Þjóðviljinn - 22.09.1964, Side 10

JO SlÐA
Hafði hún verið örvingluð fyrr
um kvöldið, þá hafði henni að
minnsta kosti tekizt að fjarlægja
merkin tim það vandlega úr
kuldalegu, fríðu andlitinu, sem
hún sýndi nú heiminum og eig-
inmanni sínum.
Veronica, sagði Jack með lágri
röddu þegar hann kom að borð-
inu. Hvem fjandann ert þú að
gera hér?
Hún leit upp skelkuð á svip.
Ö, Jack, sagði hún. Hún leit
kvíðandi framhjá honum og á
dymar sem maður hennar hafði
gengið útum. Ó, þú verður að
fara. Maðurinn minn kemur
undir eins aftur. Ég get ekki
talað við þig núna.
— Þú verður að hverfa héðan,
sagði Jack. Undir eins.
— Heyrðu mig nú, Jack, sagði
hún. Viltu ekki gera svo vel að
hætta þessu. Þú ert búinn að
særa mig nógu djúpt i dag. Ég
kæri mig ekki um að kynna
þig fyrir manninum mínum. Við
vomm með vinafólki hans alveg
þangað til núna, og það var
nógu erfitt að svara spuming-
um þess um það hverja ég
þekkti i Róm ....
— Hlustaðu á mig, sagði Jack
hásum rómi og greip í hönd
hennar. Bresach er þarna hin-
tim megin. Hinum megin í saln-
um.
— Ég trúi þér ekki, sagði Ver-
onica og gaut augunum hræðslu-
lega til dyranna. Róbert hefur
aldrei á ævinni komið á svona
stað.
— Jæja, en hann er nú samt
héma í kvöld, sagði Jack. Ég
segi þér þetta sjálfrar þín vegna.
Nú sá hann eftir að hafa drukk-
ið alla þessa kokkteila og
kampavín. Hann sagði ekki það
sem hann hefði viljað segja,
Hann vildi ekki tala við hana
um Bresach. Hann vildi tala við
hana um sjálfan sig. Hann hefði
viljað segja: Við skulum byrja
aftur á því andartaki á gistihús-
inu mínu þegar þú kysstir mig
og ég taldi upp að sex og þú
sagðir: Eins og lifan^J mann-
eskjur. Innilega ogW hlýlega.
Hann sá sjálfan sig allt í einu
í óeðlilegu Ijósi sem áhorfanda
og milligöngumann, áhorfanda
að ástríðum annarra, umboðs-
mann fyrir hatur þeirra og þrár,
náunga sem hlustaði á játning-
ar þeirra. kippti í lag sam-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III h Oyfta)
SÍMI 2 46 16
P E R M A Garðsenda 21 —
STMI: 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D O M U R 1
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN, — Tlaraar
götu 10 — Vonarstrætismegin -
SIMI: 14 6 62
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR - fMaria
Guðmundsdóttirl Laugavegi 13
— STMT- 14 6 56 — Nuddstofa 4
sama stað.
; böndum þeirra, en var aldrei
þátttakandi sjálfur, gaf aldrei,
var aldrei heill, alltaf reiðubú-
inn til að draga sig i hlé. Heill,
mundi hann úr kvöldboðinu með
Morrisonhjónunum; heill, mundi
hann úr ásökunum konu sinnar.
— Hvað á ég að gera? sagði
Veronica. Röddin var lág en
næstum móðursjúk. Ég sagði
manninum mínum að mig lang-
aði út að dansa. Hann langaði
ekki einu sinni til þess sjálfan.
Og við erum ekki búin að vera
hér í tíu mínútur. Við eigum
fulla kampavínsflösku og ..
Hún þagnaði. Hún gaf frá sér
lágt hljóð sem minnti á kjökur.
Maðurinn hennar kom útum
dymar og gekk í átt til þeirra
eftir dansgólfinu. Hann kom að
borðinu og stóð og brosti kurt-
76
eislega til Jacks og beið þess að
Veronica kynnti hann. Tucino
og Bertha dönsuðu hægt fram-
hjá.
— Já, sagði máður Veronicu
dálítið hikandi, því að Veronica
var ekki enn farin að segja
neitt. Hann var hávaxinn,
herðabreiður og ljóshærður, ung-
ur og mjög fríður, með spyrj-
andi, varfæmisleg blá augu.
Veronica? Hann horfði beint á
Jack og undirstrikaði spurning-
armerkið á eftir nafni hennar.
— Ó, fyrirgefðu, George, sagði
hún og tók andköf. Ég .. Þetta
er herra Andrus. Vinur minn.
Hann kom hingað til að óska
mér til hamingju. Maðurinn
minn — George Strooker.
— Gott kvöld, sagði Strooker.
Rödd hans var djúp og það
heyrðst enginn hreimur þegar
hann mælti þessi tvö orð að
minnsta kosti. Hann rétti fram
höndina. Jack tók í hana. Hönd-
in var hörð og sterkleg.
