Þjóðviljinn - 06.07.1963, Side 8
g SlÐA
HÓÐVILIINN
Laugardajnur 6. júlí 1963
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
og þú gætir forðað honum frá
stúlkum eins og mér.
— Og hann tók ekki tillit til
neins nema mömmu sinnar!
sagði Gamet. — Aulitin sá
ama. Það hefði ég átt að segja
mér sjálf.
—■ En, Gamet! hrópaði Flor-
inda.
— Hvað?
— Vissirðu að hann var erf-
ingi að öllum þessum auði?
spurði Florinda.
Hún talaði með lotningu í
rómnum, eins og alltaf þegar
auður var annars vegar.
— Já. auðvitað, það vissu all-
ir. Hann var ríkasti biðillinn,
sem hægt var að krækja sér í.
— Og samt hafðirðu kjark til
að hryggbrjóta hann?
— Það þurfti engan kjark tjT
þess. Hann var svo drepleiðin-
legur.
— Fannst þér hann leiðjnleg-
ur? En Garnet. það var hann
ekki- Hann var einn af allra
skemmtiiegustu mönnum í borg-
inni.
— Kannski þegar hann var
með þér. Þá hefur hann trúlega
verið í essinu sínu. En með mér
— með stúlkum eins og mér —
Garnet gat ekki haldið áfram.
Hana langaði til að hlæja en
gat það ekki. Hana iangaði líka
til að gráta, og hún vissi ekki
heldur hvers vegna. Þær sátu
þama á gólfinu og störðu hvor
á aðra.
Þegar Gamet hugsaði til baka,
sá hún þetta allt saman skýrt
og Ijóst fyrir sér. Henry gat
ekki verið eðlilegur við stúlk-
ur eins og hana, vegna þess að
hann hafði mætur á stúlkum
eins og Florindu. Kann óttaðist
trúlega alltaf að hún uppgötvaði
Hárgreiðslan
Hárgreiðsln- og
snyrtistofa STEINTJ og DÓDÓ
Laugavegí 18 Ilt. h (lyfta)
Simi 24616
P E E M A Garðsenda 21,
sími 33968. IJárgreiðslu. og
snyrtistofa.
Dömur, hárgreiðsla vlð
aiira hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Simj 14662.
H Argreiðsld stofa
ALSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — simi 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
hver smekkur hans var og þá
myndi móðir hans kannski upp-
götva það líka. Þessi móðir sem
leit út eins og marmaraengill.
En bersýnilega hafði móðir hans
komirf að öllu saman, fyrst hún
hafði neytt hann til að gefa
Florindu upp á bátinn. Hún
hafði valið hina vel siðuðu
ungfrú Garnet Cameron og
Henry hafði hlýtt í auðmýkt.
Garnet hugsaði um Henry sem
hafði kvatt Florindu og skrifað
henni sjálfri síðan formlegt
bréf, þar sem hann lagði hönd
sína og hjarta og allan auð að
fótum hennar.
Florinda var líka að hugsa
um hann. Hún hugsaði um, hve
vansæll hann hafði orðið á
svipinn, þegar hún sagði hon-
um hvað haffii ko>mið fyrir
bamið sem hann hafði aldrei
séð. Hún mundi að hann hafði
sagt að það væri ekkert gagn
í honum til neins og yrði víst
aldrei, en móðir hans hefði
fundið handa honum unga
stúlku sem hann gæti gengið að
eiga, og það myndi hann senni-
lega gera. Hún mundi hve hún
hafðj vorkennt honum þá. Hún
hafði líka vorkennt ungu stúlk-
unni, sem sennilega væri svo
heilluð af Trellen-auðnum að
hún. gerði sér ekki ljóst að hún
giftist hálfgerðum ónytjungi.
Florinda vorkenndi Henry
ennþá. Veslirigs Henry sem
aldrei hafði 'viljandi gert neitt
illt en hafði hvorki kjark til
að gera hið illa né góða. Ves-
lings Henry sem myndi halda á-
fram að eyða peningum sem
hann hafði ekki unnið fyrir
sjálfur og fá býsna lítið í aðra
hönd. Florinda hafði ekkert á
móti því að karlmennirnir
eyddu peningum sem þeir höfðu
ekki sjálfir unnið fyrir, einkum
ef þeir eyddu þeim í hana, en
hún var þeirrar skoðunar að
til þess að fá eitthvað í aðra
hönd. þyrftu þeir að vita hvað
þeir vildu og nota auðinn til
að öðlast það. Reyndar bar hún
ekki mikla virðingu fyrir Henry,
en hún bar birðingu fyrir pen-
ingum Henrys og sem snöggvast
var hún orðlaus af aðdáun yfir
því að Gamet skyldi ekki hafa
látið heillast af þeim.
