Þjóðviljinn - 02.07.1963, Blaðsíða 8

8 síða---------------------------------------------------ÞIÓDVILIINN
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
47
Risinn kom aftur inn í veit-
ingastofuna. Hann hafði farið
út til að athuga hvaða tjóni
jarðskjálftinn hafði valdið. En
það var ekki mikið. Lágu leir-
húsin voru einmitt vel fallin
til að standast jarðskjálfta.
En mannfólkið var ekki alveg
eins traust og öruggt og húsin
sem það bjó í. Sumir höfðu far-
ið í kirkju til að biðja um frið
og öryggi. Aðrir leituðu að
bömum sínum, þau höfðu
hlaupið burt og horfið í há-
vaxið, dökkt illgresið. Og einnig
voru á sveimi þorparar í leit að
ránsfeng og fólk sem ráfaði um
í tilgangsleysi.
Hemaðaryfirvöldin gerðu sitt
bezta til að koma á röð og reglu.
Verðir höfðu verið settir hér og
þar til að koma i veg fyrir rán
Og þjófnað og hjálpa skelkuðu
fólki heim til sin. Risinn var
stöðvaður hvað eftir annað til
að hann gæti gert grein fyrir
ferðum sínum. En hann var svo
óvenjulegur í útliti. að her-
mennirnir þekktu hann flestir.
Þeir vissu að hann var mein-
laus villimaður og þeir hl.ógu
bara og hleyptu honum fram-
hjá, þegar hann sagðist hafa
farið út til að forvitnast og væri
nú á leið til Silkys til að vemda
kvenfólkið þar.
Risinn barði á bakdymar.
Mikki hleypti honum inn. Mikki
sagði að ungflú Galnet og flök-
en Flinda væru farnar upp. Ris-
inn sagði honum að fara og
leggja sig. sjáifur sagðist hann
ætla að læðast upp til þeirra til
að ganga úr skugga um að þær
væru ekki lengur hraeddar.
Hann tók kerti og gekk fram í
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEINC og DÓDÓ
Laugavegi 18 m. h (lyfta)
Sími 24616.
P E R M A Garðsenda 21,
sími 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Sími 14662.
hArgreiðsldstofa
AUSTDRBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
litla ganginn og læddist hljóð-
lega upp stigann. Hann hafði
aldrei komið upp á loftið áður,
en hann vissi að ungu stúlkum-
ar sváfu þarna megin á loftinu.
Þegar hann litaðist um, sá hann
tvær lokaðar dyr. Allt var hljót-t
en ljósrák sást undan annarri
hurðinni.
Hann gekk að dyrunum að
dimma herberginu og barði var-
lega en fékk ekkert svar. Hann
setti kertið á gólfið og opnaði
dymar varlega. Þetta var her-
bergi Garnetar eins og hann
hafði grunað. Hún var steinsof-
a-ndi. Stefán svaf líka í rúm-
inu sínu. Risinn lokaði dyrun-
um jafnvarlega og hann hafði
opnað þær, tók upp kertið og
barði að dyrum á hinu herberg-
inu.
Inni heyrði hann að einhver
tók viðbragð. Florinda hrópaði:
,,Hver er þar?“
— Það er ég, sagði hann
Nikolai Grigorievitsj Karakozov,
Fagri Risi.
— Fjandinn sjálfur, sagði
Florinda önug. Hún opnaði
dymar, en stóð fyrir honum
svo að hann komst ekki inn.
Hún hafði áttað sig og farið
í ullarslopp utanyfir náttkjól-
ínn,‘ en hún hafði' ekknágzt út-
af. Hann sá rúmið bakvið hana
og teppið hafði ekki verið tek-
ið af því, Hún var hissa
gremjuleg á svipinn. Hún spurði
lágri röddu til þess að trufla
ekki Gametu: — Nú, hvað
viltu?
— Ég ætlaði að vita hvemig
þér liði.
— Þökk fyrir, mér líður á-
gætlega, sa-gði Florinda stutt í
spuna. — Farðu bara og leggðu
þig-
— Ég held ekki, að þér líði á-
gætlega. sagði hann, — og ég
er að hugsa um að doka hér-na
við dálitla stund.
Blá augu Florindu virtu hann
fyrir sér frá hvirfli til ilja.
— Litla blóm, sagði hún sneglu-
lega. — Ég þarf enga barnfóstru.
Af hverju geturðu ekki hypjað
þig og leyft mér að sofa?
— Þú sefur ekki. sagði Rjs-
inn. Hún svaraði ekki og hann
hélt áfram: — Gamet sefur.
Hún er með frið í sinni, en þú
ekki. Þegar taugarnar snúast
upp í hnút, er ekki gott fyrir
neinn að vera einn.
— Apaköttur. sagði Florinda,
en hún brosti til hans.
— Það er kait hérna uppi.
sagði hann. — Það er bezt við
förum niður í eldhúsið og þar
verðum við þangað til þér hitn-
ar.
