Þjóðviljinn - 26.10.1963, Blaðsíða 10

20 bíba —--------—r ............. .----------------------- ÞJÚÐVILJINN
Laugardagur 26. október .1963
andi stúllku, sem horíði niður
íyrir sig og sítt hárið féll nið-
ur á berar axlimar.
Hann rétti Morgan myndina
aftur. — Þú ert svei mér hepp-
inn fugl, sagði hann. — Hún
er stórglæsileg.
Pilturinn var ániægður. Hann
tók við myndinni og virti hana
sjálfur fyrir sér. — Já, finnst
þér ekki? sagði hann. — í
rauninni er hún fallegri en
l»tta —1 myndin er ekki nógu
góð. Allir eru vitlausir í henni.
Hann hikaði og sagði síðan:
— Auðvitað var hún gift áður.
Tumer var hissa: *— Er það
satt? Stúlkan sýnist svo ung.
Morgan kinkaði kolli — Hún
var gift afskaplega góðum vini
mínum, Jack Stratton. Hann
fórst yfir Frakklandi í fyrra.
Joyce var voðalega slegin yfir
því, auðvitað — það var hræði-
legt íyrir hana, stelpugTeyið.
Hún var ekki nema tuttugu ára
og hafði verið óttalega óheppin
í ýmsu. Jack var fínn vinur
minn og við vissum að hann
hefði óskað þess að ég liti til
með henni, svo að við giftum
okkur eftir tvo mánuði, áður en
ég fór til Egyptalands.
Tumer kapteinn hugsaði með
sér að það væri notalegt þegar
skylda gagnvart vini hefði slíkt
I för með sér. — Svo að þú
ert seinni maðurinn hennar,
sagði hann. — Ja héma.
Pilturinn virtist dálitið ringl-
aður. — Tja, ef satt skal segja,
þá var hún gift eiiiu sinni áð-
ur, sagði hann. — Ég er eigin-
lega þriðji maðurinn hennar.
Fyrst var hún gift náunga í 73.
herfylkinu, sem féll í Frakk-
Hárgreiðslan
Hárgrelðsla og
snyrtlstofa STEINtJ og DÖDO
Laugavegi 18 III. h. flyfta)
SÍMI 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
SfMI 33968. Hárgrelðslu- og
snyrtlstofa.
Dömnr! Hárgreiðsla við
allra hæfl
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis.
megln. — SlMI 14662.
HARGREIÐSLCSTOFA
ADSTTJRBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegl 13 — SlMI 14656
— Nuddstofa á sama stað. —
landi 1940. Hún hefur verið
ægilega óheppin. Það er alltaf
bezta fólkiB sem er óheppnast,
er ekki svo? Hvers vegna skyldi
það vera?
Hann hafði áhyggjur af pakka
með smygbramingi sem hann
hafði falið í Hudsan-vélinni.
— Það eru raufar fyrir fall-
hlífablys uppi í loftinu aftast,
sagði hann. — Ég stakk honum
þangað. En nú er hann auðvit-
að horfinn. Einhver sveitapía
11
er búin að fá hann. Það eru
Ijótu vandræðin.
— Hvað var í hqnum?
— Ilmvatn sem ég fékk í
Algier. nokkrir varalitir og púð-
ur, fjögur pör af sofckum og
silkiefni. Hann hikaði og sagði
svo: — Maður verður að vera
riddaralegur við svona stúlkur
eins og Joyce, skilurðu. Ég á
við að hún er vön fallegum
hlut'Um, og henni finnst hræði-
legt að geta ekki fengið þá.
Ég á við að hún getur litið svo
glæsilega út og hún verður að fá
þetta til þess. Hann braut heil-
ann stundarkom og sagði svo:
—• Ég vildi óska að ég hefði
ekki sagt henni að ég ætlaði
að færa henni dálítið. Nú hef
ég ekkert handa henni.
— Þú færir henni sjálfan þig
heilan á húfi. Það er þó allt-
af nokkuð.
— Já. En hana langaði svo í
Coty ilmvatn.
Turner komst að því að þau
höfðu aðeins búið saman í hálf-
an mánuð á Piccadilly hótelinu
áður en hann var sendur til
Norður-Afríku. Eftir það höfðu
þau aðeins stöku sinnum sézt
um helgar. — Hún er alltaf að
vinna. skilurðu. Vinna hennar
var fólgin í því að leika hlut-
verk þjónustustúlkunnar í
..Brostu, mín kæra“ á Grafton
leikhúsinu. Hún sagði þrjár setn-
ingar, brosti og fór inn í svefn-
herbergið.
Morgan flugforingi skrifaði
henni bréf á hverjum degi, löng
bréf rituð með blýanti og óþjálf-
aðri rithönd. en hann virtist
aldrei fá svar. Hann talaði einu
sinni um það. — Auðvitað er
ekkert að eða neitt svoleiðis,
sagði hann, — en henni leiðist
að skrifa bréf. Það eru bráðum
þrír mánuðir síðan ég fékk bréf
frá henni. Hún er nú einu sinni
svona gerð. Þegar hún skrifar,
þá eru bréfin afskaplega indæl.
