Þjóðviljinn - 13.07.1966, Blaðsíða 8

•—rðÖŒfc?*
g SÍBA— -P3ÖEWUÍ31NN — Miðviktidagur 13. JfflS 1966 )
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
IHVERFUR|
haft rétt fyrir sér með tilliti til
Bains; maðurinn hafði • gizkað á
að hann væri á lífi og hafði gert
allar varúðarráðstafanir. Þau
hefðu drepið hann ef hann hefði
látið sjá sig-
Hann fann eitt blysið. fór út
Og kveikti í því við bálið. Hann
fór inn aftur og fann þurrkaða
og reykta kjötið, sem hékk hátt
uppi í myrkrinu; hann fann mel-
ónurnar og hrúgur af rifnum og
slitnum fötum. Hann ætlaði að
vera hér um tíma, éta þurrkaða
kjötið og leyfa lífverunum í daln-
um að vaxa og tímgast.
Hann fann eitthvað kalt undir
berum fætinum. Hann steig
skref afturábak, kraup og gróf
niður í mjúkan sandinn. Það var
stóri skrúflykillinn, sem Bain
hafði aldrei skilið við sig- Hann
vó hann í hendi sér- Það var
gott að halda um hann, næstum
eins og vopn- Hann sveiflaði
honum fram fyrir sig í stóran
boga.
Hann tók stykki af þtfírkaða
kjötinu út fyrir með sér og sett-
ist út í hlýjuna. Langt í burtu
gelti baviani.
Hann svaf ekki f hellinum á
hverri nóttu. Hanp svaf í mis-
munandi stöðum í giljunum og
hátt uppi í klettunum. í göml-
um bavíanahellum, í þröngum
sikorum, í lágum hellum, þar sem
hann fann stundum tinnusteina,
r
Hárfrreí^slan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Stein.ii o" Hó^ó
Laugavegi 18 III hæg n.vftal
SfMI 24-6-16.
P E R M A
Hárgreiðslu- og snvrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsla vig allra hæfl
TJARNARSTOFAN
Tiarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreíðslustofa
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 — Simi 14-6-58
Nuddstofan er á siama stað
spjótsodda og perlur sem búsk-
mennimir höfðu gert úr skum-
um og beinum.
Það var auðvelt að kveikja
eld; pinni úr harðviði á stærð
við blýant sem hann sneri milli
lófanna í holu í mýkri viði- Lít-
ið bál í fomaldarnóttinni, þar
sem hann steikti fugl og feitar
eðlur og eitthvað fleira sem
hann fann í sandinum og
fjallaskorunum-
57
Það komu fleiri regntímabil
Hann stóð nakinn i köldu vatn-
inu og fann jarðveginn mýkjast
undir fótum sér. Hin óendaníega
eyðimörk tók við vatninu án
þess að gefa nokkuð í staðinn
en í giljunum fór grasið að
spretta, bleik blóm stungu upp
kollinum og trén skutu brumum
og laufguðust. Aragrúi af fræjum
vaknaði af dvala og sendi út
rætur sem leituðu vatns og sól-
ar; lifandi verur komu að bragða
á nýsprottnu grasinu, rótunum
og sætum jurtunum; tignarlegar
gemsur komu eins og einhyrn-
ingurinn í ævintýrunum utanúr
óendanlegum. dularfullum sand-
breiðunum, grannvaxin sebradýr
í leikbúningum, léttfættar gas-
ellur og einstöku sinnum rass-
síð hýena. Dýrin rötuðu á kletta-
eyjuna af ævagamalli eðlisávís-
un og lifðu á hinum skyndilegu
allsnægtum.
Hann lifði á þeim- Hann gróf
grunna gröf, setti hvassa stjáka
í botninn og byrgði hana með
kvistum og grasi bg þunnu sand-
lagi- Þriðja daginn féll sebradýr
niður i hana og særðist 'lífs-
hættulega í kviðinn af oddhvöss-
um stjökunum. Hann elti það út
£ eyðimörkina og hlutaði það
sundur meöan fiugumar verptu
víum sínum í ferskt kjötið. Hann
bar með sér hundrað pund af
kjöti heim í hellinn aftur og gróf
það niður í svalan sandinn til þess
aðþað geymdist til næturinnar en
þá ætlaði hann að skera það nið-
ur og búa það til geymslu.
Hann flýtti sér til baka þangað
sem afgangurinn af kjötinu var,
en það var ekkert eftir. Hýen-
urnar slógust um beinin og ó-
hugnanlegir hræfuglar hófu sig
til flugs þegar hann nálgaðist-
Hann bölvaði þeim og særði eina
hýenuna með þungum steini.
Hann hataði þessi dýr eins og
hann hataði bavíanana og aðra
sem stálu frá honum matnum.
Hann hundelti bavíanana, en
hann fór varlega núna, þegar
hann hafði ekki lengur byssuna--
Þeir karrm niður úr fjöllunum í
leit að safamiklum rótum og
berjum, bg hann flæmdi þá til
baka með eldi- Hann safnaði
mat og geymdi hann í hellinum,
djúpt í sandinum. eða uppi í
göngunum þar sem Smith
hafði fundið strútsegg og bein
af búskmönnum. Á vetuma ætl-
aði hann að búa þar, en nú var
sumar og hann fyllti hellinn af
mat- Hellirinn var matargeymsl-
an hans.
Hann lét melónurnar eiga sig.
