Þjóðviljinn - 26.04.1966, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 26.04.1966, Blaðsíða 8
£ SlÐÁ — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 26. apríl 1966 mig. Það var ómögulegt að átta sig á því hvernig á þessari spennu stóð. Hún kom að minnsta kosti ekki frá Lyon sjálfum, því að þrátt fyrir ein- beitnina sem hann hafði sýnt, var hann ósköp líkur því sem hann átti að sér, rólega letilegur, þegar hann hagrseddi sér í bíln- um. Barrows hugsaði fyrst og fremst um aksturinn og þagði allan tímann. En spennan var þama, svo ljós og greinileg, að hún var næstum áþreifanleg. Ég velti fyrir mér, hvort það væri hitinn sem hefði þessi áhrif, en blessuð vestangolan gerði vart við sig um leið og við fórum frá húsi læknisins, bg áður en við vorum komnir að Nyarra- vegamótumum var kominn strekkingsvindur — en samt lá spennan í loftinu. Þegar við komum að Massey- húsinu og ég fór út, fór Lyon út líka og stóð og virti fyrir sér húsið og naut svalans. Hann teygaðj að sér dáiítið saltmett- að loftið og sagði með tilfinn- ingu: — Þetta er svei mér hressandi. Ég er farinn að skilja hvers vegna þið eruð svona hrifin af þessum stað. Þegar þessi síðdeg- isgola kemur, finnst manni að það hafi verið tilvjnnandi að umbera árdegishitann. Er þetta alltaf svona ánægjulegt? Ég var í æstu skapi og var að verða hálfþreyttur á þessu stöð- uga mali hans um loftlslag og veðurfar. Mér fannst sem hann hefði getað talað um eitthvað mikilvægara. — Já, það er svipað þessu fjóra daga af fimm á þessum tírna árs. sagði ég bolinmóðlega. Þið ætlið þá að finna Clegg? ' — Já, við skiljum yður eftir hér, — nema þér viljið heldur að við ökum yður heim og sækj- um yður í bakaleiðinni? — Ég sagði að það skipti ekki máli. Og satt að segja vildi ég helzt verða hér eftir. Þetta kynni að verða í síðasta sinn sem ég sæi Brand lækni njóta lífsins áhyggjulausan. FIMMTANDI kafli Davíð og Jennifer sátu í garð- rólu undir skuggasælu jacaranda trénu, bæði klædd litskrúðugum sólfötum sem bar við grænt laufið í baksýn. Ókunnugum hefði þótt ótrúlejft að í þessu Hárgreiðslan Hárgreiðslu- og snvrtistofa Steinu off Dódó Laugavegi 18 111 hæð Clvftaj SÍMI 24-6-16. P E R M A Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21. SIMI 33-968. D ö M U F Hárgreiðsla við alira hæfi TJARNARSTOFAN Tjamarg"tu 10 Vonarstrætis- megin — Sími 14-6-62. Hár«ireiðslustoia Austurbæiar María Guðmundsdóttir Laugavegi 13. Sfmi 14-6-58. Nuddstofan er á sama stað. húsi hefði harmleikur átt sér stað fyrir aðeins fjórum dögum. Jennifer veifaði en Davíð leit aðeins um öxl í áttina til mín og|' augnaráð hefði með engu móti getað kallazt hlýlegt. Alla vikuna hafði hann óspart látið mig finna að hann leit á áfram- haldandi heimsóknir mínar sem hvimleiðan átroðning. Sennilega myndu Anna og Brand læknir líta eins á málið, en mér stóð alveg á sama. I þetta sinn hirti ég ekki einu sinni um að finna upp afsökun. Ég var hingað kominn samkvæmt fyrirmælum og ég hafði fréttir að færa. Eins og ég hafði búizt við, fann ég þau á hliðarsvölunum. Þau sátu þétt saman og þegar ég nálgaðist færðu þau sig fjær hvort öðru, rétt eins og þau hefðu haldizt í hendur. Brand sýndist rólegur og hagvanur, og hafði honum verið ami að komu minni. þá sýndi hann þess engin merki. Hann kinkaði aðeins til mín kolli og veifKtði pípu sinni sem kveðju. Anna var i ljósbláum kjól. Hann undirstrikaði dökkt hárið og skært hörundið, og það var ögn meiri roði á andliti hennar en venjulega. — Það virðtst fara vel um ykkur, sagði ég. Anna brosti og benti á stól. — Það er ósköp indælt úti núna eftir að kólnaði dálítið, finnst þér ekki? __ Já. Allt er svo dæma-laust friðsælt og ánægjulegt. Mér datt einmitt í hug um leið og ég fór framhjá Jenhifer og Davíð að engum gæti dottið í hug. að morð hefði nýlega verið framið í þessu húsi. Þegar ég hitti ykk- ur tvö svona makindaleg. bein- línis — heimilislegt. Það eru næstum hveitibrauðsdagar í loft- inu. Brand horfði á • mig með mestu ró yfir pípu sína og sagði ekkert, en augu önnu leiftruðu sem snöggvast. — Ætli það bætti mikið úr skák að sitja einn með dregið fyrir alla glugga. — Auðvitað ekki. Enda væri ekki minnsta ástæða til þess. eða hvað? Þetta er aðeins hús sorgarinnar að nafninu til. Ég settist. — Þið verðið að fyrir- gefa þessa truflun. Ég á satt að segja ekki á öðru völ. Brand opnaði nú munninn