Hann sýndi Tumer nokkur
þvæíd bréf í veski sínu, ósköp
fá_ — Ég ber þau á mér hvert
sem ég fer og les þau upp
aftur og aftur, þangað til ekk-
ert er eftir aí þeim.
Tumer spurði einu sinni
hvort hún ætlaði að koma að
heimsækja hann til Penzane, en
hann sagði: — Nei, ég býst
ekki við því. Hún hefur vinn-
una, skilurðu. Hún getur efcki
farið frá henni.
Mollie hafði farið úr vinnu
til að koma í heimsókn til
hans, en Tumer sagði: — Nei,
það er víst ekki.
Phil Morgan fékk ekki oft
bréf frá konunni sinni, en kunn-
ingjar hans skrifuðu honum
stöku sinnum. Tveim dögum áð-
ur en hann fór af spítalanum,
kom hann áhyggjufullur til að
tala við Turner kaptein. — Ég
vildi óska að fólk væri ekki að
skrifa mér svona lagað, sagT
hann. — Auðvitað er það allt
í lagi . . . Hann rétti Turner
síðu úr bréfi:
„ — og við skemmtum okkur
konunglega. Við fengum hvergi
inni í London, því að það þarf
að panta herbergi með margra
vikna fyrirvara, svo að við
hringdum I Joyce og hún sagði
að við gætum komið og gist hjá
henni. Hjá henni var náungi
sem hét Bristow, úr 602. deild
og hann sagðist alveg vera hætt-
ur að reyna að fá gistiherbergi
í London nú orðið, og hanri
svæfi alltaf hjá Joyce, 5 öllu
sakleysi auðvitað. Við fengum
pylsur og dót í NAAFI, elduðum
kvöldmat um eittleytið um riótt-
ina og Bristow átti whiiský-
flödku og ég ginflösku, svo að
við vqrum ssemilega birgir. Við
vorum öll að farast næsta dag,
en þetta var fínt partý“.
Turner kapteinn las þetta;
engin svipbrigði sáust á þeim
hluta andlitsiris sem óvarinn
var. — Þetta er allt í lagi, sagði
hann. — Það var mjög vingjam-
legt af konunni þinni að taka
á móti virium þínum.
— Ég veit . . . Pilturinn leit
á bréfið. — Það er bara svefn-
herbergi og eetustofa, sagði hann
loks.
— Jæja, það er allt i lagi.
Vinir þínir myndu ekki gera
neitt sem þér þætti miður og
fara svo að skrifa þér um það.
— Ég er ekki að hugsa um
þá. Hann hikaði. — Það er
þessi Bristow.
— Hvað um hann?
— Jú, hann hefur nóga pen-
inga og getur gefið henni hvað
sem er — skinn og svoleiðis,
sem ég hef engín tök á að
kaupa. Hann er afskaplega góð-
ur. En . . . Hann hifcaði og
bætti svo við : — Aumingja
stelpan hefur misst svo marga
eiginmenn, að henni finnst hún
þurfa að hafa eitthvað í bak-
höndinni ef eitthvað skyldi
koma fyrir. Ef ég hefði farizt
í annarri ferðinni eða seinna,
þá held ég að þessi Bristow
náungi hefði orðið númer fjög-
ur.
— Ég skil, sagði Turrier kap-
einn hugsi.
— Auðvitað er þetta allt i
lagi, sagði Morgan. — En hún
er bara svo aðlaðandi að allir
verða vitlausir í henni. Það er
ekki henni að kenna þótt þetta
fari svona.
— Auðvitað ekki, sagði Turn-
er.
Tveim dögum síðar var Phil
Morgan útskrifaður af spítal-
anum.
— Ég vildi óska að ég hefði
ekki tapað þessum pakka, sagði
hann. — Mér finnst óskemmti-
legt að koma til London með I
ekkert handa henni. Hún fær
svo mikið af gjöfum . . s
I tunglskinsbjortum garðinum
færði kona Tumens sig til í
stólnum. — Ja, þetta getur ver- j
ið allt í lagi, sagði hún. — Þess- I
ar leikkonur lifa allt öðm vísi
lífi.
— Leikkona, svei, svei, sagð:
Tumer. — Hún var hreint eng-
in leikkona, fyrr en þeir létu
allt kvenfólk skrá sig og hún
varð að fara að vinna. Hann
sneri sér að henni. — Manstu
ekki, að við fórum að sjá
„Brostu, mín kæra“. Þjónuistu-
stúlkan. Hún þnrfti ekki mikið
að gera.
Mollie samsinnti. — En hún
Irene Morton var í svo fallegum
náttfötum. Manstu ekki eftir
náttfötunum? Þau vom alveg
dásamleg. En leikritið var ótta-
lega vitlaust. V«ð fómm svo og
borðuðum hjá Frascati. Manstu
það ekki?
— Já, sttcði herra Turner
hugsandi. — Það var ekemmti-
legt fcvöld.