— Ég ... vona. að þið Ver-
onica verðið mjög hamingjusöm,
sagði Jack. Hann var ringlaður.
Hann hafði drukkið of mikið
þetta kvöld, og of mikið hafði
gerzt.
— Kærar þakkir, sagði Strook-
er kurteislega. Það er ég viss um
að við verðum. Nú heyrðist
Ziirich-hreimurinn greinilega, en
hann var ekkert hlægilegur. Það
var ekkert létt eða hlægilegt í
fari þessa hávaxna, hörkulega
unga manns með skarpleita,
ljósa andlitið og ísköldu. bláu
augun. Kraft durch Freude,
hugsaði Jack, svissneska deildin.
Strooker settist ekki og bauð ekki
Jack sæti heldur.
— Ég .. ég sendi herra Andr-
us tilkynningu um brúðkaupið
okkar, sagði Veronica alltof
hátt. Frá Ziirich. Hann er ....
Hún þagnaði og Jack sá að hún
glennti upp augun og það komu
viprur um munninn á henni
þegar hún horfði framhjá hon-
um.
— Nei, nú hef ég aldrei, sagði
rödd Bresachs bakvið Jack. Með
nýja hárgreiðslu. Velkomin til
borgarinnar eilífu.
— Róbert, sagði Veronica. Hún
reyndi að sýnast kát og eðlileg.
en það var kvíðaskjálfti í rödd
hennar. þegar hún nefndi nafn
Róberts. Ég hefði eldrei búizt
ÞJðÐVILJINN
Þriðjudagur 22. september 1964
við að sjá þig á svona stað.
— Það hafa orðið miklar
breytingar. sagði Róbert og star-
blíndi á Veronicu, síðan ég sá
þig síðast ....
— Veronica, sagði Strooker.
Viltu gera svo vel og kynna mig
fyrir þessum manni.
— Já, auðvitað. sagði Veron-
ica í skyndi. Fyrirgefðu. Ég er
ekki komin niður á jörðina enn-
þá. Hún hló óeðlilega. Þetta er
maðurinn minn, Robert George
Strooker ....
— Það er gaman að hitta yð-
ur, George, gamli félagi, sagði
Bresach án þess að snúa sér við
og hann starði enn á Veronicu.
Hvemig var brúðkaupið?
Skemmtilegt?
Þá vissi Jack, að Bresach ætl-
aði ekki að láta neinn fara á
mis við neitt. Komdu nú, hvísl-
að hann og tók í handlegginn á
Bresach. Gerðu nú enga vitleysu.
Bresach hristi Jack af sér með
ofsa. Strooker stóð og horfði á
hann, kuldalegur, tortrygginn og
undrandi.
— Mér finnst bara, sagði
Bresach, sem einblíndi ennþá á
Veronicu, að við ættum öll að
fá tækifæri til að drekka brúð-
hjónunum til. Með snöggri
hreyfingu teygði hann sig fram-
hjá Jaek og tók kampavíns-
flöskuna úr kælinum. Hann stóð
með hana fyrir framan sig og
vaggaði henni við brjóstið án
þess að skeyta um rakablettinn
sem kom á skyrtuna af blautri
flöskunni. Ég skíri þig Fyrsta
Kokkál, sagði hann hátt og
hægt. Hann lyfti flöskunni hátt
upp yfir höfuð sér og hallaði
henni hátíðlega og hellti víninu
yfir sig. Það freyddi í hárinu
á honum og lak niður í flibb-
ann hans. Allan tímann starði
hann á Veronicu án þess að
depla auga eða sýna nokkur
svipbrigði.
— Hættu nú, sagði Jack
hvössum rómi og bjóst til að
ganga í milli Bresachs og
Strookers, ef Strooker hreyfði
sig. En þessa stundina var
Strooker alltof undandi til að
hafast nokkuð að. Hann stóð
bara og horfði spyrjandi á
Bresach meðan hann reyndi að
átta sig á því hvort Bresach
væri ekki annað en meinlaus
fylliraftur eða náungi sem bráð-
lega þyrfti að taka föstum tök-
um.
— Og nú góði vinur, sagði
Bresach og sneri sér að Strook-
er, er röðin komin að yður að
fá aðild að hátíðahöldunum.
Áður en Jack næði að lyfta
hendi til að stöðva hann, var
hann búinn að lyfta flöskunni á
ný og hella kampavíninu yfir
fallega greitt ljóst hárið á
Strooker.
— Robert! hrópaði Veronica.
— Hérmeð skíri ég þig Kokkál
númer tvö, sagði Bresach. And-
artak hreyfði sig enginn. Búið
var að stöðva tónlistina og
dansinn og það var dauðaþögn
í salnum. Alls staðar sat fólk
kyrrt og beið og starði á Bres-
ach og Strooker. Strooker sjálf-
ur virtist ringlaður og agndofa,
eins og hann stæði og horfði
blíðlega á Bresach og sem
snöggvast var eins og hann væri
viljugur þátttakandi í leiknum.