í fyrsta sinn. — Komuð þér í bíl Lyons? —• Já. Hann skildi mig hér eftir meðan hann skrapp að tala við Clegg. — Hann hringdi til mín og bað mig að bíða eftjr sór. — Ég veit það. Ég var með honum. — Vitið þér hvert erindi hann á? — Hann aetlar að safna okkur öllum saman í enn einn spurn- ingaþátt. Þess vegna er ég hingað kominn. — Er það allt og sumt? spurði Anna hvössum rómi. Og áður en ég gat svarað bélt hún á- fram dálítið undrandi; — Ég hélt að allt slíkt væri úr sög- unni um leið og Houston majór var tekinn fastur. Ég naut þess að hafa upplýs- ingar frá fyrstu hendi Og ég hagræddi mér makindaiega í stólnum. — Ég get víst ekki frætt ykk- ur á miklu, en í ykkar sporum myndi ég ekki leggja mikið upp úr handtöku Houstons — ef handtöku skyldj kalla. Hún horfðj rannsa'kandi á mjg, hátt ennið var dálítið hrukkað en það var Brand sem talaði. Hann virti mig líka fyr- ir sér með athygli, — Þér hafið þá komizt að einhverju fleiru? — Við skulum segja, að þeir hafi breytt um stefnu í rann- sókninni. Anna leit á hann og sýndist óróleg, en svo lifnaði ögn yfir henni og hún leit aftur á mig. — Stendur það þá ekki eitt- hvað í sambandi við veslings Draffenstúlkuna? Er það ekki skýringin? — Ekki skildist mér það á þeim. Brand hreyfði sig óþolinmóð- lega og reis á fætur til að slá úr pípu sinnj við svalariðið. Hann sneri baki að mér og eagði með röddu, sem hann reyndi eftir megnj að hafa stilli- lega. — Það er ajveg ástæðulaust að vera að gera sig kostbæran, Carstairs. — Kostbæran? Hvers vegna skyldi ég gera það? — Ég veit það ekki. En þér hafið gengið um dögum saman ábúðarfullur á svipinn, ' eins og þér vissuð miklu meira en þér létuð uppi. — Ég er hræddur um að þér látið'ímyndunaraflifl hlaupa með yður í gönur læknir. — Jæja? Mér finnst satt að segja, að ef nokkur gerir það, þá séuð Það þér. Hann snéri sér við og hallaðj sér upp að rið- inu. — Hlustið nú á, við höf- um öll áhuga á þessu máli og i höfum átt í miklu taugastríði. ! Þessj leikaraskapur bætir ekki úr skák. — Ég er hræddur um að ég skilji yður ekki. Ég á ekki í neinu taugastríði Eigið þér í því? > — Þér vitið fullvel að við erum öll taugaspennt. — Mér er ekki ljóst hvaða ástæða er til þess, nema þau hafi einhverju að leyna. Ég brosti til hans. — Ég geri ráð fyrir því, að þér sem læknir getið greint einkenni tauga- spennu sem mér væru hulin. — Það get ég reyndar. — Jæja ég ber mikl-a virðingu fyrir hæfileikum yðar, læknir, en í þessu tilfelli veit ég ekki nema þér látið tilfinningarnar hafa áhrif á skoðanirnar. Ég vænti þesg að sjá einhver reiðimerki og ég varð fyrir von- brigðum. þegar hann kinkaði kolli umburðarlyndur á svip og afgreiddi mig eins og ósann- gjarnan sjúkling, Ég varð sár- gramur, en áðuT en við gátum sagt fleira, greip Anna fram í og hló við, þótt greina mætti óróleika í rödd hennar. — Mér finnst það ekkj nema eðlilegt. og sjálfsagt ag öll þess; andstyggð fari í taugarnar á okkur. Við skulum gleyma þessu í bþi — hætta að tala um það að minnsta kosti. Við fá- um áreiðanlega nóg að kljást við, þegar Lyon fulltrúi kem- ur. Veiztu hvað hann verður lengi? — Ég hef enga hugmynd um það. Ég leit sem snöggvast á Brand. — Og ég er ekki að gera mig kostbæran — ég veit það einfaldlega ekki. Þau brostu bæði og Anna reis á fætur. — Jæja, það hlýtur að vera komið fram undir tetíma. Ég ætia að athuga. hvernig frú Bates gengur. Blaðadreifíng Blaðburðarfólk óskast strax til að bera blaðið til kaupenda við Laufásveg — Hverfisgötu. Kársnes og Hlíðarvegshverfi í Kópavogi. ÞJÓÐVILJINN sími 17500. þórður sjóari 4737 — Sakkras klifraði stynjandi upp í bá inn og flugmaður- inn fylgdi homrm eftir. Fyrst reynir hann að hræða >4. :.Þér leikið hættulegan leik, skipstjóri,‘‘ segir hann me' .,flugvélin er eign rikisstjórnarinnar. En ég geri ráð árásin sé á misskilnjngi byggð ........ Á þessum óróatímum geta öllum orðið á mistök vrvr, Áuðvitað veit ég rr.v Við gætum kannski samið ....“ — Hann steinþagnar þegar Farana gengur tjl hans. ,,Sparaðu þér orðjn, ógeðslegi svkari“, segir hún ró- lega. Sakkras starir á hana og trúir ekki sínum eigin augum. BRUNATRYGGINGAR TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRS LINDARGÓTU 9 • REYKJAVfK • SÍMI 22122 — 21260 FRÁ, , SOVETRIKJUNUM Auglýsið i Þjóðviljanum REYNSLAN HEFUR SANNAÐ GÆÐIN HJÓLBARÐAR

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.