Þjóðviljinn - 03.01.1964, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 03.01.1964, Blaðsíða 10
JQ SÍÐA NEVIL SHUTE Allir hafa verið svo einstaklega góðir við okkur hér, sagði Lori- mer sergent. — Piltamir segja allir. að þeir hafi aldrei verið á öðrum eins stað. Og þegar lokað var, kvöddu þeir f síðasta sinn. Frobisher stóð með dóttur sinni og veif- aði þeim í kveðjuskyni, dasaður eftir öll handaböndin. Þeir hurfu sýnum og herra Frobisher skaut slagbröndunum fyrir dymar. — Jæja þá, sagði hann og rétti úr sér. — Þá er þetta um garð gengið. Dóttir hans sagði dálítið ang- urvær: — Heldurðu að við sjá- um þá nokkum tíma framar? Faðir hennar hristi höfuðið. — Hermenn koma og fara á þess- um tímum, sagði hann. — Við sjáum þá aldrei framar. NIUNDI KAFLI I Herra Tumer svaf vært og vel um nóttina, síðustu nóttina í Mandinaung Morgan hafði sent dreng hlaupandi til Danubyu með símskeyti sem pantaði fyrir hann far með flugvél til Eng- lands; herra Tumer svaf í full- vissu þess að eftir svo sem viku yrði hann kominn heim til Wat- ford og farinn að segja Mollie frá öllu saman. Hann vissi, að það yrði skemmtilegt. Hann hafði skilið við konu sína með meiri hlýju en rikt hafði milli þeirra að undanfömu; hann hlakkaði til að komast aftur til hennar. sjá hana aftur og segia henni það sem á dagana hafði drifið. Og hann vildi komast heim til Watford áður en hann fengi annað kast. Hann vissi, Hárgreiðslan Hárgreiðsln og ' snyrtistofa STEINU og DÓDA Laugavegl 18 III. h. (lyítal SfMI 84616. P E R M A Garðscnda 81 SfMI 33968. Hárgrelðsln- os snyrtlstofa. Dðmnrl Hárirreiðsla við allra hæfi TJARNARSTOFAN. Tjarnargötn 10. Vonarstrætis- tnegin. — SfMI 14662. HARGREIÐSLUSTOFA AUSTURBÆJAR (Maria Guðmnndsdóttirl Laugavegi 13 — SÍMI 14656 — Nnddstofa S sama stað. — að það kæmi að því fyrr eða síðar. Og þá vildi hann vera hjá einhverjum sem gæti litið til með honum. Hann vaknaði í dögun og dró netið frá, lá kyrr og rólegur og horfði á birtuna færast upp eft- ir víðáttumiklu fijótinu. Hvíti kötturinn, Moung Payah, gekk inn um dyralausan innganginn i herbergið. stökk upp í rúmið til hans og lagðist hjá honum; Tumer sagði: — Halló, kisugrey, 47 og lá kyrr og strauk kettinum um hausinn og klóraði honum bakvið eyrað. Honum fannst dálítið dapurlegt að vera að fara frá Burma eftir svo skamman tíma; hann hefði gjarn- an viljað vera þama lengur, sjá meira. Nay Htohn hafði bent honum á Pegu Yoma fjöllin langt í fjarska og sagt honum að þar væri afar fallegt; hún hafði hvatt hann til að vera lengur og fara upp í hálendið. Annað fólk myndi sjá þessa förgu staði, en ekki hann. Tum- er þótti Burma ímynd fegurðar- innar. Hann hafði séð ögn af því og vissi að fegurðin var til staðar; hann færi heim til Wat- ford með þá vitneskju. ríkari að reynslu og víðsýnni. þótt hann væri ekki búinn að fá nóg í svipinn. Hann var einn með Nay Htohn í nokkrar mínútur eftir morgunverðinn, meðan þau biðu þess að gufuskipið kæmi í ljós fyrir bugðuna á ánni. — Þegar þú hittir móður hans, sagði hún lágt, — viltu þá ekki reyna að bera mér vel söguna. Ég veit að henni er ekki vel við mig. Það er undarlegt því að við höf- um aldrei hitzt. Ég veit að það er erfitt fyrir gamalt fólk á Englandi að sætta sig við svona blandað hjónaband eins og okk- ar. Það er líka erfitt hérna. Sumar frænkur mínar telja mig hafa framið hræðilega synd með því að giftast Englendingi. En við höfum verið mjög hamingju- söm til þessa og ég óttast ekki framtíðina. Viltu ekki reyna að láta móður hans skilja þetta. Herra Tumer sagði: — Ég skal reyna. Ég skal fara og segja henni hvernig þið búið. hvað þið borðið og hvernig húshaldið