Þjóðviljinn - 10.04.1965, Blaðsíða 8

g SÍÐA
ÞIÓÐVILIINN
Laugardagur 10. aprfl. 1363
UNDIR
MÁNASIGÐ
Skáldsaga eftir M. M. KAY E
FLJUGUM
ÞRIDJUDAGA
FIMMTUDAGA
LAUGARDAGA
FRÁ R VI K KL. 9.30
FRÁ NORDFIRÐI KL. 12
F L U G S Ý N
SiMAR: 18410 18823
Smurl brauð
Snittur
við Óðinstorg.
Sími 20-4-90
ust þeir sem allan daginn höfðu
beöið árangurslaust, til að yfir-1
gefa hæðimar fyrir utan Delhi. '
Eftir hálftíma er komið myrkur,
sagði hershöfðinginn. Konurnar
verða að komast burt og þær
verða að hafa vemd. Það er
bezt að allir fari af stað, meðan
vegurinn til Kamal er enn op-
inn.
Meðan opnir og lokaðir vagn-
ar og ríðandi og gangandi menn
streymdu burt í vaxandi myrkr-
inu, var eldrautt skin á himni
yfir logunum í íbúðarhverfi her-
stöðvarinnar. Þama var lagt upp
í langan, skelfilegan flótta sem
átti eftir að kosta mörg þeirra
lífið. Hershöfðinginn beið þar til
allir voru á brott og þá sneri
hann sér að eina liðsforingjan-
um sem eftir var: Blástu merkið
um að safnast saman, sagði hann
og um leið ómaði hinn kunnug-
legi lúðurhljómur út í kyrrðina.
Einn einasti sepoy úr 74. fót-
gönguliðssveit innfæddra, hlýddi
kallinu. Einn einasti úr hinum
þéttu fylkingum manna sem fyr-
ir sólarhring hefðu flykkzt að
við þetta merki.
Hershöfðinginn fór burt af
hæðinni og yfirgaf stöð sína og
ofurseldi hana þjófum og ræn-
ingjum og reið á brott. Bakvið
hann sveif enn reykský yfir hinu
sprengda vopnabúri, far sem
sýnd hafði verið hin eina veru-
HároTf‘i%iiistof5i
Maria 'luðmundsdóttii Lauea
vegi 13 SÍMl 14 fi 50 MUDD-
STOFAN er á sama staí
78
lega mótspyma þennan skelfi-
lega dag.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreíðdu- ag snyrtlstofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18. [II bæð (lyfta)
SÍMI 24 5 16
PERMA
Garðsenda 21 - SÍMl 33 9 68
— Hárgre^ðslu- og snyrtjstofa
D Ö IVI (J R ?
Hárgreiðsla víð allra hæfl —
TJARNARSTOFAN - Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin
— SÍMl 14 6 62
Vetra hafði ekki sagt margt
í reiðferðinni og Alex var of
niðursokkinn í eigin hugsanir til
að taka eftir því. Hann vor-
kenndi henni, en honum var
ljóst að brátt myndi fleira bæt-
ast við sem ástæða væri til að
hryggjast yfir. Nú gat hann ekki
lengur sent Niaz í herbúðimar
og hinar ýmsu fréttauppsprettur
í borginni og þorpunum urðu æ
torgætari og fregnimar sem bár-
ust uggvænlegri. Hann velti fyrir
sér hvernig þeim Niaz eða Yusaf
gengi; það hlaut að vera skelfi-
lega heitt á sléttunum og þeir
fengju hvorki vott né þurrt fyrr
en um sólsetur. Fastan var mik-
il þrekraun, þegar hana bar upp
á heita tímann og hnífstunga
Niazar var ekki fullkomlega gró-
in. En þeir gátu sofið á daginn.
Það gat Alex ekki.
Hann stöðvaði hestinn fyrir
framan embættisbústaðinn og tók
til máls í fyrsta sinn í næstum
klukkutíma: Hvenær farið þér
upp í fjöllin?
— Hinn tuttugasta og annan,
svaraði Vetra kæruleysislega.
Reiði hennar var horfin og hún
var undarlega sljó:
— Þá hafið þér viku til stefnu.
Átta daga nákvæmlega. Það ætti
að vera nóg. Ég geri ráð fyrir
að við sjáumst fyrir þann tíma.
Góða nótt.
Hann sneri hestinum við
og reið heim, og Vetra
reið inn um reisulegt
hvolfþakið, framhjá Akbar
Khan sem hneigði sig djúpt. Fyr-
ir klukkustundu hefði hún ekki
tekið kveðju hans. Fyrir klukku-
stundu hataði hún bæði Alex og
Conway, vegna þess að þeir
vildu ekki hengja hann fyrir
morð. En hún hafði ekki sofið
alla síðast liðna nótt og hún var
svo sljó og niðurdregin og þreytt
að henni stóð á sama um allt.
