Þjóðviljinn - 01.09.1963, Blaðsíða 7

T
Sunnuda£ur 1, september 1963
ÞIÖÐVIUINN
SÍÐA 7
Til hægri sjáum við
Sigurjón ásamt emum
af hausum sínum. Það
er Sigurður Thoroddsen,
verkfraeðingur, sem
Sigurjón hefur hér
gert ódauðlegan. Það er
IjíI marks um snilli
Sigurjóns, að ekki má
á milli sjá hvor er líf-
legri, listamaðurinn eða
höggmyndin.
Hér sjáum við eltt
hornið í stofu Sigur-
jóns, atómmálverk '
standa við höggmynda
hlið. Ibúðarskálinn var
reistur meðan Sigurjón
var á Reykjalundi, og
hafðii Ragnar í Smára,
sú hamhleypa, forgöngu
um byggingu skálans.
tJtsýni er eitt hið feg-
ursta á Iandi hér.
— Hér standa miklar fram-
kvæmdir fyrir dyrum, ég fæ
bráðum nýjan vinnuskála, cg
hef þa enga afsökun lengur
fyrir litlum afköstum. Skálinn
verður byggður yfir bragga-
skömmina, sem ,,nú stöndum
vér í“. Þetta var orðið alger-
lega ófullnægjandi, bragginn
allur gisinn og hriplekur. Þeg-
ar ég varð veikur, gat ég ekki
lengur haldizt hér við. Þetta
er svq sem allt í lagi í sól og
blíðu, en viðhorfin breytast í
tólf stiga frosti.
MPRIN sat I
FESTUM
í vinnuskálanum blasir við
hestur svo stór, að við fyrstu
sýn virðist hann fylla út í
bragganm. Ég spyr Sigurjón,
hvernig á hrossinu standi.
— Það eru nú fimm ár eða
meira síðan ég byrjaði á mer-
inni, hún er ætluð bænum’cg
á að standa á Hlemmtorgi.
Fyrst vann ég við hana nokk-
ÍS UNIMÉR VíL
í LAU6ARNÍSI
segir Sigurjón Ólafsson, myndhöggvari
urn tíma, en veiktist svo af
berklum og var frá vinnu í
hálft þriðja ár. Merin beið eft-
ir mér á meðan, sat í festum,
ef svo mætti segja. Ég var á
Reykjalundi þessi ár, gat unn-
ið dálítið með þessu. Svo þeg-
ar ég kom heim var öúið að
byggja nýjan ibúðarskála yfir
mig, það hefði ekkert þýtt fyr-
ir mig að koma heim í gamla
húsn'æðið. Það var Ragnar i
Smára, sem hafði forgöngu um
þessa byggingu, hann var anzi
duglegur og stóð sig eins og
hetja.
Við göngum út fyrir bragg-
ann og skoðum okkur um; bað
mótar fyrir veggjum nýia
vinnuskálans.
Sigurður Thóroddsen teikn-
vinnúskál-
ann, segir Slgurjón, og sá á
nú ekki aldeilis að fjúka, allt
saman járnbent. Hér getur
orðið þó nokkuð mikið særok
á köflum, og einstaka sinnum
slettist brimið upp á glugga.
Annárs skýlir Engey, brimið
verður minna fyrir bragðið.
Ég hef oft farið á trillu og
fengið mér í soðið.
ÁTTATIU
HAUSAR \ .
— Ég er að klára merina,
heldur Sigurjón áfram, en ann-
ars er ég mest að dunda við
hausa, allskonar hausa, hér er
til dæmis Einar Siffurðsson,
kallaður ríki. Ég get losað mig
við hausana, það gerir gæfu-
muninn, mig hefur aldrei lang-
að til þess að koma upp safni
undir mín iverk. Hausamir
eru víst orðnir um áttatíu
talsins, en annars get ég ekki
keppt við Thorvaldsen, hvað
þá Ríkharð. hann á víst met-
ið Og nú er Guðmundur fall-
inn frá, hann var einn, Ég
hef ekki fengið teljandi verk-
efni frá ríki og bæ utan
hrossið, hefði líklega drepizt,
ef ekki hefðu komið til haus-
arnir. Hitt er svo annað mál,
að meðan ég var veikur gat
ég ekki sinnt meiri háttar
verkefnum. enda buðust tnér
engin. En eina og eina mynd
hef ég selt safninu.
Við vöngum í bæinn. c.e
kona Sigurjóns. ber okk-
ur kaffi. Talið berst að
námsárum Sigurjóns hér heima
Og erlendis.
riTl zn?r»i tr
HI'TSAMAI ARI
— Ég gekk á Tðnskólahn
hér heima. éa er fawmaður
útlærður húsamálari. Ég var
farlnn að módelera strax á
Eyrarbakka. Þegar ég kom ti'
Reykjavíkur fékk ég tilsögn-
hjá Einari Jónssyni, ágætum
kennara. Hann tók ekki græn-
an eyri fyrir kennsluna fremur
en Ásgrímur, hjá honum var
ég líka. 1928 lauk ég svo við
Iðnskólann, 1929 fór ég til
Hafnar á Kúnstakademiuna.