gengur fyrir sig og þess háttar. En þú mátt ekki vænta of mik- ÞIÓÐVILJINN ils. Hún er gömul og hún er auk þess sjúklingur. Ég held hún fari aldrei út Hún brosti. — Það er nú ein- mitt gallinn á Englendingum, sagði hún. — Þeir íara sjaldan til að sjá með eigin augum. Hann sat og talaði við Morg- an og konu, þar til gufuskipið kom í ljós á ánni; þá fóru þau í jeppann og óku að bryggjunni. Gufuskipið lagðist uppað í fá- einar mínútur; Morgan bar tösku herra Tumers um borð og fann klefa hans. Þeir gengu afturupp á þilfar og þar beið skipstjór- inn þess að Morgan færi í land, svo að hann gæti leyst land- festar. Morgan rétti fram höndina. — Jæja, þá er það skilnaðarstund- in. sagði hann. — Þakka þér kærlega fyrir komuna, Turner. Ef þú færð einhvern tíma tæki- færi til, þá komdu hingað til lengri dvalar og ég skal fara með þig í ferðalag um landið. Hann sagði þetta vegna þess að þetta er nú einu sinni siður, endaþótt fólk viti að það geti aldrei orðið. Herra Turner tók í hönd hans. — Þú hefur séð mig í síðasta sinn, sagði hann blátt áfram. — Ég hefði haft gaman af að sjá Shan fjöllin og allt það. en ég geri það ekki úr þessu. En samt hef ég séð ýmislegt, sem mig hefði aldrei dreymt um að ég ætti eftir, þegar ég vann í hveitibransanum. Ég skal fara til móður þinnar strax og ég kem heim. Nay Htohn sagði: — Vertu sæll, herra Turner. Okkur er það mikill heiður að hafa haft þig hjá okkur. Hann brosti. — Ég vildi óska að ég hefði getað verið lengur, sagði hann. — En ég verð að halda áfram. Hann hló við. — Ég má engan tíma missa. Þau gengu upp á bryggjuna, landfestar voru leystar og skip- ið þokaðist út á ána. Morgan og Nay Htohn stóðu saman og veifuðu; herra Tumer stóð á efra þilfarinu og veifaði þeim á móti, unz þau hurfu í fjarsk- ann. Burmverski skipstjórinn stanz- aði hjá honum og sagði: — Hafið þér dvíilizt hjá herra Morgan? — Já, sagði Tumer. — Aðeins nokkra daga. Ég hef ekki séð hann síðan á stríðsárunum. Skipstjórinn sagði: — Hann er fyrirtaks maður og hann giftist inn í góða fjölskyldu. Einhvem tíma kemst hann í : ríkisstjómina. Turner hagræddi sér í legu- stól, reykti vindil og velti fyrir sér hvað hann kostaði meðan hann horfði á umhverfið líða hjá. Smávindlar í Mandinaung kostuðu tvær rúpíur og tólf ann- as hundrað stykki, eða penny fyrir þrjá. og það áleit Nay Htohn alltof hátt. Þetta voru ; góðir og vænir vindlar, mildir og seðjandi með litlu munn- stykki; Tumer hugsaði með sér að í London myndi hver sem væri borga shilling fyrir þá. Hann ætlaði sér ekki að koma alveg slyppur úr þessari för. Hann var hugsi á leiðinni niður ána og þegar hann kom til Rangoon hringdi hann í kín- verska umboðsmanninn sinn, herra S. O. Chang, úr svefn- herbergi sínu á hótelinu, þar sem hann sat á rúmi sínu. rétt eins og hann hefði gert í Birm- ingham eða Hull. Hann sagði: — Góðan dag, herra Chang — ég var að koma frá Mandinaung rétt í þessu. Já, mér leið mjög vel. Ég fer til Englands ekki á morgun heldur hinn, en mig hefði langað til að taka með mér dálítið af þessum Burma smávindlum og sjá hvað ég gæti gert við þá. Þér vitið, þessa Danuhyu vindla með munn- stykkinu. Ef maður vildi kaupa dálítinn slatta af þeim. svo sem tuttugu þúsund stykki. hvemig ætti hann þá að fara að því? Herra Chang sagði honum það um leið og hann sá sér sjálfur dálítinn leik á borði. Turner sá við honum daginn eftir, og fór til Englands í vikulokin eftir að hann hafði látið búa um kass- ana og afhenda þá skipafélag- inu. Sjálfur fór hann flugleiðis heim. X fjóra daga þaut hann í makindum yfir jörðina, sat í svölu lofti meðan vélin þaut yí- f ir brennandi auðnir í Sind og Arabíu og