Þjóðviljinn - 06.03.1965, Blaðsíða 8

8 SlÐA
ÞIÓÐVILÍINN
Laugardagur 6. marz 1965
UNDIR
MÁNASIGÐ
Skáldsaga eftir M.M. KAYE
auðvelt. Hann ætlaði að senda j
boð eftir prestinum og segja
honum að vígslan yrði að fara
fram samstundis til að vemda
mannorð ungu stúlkunnar. Hann
yrði að láta hana trúa veikinda-
sögunni, þangað til hún væri
gengin í gildruna. Betra gat
þetta ekki verið!
Hress og endumaerður við til
hugsunina reikaði hann aftur í
rúmið og skipaði Ismail að senda
boð eftir prestinum um að koma
samstundis og önnur boð til
Moulsons ofursta þess efnis að
sendiherrann vildi tala við hann.
Sendu rakarann hingað inn og
komdu herberginu í lag og opn-
aðu alla glugga .... nei, dragðu
ekki tjöldin frá, svarti apinn
þinn, og láttu ungfrú sahib ekki
komast hingað inn, skilurðu það.
Segðu að ég sofi .... eða sé í
þaði — sama hvað er. En sjáðu
um að hún komi ekki hingað. Og
röskur nú!
Presturinn — grannvaxinn,
ungur maður — var lasinn og
slappur af byrjandi malaríu og
átti í erfiðleikum með að skilja
útskýringar sendiherrans um
hina óvæntu komu condessunnar.
Honum var ljóst að bezta lausn-
in væri að framkvæma hjóna-
vígsluna heima, þar sem sendi-
herrann væri svo veikur. Hann
skyldi sjá um það sem gera
þyrfti, en sendiherrann yrði að
útvega tvo svaramenn.
Þrem tímum seinna stóð dótt-
ir Sabrínu fyrir framan bráða-
birgðaaltari með logandi kertum
í stóru, svölu dagstofunni og var
vigð eiginkona bróðursonar Eb-
enezers.
Hún hafði ekki farið í brúðar-
kjólinn, vegna þess að hún hafði
enga kjólgrind og hún gat ekki
staðið í að útskýra það eins og
á stóð. Hún var klædd ljósu
reiðfötunum og hélt á jasmínu-
vendi úr garðinum. Hamida
hafði skreytt dökkt hár hennar
með jasmínum og fest hvítu
49
FLJÚGUM
ÞRIÐJUDAGA
FIMMTUDAGA
LAUGARDAGA
FRÁ RVIK KL. 9.30
FRÁ NORDFIRÐI KL. 12
FLUGSÝN
SÍMÁR: 18410 18823
Smurt brauð
Snittur
brauð bœr
við Óðinstorg
Sími 20-4-90
HÁ POppmsLAN
Hárgreiðslu- og snyrtlstofa
STETNU og DÓDÓ Laugavegl 18
tll hæð flvftai «;TM1 2 46 16
P E R M A Garðsenda 21 -
SIMl • 33-9-68 Hárgreiðslu- og
snvrtistofa
D 0 M U R I
Hárgreiðsla vi? allra hæfi —
TJARNAR.=TOFAN - Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
StMI' 14 fi 62
HARGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR - Marfa Guðmunds-
dóttiT Laugavegi 13 — SIMI
14 6 56 - NUDDSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
blæjuna á höfuð henni með
ygglibrún. Að hennar áliti voru
hvítar blæjur handa ekkjum en
ekki brúðum.
Hamida var áhyggjufull. Hún
þekkti ekki venjur hvítu mann-
anna, en þjónustufólk sendi-
herrans virtist bera sáralitla
virðingu fyrir húsbónda sínum
og eftir hálftíma dvöl í húsinu
vissi hún hvers konar kvenmað-
ur það var sem átti heima í
litla bibigarhinu (kvennahúsinu)
á bak við aðalbygginguna, hulið
bakvið pionsettiagerði og pipar-
tré.
En Vetra sjálf var i engum
vafa. Einu áhyggjur hennar voru
í Æambandi./yið heilsufar Con-
ways. En hann hafði fullvissað
hana um að kóma hennar hefði
gert - é- honum kraftaverk, enda
hefðf’~hann' verið á batavegi-
hvort eð var. Presturinn, Eustace
Chillingham, sem hafði verið
viðstaddur þetta samtal í svefn-
hérberginu fyrir brúðkaupið,
hafði undrazt að heyra að sendi-
herrann hefði verið veikur, en
hann var sjálfur of lasinn til að
veita því neina sérstaka athygli.