— Garnet, sagði hún að lok-
um. — Hvað varstu gömul þá?
Þegar Henry bað þín?
— Átján. næstum nítján ára.
Af hverju spyrðu?
— Og þú varst svona skynsöm
á þeim aldri! Mig langar til að
segja eitt við þig: Ég skal
aldrei framar nefna það einu
orði að ég sé ekki viss um að
þú eigir að giftast John. Þú ert
svei mér nógu skynsöm til að
gera það. sem þig langar mest
til.
Garnet hældi niður hlátur og
sagði: — Þakka þér fyrir. Flor-
inda tók hringinn upp. — Hvað
eigum við þá að gera við þenn-
an héma? Vilt þú eiga hann?
spurði hún.
— Nei, það vil ég ekki, sagði
Gamet fastmælt.
*— Þá eigum við hann saman
og einhvem tíma getum við
kannski gefjð hann einhverri
manneskju sem okkur líkar
báðum vel við.
Gamet féllst á þetfa.
Það var engum vandkvæðum
bundið að finna New York-búa
sem þekkti Henry Trellen.
Trellen-nafnið var svo vel
þekkt, að tveimur dögum seinna
fann hún ungan liðþjálfa sem
gat svarað spurningu hennar.
Hann hafði ekki þekkt Trellen
persónulega. — „Hamingjan
góða, Gamet, ég umgerigst ekki
yfirstéttina,“ sagði hann hlæj-
andi, — en hann átti frænda
sem hafði átt viðskipti við
Trellen-fyrirtækið. Gamet spurði
hvort Henry byggi ennþá í
New York.
— Já, mikil ósköp, sagði !ið-
þjálfinn. — j einu af stóru,
fínu húsunum við Bleecker-
stræti. Hún spurði hvort hann
væri giftur. Nei, ekki þegar lið-
þjálfinn fór að heiman. Hún
spurði hvað hann gerði núna.
— Hann gerir víst ekki neitt,
að því er ég bezt veit, svaraði
liðþjálfinn. — Han.n þarf þess
ekki.
Garnet sagði Florindu þetta
og hún brosti út í annað munn-
vikið og strauk hendur sínar,
eins og hún væri að þurrka af
þeim ryk. — Þetta datt mér í
hug. sagði hún. -— Ojæja, þá
er búið að afmá það úr fortíð-
inni líka.
Þetta sama kvöld kom Risinn
í heimsókn. Hann sagði þeim
að þetta væri síðasta kvöldið
sitt á barnum. í fyrramálið ætl-
aði hann að leggja af stað til
San Francisco, til að fara um
borð í skipið.
Garnet hafði varla áttað sig
á því fyrr hversu vænt henni
þótti orðið um þennan stór-
vaxna Rússa sem var svo skiln-
ingsríkur og hjartahreinn.
— Geturðu ekki beðið hér
eftir John? spurði hún.
Risinn hri.sti höfuðið. — Ég
get ekki beðið eftir neinu, Gam-
et. Ef ég fer ekki núna, þá sigl-
ir skipið án mín.
Þegar þær voru búnar að
loka veitingastofunni, kom Ris-
inn fram í eldhús til þeirra.
Meðan Mikki færði Garnetu og
Florindu súkkulaðibolla, opnaði
Risinn pakka með kveðjugjöf-
um. Það var hálsfesti handa Isa-
bel og útsaumaðir leðurhanzkar
handa Silky. Hvort tveggja átti
Florinda að geyma iil næsta
dags — Isabel var farin heim
og Silky var úti í einkaerind-
um. Þarna var tréhestur á hjól-
um handa Stefáni, sem fengi
ékki heldur sína gjöf fyrr en
daginn eftir, því að hann lá sof-
andi uppi á lofti. Þama voru
inniskór handa Mikka sem hann
fór samstundis í og Garnet og
Florinda fengu gullnælur í
kraga gína- — Þær eru ekki svo
finar að þið getið ekki notað
þær dagsdaglega, sagði hann
— Mig langaði til að gefa ykk-
ur eitthvað sem þið gætuð not-
að að staðaldri. svo að þið
hugsuðuð sem oftast til mín.
Hann teygði sig yfir borðið og
greip um hendur þeirra og
þrýsti þær með stóru krumlun-
um sínum.
— Garnet! Mikki! Florinda!
var hrópað hátt fyrir utan
dymar. — Opnið fyrir mér eitt-
hvert ykkar!
Gamet spratt á fætur um leið
og hún heyrði nafnið sitt nefnt.