síðan sanda Libýu og bláa víðáttu Miðjarðarhafsins og akrana i Frakklandi. Hann hafði góða matarlyst og svaf vel og hann kom aftur til Englands í byrjun ágústmánaðar, réttum mánuði eftir að hann hafði far- ið að heiman. Hann hafði ekki tilkynnt konu sinni hvaða dag hann kæmi, vegna þess að hann vissi það ekki sjálfur; frá Ðugvellinum tók hann leigubíl að neðanjarð- arbrautinni og fór síðan til Wat- ford með tösku sina í hendinni, rétt eins og hann var vanur að gera þegar hann kom úr verzlunarferð utanaf landi. Það var heitt í veðri, svo að hann fékk sér leigubíl frá brautar- stöðinni og hann opnaði útidym- ar sínar með lykli og gekk inn. Húsið var autt, en í búrinu var matur og nýmjólk og ket- illinn á eldavélinni var enn volgur; hann taldi víst að kona hans hefði verið heima um há- degið og hellt upn á te handa sér. — í bíó, sagði hann hugsi, — eða hjá Láru. Honum gramd- ist ekki fjarvera hennar, því að hann hafði ekki sagt henni hve- nær hann kæmi. Hann rölti um húsið stundarkom horfði á hina gamalkunnu hluti og brátt fann hann Daily Express og leitaði að legustól og bar út í garðinn, þar sem hann settist og fór að lesa biaðið. En eftir skamma stund lá blaðið yfir andlitinu á honum og hann hallaði sér útaf og hugsaði. Það var skrýtin tilhugsun að Mollie skyldi vera í bíó. og Nay Htohn var líka sólgin í kvik- myndir. Og meira að segja sams konar kvikmyndir. Það var und- arlegt til þess að vita að Nay Htohn skyldi eiga heima í mörg þúsund kílómetra fjarlægð, al- veg hinum megin á hnettinum. Og það var skrýtið hvað hann hafði kunnað vel við sig á heim- ili hennar, endaþótt allt væri svo frábrugðið og öðru vísi. Hann svaf. Þegar konan hans kom heim úr bíó, gekk hún útað franska glugganum í setustofunni og sá hvar hann sat og svaf úti í litla garðinum þeirra. Hjartað í henni tók viðbragð við þessa sjón, því að hún hafði saknað hans mjög. Vitneskjan um það, að hún fengi ekki að hafa hann hjá sér mjög lengi enn, hafði gert samband þeirra innilegra; hún hefði viljað taka á móti honum eftir þessa löngu ferð og gera eitthvað fyrir hann. Hann hafði komið henni á óvart, Góða kvöldið Jónsson. Ég bý Gjörðu svo vel vinur og góða Sá er frekur, lætur mig hafa á næstu hæð hérna fyrir rri' fullt gim af svefntöflum. neðan og ég get alls ekki sof- ið. Hvaða vandræði. Bíddu augnablik. ------------- Föstudagur 3. janúar 1964 SKOTTA Jói er alltaf svo skotinn í henni í hádeginu. Mamma hennar býr nefnilega til langstærstu nestispakkana í skólanum. Auglýsing um sérstakt innflutningsgjald af benzíni og hjólbörðum og slöngum á bifreiðar. Samkvæmt 85. gr. laga nr. 71/1963 skal frá og með 1. jan. 1964 greiða sérstakt innflutningsgjald af benzíni, og skal gjaldið nema kr. 2,77 af hverj- um lítra. Af benzínbirgðum, sem til eru í landinu nefndan dag, skal greiða samanlagt jafnhátt gjald, hvort heldur benzínið er í vörzlu eiganda eða ekki. Þó skulu gjaldfrjálsir 300 lítrar hjá hverjum eiganda. Samkvæmt 86. gr. nefndra laga skal frá og með 1. jan. 1964 einnig greiða sérstakt innflutnings- gjald af hjólbörðum og gúmmíslöngum á bifreið- ar, og skal gjaldið nema kr. 9,00 af hverju kg. Af birgðum af hjólbörðum og gúmmíslöngum af bifreiðum, sem til eru í landinu sama dag, skal greiða samanlagt jafnhátt gjald. Fyrir því er hér með skorað á alla þá, sem eiga birgðir af nefndum vörum hinn 1. jan. 1964, að tilkynna lögreglustjórum, í Reykjavík tollstjóra, um birgðir sínar nefndan dag, og skal tilkynning- in hafa borizt fyrir 10. jan. n.k. Fjármálaráðuneytið, 31. des. 1963. SVEFNSÓFAR - SÓFASETT HN0TAN búsfrDgnaverzlan Þórsgötu 1

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.