Vetru hafði brugðið í brún
þegar hún sá Moulson ofursta,
sem kominn var til að leiða hana
inn í dagstofuna. Henni hafði
aldrei fallið við hann, og þótt
hún vissi að hann var kunningi
Conways, hafði hún ekki átt
von á því að hann yrði valinn
sem svaramaður hennar. En
Conway hafði trúlega gert það
af tillitssemi, vegna þess að
hann vissi að þau höfðu hitzt.
Vetra fylgdi honum og í hug-
anum sá hún hina kunnuglegu
mynd af bláeygða, ljóshærða
riddaranum, Conway, sem flutti
hana burt frá einmanaleikanum
og Júlíu frænku.
Og þessi mynd stóð henni fyr-
ir hugskotssjónum, þegar hún
sá gegn-’m blæjuna feitan og
slyttislegan manninn með út-
stæðu augun, hæruskotið hárið
og slappan, grettinn munninn
við hlið sér fyrir framan altarið.
Það var ekkert í fari þessa
grófgerða manns sem hún kann-
aðist við. En þetta var Conway
og hann var veikur. Hann hafði
ekki viljað að hú sæi hann af-
myndaðan af sjúkdómum; það
bar vott um ást hans. Hann yrði
bráðlega hraustur og sterkur
aftur. Hún leit niður á hringinn,
sem var of stór á fingur hennar
— eins og fyrsti hringurinn sem
hann hafði gefið henni — og
augu hennar fylltust gleðitárum.
Presturinn fór heim að athöfn-
inni lokinni, en Vetru til sárrar
raunar tók Conway ekki í mál
að fara aftur í rúmið.
— I rúmið? Þvættingur! Mér
hefur aldrei liðið betur á ævi
minni. Maður giftir sig ekki á
hverjum degi. Ég er búinn að
senda boð eftir nokkrum vinum;
beir geta komið á hverri stundu.
Nú ert þú sendiherrafrú og verð-
ur að læra að taka á móti gest-
um. Komdu nú, drekktu glas af
kámpavín! Það er bráðhress-
andi. Hæ, Rassul, flösku í við-
bót!
Hann drakk Vetru til og horfði
á hana viðurkenningaraugnaráði.
Þegar fyrsta skelfingin og
hræðslan við að missa auðinn
var liðin hjá, virti hann brúði
sína fyrir sér og komst að þeirri
niðurstöðu að forlögin hefðu
sannarlega verið honum hliðholl.
Hver hefði trúað því að þessi
renglulega, ófríða stelpa með
ugluaugun yrði svona snotur? Að
vísu ekki beinlínis eftir hans
höfði. Það var nóg af svarthærð-
um konum í Indlandi, ljóshærð-
ar bústnar voru meira hnossgæti
— en hún var alls ekki svo af-
leit, sú litla. Augun voru falleg,
og munnurinn lofaði góðu. Og
það virtist hreint ekkert út á
vöxtinn að setja.
— Pred sagði mér að þú vær-
ir orðinn hreinasta fegurðardís,
og hann hefur svei mér á réttu
að standa! Ríkur erftngi og feg-
urðardís! Ég er sannarlega lukk-
unnar pamfíll. Hann lagði hand-
legginn um grannt mittið á
Vetru og kreisti hana og kampa-
vínið sullaðist yfir fötin hans.
Vetra sagði áhyggjufull: Seztu
niður, Conway, þú ert ekki nógu
frískur til að standa. Moulson
ofursti, hjálpið mér til að telja
hann á að fara í rúmið.
— Telja hann á að fara í rúm-
ið? sagði ofurstinn og hló, en
hann var þegar búinn að drekka
þrjú glös af kampavíni blönduðu
konjaki. Ég get ekki ímyndað
mér að þér verðið í vandræðum
með að koma honum í rúmið. Ef
ég væri 1 hans sporum, væri
erfiðara að halda mér frá rúm-
inu — hann er svei mér hepp-
inn!
Vetra skildi ekki hvað hann
átti við, en ruddalegur hláturinn
sem fylgdi orðunum vakti and-
styggð hennar og hún sneri sér
frá honum með viðbjóði. En
Conway hló bara og sagði:
Nógur tími til þess, Fred —
nógur tími Svo fóru vagnar og
hestar að hópast að og stofan
fylltist af ókunnugu, háværu
fólki.
Þama voru víst tíu eða tólf
gestir, en Vetru fannst þeir vera
tyisyar eða þrisvar sinnum fleiri.
