Þjóðviljinn - 05.05.1966, Blaðsíða 10

|0 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 5. maí 1966
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
HVERFUR1
Crace Moncktgn sat inni í flug-
vélinni með lokuð augun og
mókti. Hún hafði vakað megn-
ið af nóttina hjá deyjandi mann-
inum; nú var hún nær örmagna
af þreytu og skelfingu.
Hún var með myndarlegt and-
iit; jafnvel mókandi var eitt-
hvað vakandi í svip þess, eitt-
hvað sem lýsti sjálfstrausti. Hún
var ung og fríð kona með. þy;kkt,
gullið hár. Hún stundi eitthvað
og umlaði; óttinn kom til henn-
ar í draumi, og hún titraði; hún
var ung og hún vildi ekki deyja.
Hún teygði út höndina og vafði
að sér gömlum rykfrakka, því að
henni var ennþá kalt eftir nótt-
ina. Þegar hún fór um borð
í flugvélina hafði hún verið
klædd í stuttbuxur og þunna
blússu. Um nóttina hafði einn
karimannanna lánað henni þykka,
víða peysu. Þegar hún var búin
að vefja að sér rykfrakkanum
féll hún í órólegt mók.
Karlmennirnir gengu frá hrúg-
tmni og inn í skuggann af flug-
vélarflakinu til að hlífa sér fyrir
sólinni sem var að koma upp.
Sturdevant gekk síðastur. Eins
og hinir beygði hann höfuðið
til að komast inn um lágar dyrn-
ar og lét fallast niður í eitt
saetið. Hann lokaði augunum.
Hann var auli. Hann hafði drep-
ið Detjens litla, eyðilagt flugvél-
ina og iagt líf sitt í auðn. Nú
bar hann ábyrgð á fimm manns-
lífum. Ef flugvélin vildi aðeins
titra og urra, velta af stað, lyfta
sér, fljúga upp í -loftið. . .
— Ég heid, sagði Grace
fc Monckton, — að við ættum að
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu oor Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16._________
p eímT
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-968.
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTÖFAN
Tjamarg"tu 10 Vonprstrætis-
megin — Sfmi 14-6-62.
Hámreiðslnstofa
Anstnrbæiar
Marla Guðmundsdóttjr
Laugavegi 13 Sim1 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
reyna að gera eitthvað. Ég held
að einhver okkar, eða við öll
ættum að reyna að leita hjálp-
ar.
Sturdevant kinkaði kolli með
lokuð augu. Hér var svalara en
úti og hann var feginn því.
— Það gerum við, sagði hann.
— Þegar sólin sezt leggjum við
öll af stað til fjallsins.
— Finnum við vatn? spurði
hún.
Sturdevant lyfti hendinni
vandræðalega. — Það er ómögu-
legt að vita.
— Við eigum ekki um neitt að
velja, sagði O’Brien. — Við get-
um ekki verið lengur hér hjá
flugvélirini.
2
Hinir voru sammála og þau
sátu þögul í sömu sætunum og
þau höfðu setið í meðan vélin
var á lofti. Gimmelmann hraut
iágt.
— Við skulum reyna að hvíl-
ast eins vel og við getum, sagði
flugmaðurinn. — Við verðum að
vera á göngu í alla nótt.
Mike Bain reykti síðustu sígar-
ettuna sína. Tilhugsunin um að
ganga fannst honum ógnþrungin.
Ferðin að svarta fjallinu yrði
erfið, ef til vill of erfið fyrir
hann. Það væri betra að hann
yrði eftir'. Þegar flugvélin nauð-
lenti. hafði hann kastazt til á-
samt hinum farþegunum og
fiann hafði skorið sig í þumal-
fingurinn. Nú verkjaði hann í
hann og það var honum til ó-
þæginda; hann yrði að Iíta á
hann þegar honum leið skár;
eitthvað hlaut að vera eftir úr
sjúkrakassa Sturdevants. Hann
ætti að gera það strax, en það
fór of vel um hann og hann var
alltof þreyttur.
Sígarettan brenndi hann í
gómana. Hann hafði sparað
hana klukkustundum saman,
hafði hugsað um hana og loks
reykt hana; hann sogaði reyk-
inn að sér með áfergju, vitandi
það að ekki voru fleiri til. Það
gerði hann hræddan. Árum sam-
an hafði hann reykt tvo pakka
á dag.
Hann fleygði stúbbnum útum
brotinn gluggann og fylgdi hon-
um með augunum, unz hann dó
út í sandinum. Hann lokaði aug-
unum og sofnaði.
Enn var dálítill matur eftir í
flugvélinni auk vatnsins sem
Sturdevant var vanur að flýtja
með sér. Afríka er þurrt land,
flugvélin var heimili hans og
hann var alltaí vel birgur. Einn
brúsinn hafði eyðilagzt í lendingu,
úr öðrum höfðu þeir drukkið;
nú voru tveir eftir, næstum
fjörutíu lítrar.
Magalending Sturdevants hafði
verið einna líkust kraftaverki.
Þau höfðu svifið hljóðlaust yfir
flatri auðninni heila eilífð og
sandurinn nálgaðist með hverju
andartaki. Loks snertu hjólin
jörðina og rifnuðu af — síðan
heyrðist brak í málmi þegar
stélið og vinstri vængurinn hurfu.
Þau köstuðust til og frá og sner-
ust í hring, og minnstu munaði,
að vélinni hvolfdi. En svo stóð
hún kyrr. Þau voru á lífi.
