Þjóðviljinn - 04.11.1965, Qupperneq 10

10 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Fímmtudagur 4. nóvember 1965
kerlingá;
(SAGA
EFTIR MARÍU LANG
.........................................í
Christer komst ekki áfram
fyrir föður sínum, en hann sá
pó glitra í eitthvað gult og !jós-
brúnt á sviðsgólfinu.
— Þetta er gamla konan sem
sat hjá mér! Er hún .... !eið
yfir hana?
Og þar sem hann fékk ekkert
svar, hélt hann áfram:
— Hún titraði svo skringilega
allan tímann.
— Hvað segirðu? — Landfóget-
inn hjó eftir þessu. — Titraði
hún?
— Já. Fyrst var karl sem
bablaði fyrir aftan okkur, ein-
mitt þegar heljarstökkvarinn æti-
aði að fara að stökkva. Hann
var súr yfir því að hún skyidi
hafa logið og að hún kynni ekki
að sjóða karamellur, og þá fór
hún að titra. En þegar bessi
þarna karl kom — hann benti
á yfirrannsóknarlögregluþjóninn
sem hlustaði hugfanginn — bá
titraði hún enn meira. Alvag
svona. Hún tók einhverja p’ilu
ti, þess að það skánaði, en það
skánaði ekki neitt, hún bara
skalf og hún hló ekki neitt að
trúðunum eins og hún hafði gert
áður.
— Hvemig veiztu að það var
pilla sem hún gleypti?
— Það var eitthvað sem hún
tfar' fneð í vasanum, og það var
að minnsta kosti ekki súkkulaði
eða sælgæti. Hún tuggði bað
ekki og saug það ekki heldur.
Hún kyngdi og kyngdi til þess að
reyna að koma því niður. Heyrðu
pabbi. ef ég á að fara heim á
undan ykkur, þá verð ég að fá
ís: ég er svo hræðilega svangur.
Honum til undrunar var uon-
um réttur seðili orðalaust, og
hann flýtti sér burt áður en
fullorðna fólkið sæi sig um hönd.
og heimtaði hann aftur til 'oaka.
— Ójá, stundi Tobías. Þetta
hefði maður átt að sjá fyr*r.
Hún hefur auðvitað borið eitt-
hvað af eitrinu á sér Svo hef-
ur hún ekki umborið kvalimar
heldur brugðizt við á sama uátt
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steiriu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi.
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — SÍMI 14-6-62.
Hárgreiðslustófa
Austurbæjar
María Guðmundsdóttir
Laugavegj 13, sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
og Ellen — hún hefur ætlað að
fleygja sér útúr rólunni.
Leó Berggren leit tvíráður af
gamla lögreglumanninum og á
limlest lík Clöm og til baka aft-
ur.
Clara? Hann hafði aldrei séð
hana öðru vísi en glaða, hógværa
og jákvæða. Hann botnaði ekki
neitt í neinu, og það var 'ítil
huggun þótt Karl-Ámi viður-
kenndi að hann hefði ekki held-
ur skilið samhengið fyrr en um
seinan.
— Ojá, sagði Tobías. Ég var.
líka býsna lengi að átta mig.
33
Tvennt var þó eiginlega alveg
augljóst, þótt okkur tækist að
gera það flókið vegna glýjunnar
sem við fengum í augun útaf
ameríkuarfinum. Það var Lovísa
sem eitra átti fyrir, ekki Ellen.
Og sú eitrum var ákveðin og
undirbúin, áður en Lovísa erfði
nokkra peninga.
— En hvers vegna? hvíslaði
Henning. Ekki er hægt að hata
svo ofsalega ....
— Ojú, það er reyndar hægt.
Og Clara hataði þessa systur
sína, ekki sízt þegar notalegur
karlmaður hafði seint og síðar-
meir komið inn í tilveru hennár,
og Lovísa neitaði afdráttarlaust
að viðurkenna hann. Því að
þannig var það, var ekki svo?
