sinni að smíða fallegt rúm.
það ætti að vera afmælis-
gjöf handa drottningunni. Þá
spurði smiðurinn húsbónda
sinn: Hve stórt á rúmjð að
vera?
4 Hve stórt á rúmið að
vera? spurði yfir-smiðurinn
forsætisráðherrann. Það er
nú einmitt það, svaraði for
sætjsráðherrann. og hentist
af stað til þess að spyrja
kóngjnn að þessu. Hvað á
rúmið að vera stórt. yðar há.
tign? sagði hann. spregnmó*
ur af hlaupunum
CFramhald'
I
i
i
!
!
*
i
!
I
I
I
I
I
I
\
I
I
I
I