Þjóðviljinn - 18.08.1964, Side 7

Þriðjudagur 18. ágúst 1964
HÖÐVIIIINN
StÐA
Hannibal Valdimarsson um skaftamálin:
Ranglætið á ekki að þola
Heiðruðu hlustendur!
Svar mitt við fyrri spurn-
ingunni er afdráttarlaust já.
— Núverandi skattalöggjöf
verður að breyta eins fljótt
og við verður komið. Sú
skattaálagning, sem þessa dag-
ana hefur verið birt almenn-
ingi, hefur sannfært alla rétt-
sýna menn um nauðsyn þess.
Ég skal verða fyrstur manna
til að viðurkenna rétt og nauð-
syn ríkis og sveitarfélaga til
að afla sér tekna með skatt-
lagningu á þegnana. Án slíkr-
ar tekjuöflunar verður opin-
ber þjónusta í nútíma þjóðfé-
lagi ófullnsegjandi með öllu
og kyrrstaða skapast.
En þessi skattheimta verður
að vera innan hóflegra tak-
marka, miðuð við gjaldþol
þegnanna, og umfram allt
verða íögin og framkvæmd
þeirra að vera þannig, að
skattabyrðarnar leggist réttlát-
lega á herðar gjaldþegnanna.
— Það er ranglætið, sem verst
er að þola í þessum efnum,
og það á ekki að þola. Það er
□ I útvarpsþætti í gærkvöld voru fulltrúar
stjórnmálaflokkanna, þeir Eysteinn Jónsson,
Gunnar Thoroddsen, Gylfi Þ. Gíslason og
Hannibal Valdimarsson beðnir að svara þeim
spurningum hvort þeir teldu ástæðu til að
breyta lögum um skatta og útsvör og ef svo
væri þá hvernig. Svar Hannibals Valdimars-
sonar var svohljóðandi:
alkunna, að árlega nöldra sum-
ir gjaldendur yfir sköttum
þeim, sem á þá eru lagðir. Þá
skortir þegnskap til að bera
sínar þjóðfélagsbyrðar • án
möglunar. Eg tek ekki undir
við hina sérhlifnu skattanöldr-
ara.
En eru hin almennu við-
brögð skattborgaranna nú, á-
stæðulaust nudd og nöldur
eitt? — Nei, nú hefur reiðialda
risið. Og hún fer hækkandi.
meðdegi hverjum. Hér er um
að ræða heilaga bræði þess
fólks, sem sér sig rangindum
beitt — horfir á réttlætið fót-
um troðið og krefst réttlætis.
Stjórnarvöldin eru blind, ef
þau sjá það ekki og haga sér
samkvæmt því.
Menn sjá að skattsvikin vaða
uppi. Menn sjá að stórgróða-
mönnum og fyrirtækjum er
-$>
Sigríður Þormóðsdóttir
F. 18/7 1942 — D 1/8 1964
Hún Sigga er dáin. Þessi
ógnvekjandi setning hefur ver-
ið sögð og hún verður ekki aft-
ur tekin. Eftir stöndum við,
vinir Siggu, hljóðir og ráða-
lausir, því aldrei er maðurinn
vanmáttugri en andspænis
dauðanum.
Við spyrjum spuminga. sem
aldrei verður svarað. Hvers
vegna hlífir ekki dauðinn ungri
stúlku, sem svo margar vonir
voru tengdar við? Hversvegna
er tekin frá okkur góð vinkona,
hversvegna er móðir svipt
bami sínu? Hvar er réttlæti
heimsins?
Orðin fljúga út i buskann og
gleymast. Sorginni fá engin orð
breytt.
Minningamar þyrlast fram
i hugann. Minningar um hæg-
láta, góða stúlku, sem alltaf
var vinur í raun og kunni að
gleðjast með öðrum.
Við Sigga áttum saman
margar ánægju- og yndisstund-
ir á þeim 7 árum, sem við
þekktumst. Það var vor í lofti
og gaman að vera til þegar við
gengum útúr Menntaskólanum
í síðasta sinn með. stúdentshúf-
ur á kollunum. Þá vár frámtið-
in svo björt og vegurinn svo
beinn, ekkert virtist geta stöðv-
að' okkur. Við völdum okkur
framhaldsnám, hvor við sitt
hæfi. Eftir það hlttumst við
tvisvar í Kaupmannahöfn, þar
sem Sigga var við nám i sál-
fræði. Og nú er hún horfin.