— Hann beindi spurningu sinni
að Vincent Flod sem barðist við
að ná stjóm á sér. — Það var
um það sem hún laug að land-
fógetanum og okkur öllum. Það
var ekki rifrildi þitt og Ellenar
þarna á Bengtsnesi sem skipti
mestu máli, heldur uppgjör henn-
ar sjálfrar við Lovísu.
— Já, það ........ það var al-
varlegur árekstur Ég skil nú, að
hún vildi ekki tala um hversu
alvarlegur hann var, og bess
vegna tók hún þann kostinn að
gera lítið úr öllu saman og láta
sem það hefði fyrst og fremst
verið ég sem var gramur og sár
en hún hefði tekið Iétt á öllu
saman. En það var ekki satt!
— Var það það sem vakti
grunsemdir þínar?
— Já. Hún lagði það ekki í
vana sinn að ljúga. Þarpa hlaut
að búa eitthvað undir. Og hún
laug reyndar um fleira.......
— Já, sagði Leó. Það var þegar
hún hélt því fram, að hana lang-
aði ekki aftur að Bengtsnesi.
Hún hafði einmitt sérlega ást á
búgarðinum, miklu meiri en syst-
ur hennar tvær sem alltaf höfðu
búið þar. Hún var alltaf að tala
um hversu myndarlegt hefði ver-
ið þar í tíð föður hennar, og nún
var gröm út í Lovísu, sem léí alit
drafna niður af eintómri nízku.
Ellen hefði verið meðfærilegri ef
hún hefði verið ein, og henni
þótti vænna um gamla heimi’ið.
Nú tók landfógetinn við:
— Og svo losnaði hús leigulið-
ans og hún gerði sér vonrr um
að Vineent Flod gæti flutzt þang-
að, þá hefði hún getað fengið
tvær heitustu óskir sínar upp-
fylltar — að vera kyrr hjá hon-
um og fá þó að sjá um gamla
búgarðinn. En Lovísa kom í veg
fyrir þetta. Jú. henni hefur fund-
izt dauði Lovísu nauðsynlegur og
óhjákvæmilegur.
— En, sagði Henning aftur, svo
erfði hún stórfé, og herra Flod
og hún hefðu getað komizt yfír
alveg jafn góða jörð og Béngts-
nes. Hvers vegna hætti hún þá
ekki við þessa skelfilegu ráða-
gerð?
— Þegar þar var komið, gat
Karl-Árni til, var hún sennilega
búin að koma karamellupokanum
fyrir í tösku Lovísu. Hvar skyldi
hún annars hafa falið pokann
frá Engquist?
— Einhvers staðar í hinum
óteljandi skápum og skúffum
Soffíu Sjöbergs. Og þar sem ást
hennar á Bengtsnesi var annar-
leg og næstum sjúkleg, þá voru
allir aðrir búgarðar og iárðir
henni einskis virði. En þið get!ð
reitt ykkur á, að þegar hún sauð
saman deigið í eiturkaramellum-
ar, þá var það engin ást á föður-
leifðinni eða húsbónda sínum
sem rak hana til þess, heldur
einskær og frumstæður hefndar-
þorsti. Lovísa hafði rifizt við
hana, Lovísa hafði verið and-
styggileg við hana, Lovísa skyldi
fá að þegja til eilífðamóns. Sál-
arlíf morðingja er sjaldnast
flóknara en þetta.
— Já, og eftir verknaðinn tyll-
ir maður sér í sófa og sofnar,
eða labbar sig í sirkus til að rífia
upp bemskuminningar. Nei, það
er aldrei hægt að skilja sálar-
líf glæpamanna, og guði sé lof
fyrir það.
— Hún var í rauninni hrædd,
andmælti Henning. Hún fíúði
hingað, vegna þess að hún vildi
hafa ljós og fólk og ys og þys í
kringum sig.