Hann lelt á hana. — Eiginlega
hafði ég meiri áhyggjur af Phil
Morgan en hinum tveimur, sagði
hann. — Hann var giftur gálu
sem stóð öldungis á sama um
hann, en auðvitað hefði það
getað blessazt.
Hann þagði við. — Eiginlega
var hreint ekkert við hann, ef
þú skilur hvað ég é við, sagði
hann. >— Þama var hann, tutt-
ugu og tveggja ára gamall og
engin hugsun í kollinum á hon-
um nema þessi flugvél. Hefði
getað verið tíu ára krakki.
Lendir í vandræðastandi með
því að gíftast svona gálu, og
senriilega heldur hann áfram að
lenda í vandræðum á vandræði
ofan, nerna hann hafi hrapað í
flugvél sinni. En sennilega hef-
ur hann verið of góður til þess.
Hann var góður flugmaður, það
var hið eina sem hann gat. Ég
veit svei mér ekki hvað hefur
orðið um svona náunga. Hann
vissi ékki neitt, alls ekki nokk-
um skapaðan hlut.
Konan hans sagði: — Ja, ég
veit ekki. Fólk vitkast oft þeg-
ar það eldist og lærir af lífinu.
Hvað um svertingjann?
— Jú, sagði herra Tumer.
—• Hann var síðastur af þeim.
Ég var orðinn miklu betri þegar
hann kom á fætur. Við vomm
bara tveir eftir á stofunni þá,
en vörðurinn við dyrnar samt
sem áður. Hann þagnaði og sagði
síðan: — Það var annars skrýt-
ið með þennan náunga, sagði
hann. — Hann talaði alls ekki
eins og neinn niggari. Hann
talaði alveg eins og venjulegur
kani og betur en flestir, býst
ég við.
— En ósköp einfaldur, auð-
vitað, sagði húri. — Ég á við,
þeir vita víst ekki neitt, er það?
Þú hefur víst lítið getað talað
við hann.
— Ég veit ekki, sagði hann.
— Okkur kom ágætlega saman.
Hún horfði á hann dálítið
hissa. — Var hann þá regluleg-
ur negri?
— Já, já, hann var ósvikinn
negri. Hann var svona súkku-
laðibrúnn með svart, hrokkið
hár. Hann hefur kannski haft
eitthvað hvítt blóð í sér, en
ekki miikið. Hann þagnaði. — Og
hann var komungur — ekki
nema tvítugur.
Það er sagt hér, að, hnísan
sé eins gáfuð og mannskepn-
an. Hvað með það.
Jú, — hún getur verið eins
gáfuð og við.
Þetta er della, Andrésína.
Aha, — þama beit eitthvað
á.
SKOTTA

Pabbi minn. Getur Jói fengið lán af væntanlegu eyðslufé mínu.
Einhleypur tannlæknir
óskar eftir 2 herb. íbúð til leigu. — Tilboð senftist
bílaðinu merkt: „TANNLÆKNIR — 200“.
Menningartengsl íslands
og Róðstjórnarríkianna
Kynningarmánuður október — nóvember 1963
Sunnud. 27. október í Stjömubíói kl. 14. A/vörp:
Þórbergur Þórðarson, rithöf., og A. Alexandrov, ambassa-
dor Sovétríkjanna. Kvikmynd, Bréfið sem ekki var sent.
I MlR-salnum kl, 17, opnuð myndlistarsýning O. Verejskís
Ókeypis aðgangur, aHir velkomnir.
Laugard. 2. nóvember, í Stjömubíói kl. 14 Jón Grímssan:
....Frá Sovétríkjunum. Kvikmynd: Lejla og Medznún. baHO-
ettmynd. Aðgangur ókeypis, allir vetkomnir.
Fimmtud. 7. nóvember, Þjóðhátíðardagur Sovétríkjanna.
Fagnaður í Glaumbæ kl. 20,30.
Miðvikud. 13. nóv. Kvöldvaka í Breiðfirðingwfettð M. 20,30
Dr. Hallgrímur Helgason segir frá tónlistarlffi í Sovét-
ríkjunum. Ökeypis aðgangur., allir velkamntr.
Laugard. 16, nóv., í Stjömubíái fcl. 14. Kvikmynd:
Ofhello. Ókeypis aðgangur, allir velkomnir.
Sunnudaginn, 17. nóvember i Háskólabíói kl 21.
Píanóhljómleikar, prófessor Jakov Filíer. Aðgangseyrir kr.
120.00. Prófessor Fíer kemur hér við á heimleið úr
hljómleikaför um Bretland og Bandaríkin og verða þetta
einu hljómleikar hans hér. Aðgöngumiðasala hefet á
skrifstofu MlR 1. nóvember.
M. t. B.
Bifreiðaeigendur takið eftir!
Tökum að ofckur viðgerðir og endurnýjum allskonar
bílamótora, einnig bifreiðaviðgerðir.
Fagmenn, vönduð vinna. — Reynið viðskiptin.
Bifreiðaviðgerðir
Skaftahlíð 42 — Sími 32251.
Bifreiðaleigan HJÓL Hverfisgötu 82
Síml 16-370