Fyrstu árin vann ég hér heima
á sumrin við húsamólun, og
sá aldrei sól. Svo hjálDaði Jón
Engilberts mér á vetrin við
að eyða fénu. Hann var alltaf
blánkur.
— Nú, og svo var ég eitt
ár á Ítalíu, þegar akademí-
unni lauk. Stefán fslandi sat
þá í Mílanó, hann neyddist til
að kenna sig til fóslurjarðar-
innar af því að ítalir gátu
ekki með nokkru móti sast
Guðmundsson Þá var ég
hepipnari, ég italskaði bara
Sigurjón, það varð úr því
Vittorio Giovanni, ekki dóna-
legt nafn Annars hef ég ver-
ið mikið í Danmörku, sjálf-
sagt ein sautián. át.ián ár. Ép
kom heim til íslands með
fyrsta skipinu eft.ir stríð, bað
var Lagarfoss og var hálfan
mánuð á leiðinni.
JPI'TIP T7VV1 4
DRAUGA
— Stríðsárin vori) erfið i
Danmörku, og mikið var ég
orðinn leiður á öllu þessu
pukri og hvísli. Svo var mað-
ur í eilífri hættu. Einu sinni
gerðu Þióðverjarnir razzíu á
knæpu, bar sem ée var stadd-
ur, og það gat orðið hættu-
legt Þegar röðin kom að mér.
saaðist ég vera íslendingur
Þeir snvria. bvar á fsland’
ég sé fæddur. örebakke, segi
ég. Og heldurðu ekki að Þjóð-
verjarnir komi með eitthvert
aldamótakort af fslandi. Miki1*
rét.t. fnnrlTi TT.vrn^o Wp
er rétt! Út! En ég tók eftir
þvi, að Stokkseyri var ekki á
kortinú. Páll ísólfsson hefði
getað farið flatt á uppruna
sínum.
— Nærri strax og ég kom
heim fluttist ég í Laugarnes-
ið, hér voru þá eitthvað um
60 fjölskyldur og ég var sá
eini, sem hafði sima, , fékk
hann fyrir tilstilli Bandalags
íslenzkra listamanna. Þetta var
anzi ónæðissamt á köflum, og
hátt í ár var ég nokkurskon-
ar eftirtit.'ímaður hér inni F.n
ég hef alltaf kunnað vel við
mig hér í Laugarnesinu. Hér
stóð að vísu bæði biskupssetur
og holdsveikrasnitali. og sagt
að hér sé reimt. en ald’-°i hef
ég orðið var' vi.ð neitt slíkt.
Ég trúi ekki á drauga. og
kenndi Þórbergur mér þó í
Iðnskólanum.
■t
I Alir A DMreif)
ER ÖSPILLT
— Framtíðarverkefrdn eru
engin ákveðin, segir Sigurjón
að lokum. En það þýðir ekk-
ert annað en að vera bjart-
sýnn Bráðum kemur út hjá
Helgafelli myndabók eftir mig,
það hefur dregizt dálítið, en
vonandi kemur bókin út á
næsta ári. Það er þýzikur
ljósmyndari sem tekur mynd-
irnar, hann er búinn að taka
bó nokkuð mikið. Og svo held
ég áfram að dunda mér viB
haysana. Ég uni mér vel hér
í Laugarnesinu. Mér hefur
alltaf fundizt það mikils virði
að hafa svona staði eins cg
Laugarnesið. Hvað sem um
bá má segja eru þeir enn bá
tiltölulega óspilltir af oliu-
geymum og bvílíku drasli. Og
landgæði eru hér nóg. Líttu
bara á túnið hans Sigga Söngv-
ara: hann ber ekkert á baðsem
heitið geti, en alltaf fær hann
af þvi hey. Nei. Laugarnesið
er enn ósn.illt.. n’o«i ba8
haldast sem lengst
J.Th.H.
Þessi mynd hcitir Nató — og mun flcstum þykja hún táknræn.
Inní í T .aiior»rr»4»i»’ ’ fyýt
Sigurjón Ölafsson, myr»UV"«Tcrvari. Hér hefur hann árum sam-
an þraukað borrann og ?óuna, búið víð Ktinn KníaVost or lé-
Iegan, og vinnuskilvrðí cem enúrinn Kiócnrnóléti bióðe "ér.
En aUt stendur betta tU Kót- ''vwf t>ofur verið 'óctlefft íhóóar*
bllS V»ð fornan t>raQr)3rann O" «enn I»*rprcrir»or vinnuskála.
hitti Sigurión vinnukL cM- - *"».nn ve,- á kafi í teikningum.
/