Florinda hikaði. En það var
kalt í herberginu og Risinn tók
kertið hennar og rétti henni.
Hún lét undan og þau héldu
niður í eldhúsið. Florinda sat
á veggbekknum meðan Risinn
-skaraði í eldinn í stónni og
bætfi á hann. Þegar eldurjnn
blossaði upp, tók Florinda við-
bragð og hún leit niður til að
þurfa ekki að sjá hann. Risinn
gekk til hennar og lagði stóran
hramminn á öxl henni.
— Flori-nda. sagði hann blíð-
lega.
Hún leit ekki upp. Hann tal-
aði alvarlega. — Florinda, þú
hefur ekki sagt mér hvers
vegna þú varst svona ofsahrædd
í kvöld. Það er betra fyrir þig
að gera það. Það er ekki gott
að ]oka eitthvað inni og láta
sem það sé ekki tii.
Florinda titraði eins og espi-
lauf. Rödd Risans var einbeitt,
næstum hörkuleg.
— Þú sérð hendurnar á þér
til æviloka, sagði hann.
— Hanz-kar geta kannski leynt
þeim fyrir öðru fólki, en þeir
geta ekki leynf ömnum fyrir
sjálfri þér.
— Fjandinn eigi þig, sagði
hún. — Fjandinn eigi þig. Hún
losaði öxlina úr greip hans.
Hún horfði enn niður fyrir sig
þegar hún sagði: — Jæja. ég
skal segja þér það. Það var
barnið mitt. Litla telpan mín.
Arabella hét hún.
Risinn hrökk við. Hann vissi
ekki að hún hafði átt barn.
— Það var þess vegna sem ég
varð svo hrædd, sagði Florinda.
Hún var snögg i tali, næstum
reiðileg. — Þegar eldurinn læst-
ist í pilsið mitt. þá sá ég það
fyrir mér aftur, það var ei-ns og
það gerðist upp á nýtt. Það var
þá sem ég æpti. Er það þetta
sem þú vilt vita?
Risinn svaraði ekki strax.
Þegar hann tók til máls var
rödd hans lág og þrungin sam-
úð.
— Þá var ekki undarlegt þótt
þú æptir. Það er skiljanlegt að
þú skulir ekkj geta hugsað um
það. Svo hræðilegt glys.
Florinda kreppti hnefana.
— Það var ekkert slys. hvíslaði
-hún milli samanbitin-na tanna.
— Það var ekkert slys, Risi,
hún, yar myrt.
Risinn tók um báðar hendur
hen-nar og hélt þeim fast. Eftir
andartak leit Florinda á hann
og” honum fannst aug-naráð
hennar ráðvillt eins og í bami,
sem orðið hefur fyrir hræði-
legri reynslu. Hann settist á
bekkinn hjá henni.
— Það var drukkið villidýr
sem drap hana. sagði Flori-nda.
— Ég giftist honum vegna þess
að hann sagðist skyldu hjálpa
mér að ala hana upp. Ég vildi
gjaman fá aðstoð til þess. Ég
hafðj miklar tekjur í Skart-
gripaskríninu, en ég hafði á-
hyggjur af því hvað yrði um
Arabellu ef ég dæi eða yrði
fyrir slysi eins og móðir mín.
Ég mátti ekki til þess hugsa að
hún yrði ef til vill að búa í
leiguhjalli með brotnum glugg-
um eins og ég hafði gert, eða
þurfa að vin-na frá átta ára
aldri. Faðir hennar hafði ekki
áhuga á henni. hann hafði
aldrei séð hana, enda hafði ég
ekki búizt við því. Hann var
af fínni ætt og mjög ríkur,
Hann vissi að ég hafði eignazt
bamið og hann var örlátur. lét
mig hafa peninga til uppihalds
meðan ég gat ekki komið fram
á sviðinu. En fjölskyldan var
stór upp á sig og móðirin hefði
alveg sleppt sér ef hún hefði
fengið að vita að hann hefði
verið í tygjum við leikkonu.
Ég vissi að ég gat ekki treyst
á hann ef eitthvað kæmi fyrir
mig.
Svo giftist ég man-ni sem hét
William Cadwallader Mallory.
Hann lét sem hann væri svo
góður og hrifinn 3f Arabellu, en
hann giftist mér vegna þess að
hann var sjúkur í vín og fjár-
hættuspil og fjölskylda hans
hafði snúið baki við honum og
hann þurfti á peningum að
halda. Og ég átti peninga í
banka-num, og ég glóði af dem-
öntum og hann vissi að fengi
hann mig með sér til fógeta-ns
og léti gefa okkur saman, yrði
allt þetta hans eign. Eg vissi
það ekki, mér hafði aldrei flog-
ið það i hug — svo mikið flón
var ég. Florinda talaði hratt
og slitrótt, það var ekki auð-
velt að koma orðum að öllu
þessu sem hún hafði byrgt inni
í mörg ár. Risinn greip ekki
fram í fyrir henni. Hún hélt á-
fram;
— Ég gat ekki fengið skilnað
og ég gat ekki losnað við hann.