Hávært talið, gjallandi hláturinn,
hamingjuóskimar og forvitnis-
augnaráðið og ódulin aðdáun
karlmannanna gerði hana ringl-
aða og hrædda. Þama voru
aðeins tvær konur, ög hvorug
þeirra féll Vetm í geð. Henni
fannst hún verða stirðleg og
klunnaleg í návist þeirra. Þær
virtust þekkja Conway sérlega
vel, því þær kölluðu hann — og
reyndar alla karlmennina —
skímarnafni.
Frú Wilkinson var lítil og
bústin en lagleg. Hún bar ó-
grynni af armböndum og af
henni var sterkur fjóluilmur,
röddin var há og skerandi og
augun blá og fjörleg.
Frú Cottar var há og grönn,
rauðhærð, græneygð og ófríð.
Hún var afar vel klædd, næstum
um of. En karlmennimir virtust
hafa dálæti á henni. Allar at-
hugasemdir hennar fengu að
launum hlátur og fagnaðarlæti,
en þær voru sagðar í lágum
hljóðum, svo að Vetra heyrði að-
eins fáar þeirra og þær skildi
hún ekki. En allir drukku hvert
orð af vörum hennar og allir
karlmennimir kölluðu hana Lou.
Vetra sjálf stóð þögul með
uppgerðarbros á andlitinu og
virti Conway fyrir sér áhyggju-
full. Einu sinni þegar hláturinn
hafði verið sérlega hávær, tók
hann eftir því að brúður hans
tók ekki þátt í hinum almenna
gleðskap og hann hafði beðið
hana að vera ekki svona mikill
sakleysingi.
— Það stendur ekki lengi í
þínum félagsskap, sagði Moulson
og hikstaði.
— Haltu kjafti, Fred! En þú
hefur nokkuð til þíns máls.
— Ég held að mjólk og vatn
sé tæpast nógu kjamgott handa
þér, sagði ofurstinn.
— Við skulum vona að hann
leggi ekki niður vínkjallarann
sinn, sagði frú Cottar.
Conway fór að skellihlæja og
frú Cottar leit af honum á brúð-
ina og hnyklaði brýrnar.
Frú Cottar var meinfyndin og
illkvittin og hún var ekki sér-
lega hlýleg í garð kynsystra
sinna, enda var þeim ekki um
hana, en þrátt fyrir ófríðleika
hennar þótti karlmönnum hún að-
laðandi og skemmtileg og henni
þótti gaman að leika að eldinum,
hvort sem kvæntir eða ókvænt-
ir menn áttu í hlut. En hún fann
til votts af samvizkubiti þegar
hún sá svipinn í augum Vetm.
— Con, sagði hún lágt. Þú get-
ur ekki látið þér þetta sæma.
Þetta ef' áýTVifðiTdgt. " "
— Hvað er svívirðilegt?
— ^syívirðilegur! Hvern-
ig de’ttur "ættin'gjum þessa
bams í hug að senda hana hing-
að til þin? Þekkja þeir þig ekki?
— Ég sá auðvitað um að þeir
fengju ekki tækifæri til þess.
sagði Barton og hristist af
hlátri. Hann var hreykinn og
sigrihrósandi. Nú vom allir erf-
iðleikar um garð gengnir. Hann
var ríkur maður — og fjandan-
um slyngari. Allt hafði gengið til
?KOTT
Stúlkur
vantar til frystihúsavinnu. — Mikil vinna fram-
undan.
FROST H.F.
Hafnarfirði — sími 50165.
VÖRUR
Kartöflumús * Kókómalt * Kaffi * Kakó.
KROJN *BtIÐIRNAR
CONSUL CORTINA
bflaleiga
magnúsar
skipholti 21
sfmapt 21190-2118S
^íauhur ^juómundóAon
HEIMASÍMl 21037
Ég verð líka að fara að borða Bogga . . . en þá fáum við tíma
til að hugsa upp eitthvað meira til að tala um!
* BILLINN
Rent an Icecar
Símí 1 8 8 3 3
Opnum í dag
opnum í dag kl. 13 bón og þvottastöð.
Opið alla virka daga frá kl. 8—19.
Fljót og góð afgreiðsla.
BÓNSTÖÐIN Tryggvagötu 22.
Selt/arnarnes
Frá og með 7. þ.m. munu strætisvagnaferðir vera
sem hér segir:
Leið 2 Seltjarnarnes. Frá Lækjartorgi
Á heila tímanum, að skóla, nema vagnar kl. 6,55,
12,00 og 24,00, fara hringinn. Á hálfa tímanum
fer vagninn hringinn.
Leið 24 Hagar—Seltjarnarnes.
Frá Lækjargötu.
Allar ferðir hringinn. Brottfartími úr Lækjargötu
10 mín. yfir heila og hálfa timann.
4