í hjörtum okkar býr þungur
harmur og sár.
Móður Siggu, þeirri góðu og
göfugu konu, og fjölskyldu
hennar allri votta ég mína ein-
lægustu samúð.
Ingibjörg Haraldsdóttir.
hlift við réttmætum skatta-
byrðum. Menn sjá, að skatta-
bjrrðarnar hafa ranglega verið
færðar til, yfir á herðar laun-
þega, en breiðustu bökunum
hlíft. — Það er þetta ráng-
læti, sem verst er að þola.
Á það var bent í ályktun,
sem stjórn Alþýðusambands
íslands sendi frá sér nýlega
um þessi mál, að andi þess
griðasáttmála, sem gerður var
í vor milli ríkisstjórnarinnar
og verkalýðssamtakanna, hafi
byggzt á því, að lífskjör laun-
þega skyldu ekki skert á
samningstímanum. Fyrirheit
þöfðu verið gefin um skatta-
lækkanir, en efndimar hafa
orðið ofsalegar skattahækkanir
á almenning. Þar er réttilega
sagt, að hækkun skattanna
jafngildi verulegri kauplækk-
un og ógni þeim friði, sem
samið var um. Væri all alvar-
legt, ef ríkjandi stefna í
skattamálum yrði til að rjúfa
þau grið og vekja ófrið og á-
tök á ný.
Á því er ekki vafi, að
greiðsluþoli vel flestra laun-
þega er nú álgerlega ofboðið,
og tek ég fyllilega undir kröf-
ur, sem fram hafa komið um
að fresta beri nú innheimtu
skattanna að verulegu leyti,
meðan unnið sé kappsamlega
af fulltrúum allra flokka að
endurskoðun skattalaga.
Kem ég þá að síðari spurn-
ingunpi.
Þær breytingar, sem gera
verður á útsvars- og skatta-
lögum eru fyrst og fremst
þessar að mínu áliti:
1. Koma verður í veg fyrir
hin almennu skattsvik, svo að'"
þeir, sem breiðust bökin hafa,
sleppi ekki undan að bera
sínar réttmætu skattabyrðar,
eins og nú á sér stað.
2. Hækka verður til mikilla
muna skattfrjálsar tekjur, svo
að lágmark þurftartekna verði ,,
ekki skert með skattgreiðslum
til ríkis og sveitarfélaga. Þetta
er naucjsynleg breyting, vegna
sívaxandi dýrtíðar.

Hannibal Valdimarsson.
3. Hækka verður einnig til
mikilla muna lögleyfðan fjöl-
skyldufrádrátt með tilliti til-
stórhækkaðs framfærslukostn-
aðar.
4. Taka ber mun meiri hluta
skattabyrðanna en nú er gert
af félögum, fyrlrtækjum og
stofnunum, sem fengið hafa
þjóðfélagsaðstöðu til mikillar
gróðamyndunar, en létta hluta
einstaklinga af heildarskatta-
byrðinni að sama skapi.
5. Koma ber innheimtu skatt-
anna í það horf, að þeir séu
greiddir jafnóðum og tcknanna
er aflað.
6. Þá er ég enn þeirrar
skoðunar, að taka eig aftur i
útsvars- og skattalög heimild
til að taka mannleg tillit við
álagningu skattanna, eða eins
og það var orðað, að taka til-
lit til efna og ástæðna manna.
7. Skýr ákvæði þurfa að
koma í útsvars- og skattalög
um, að hlífa þeím, sem mest
og bezt leggja sig fram við
framleiðslustörfin, við skatt-
lagningu.
Þannig svara ég þeim tveim-
ur spurningum sem stjórnend-
ur þáttarins hafa fyrir mig
lagt.