En svo hreyfði hann sig svo
snöggt að það gafst enginn tími
til að bjarga Bresach. Hnefinn
á Strooker þaut fram og hitti
handlegginn á Bresach. Kampa-
vínsflaskan sentist gegnum loft-
ið og skall á dansgólfið og
brotnaði. Svo sló Strooker Bres-
ach tvisvar í andlitið og það
kvað við brothljóð. Gleraugu
Bresachs brotnuðu og blóð
tók strax að streyma um-
hverfis augun á honum. Hann
gerði enga tilraun til að verja
sig. Hann stóð þama bara, al-
varlegur og hreyfingarlaus, eins
og þetta væri allt fyrirfram á-
kveðið og óumflýjanlegt. Jack
þreif í axlimar á honum og fór
að draga hann burt, en Strooker
kom á eftir Bresach og barði
hann enn í andlitið. Meðan Jack
reyndi með erfiðismunum í
þrengslunum milli borðanna að
toga Bresach burt frá hættu-
staðnum, birtist Max eins og
fyrir galdra á milli mannanna
tveggja og þreif í handleggina á
Strooker. Strooker var miklu
stærri maður og hann sleit sig
af honum og sló Max á munn-
inn. Max féll utaní borð, sem
kom í veg fyrir að hann dytti
i gólfið. En tmflunin dugði.
Nokkrir þjónar þutu að Strook-
er og héldu honum og sögðu
býsnin öll á ítölsku til að róa
hann. Holt og Tucino komu á
vettvang og leiddu Bresach burt,
meðan Jack stóð andspænis
Strooker, reiðubúinn að berjast
við hann, ef hann slyppi burt
frá þeim sem héldu honum og
reyndi enn að ráðast á Bresach.
Hljómsveitin hóf aftur leik
sinn og Veronica sat og grét og
grúfði höfuðið niður á borðið.
Allt í einu hætti Strooker að
berjast um. Hann sagði eitthvað
á þýzku, en þjónamir skildu
hann ekki. Sleppið mér, sagði
hann á ensku.
Hikandi viku þjónarnir ögn
frá honum. Strooker var fölur og
hárið á honum var rennblautt af
kampavíni, en hann gekk kring-
um borðið og settist við hliðina
á Veronicu án þess að líta á
hana. Hann starði kuldalega í
hringum sig. á fólkið sem ein-
blxndi á hann. Það blæddi úr
hendinni á honum eftir gleraugu
Bresachs, en hann skeytti ekk-
ert um blóöið sem blettaði
kampavínsflekkaðan dúkinn. Ég
er hræddur um að við verðum
að fá aðra flösku af kampavíni,
sagði hann við yfirþjóninn sem
stóð álútur hjá honum með
vandræðasvip. Jack gat ekki að
sér gert að dást að honum þetta
andartak.
— Mér þykir þetta mjög leitt,
sagði Jack við Strooker, með
hann vin minn. Ég er hræddur
um að hann hafi fengið full-
mikið að drekka í kvöld.
— Já, sagði hinn kuldalega.
Það held ég líka. Svo sneri hann
sér að Veronicu. Réttu úr þér,
sagði hann hljómlaust. Vertu
ekki svona barnaleg.
Með hægð rétti hún úr sér
með augun full af tárum. Fyrir-
gefðu .... hvíslaði hún.
— Réttu úr þér, sagði Strook-
er aftur, meðan hann starði út
í salinn og upphóf ævilanga
refsingu hennar.
Það var ekki hægt að gera
neitt meira við þetta borð, og
Jack sneri sér frá og gekk yfir
dansgólfið og augu allra hvíldu
á honum.
Jack sagðist skyldu aka Bres-
ach og Max heim í leigubíl.
Hann hafði þvegið blóðið fram-
anúr Bresach í snyrtiherberginu
í næturklúbbnum og athugað
FERÐIZT
MED
LANDSÝK
9 Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LA N O SVN nr
TÝSGÖTU 3. áíMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBC© LOFTLEIÐA.
Auglýsið í Þjóðviljanum •
Ritarustörf.
Störf ritara og vélritunarstúlku við saka-
dóm Reykjavíkur eru laus til umsóknar.
Umsóknir ásamt upplýsingum um mennt-
un og fyrri störf sendist 'fyrir 1. október n.
k. til skrifstofu sakadóms í Borgartúní 7,
þar sem gefnar eru nánari upplýsingar um
störfin.
YFIRSAKADÓMARI.
BAUER-reiðhjói
PHILLIPS
KARL- OG KYEN-
REIÐHJÓL
Varahlutir í flestar
ÖRNINN
Drengja og telpna
□ LUKTIR
□ DYNAMOAR
□ F A C O
gerðir hjóla. Spítalastíg 8 — Pósthólf 671