Þjóðviljinn - 14.08.1964, Blaðsíða 5

r:-_
jur 14. áöúsi 1CC4
MðÐVIUINN
SIÐA
Bandaríkjamenn geta ekki
unnið stríðið i
SUÐUR-VIETNAM
Eins og kunnugt er hafa Bandaríkjamenn löng-
um kennt ófarir sínar í Suður-Víetnam þeim
stuðningi, er Víetkong njóti að norðan. Eftirfar-
andi grein, sem hér er tekin úr danska borgara-
blaðinu Information, ætti að geta fært hverjum
og einum heim sanninn um það, hve mikið er
hæft í þeim fullyrðingum. Greinarhöfundur
slær því föstu, að Bandaríkjamenn geti ekki unn-
ið þetta stríð, og sprengjuárásir eða hafnbann
á Norður-Víetnam breyti þar engu.
„Enda þótt sprengjuárásir
séu gerðar á Norður-Vietnam,
liafnbann sett á landið og
landamærunum að Laos og
Kambodja lokað, mun það í
engu breyta þeirri staðreynd,
að í Long An-héraðinu heldur
Víetkong áfram að auka lið
sitt og afla meiri vopna en
hreyfingin missir í vopnavið-
skiptum“.
Það er fréttaritari banda-
ríska blaðsins Evening Star i
Washington, Richard Cri'tch-
field, sem svo lét um maélt
fyrir nokkru. Fréttaritarinn
hefur ferðazt um Long An-
héraðið, sem er skammt fyrir
sunnan Saigon og hemaðar-
lega mjög mikilvægt.
Long An-héraðið er aðeins
eitt af 43 fylkjum Suður-Viet-
nom. Ibúatalan er um 382 þús.
og héraðið skiptist af hinum
hernaðarlega mikilvæga Þjóð-
veg 4, sem er eina tiltölulega
örugga leiðin að hinum rís-
auðugu óshólmum Mekong-
fljótsins. Það er þessi leið,
sem notuð er til herflutninga
til og frá Saigon.
Hernaðarmáttur
hjálpar ekki
Eftir að Nyugen Khan hers-
höfðingi hafði tekið stjóm
Suður-Vietnam í sínar hendur
í vetur, voru níu tíundu hlutar
Long An-héraðsios í hönduin
Víetkong. ÁkveðiS var að gwa
h-’-sðiS að leiksviSi samaigiu-
legra áfaka Bandaríkjamanna
og stjórnar Suður-Víetnam.
Hér átti að sýna það svo ekki
yrði um villzt, að slík sam-
vinna gaeti leitt stríðið í land-
inu ti'l sigurs.
Ef unnt reynist að sigra Víet-
kong í Long An-héraðinu með
sameiginiegum hnitmiðuðum
aðgerðum, hlýtur að mega
vinna bug á hreyfingunni ann-
ars staðar í landinu. Þetta
sögðu menn þá.
Og hvert er svo orðið allt
vort starf? í janúarmánuði var
það áðei-ns höfuðborg fylkis-
ins og sex bæir aðrir, sem
lutu stjómirmi í Saigon —
þrátt fyrir allan liðsmun. Her-
sveitir stjórn-arinnar töldu um
6000 wianns á Kióti 2000 raanna
liði Víetkong.
Um daga höfðu stjérnar-
svei-tirnac vald á Þjóðvegi 4,
en um nætur fiaeddu skæru-
Uðasveitir yfir héraðið. Sér-
fraeöingar RanAaríUjaniarwia og
s/.n> i owiaosu stríði á
— i'ía ilíí.irisívri i./>,<■(/'iýiu' iu-1
hendur allri fátækt.
(Johnson Bandaríkjaforseti í ræðu í jan. sl.)
HO CHI MINM, forseti Norður-Víctnam.
Saigenstjórnar skýrðu frá ugg-
vænlegri framsókn Víetkang í
Long An. Eftir að hafa haft
tal af um 1500 bændafjölskyld-
um komust þeir að þeim nið-
urstöðu, að „aldrei mundi unnt
að vinna stríðið gegn Víet-
kong“ ef stjórnin í Saigon hefji
ekki umbótastefnu í þorpun-
um.
Gjaldþrotastjórn
Fullir skelfingar yfir hinu
alvarlega ástandi hvöttu
Bandaríkjamenn í Saigon
Khan hershöfðingja til þess að
taka upp umbótastefnu, í ,Lopg
An og vinna þannig trúnað al-
þýðu manna. Lofað var ótak-
markaðri efnahagsaðstoð, þyrl-
um bætt við þann vélakost,
sem fyrir vár, og stóráukinn
fjöldi bandarískra ráðgjafa
stjómarinnar.
Herdeild \*ar send loftleiðis
til þess að herða baráttuna
gegn Víetkong og vinna á ný
nin glötuðu landsvseði. Friða
skyldi landið úr föstum her-
stöðvum, en auk þess skyldu
svo aðrar hersveitir fara yfir
landið og reyna að þreyta
þannig lið Víetkong.
Pm miðjan janðarmánuð lét
handarískur majór í Saigon
svo um mælt, að Long An
yrði „fridað“ innan sex mánaða r
og liS Víetkong hrakið á
braut.