Ef til vill var' það satt, að allt
væri fyrirfram ákveðið — eng-
inn gæti flúið forlög sín. Það
er skrifað sem skrifað stendur.
Hún svaf vært um nóttina
þrátt fyrir hitann og marrið í
viftunni. Eins vært og Zeb-un-
Nissa í múhameðska kirkjugarð-
inum, sem heyrði ekki til sjakal-
anna sem læddust um milli graf-
anna. Eins vært og Lotta sem lá
sofandi bakvið tjöldin í ekka
með rifna skó og í sundurtætt-
um kjól, rispuð og klóruð eftir
byrna og kjarr og flekkuð af
blóði og ryki. Hinn vingjarnlegi
vagneíganli hafði fundið hana
í skurði og hann hafði hjálpað
þeim.
— Ég held til Lunjore eins
hratt og mér er unnt, sagði ek-
illinn. Það verður ekki líft f
Delhi mánuðum saman fyrir
friðsaman mann og ég á bróður
sem ég ætla til, meðan betta
æði stendur yfir.
— 29 —
Alex ob Yusaf sneru heim til
hússins s'undu fvrir dögun og
eftir krókaleiðum. en Niaz lét
ekki siá sig. Sagt var að hann
væri með hitasótt og væri of
veikur til að fara úr rúminu.
Alex hafði vonazt til þess að
geta sofið lengi, en skömmu eftir
sólarupprás vakti Alam Din
hann. Huzoor, sagði hann lágt.
Það er rauður dreki fastur í
kjarrinu við borgarveginn.
— Fjandinn sjálfur, sagði Alex
þreytulega. Jæja, gott og vel
Acha Alem Din.
Tuttugu mínútum seinna reið
hann eftir veginum sem lá gegn-
um akrana til Chunwar. Við
vegarbrúnina, svo sem tvö
hundruð metrum utan við her-
stöðina, óx stakur runni og
þennan morgun hafði ódýr papp-
írsdreki eins og böm leika sér
að, festst í þessum runna. Flug-
drekinn var eldrauður og sást
langt að.
Svona litskrúðugir drekar voru
sendir ””n yfir borgina allt árið
um V' og það var ekki óal-
geng' 'inna þá hanga í trján-
um á tunni. Alex reið fram-
hjá runnanum án þess að líta á
hann. Hann beygði niður mjóan
hliðarstfg gegnum sinnepsakur
og stöðvaði öminn í háa fílgres-
inu í skugga af villtu fíkjutré.
Hann steig af baki og lét sem
hann væri að herða hnakkólina.
Skammt frá honum heyrðist
rödd, en eigandi hennar var hul-
inn; þetta var ofurlágt hvísk-
ur.
— Það er sagt á torginu að
herdeildir innfæddra í Meerut
hafi gert uppreisn og drepið alla
angrezi og riðið þaðan til Delhi,
sem líka er fallin. Sagt er að
þeir hafi gert Bahadur Shah að
mógúl og drepið alla feringiana
með sverði.
— Hvenær? spurði Alex og
bjástraði við gjörð.
— I gær. Fréttina sagði fakír
við tröppumar að perlumosk-
unni.
— Það er ómögulegt. Delhi er
langt héðan.
— Tala ekki fuglar loftsins við
heilaga menn? hvíslaði röddin.
— Er nokkuð fleira?
— Nei. Borgin suðar eins og
býkúpa.
— Gera þeir uppreisn?
— Hver getur vitað það? Menn
maulvians gefa skipanir um að
bíða effír Orðinu en bað er
bezt að enginn af þínu fólki láti
sjá sig í borginni í dag. Sjáðu
um -það. Bara ef steini er kast-
að. getur enginn saBt fvrir um
afleiðinsamar. Þú bekkir múg-
inn. Ef hann sér blóð. verður
hann trylltur eins og siakalar.
Alex sasði ofurlágt: Farðu til
haka og færðj mér boð í nótt.
Ég mun riða til rústanna af Am-
in-u-dín um sólsetur.
— Ég skal reyna. En ég er
hræddur — mjög hræddur! Ef
bað kemst upp um mig, þá rífa
þeir mig f tætlur. Alex heyrði
tennumar glamra í manninum.
Hann lagði hrúgu af silfurmynt
á jörðina og sagði: I kvöld verða
fimmtíu í viðbót. Hann steig á
bak og reið í áttina að opna
svæðinu, en sveigði fyrir akrana
og sneri til baka yfir æfinga-
svæðið.
Klukkan var liðlega átta þeg-
ar hann kom að embættisbú-
staðnum.