Fasisminn í
S-Afríku
JÓHANNESARBORG 1478 —
Suður-afríkanskur hæstaréttar-
dómari kvað í dag upp dóm þess
efnis, að menn, sem dæmdir eru
samkvæmt skemmdarverkalög-
am stjómarinnar um fangelsun
í 90 daga án dóms og laga, fái
ekki mál sitt tekið fyrir meðan
þessir þrír mánuðir eru að líða.
Dómarinn kvað upp dóm
þenna í sambandi við áfrýjun
konu einnar, sem gift er manni
er dæmdur hefur verið sam-
kvæmt lögum þessum. Hafði
frúin farið þess á leit, að maður
hennar fengi fyrir dómstóli að
skýra frá misþyrmingum þeim
er hann hefði orðið fyrir f fang-
elsinu.
Nýtt Morg-
uns-hefti
í nýjasta, hefti Morguns,
tímarits Sálarrannsóknafélags
Islands, ritar ritstjórinn, séra
Sveinn Víkingur, m.a. grein-
amar Fjarhrif og spíritismi,
Ufidrin að Saurum. Spíritism-
inn, Líkamningafyrirbæri og
Ritstjórarabb. Þá eru greinam-
ar Framhaldslífið eftir séra
Pétur Magnússon, Þankabrot
eftir Rabindranath Tagore. Þú
ert aldrei einn Rolf Carlson.
Sagt frá Magnúsi Guðmunds-
syni eftir Sigurð Magnússon og
fleira.
Blaððmanni vísað
úr Suður-Afríku
JÖHANNESARBORG 13/8 —
Stjóm Suður-Afríku hefur vísað
úr landi fréttaritara ,,New York
Times“, Robert Conley. Honum
er gefið að sök að hafa sent
rangar og villandi fréttir af at-
burðum þar í landi.
Skriðuföll
í S-Kóreu
SEUL 14/8 — Undanfama daga
hafa verið miklar rigningar í S-
Kóreu og hafa orsakað mikil
skriðuföll. Aðfaranótt föstradags
fórust 15 manns af þessum 6ök-
um. N ,
40. dagur.
Ásmundur er maður nefndur, er sagt er, að væri systurson-
ur Sveins konungs og fóstursonur hans. Ásmundur var allra
manna götvilegastur. Unni konungur honum mikið. En er
Ásmundur dróst á legg, var hann brátt ofstopamikill, og hann
gerðist vígamaður. Konungi líkaði þaö illa og lét hann fara
frá sér, fékk honum lón gott, það er hann mátti vel halda
gig og sveit með sér. En þegar er Ásmundur tók við konungs
fá, dró hann llð miklð að sér. En honum entlst ekki það fé
til sins kostnaðar, er konungur hafði veitt honurp, þá tók
hann annað miklu meira, þaö er konungur áttt.
En er konungur spurði það, þá stefndi hann Ásmundi á
fund sinn. En er þeir hittust, þá segir konungur, að Ásmundur
skyldi vera í hirð hans og hafa enga sveit; og varð svo að
vera sem konungur vildi. En er Ásmundur hafði verið litla
hríð meö konungi, þá undi hann ekki þar og hljópst í brott
um nótt og kom aftur til sveitar sinnar og gorði þá enn
fleira illt en fyrr. En er konungur reið yfir land og kom þar
nasr sem Ásmundur var, þá sendi hann liö til að taka Ás-
múnd með valdi. Siðan lét konungur setja hann í jám 03
halda hann svo um hríð og hugöi, aö hann myndi spekjest,
En er Ásmundur kom úr járni, þá hljóp hann þegar í brott
og fékk sér lið og herskip, tók hann þá og herjaði bæði utan
lands og innan lands og gerði ið'-mesta hervirki, drap margt.
manna og rændi viða. En þelr menn, er fyrir þessum ófriðl
urðu, komu til konungs og kærðu skaða sinn fyrtr honum.
Hann svarar: „Hvað segið þér mér til þess? ,Hvi farið þér
eigi til Hákonar ívarssonar. Kann er landvarnarma&ur minn
og til þess settur að friða fyrir yður bændum, en hegna vík-
ingum. Var mér sagt, að Hákon ■'•seri djarfur maður og frækn,
en nú lizt mér sem hann vilji hvergi þar til leggja, er honum
\ þykí mannhætta í vera“.
/
I