Gullnálin datt á borðið en hún
heyrði það ekki. Florinda forð-
aði nálinni um leið og hún og
Risinn stóðu upp. Þau þekktu
röddina jafnvel og Gamet. John
var kominn aftur frá San
Francisco.
Risinn tók í handlegginn á
Florindu. — Gamet opnar fyrir
honum, sagði hann.
Garnet var komin að dyrun-
um. Hún dró slagbrandinn frá.
Dyrnar opnuðust og þarna stóð
John. John með úfið skegg og
ataður auri og bakvið hann pilt-
amir hans, Pablo og Vicente
og fyrir aftan þá mátti sjá hest-
ana hans. Hann tók Garnetu í
fang sér. Risinn og Florinda litu
hvort á annað og Florinda sagði:
— Ég held það sé bezt að við
stingum af og látum þau ein.
— Engan kjánaskap, sagði
Risinn. — Settu matinn yfir.
John kyssir hana í tvær mínút-
ur og svo segist hann ekkert
hafa borðað í allan dag annað
en kalt pinole.
— Þú ert svo illa þenkjandi,
sagði Florinda. — en sjálfsagt
hefurðu rétt fyrir þér. Mikki,
við skulum útlbúa mat handa
honum Qg piltunum hans.
John og Gamet komu til
þeirra. Andlitjð á henni var
rauðröndótt ettir skeggið á hon-
um, og hún þurrkaði sér um aug-
un. John hélt um mittið á henni.
Hann brosti svo sælt og inni-
lega, að hvorki Risinn né Flor-
inda höfðu áður séð hann með
slikum svip. Hann heilsaði Ris-
anum með handabandj og kyssti
Florindu og hún sagði að þetta
væri eins og að kyssa hárbursta.
John spurði; — Hefurðu mat
handa okkur?
Florinda leit á Risann og þau
fóru bæði að hlæja. Risinn
sagðist skyldu hjálpa til að
útbúa matinn og Florinda sótti
vín harida piltunum og whiský
handa John. — Húsið borgar,
sagði hún um leið og hún setti
flöskuna á borðið fyrir framan
hann. — Ekkj svo að skilja að
þú eigir það skilið, garmurinn.
Nú skal ég hita baunimar. Þið
Garnet getið setið hér og krunk-
að. Hún gekk að eldstónni og
skildi þau ein eftir við borðið.
Garnet var í alltof miklu upp-
námi til að segja neitt. Henni
tókst aðeins að stama fram:
— Ó, John. hvar í ósköpunum
hefurðu verið? Þegar hún sat
þama með handlegg hans um
mitti sér meðan hann hellti í
glasið sitt með hinni hendinni
fannst henni það ekki gera til
heldur, þótt þau segðu ekki orð
tímunum saman. John var kom-
inn og hún hafði aldrei séð
hann svo fagnandi á svipinn og
þegar hann kom auga á hana.
En þau gátu ekki þagað lengi.
John þrýsti henni að sér og
sagði: — Hamingjan góða, hvað
ég er feginn að sjá þig aftur,
og hún sagði: — Og þú ert al-
veg búinn að ná þér, er ekki
svo? Þú getur notað hægri hönd-
ina.
—■ Ég hef aldrei verið jafn-
frískur á ævi minni, sagði John,
— eða jafn þreyttur og órakað-
ur og skítugur eða jafn dæma-
laust hamingjusamur. Og þú
hefur aldrei verið eins dásam-
leg og núna.
Hann lyfti krúsinni og skál-
aði við hana, og hún sá í aug-
um hans að honum þótti hún
dásamleg. endaþótt hún vissi
að það væri hún naumast í aug-
um neins annars. Hún vjssi
hvemig hún var vön að líta út
að loknum vinnudegi. hárið tæt_
ingslegf, kjóllinn krypplaður og
S K OTTA
Hann er uppáhalds söngvarinn minn þessa viku.
Laghentír verkamenn
óskast strax. Mikil vinna.
STEINSTÓLPAR H.F.
Súðarvogi 5. — Sími 17-848.
Lokað
Skrifstoía tollstjóra og vöruskoðun
tollgæzlunnar verða lokaðar mánudaginn
8. þ.m.
Flutningur
Vegna flutnings eru þeir, sem eiga sængur-
fatnað hjá okkur, beðnir um að sækja hann
sem allra íyrst.
DtJN- 0G FIÐURHREINSUNIN,
Kirkjuteig 29 — Sími 3-33-01.
Ný bók eftir Dag Sigurðsson:
HUNDABÆRINN
eða Viðreisn
efnahagslífsins
Verð heft kr. 160.—, ib. kr. 200.
Heimskringla.