Ég hætti i leikhúsinu og reyndi
að fela mig. en hvert sem ég
fór, þá fann hann mig, og hann
var alltaf fullur og peningala-us.
Einu sinni var hann tekinn
fast-Uj. ásamt fleiri náungum
fyrir slagsmál úti á götu, og
dómarinn setti hann í fangelsi.
Mér datt í hug að ég gæti far-
ið úr borginni meðan hann var
í fangelsi. þannig að hann fyndi
mig aldrei framar. Ég ferðbjó
mig og ætlaði að fara með
skipi. Einn daginn var ég að
strjúka tau. Ég hafði kynt
myndarlegan eld, svo að járnin
hitnuðu vel. Arabella — hún
var þá tveggja ára — var á
vappi og hafði hendur á öllu.
Ég setti hana í stól hjá brúð-
unum sínum og batt hana við
stólinn með belti. svo að hún
kæmist ekki að heitum jám-
unum. Dótið mitt var útum allt
í herberginu, sumt var búið að
láta niður, skartgripimir mínir
voru í kassa á borðinu. Ég söng
meðan ég var að strjúka og
Arabella reyndi að syngja líka.
Ég brosti til hennar og hún hló
líka, hún var svo indæl og
elskuleg. Svo opnuðust dymar
og þar stóð William Mallory.
Florinda dró djúpt andann.
— Fangelsisstjórinn hafði
hleypt honum út. Hann hafði
drukkið, en hann var ekki ofur-
ölvi. Han-n reyndi að ná í skart-
gripaskrínið, en ég greip þáð
og jagði að það fengi hann ekki,
því að bamið mitt ætti það.
Hann sagði: „Til andskofans
með lausaleikskróann þinn,“
hann sparkaði í stólinn og réðst
á mig til að ná skríninu. Ég
heyrði Arabellu veina, en hann
þrýsti mér upp að veggnum og
stóð fyrir mér svo að ég sá
hana ekki. Ég lét skartgripa-
skrínið falla í gólfið og barði
hann með hnefunum. og þá sá
yfir öxlina á honum hvað hann
hafði gert. Hann hafði sparkað
henni inn i eldinn. Ég hafði
bundið hana við stólinn og hún
gat ekki losnað. Hann hafði
sparkað honum inn í hitann og
fyrir augunum á mér var barn-
ið mitt að steikjast lifandi.
Rödd hennar dó út. En hún
hreyfði sig ekki. — Ég trylltist
alveg. Ég sló manninn í gólfið
og stökk til telpunnar minnar.
Stóllinn stóð í björtu báli. Ég
gat losað hana. Hún var alelda.
Ég fleygði henni á gólfið og
vafði hana í teppunum til að
slökkva eldi-nn. Ég veit ekki
hvort ég æpti eða ekki. Ég veit
það eitt að ég reyndi að slökkva
eldinn og það var þefur af
brenndu holdi í herberginu. Og
svo skildi ég al.lt í einu að því
var öllu lokið. Hún var dáin.
Skartgripirnir lágu eins og hrá-
viði um gólfið og Mallory var
Þriðjudagur 2. júlí 1963
S KOTTA
Svona er að hafa höfuðið öfugt á búknum og glápa á
aðrar steipur!
TILBOÐ
Tilboð óskast í nokkrar fólks- og sendiferðabif-
reiðir, sem verða til sýnis í porti Landssímans
við Sölvhólsgötu 11, miðvikudaginn 3. júlí n.k., kl.
13—15. Tilboðin verða opnuð á skrifstofu vorri,
Ránargötu 18, kl. 16 sama dag.
Innkaupastofnun ríkisins.
Útbob
Tilboð ósk-ast í smíði glugga og hurða í 15 hús-
einingar í raðhúsahverfi í Ytri-Njarðvík. Til-
boðsgagna skal vitja á teiknistofunni Hjarðar-
baga 26, Reykjavík, eftir kl. 13, þriðjudaginn 2.
júlí. Skilafrestur er til föstudagsins 12. júlí kl. 13.
Skúli H. Norðdahl — Ark. F.A.I.
Stór sending aí
hollenzkum
heilsárskápum
tekin u.pp í dag, þar á meðal kápur með
loðskinnum.
Bernharð Laxdal
Kjörgarði. — Sími 14422.
^/&/&m
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963
Sc.ím^B;jörnsson 4 co -
Sími 24204
.O. BOX 1MÍ - REYKMVlK
bifreiðaleigan HJÓL
Verð að flýta mér.
Hvað er að drengnumT
Uj berrassaðuri
Mig langaði svo í íspinn*w