— Já, — Rödd Vincents Flod
var orðin styrkari. — Ég hafði
vist gert hana illa skelkaða niður
við vatnið, þegar ég lét nana
finna að ég hefði séð gegnum
hana. En þá hljóp hún frá mér
og ég vissi ekki hverju hún
kynni að finna upp á. Ég var
með minn eiginn miða í sirkus-
inn. Það var efti'r öðru, að hún
vildi að ég kæmi líka, en ég
mátti ekki sitja hjá henni, vegna
þess að við gætum lent í nýju
rifrildi við gömlu konumar,
heldur átti ég að sitja bakvið
hana. Já, mér datt í hug að hún
hefði farið hingað og kom á eft-
ir. Ég ætlaði að reyna að fá
hana til að fara til lögreglunnar,
svo að ég kæmist hjá því að
kæra hana. Og ég hafði munað
eftir enn einu, sem gæti orðið
til að sanna sekt hennar.........
— Þeirri staðreynd að nún
kunni ekki að búa til karameil-
ur? sagði landfógetinn dálítið
háðskur.
— Einmitt. Þótt hún væri
snilldarbakari, þá var hún ekk-
ert slyng í að búa til karamell-
ur, og hún vildi ógjaman baka
annað en bollur og matbrauð og
kökur. En einn mánudaginn, það
var hinn nítjánda ágúst, hafði
hún búið til þrjár mismunandi
tegundir, þegar ég kom heim úr
skóginum um kvöldið.
— Mánudaginn nítjánda.
Daginn eftir afmælisveizlu
Tuss í apótekinu. Þá var það sem
sé Tuss sem hafði gefið henni
hugmyndina um eitrið.
Það fór hrollur um Leó. Var-
leiga breiddi hann svörtu dul-
una, sem Helena Wijk hafði
fengið hjá starfsfólkinu, yfir
hina látnu og um leið tók Henn-
ing Bengtsson til máls:
— Mér þykir leitt að ég skyldi
ekki vera til neinnar hjálpar
þennan síðasta erfiða klukku-
tíma. En ég var niðursokkinn í
* BILLBNN
Rent an Icecar
SÍITIÍ 1 8 8 3 3
Skipholti 21 simor 21190-21185
nn
■
eftir lokun i sima 21037
SCOTTS haframjöl er drýgra
BLADADREIFING
Börn eða fullorðnir óskast til að bera blað-
ið til kaupenda í eftirtalin hverfi:
Seltjarnarnes I — Hjarðarhaga — Voga
— Höfðahverfi — Sigtún.
Byggingaeftír/it
Kópavogshælið óskar eftir að ráða starfsmann til
eftirlits á byggingum hælisins. Æskilegt að um-
sækjandi hafi nokkra verkstjóraæfingu og helzt
próf í einhverjum af greinunum trésmíði, múr-
smíði eða rafvirkjun.
Áherzla er lögð á fyllstu reglusemi.
Laun samkvæmt kjarasamningum opinberra starfs-
manna. Umsóknir með upplýsingum um nám, ald-
ur og fyrri störf sendist skrifstofu ríkisspítalanna,
Klapparstíg 29, strax eða fyrir 14. nóv. n.k.
Reykjavík, 3. nóvember 1965
Skrifstofa ríkisspítalanna.
Plaslmo
Plasf
þakrennur og
niðurfallspípur
fyrirliggjandi
/
PLASTMO
Ryðgar ekki
þolir seltu og sót
þarf aldrei að móla
MARS TRADING COHF
KLAPPARSTÍG 2 0 SÍMÍ 173 73
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum,
vélum og áliöldium,
efni og lagerum o.fl.
Heimistpygging hentar yður
Heimilistryggingar
Innbús
Vatnstjóns
Innbrots
Glertryggingar
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR
LINDARGATA 9. REYKJAVlK slMI
2 1 2 6 0 SlMNEFNI iSURETY
H
F