Jefferson Smith hafði útbúið
stafi: HJÁLP. Hann tíndi upp
stykki úr eyðilagðri flugvélinni
og byrjaði á fyrsta bókstafnum..
Hinir mesnirnir hjálpuðu hon-
um þangað til þeir fundu ekki
lengur neitt nothæft; örþreyttir
og máttvana drógu þeir sig aftur
inn í skuggann óg myrkrið í
flakinu, fegnir því að hafa unn-
ið saman að sameiginlegri björg-
un þeirra.
Þeir gerðu meira. O’Brien
kveikti í einu hjólinu, sem dott-
ið hafði af og lá í þrjú hundr-
uð metra fjarlægð frá vélinni,
Hann hellti olíu .yfir gúmmið
og bar eldspýtu að, og þeir sáu
hvernig svört reyksúlan steig
hærra og hærra í kyrru loftinu;
þeir bættu á bálið, en loks dó
það út og enginn kom að bjarga
þeim. Rétt fyrir dögun brenndu
þeir annað dekk og vonuðu að
e<'"l'ver kæmi auga á eldinn.
■ien tók eina byssuna og
s,.. -u þremur skotum í röð, en
enginn gat heyrt þau, svo að
hann gafst upp. Þetta var sóun
á tímanum. Þau voru algerlega
ein í hinu mikla sandhafi.
Þegar þau lögðu af stað, var
sólin að setjast. Þau höfðu rætt
margar áætlanir og fellt þær.
O’Brien hafði lagt til að þau
skiptu sér í tvo hópa; hinir
yngstu og sterkustu skyldu fara
á undan í könnunarleiðangur.
Hinir áttu að fylgja hægar á
eftir og bera megnið af vatn-
inu og þeim munum, sem þau
hefðu þörf fyrir. Sumum hafði
þótt þetta skynsamlegt, en
Sturdevant hafði verið því and-
vígur. Hann vildi ekki að þau
skiptu sér.
Það var ekki auövelt að hafa
sig á stað. Þau stóðu kringum
eyðilagða flugvélina og gengu
frá pinklunum og pökkunum sem
þau ætluðu að hafa meðferðis
og tóku ákvarðanir um hvort
þessi hluturinn ætti að fara með
fremur en hinn. Þau vöruðu
hvert annað við að hafa of mik-
ið meðferðis, en skömmu seinna
bentu þau ef til vill á einhvern
hlut í von um að hann yrði ekki
skilinn eftir. O’Brien var lag-
inn að útbúa stinna, hentuga
pinkla úr ullarteppi og snæri;
hann ' hjálpaði þeim öllum.
Grimmelmann gekk um og
hvatti alla til að taka með sér
alla skó sem þeir hefðu; í eyði-
mörkinni voru skór jafnmikil-
vægir og vatn. Byssum og skot-
færum O’Brien var skipt milli
karlmannanna og Sturdevant á-
kvað að bera sjálfur vatnskönn-
urnar tvær. Hann hafði alltaf
haft nægar birgðir af vatni í
flugvélinni, og nú átti það að
halda lífi í sex manneskjum.
Eftir þrjá eða fjóra daga yrði
það búið.
'Gamli maðurinn gekk fyrstur
af stað. Hann stóð lengi og
horfði á þau hin og hallaði sér
óþolinmóölega fram á þunga
alpastafinn. Svo sneri hann frá
þeim og gekk a£ stað út í eyði-
mörkina í áttina til fjarlægra
fjallanna. Það var ekki óhugsandi
að eitthvað væri bakvið þau —
náma eða jámbrautarlína.
Kannski rækjust þau á búsk-
menn eða jafnvel góðviljaða
þýzka fjárbændur. Það var und-
ir heppninni komið.
Hin fylgdu á eftir honum
hvert af öðru. Grace Mónckton
kom stikandi, örugg í fasi og
bjartsýn. Síðan kom O’Brien,
sterkur og markviss, með þunga
byrði á baki og byssu í hvorri
hendi. Síðan Jefferson Smith sem
flýtti sér til að fá samfylgd.
Sturdevant stóð með hendur
á mjöðmum og virti fyrir sér
flakið. Allir voru nú farnir
nema Mike Bain, sem var inni
(gníineníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gútnmmmuisfofan h.f.
Skipholti 35 — Sími 30688
og 31055
þórður
sjóari
4745 — Nei, Stanley er alls ekki samþykkur þessu. — Það var
búið að ákveða að fyrst yrði hann að ljúka náminu og taka
prófin. Bobby, sem aldrei hefur stundað vinnu af alvöru, rýk-
ur upp. — Þú gleymir því auðsjáanlega að hér erum það við
sem ákveðum. Við mamma erum aðalhluthafar í fyrirtækinu
og fyrr eða síðar tek ég við stjóm þess ásamt þér! Frú Hardy
tekur afstöðu tengdasonarins líka óstinnt upp. Hvernig getur þú
snúizt gegn áformum okkar?......... Fyrirtækið er þó ekki þín
eign ...... —» Loks fara gestimir og Stanley getur skipt um
föt. En hann er kominn í illt skap og það jafnt þótt hann njóti
fulls s.uðnings konu sinnar.
HIOLBARÐAR
FRÁ ,
SOVETRIK7UNUM
ÚTGERÐARMENN.
TRYGGJUM HVERS KONAR SK(É> ÖG ÁLLT,
SÉM ÞEIM VlÐKEMUR e
A'
4* '7
SKIPATRYGGINGAR
TRYG.GINGAFÉLAGIÐ HEIMIRf
LINPARGOTU 9 REYKJAVfR S f M I 22122
21260