Hann kom að sendiherranum í
rúminu, klæddum burmverskri
lendaskýlu. Inni var megn þefur
af alkóhóli og moskus, og græn-
leit tjöldin fyrir lokuðum glugg-
unum útilokuðu næstum alla
birtu. Alex steig ofaná ökla-
hring og það glamraði í litlum
silfurbjöllum; hann varð að taka
sig á til að láta ekki viðbjóð
sinn í Ijós.
— Nú, nú? spurði herra Bart-
on önuglega. Hvað er nú? Fleiri
grillur?
— Ég vona að það sé ekki ann-
að, sagði Alex þungbúinn. Það
ganga sögusagnir um uppreisn í
Meerut og Delhi. Það er hugsan-
legt að þær hafi ekki við rök
að styðjast eða séu ýktar. En
sagt er að hersveitimar hafi á
báðum stöðum gert uppreisn og
drepið alla evrópubúa og Ba-
hadur Shah hafi verið útnefnd-
ur konungur.
— En þáð dómsdags kjaftæði,
sagði sendiherrann og settist upp
í rúminu. Hreyfingin virtist
valda honum óþægindum, þvf að
hann greip um ennið með hend-
inni. Hann leit reiðilega á
Randall kaptein: Meerut! Ekki
nema það þó! Þar er allt fullt
af brezkum hermönnum! .........
að minnsta kosti tvö búsund.
Sterkasta virkið í öllu Indlandi!
Þvættingur! Þetta er ekki annað
en tilhæfulaust slúður.
— Ef til vfll, sagði Alex stutt-
ur f spuna. Það skiptir ekki öllu
máli hvort það er satt, heldur
það að allir í borginni trúa því.
Slíkar sögusagnir valda mikilli
ólgu og mig langar til — með
yðar leyfi — til að lýsa borgina
bannjvæði fyrir Evrópubúa þar
til ólgan er um garð gengin.
— Af hverju?
Guð gefi mér þolinmæði, hugs-
aði Alex. Hann beit á jaxlinn
og útskýrði rólega: Það þarf lít-
ið til að koma af stað uppreisn
meðal fólks sem æst hefur verið
upp í ákveðnum tilgangi eins og
þarna. Hvítt andlit í borginni
undir þessum kringumstæðum
getur orsakað grjótkást, og eins
og þér vitið er bilið stutt milli
þess og morðs hjá múgnum. Við
getum ekki átt neitt slíkt á
hættu nú. Eftir fáa daga í mesta
lagi, fáum við að vita hvort
nokkuð er hæft í þessum orð-
rómi, og ef hann er tilhæfulaus,
þá lægir ólguna brátt. Má ég
vænta leyfis yðar til að banna
Evrópubúum aðgang aðboTginni?
— Nú, jæja, gerið það þá,
sagði sendiherrann með semingi.
Ég trúi ekki einu orði af þessari
vitleysu, en .... Jæja .... gerið
eins og yður sýnist og leyfið mér
að vera í friði!
Alex fór strax til skrifstofu
sendiherrans, þar sem hann
skrifaði afdráttarlaus fyrirmæli
á opinberan pappír sendiherrans
og fór aftur inn í svefnherbergið
með blek og penna og bað sendi-
herrann að skrifa undir. Þegar
hann hafði sent chuprassarm af
stað með innsiglaða bréfið,
spurði hann eftir frú , Barton,
en hún var ekki heima.
SKOTTA
CONSUL CORTINA
bflalelga
magnúsai*
sklpholtl 21
slmar; 21190-21185
HHaukur ^u&mundóóon
HEIMASÍMI 21037
Nælonstyrktar gallabuxur
i öllum stærðum. Molskinnsbuxur í stærðunum
4 til 16 og m.fl.
Mjög hagstætt verð.
Verzlunin Ö. L.
Traðarkotssundi (á móti Þjóðleikhúsinu).
I © King Features SynJicate, Inc., 1964. 'WorM rígbts reserved.
Jú, hann var SVOLÍTIÐ erfiður. Ég gerði ekki arraiað allt kvöldið
en anza í símann, og fullvissa nágrannana um að ég væri ekkl
að myrða hann.
í yðar þjónustu alla daga
Hjólbarðaverkstæðið
HRAUNHOLT
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17-500
fyrir neðan Miklatorg (gegnt
Nýju sendibílastöðinni).
ír Eigum ávallt fyrirliggjandi
☆ flestar stærðir af hjólbörðum
☆ og felgum.
Opið alla daga frá kl. 8 til 23. — Sími 10-300.
* BILLINN
Rent an Icecar
Sími 1 8 8 3 3
FlugferBir um heim ullan
Flugferð strax — Fargjald greitt síðar.
Viðskiptavinir eru beðnir að hafa sam-
^nd í síma 228PO no óorrp (oftjr ^ 7).
KKDASKRirSiOir

k