Þeir sex mánuðir eru nú
liðnir, en enn sem fyrr er
höfuðborgin í héraðinu, með
eina 16.000^ íhúa,, og áðumefnd-
ir sex bæir, eina svæðið sem
sfjómarherinn hefur um-ráð
, ... -
Og enn kornust Bandaríkja-
rrie'hn áð þ'éirri niðurstöðu, að
eftir sex mánaða baráttu hafi
stjórn Khans ekki tekizt að
„selja sig“ bændum og húa-
liði héraðsins. eins «g það er
gjaman orðað vestra.
Staðreyndin er, skrifar Ric-
hard .Critchfield frá Long An,
að í barátt-unni um Suður-
Víetnam eru Bandaríkjamenn
og stjórnin í Saigon stöðugt á
undanhaldi, og sprengjuárásir
á Norður-Víetnam eða hafn-
bann breyta þar engu. •
Herlið Vietkong hefur tífald-
azt á fimm árum og fjölgar
stöðugt. Fjárhags- og tækniað-
stoð Bandarfltjanna a'ð hern-
aðarmætti þeirra viðbættum,
nægir hvergi til þess að auka
óhreyttum hermanni Saigon-
stjórnarinar hugrekki, eða fá
emhættismenn hennar til þess
að halda inn í bændaþorpin og
vinna þar með alþýðu mana.
Stjóm Khans hefur algjörlega
brugðizt.
Meirihlutí bænda
styður Víetkong
Rgnnsókn, sem framkvæmd
var í einu þorpinu í Ix>ng An,
sýndi Bandaríkjamönnum fram
á þá einföldu staðreynd, að
meirihluti bændanna kaus
heldur Víetkong en Kh?n. Þau
23%, sem studdu stjórnina í
Saigon. voru einkum ríkir
bændur, embættismenn eða at-
vinnuhermenn. Allir höfðu þeir
hagsmuna að gæta og voru því
mótsnú-nir róttækum þjóðfé-
lagsumbótum.
Þau 77% sem eftir vonu —
þeir raunverulegu bændur —
þeltkja hvorki kommúnisma né
lýðræði enda hafa þeir hvor-
ugu kynnzt. Bandarikin geta í
té látið efnahags- og hemaðar-
aðstoð, en það eru eingöngu
fhúamir sjálfir, sem létt geta
þeirri stiórnmálalegu og þjóð-
félagslegu þvingun, sem rrú
drepur allan vilja bænda til
að veita kommúnismanum við-
nám.
P-
Verkföll í Indlandi
BOMBAY 12/8 — Rúmlega
tvær miljónir verkamanna í
Maharashtri ríki i Indlandi háfy,_
í dag eins dags verkfall til að
mótmæla hækkandi verði og
skorti. á matvælum. -ia
I Bombay og útborgum henn-
ar þar sem rúmlega miljón
verkamanna lögðu niður vinnu
var öll framleiðsla, hafnarvinna
og samgöngur gjörsamlega löm-
uð.
37. dagur
Konungur sagði og játti öllu þessu, er Finnur mælti. Höfðu
að þessu vitni og handfestar. Síðan mælti Finnur: „Hvað skal
ég Hákoni fram bjóða til þess, að hann játi þér griðum? Hann
ræður nú mest fyrir þeim Þrændum“. Konungur segir: ,,Hitt
skaltu fyrst heyra, hvað Hákon mælir til sættar fyrir sina
liönd. Síðan kom þú mínu máli sem framast máttu, en að
iyktum þá neitaðu konungdóminum einum“. Síðan fór Har-
aldur konungur suður á Mæri og 'dró að sér lið og gerðist
íjölmennur.
Finnur Árnason fór inn til bæjar og hafði með sér húskarla
sína, nær átta tigum manna. En er hann kom inn til býjarins,
þá átti hann þing við býjarmenn. Finnur talaði á þinginu
langt og snjallt, bað • býjarmenn og bændur taka allt annað
ráð en hatast við konung sinn eða reka hafm í brott, minnti
þá á, hversu margt íllt hafði yfir þá gengið, síðan er þeir
höfðu það fyrr gört við inn helga Ólaf konung; sagði, að
konungur vill bæta víg þessi, svo sem inir beztu menn og
inir vitrustu vilja dæma.
Lauk .Finnur svo sinni ræðu, að menn vildu láta standa
þetta mál kyrrt, þar til er aftur kæmu sendimenn þeir, er
Berglj’ót hafði' gjört til Upplanda á fund Hákonar Ivarssonar.
Síðan fór Finnur út til Orkadals með þá menn, erhonum höfðu
fylgt til býjar. Síðan fór hann upp til Dofrafjalls og austur
um fjalL Fór Finnur fyrst á fund Orms jarls, mágs síns —
jarl átti Signíði, dóttur Finns — og sagði honum til erinda
sinna. Sfðan leggja þeir stefnulag við Hákon Ivarsson. En er
þeir finnast, þá bar Finnur upp erindi sín fyrir Hákon, þau er
Haraldur konungur bauð honum. Fannst það brátt í ræðu
Hákonar, að honum þótti sér skylda mikil á vera að hefna
Indriða, frænda sins, sagöi að honum voru þau orð komin
úr Þrándheimi, að honum myndi þar fást gnógur styrkur til
uppreistar í móti konungi. Sfðan tjáði Finnur fyrir Hákoni,
hversu mikill munur honum var, að betra var að taka af
konungi svo mikil metorð sem hann kynni sjálfur að beiða,
heldur en hætta til þess að reisa orustu í móti konungi þaim,
er hann var áður þjónustubundinn við; segir, að hann mun
fara ósigur;
V
t
I