Þær áttu að fá að stækka og
þroskast- Það var nóg handa
htmum í næsta gili, því að bav-
íanamir voru hættir að koma
þangað. Binu sinni hafði
gilið verið ríki dýranna. Nú var
það ríki hans. Allur jarðargróð-
inn skyldi fara til hans. Hann
einn skyldi sitja að honum-
Einn daginn lögðu bavíanamir
gildru fyrir hann-
Hann var að leita að eðlum á
þeim fjallshryggnum sem minnti
á þumalfingur. Það var lægsti
hryggurinn, en það var ómögu-
legt að komast niður þaðan sem
hann var staddur- Bergveggirnir
mynduðu þrep sem voru full af
sprungum og raufum, þar sem
regnvatnið safnaðist í polla; þar
biðu hvikar eðlur eftir stórum
flugum, og býflugur fundu
fjallaplöntur sem uxu og blómstr-
uðu í litlum holum í berginu-
Allt í einu heyrði hann baví-
anana gjamma. Hann leit við,
svo klifraði hann upp á stóra
steinblökk og.lét þá sjá sig, lét
glampa á skrúflykilirtn í sól-
skininu, hrópaði til þeirra Pg
gretti sig. En í fyrsta skipti hörf-
uðu þeir ekki undan; foringi
flokksins rak þá áfram, en sjálf-
ur þandi hann bringuna á móti
óvininum sem stóð aleinn í sól-
skininu.
Sum dýranna héldu sig í
nokkurri fjarlægð: gömlu ap-
arnir sem fylgzt höfðu með
6látruninni og morðunum og
mundu eftir byssunni skelfilegu;
kvendýrin sem voru hrædd um
ungana; hálfvöxnu karldýrin
sem voru hrædd- Hin dýrin
færðu sig nær Dg geltu og
gjömmuðu og stærðu sig af hug-
rekki sínu og afli-
Hann hrópaði og gekk á móti
þeim, kastaði í þá steinum. Þeir
hörfuðu ögn, en færðu sig síðan
nær aftur- Það var enginn tími
til að kveikja eld; það var eng-
in leið að komast niður snar-
brattar hlíðarnar fyrir neðan
hann- Hann hörfaði með hægð
og á meðan snerust hugsanir
hans um þúsund ráðagerðir um
að berja þá eða leika á þá. en
hann hlaut að varpa þeim öll-
um frá sér. Þeir höfðu undirtök-
in. Þeir voru búnir að um-
kringja hann. Hann hlaut að
deyja-
Þeir nálguðust, hálfhringurinn
nálgaðist hann, rak hann fram
á bergbrúnina. Þeir voru í upp-
námi á nýjan hátt: ungu karl-
dýrin voru fífldjörf og komu
nær, hin eldri héldu sig fjær
og vorw líka í uppnámi, en fóru
varlega- Þeir myndu drepa hann.
Hann færði sig fjær og þeir
komu á eftir. Ungt karldýr stóð
fyrir framan haAn; það hoppaði
hvert sem þér fariö
ferðatrygging
ALMENNAR
TRYGGINGAR £
PÓSTHÚSSTR/ETI 9
SÍMI 17700

VORUTRYGGINGAR
HEIMIR TRYGGIR VÖRUR
UM ALLAN HEIM
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINPARGÖTU 9 • REYKJAVÍK • StMI -22122 — 21260
þórður
sfóari
4798 — Þórður ies sKeytið undrandi- Já, hér er vafalaust um
skemmdarverk að ræða, og greinilegt, að sá sem hefur unnið
það þekkir vel til skipa. En hvernig á hann að hafa upp á
þrjótnum? — Að ósk Stanleys lætur hann Ethel vita af þessu
Hún er líka hissa og hneyksluð- Er, er hún jafn gruniaus um
hver stendur að baki þessu? Eða grunar hana einhvern ákveðinn?
— Hún hringir strax . Maud, segir henni hvað hefur skeð ög
biður hana að koma. — Við verðum að tala saman! — Þórður
"urðar sig á að hún skuli strax hringja í vinkonu sína. Það lítur
'á út fyrir að traustið á Fairmanhjónunum sé óbifanlegt .....
þó ..... það er aldrei að vita ....
S KOTT
Það er því miður satt hjá þér Sk'otta, það ei í tízku að vera
of sein — en það gildir ekki hjá mér!
DÖMUR ATHUGIÐ
tökum upp í dag dragtir og kvenkjóla í mörgum
litum með og án erma, mjög glæsilegt úrval, selj-
ast með afborgunum, einn þriðji strax, afganginn
á tveim til þrem mánuðum.
Pöntum einnig kjóla og dragtir eftir máli.
efnissýnishom og litakort fyrirliggjandi í
BERNINABÚÐINNI, Lækjargötu 2.
Sími 12852.
FÆREYJAR
FLOGIÐ STRAX
FARGJALD
GREITT SÍÐAR
Vikuferð 27. júlí — 3. ágúst. Verð 6.500,00.
Flogið báðar leiðir. Innifalinn matur 4 máltíðir á dag.
Svefnpokapláss í íbúð. Allar skoðunarferðir einnig.
DAGSKRÁ: Eftir komuna til Vága verður farið um
Þórshöfn. — 28.—29. júlí Ólafsvaka.
30. júlí. Fridagur.
31. júlí: Farið í ferð til Vestmanna.
1.—2. ágúst: Farið með skipi til Klakksvíkur og til
baka, gist um nóttina í Sjómannaheimilinu.
3. ágúst: Flogið til Reykjavíkur.
Þátttaka, sem er takmörkuð, tilkynnist fyrir 17. júli.
L/VIM □ S a N þ
FERÐASKRIFSTOFA
^LAUGAVEG 54 - SÍMAR 22890 & 22875 -BOX 465
Auglýsið í Þióðviljanum
i